Ομιλία Ηρώς Διώτη στο
νομοσχέδιο «Κατάργηση ελάχιστου ποσοστού Ελληνικού Δημοσίου σε ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ,
ΟΔΙΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΤΑ, Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς, Θεσσαλονίκης,
Αλεξανδρούπολης, Βόλου, Ελευσίνας, Ηγουμενίτσας, Ηρακλείου, Καβάλας, Κέρκυρας,
Λαυρίου, Πατρών και Ραφήνας, καθώς και κατάργηση του άρθρου 11 του νόμου
3631/2008 (Α΄6)» και άλλες επείγουσες ρυθμίσεις»
Είναι πρωτοφανές,
ανέφερε η Ηρώ Διώτη στην τοποθέτησή της για το νομοσχέδιο του Υπουργείου
Οικονομικών, μιλώντας για το ξεπούλημα των δημόσιων αγαθών, «πρωτοφανές για
Ευρωπαϊκή χώρα. Πρωτοφανής και η δουλική στάση της
κυβέρνησης, πρωτοφανής και η κατάσταση η οποία επιβάλλεται στη χώρα, στους
εργαζόμενους και στην κοινωνία». Αναφέρθηκε στην συνέχεια σε κομβικά θέματα του
νομοσχεδίου αυτού όπως στην ιδιωτικοποίηση του νερού, στα τουριστικά χωριά-
μελλοντικά κουφάρια που προωθούνται στο νομοσχέδιο, στην ελεύθερη πρόσβαση στις
παραλίες της χώρας και στην διάχυτη
αντίληψη που υπάρχει στο νομοσχέδιο ότι ο σχεδιασμός, η νομοθεσία, η δημόσια
διαβούλευση και ο κοινωνικός έλεγχος είναι εχθροί των επενδυτών.
Ακολουθεί η ομιλία:
Κυρίες και κύριοι
συνάδελφοι
Το νομοσχέδιο αυτό είναι το αναμενόμενο, επί παραγγελία
νομοσχέδιο εξυπηρέτησης επενδυτών, με το οποίο αποσύρεται το δημόσιο από την
δημόσια περιουσία. Στην πραγματικότητα όπως είπε και ο πρόεδρος της αξιωματικής
αντιπολίτευσης, πρόκειται περί απόσυρσης της δυνατότητας ανάκαμψης της χώρας.
Είναι πρωτοφανές για Ευρωπαϊκή χώρα,… είναι αλήθεια. Πρωτοφανής και η δουλική
στάση της κυβέρνησης, πρωτοφανής και η κατάσταση η οποία επιβάλλεται στη χώρα,
στους εργαζόμενους και στην κοινωνία.
Η εκποίηση κυρίες και κύριοι, των φυσικών πόρων μέσα σε όλα
αυτά που συζητιούνται σε αυτό το νομοσχέδιο δεν είναι μόνο ξεπούλημα. Και δεν
είναι μόνο βλαπτική για το περιβάλλον.
Είναι κάτι παραπάνω. Είναι περίφραξη, όπως αυτές που γίνονταν κάποτε
κατά την μετάβαση από την φεουδαρχία στον καπιταλισμό. Τότε περιφράσσονταν οι
δημόσιες γαίες για να μην έχουν οι χωρικοί ελεύθερη πρόσβαση, να λιμοκτονούν
και να πηγαίνουν εργάτες-δούλοι στις πόλεις. Σήμερα που ξανασυσσωρεύει το
κεφάλαιο περιφράσσονται ζωτικά φυσικά αγαθά
όπως το νερό και η ενέργεια, για χάρη
υπερκερδών των εταιρειών. Σε πολλές χώρες της Ευρώπης κ. Υπουργέ, το πήραν το μάθημα από την ιδιωτικοποίηση του
νερού και το παίρνουν τώρα πίσω από τους ιδιώτες διότι η παγκόσμια εμπειρία
έχει καταγράψει πολλά περιστατικά μόλυνσης νερών και ταυτόχρονης αύξησης των
τιμολογίων μετά την ιδιωτικοποίηση των
υπηρεσιών ύδρευσης με αποτέλεσμα πολίτες χαμηλών εισοδημάτων να έχουν στερηθεί
την πρόσβαση στο νερό από τις ίδιες εταιρίες που τώρα έχουν εκδηλώσει
ενδιαφέρον για την ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ.
Θα μου πείτε αυτά είναι ψιλά γράμματα για αυτές τις
κυβερνήσεις. Εδώ μετράει ο πωλών της μετρητοίς. Για να δούμε όμως λίγο το
νομοσχέδιο
Ας πάμε στο άρθρο 3 παρ4 σʼ αυτό το υπέρ-χωριό το
τουριστικό παραθεριστικό.
Η διατεινόμενη (από την αιτιολογική) εξασφάλιση της
ανάπτυξης τέτοιων «χωριών» σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον δεν διασφαλίζεται
φυσικά από την ΣΜΠΕ, στο μέτρο που νομιμοποιείται οποιαδήποτε παρέκκλιση από
τον εγκεκριμένο χωροταξικό σχεδιασμό και είναι προφανές ότι η δημιουργία νέων
οικισμών εκτός πλαισίου στρατηγικού σχεδιασμού είναι επιστημονικά παράλογη αλλά
και αντίθετη με σχετική ευρωπαϊκή οδηγία (2001/42) που απαιτεί να εξετάζονται
οι επιπτώσεις σε όλες τις περιοχές που «ενδέχεται να θιγούν», ακόμα και από
δευτερογενείς, σωρευτικές, συνεργειακές, βραχυ- μεσο- και μακροπρόθεσμες,
μόνιμες και προσωρινές, θετικές και αρνητικές επιπτώσεις».
Επίσης, έωλη μοιάζει η διατεινόμενη από την αιτιολογική
έκθεση λειτουργία αυτών των οργανωμένων οικισμών ως αναχωμάτων στην αυθαίρετη
και στην εκτός σχεδίου δόμηση. Σε ότι αφορά την αυθαίρετη δόμηση, μιλάμε για
αυθαίρετα εντός δημοσίων κτημάτων αφού
αυτά παραχωρούνται, για τα οποία ωστόσο στην παράγραφο 23 δίνει τη δυνατότητα
στο Δημόσιο να απόσχει στο διηνεκές από την τακτοποίησή τους απαλλάσοντάς το
από την υποχρέωση συμμόρφωσης στις σχετικές προθεσμίες.
Σε ότι αφορά στην εκτός σχεδίου, εύλογα αναμένει κανείς
ένταση της εκτός σχεδίου δόμησης στις περιοχές που θα περιβάλλουν την
οργανωμένη οικιστική ανάπτυξη των προτεινόμενων παραθεριστικών – τουριστικών
χωριών. Και κατά τα άλλα, η εκτός σχεδίου δόμηση δεν θίγεται κατʼ ουδένα τρόπο
απʼ το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
Tέλος, αξίζει να υπενθυμίσουμε πως η ιδιωτική οικιστική
ανάπτυξη ακόμα και κοινόχρηστων ή κοινωφελών χώρων (όπως προβλέπεται) ή «χώρων
συνάθροισης κοινού» δεν παύει να είναι ιδιωτική, πράγμα που σημαίνει ότι ο
επενδυτής και για «το καλό της λειτουργίας της επένδυσης» έχει την διακριτική
ευχέρεια να απαγορεύει επιλεκτικά την πρόσβαση και χρήση μέσα στο χώρο του οποίου
έχει την κυριότητα. Στην περίπτωση των παραλιών και αιγιαλών όπου κάτι τέτοιο
είναι οριακά αντισυνταγματικό, διατυπώνεται και ρητά όπως θα σχολιάσουμε
παρακάτω, προς αποφυγήν οποιασδήποτε σχετικής παρεξήγησης. Μιλάμε λοιπόν για
παραίτηση του δημοσίου και εκχώρηση ακινήτων, ακόμα και σε περιβαλλοντικά
κρίσιμες ή αξιόλογες περιοχές, άνευ όρων.
Στο ζοφερό αυτό τοπίο
της τροποποίησης του 3986/2011 προστίθενται οι εξής μόνο αλλαγές: η νέα
παρ. 3 που κάνει λόγο για μη παρεμπόδιση της ελεύθερης και απρόσκοπτης
πρόσβασης των λουόμενων στην παραλία και τον αιγιαλό παρά μόνο «αν τούτο
επιβάλλεται για λόγους εθνικής άμυνας, δημόσιας τάξης, ασφάλειας, προστασίας
αρχαίων, περιβάλλοντος ή δημόσιας υγείας» αλλά και «εφόσον προβλέπεται στην
οικεία σύμβαση παραχώρησης»! Έχουμε δηλαδή μπροστά μας αφενός τη δυνατότητα να μην προβλέπεται η
ελεύθερη πρόσβαση οπότε το πράγμα είναι εξαρχής ξεκάθαρο, αφετέρου το παράδοξο
η πρόσβαση λουόμενων να θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια ή την προστασία
περιβάλλοντος, μνημείων κλπ, ενώ οι χρήστες της εγκατεστημένης επένδυσης να μην
δημιουργούν ανάλογο πρόβλημα….
Ξαναβλέπω κ. Υπουργέ
τους αιρετούς και τον κόσμο να ρίχνει τα κάγκελα και τα συρματοπλέγματα που θα
βάλουν οι επενδυτές γύρω από τις παραλίες.
Να υπενθυμίσουμε εδώ προς επίρρωση των όσων λέμε ότι είναι
πολύ εύγλωττα τα παραδείγματα στην Ισπανία και αλλού με τις εκτεταμένες
τουριστικές αναπτύξεις – κουφάρια πλέον,
ενός αδιέξοδου και πλέον πολύ παρωχημένου αναπτυξιακού οράματος, ειδικά
για τον τουρισμό, που εκεί οδήγησε στην κατάρευση. Η αντίληψη αυτή του ότι ο
σχεδιασμός, η νομοθεσία, η δημόσια διαβούλευση, ο κοινωνικός έλεγχος είναι
εχθροί και όχι συνεργάτες του επενδυτή, αντανακλάται μεταξύ άλλων εύγλωττα και
στο ότι όλες αυτές οι προβλέψεις του νόμου για ιδιωτική πολεοδόμηση και
χωροθέτηση, με άνευ όρων παράδοση της δημόσιας γης, με άνευ όρων παράκαμψη της
όποιας θεσμοθετημένης κατεύθυνσης προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, των
μνημείων, της κοινωνικής και οικονομικής συνοχής στα πλαίσια των ήδη
οργανωμένων οικισμών κάθε κλίμακας στη χώρα, με άνευ όρων απαξίωση του
σχεδιασμού κάθε επιπέδου, ορίζεται με απλή Κοινή Υπουργική Απόφαση. Με ΚΥΑ
παραχωρούνται οι αιγιαλοί και οι παραλίες για 99 χρόνια, με ΚΥΑ εγκρίνονται τα
ιδιωτικά ΕΣΧΑΔΑ, με ΚΥΑ αποφασίζονται οι αναγκαστικές υπέρ του επενδυτή
απαλλοτριώσεις ακόμα και ευρύτερων ζωνών.
Δεν χρειάζεται
κυρίες και κύριοι να πούμε άλλα. Το νομοσχέδιο μιλάει από μόνο του. Είναι ακόμα
μια πράξη σε αυτό το κακόγουστο θεατρικό που λέγεται «Πωλείται χώρα σε τιμή
ευκαιρίας». Είναι πέρα από κάθε φαντασία πόσο πολύ μπορεί κάποιοι να υπηρετούνε
οικονομικά συμφέροντα και πόσο πολύ μπορεί να στερούνται της στοιχειώδους
ικανότητας να έχουν ένα σχέδιο. Το μόνο σχέδιο που έχουν είναι αυτό που τους
ψιθυρίζει στο αυτί το ευρωπαϊκό και το ελληνικό κεφάλαιο που θέλει κι άλλο να
πλουτίσει. Εμείς καλούμε τους πολίτες να δείξουν την διέξοδο από αυτή την
απίστευτη κατάσταση, μια διέξοδο με δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και ελπίδα
για το μέλλον για όλους και όλες, δηλαδή
μια διέξοδο αριστερά. Όλα τα άλλα ενδεχόμενα όπως και να πάνε να τα πλασάρουν
οι επίδοξοι πωλητές τους είναι ενδεχόμενα ζοφερά, είναι ενδεχόμενα μέσα στα
πλαίσια αυτού του συστήματος ακόμα και αν προσπαθούν να φανούν αντιμνημονιακά
και αντισυστημικά. Κυρίες και κύριοι μόνο η αριστερά μπορεί να δώσει τη λύση
για τον λαό μας, μόνο η αριστερά έχει προτάσεις ρεαλιστικές που μπορούν να μας
βγάλουν από την κρίση προς όφελος των εργαζομένων, της νεολαίας και της κοινωνίας. Πριν να ναι αργά να
πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας.