Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ας υποθέσουμε ότι όλα όσα είπε η Αντιπολίτευση -όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, αλλά η ευρύτερη Αντιπολίτευση- ήταν λάθος, ας υποθέσουμε ότι ο Προϋπολογισμός θα εκτελεστεί κανονικά και ας υποθέσουμε ότι όσα μας είπε ο κ. Στουρνάρας απόψε είναι η μόνη αλήθεια.
Θα πάω μάλιστα ένα βήμα παραπέρα. Ας υποθέσουμε το πιο ευφάνταστο σενάριο, ότι η Ελλάδα, η Κυβέρνηση καταφέρνει και βγαίνει στις αγορές, όπως λέει, δηλαδή δανείζεται από τις αγορές μέσα στο 2014. Τι θα σημαίνει αυτό; Ποιο είναι δηλαδή το ιδανικό όραμα, ο ιδανικός στόχος αυτής της Κυβέρνησης; Να βγει στις αγορές. Θα σημαίνει αυτό ανεξαρτησία της πολιτικής; Ασφαλώς, όχι. Διότι, όπως είδαμε και στην Ιρλανδία, πριν βγει στις αγορές είχε ήδη δεσμευθεί και με αφανείς τρόπους και όχι μόνο εμφανείς.
Στην προκειμένη περίπτωση εκτός απ’ αυτό, εάν η Ελλάδα βγει στις αγορές, εάν η Κυβέρνηση βγει στις αγορές, θα δανειστεί, για να κάνει τι το δάνειο το οποίο θα πάρει; Να εξοφλήσει τα δάνεια του παρελθόντος τα οποία θα λήγουν εκείνη την περίοδο. Στην πραγματικότητα δηλαδή πρόκειται για έναν στόχο ο οποίος τελικά αποσκοπεί στην αναπαραγωγή του μοντέλου που είχαμε και μας έφερε ως εδώ. Διότι αυτό ίσχυε μέχρι το 2009: Δανειζόμασταν για να εξοφλούμε τα προηγούμενα δάνεια.
Για παράδειγμα, το 2008 το ελληνικό κράτος δανείστηκε 39 δισεκατομμύρια ευρώ, τεράστιο ποσό. Πού πήγε αυτό; Τα 26 δισεκατομμύρια πήγαν σε χρεολύσια, ομόλογα δηλαδή που έληγαν, 11 δισεκατομμύρια σε τόκους και 2,5 δισεκατομμύρια σε εξοπλιστικά προγράμματα. Αυτό είναι το μοντέλο το οποίο η Κυβέρνηση αυτή θέλει να αναβιώσει υπό νέες συνθήκες.
Εμείς σας το λέγαμε τότε, και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και εγώ και όλοι, οι πέντε, έξι Βουλευτές που ήμασταν τότε: Για κάθε ένα ευρώ που αυξανόταν το εθνικό εισόδημα, το δημόσιο χρέος αυξανόταν κατά 2,5 ευρώ. Και αυτό συνέβαινε και επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και επί κυβερνήσεων Νέας Δημοκρατίας. .
Και δεν είναι ακριβές ότι η Ελλάδα, ως χώρα, ζούσε με δανεικά. Διότι προσέξτε τους αριθμούς, ούτε 1 ευρώ δεν πήγε σε επενδύσεις, ούτε 1 ευρώ δεν πήγε στις συντάξεις και στους μισθούς, όλο ήταν για να εξυπηρετηθεί ο μηχανισμός και τα συμφέροντα που ήταν μέσα σ’ αυτόν το μηχανισμό, οι βολεμένοι και τα συμφέροντα της περιόδου, ντόπια και ξένα.
Τι επιδιώκετε, λοιπόν, σήμερα, σε μια πτωχευμένη οικονομία βεβαίως αυτή τη φορά, με ένα συρρικνωμένο κοινωνικό κράτος, με μια υποτιμημένη ζωή, με ένα εργατικό και επιστημονικό δυναμικό φτηνό και χωρίς δικαιώματα; Να επαναληφθεί αυτός ο κύκλος του αέναου δανεισμού. Αυτό εννοούσε ο κ. Βενιζέλος όταν μίλησε για «επιστροφή στην κανονικότητα».
Εμείς λέμε ότι αυτό το μοντέλο και τα συμφέροντα που το στηρίζουν πρέπει να το ξεπεράσουμε, πρέπει να το ανατρέψουμε. Αυτός είναι ένας φαύλος κύκλος και πρέπει να τον σπάσουμε. Και το σπάσιμο αυτό απαιτεί, κύριε Στουρνάρα, είτε θέλετε να το παραδεχθείτε είτε όχι, πρώτον βαθύ κούρεμα του χρέους με ρήτρα ανάπτυξης και όχι απλά μετακύλησή του στο μέλλον και δεύτερον ένα πρόγραμμα ανάπτυξης, ανασυγκρότησης και ριζικών μεταρρυθμίσεων στο κράτος, στη διοίκηση, παντού.
Αυτή είναι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και τη συντηρητική παράταξη μαζί και με το ΠΑΣΟΚ σήμερα. Ονομάζετε «νέο μοντέλο ανάπτυξης» την αναπαραγωγή του παλιού με ό,τι αυτό περικλείει.
Εμείς όταν μιλούμε για νέο μοντέλο ανάπτυξης, μιλούμε για νέες δυνάμεις, για νέο ρόλο και θέση του κόσμου της εργασίας, μιλούμε για νέα σχέση με το περιβάλλον, για ανακατανομή ισχύος, εξουσιών, δικαιωμάτων, προς όφελος της κοινωνίας, η οποία θα επαναπροσδιορίσει τους όρους λειτουργίας και των τραπεζών και του κράτους και των αγορών. Αυτό εννοούμε όταν λέμε οικονομία των αναγκών, ότι με βάση τις ανάγκες θα επαναπροσδιορίσουμε τα πάντα. Νέο μοντέλο για μας σημαίνει νέα επιχειρηματικότητα, που όμως δεν είναι ιδιότητα του ιδιώτη. Είναι νέα επιχειρηματικότητα του δημοσίου, νέα επιχειρηματικότητα συνεταιριστική, νέα επιχειρηματικότητα με τη μορφή συνεργατικών και άλλων μορφών κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας.
Μας ρωτάτε αν έχουμε σχέδιο. Το ανέπτυξε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι μόνο έχουμε σχέδιο, αλλά πολλές ιδέες του δικαιώνονται και υιοθετούνται από ευρύτερες δυνάμεις και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Εγώ άκουσα ευχάριστα πριν τον κ. Βενιζέλο να αναγνωρίζει ότι κάπου-κάπου χρειάζονται και μονομερείς ενέργειες. Άκουσα τον κ. Στουρνάρα μετά από τόσο καιρό στο Υπουργείο Οικονομικών να μαθαίνει αυτές τις ωραίες λέξεις: οff shore εταιρείες, τριγωνικές σχέσεις, ενδοομιλικές συναλλαγές. Πόσα πρόστιμα έχετε επιβάλει, κύριε Στουρνάρα, για τριγωνικές συναλλαγές και πόσα έχετε εισπράξει; Πληροφορηθείτε και απαντήστε μας άλλη φορά.
Μας ρωτάτε πού θα βρούμε τα λεφτά. Λάθος ερώτημα. Θα το ξαναπώ.
Πριν από δέκα χρόνια –επιτρέψτε μου να το θυμίσω αυτό- το 2004, σας παρουσίασα εδώ εκ μέρους της μικρής τότε Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ μία πρόταση νόμου για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Το απορρίψατε όλοι. Επειδή δεν υπήρχαν λεφτά το απορρίψατε; Το θέμα δεν είναι τα λεφτά. Είναι οι αξίες, με τις οποίες θεωρούμε ότι πρέπει να οργανώσουμε τη συλλογική μας ζωή, είτε πιστεύεις σε αξίες αλληλεγγύης είτε πιστεύεις σε αξίες του ατομικισμού και του άκρατου κέρδους, όπως κάνατε εσείς και συνεχίζετε και σήμερα.
Μια απάντηση, όμως, σας έδωσε ο ΟΟΣΑ στο ερώτημα για τα λεφτά. Εάν -λέει η τελευταία έκθεση του ΟΟΣΑ- στην Ελλάδα ο εισπρακτικός μηχανισμός για φόρους και εισφορές λειτουργούσε όπως λειτουργεί στο μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ, τότε χωρίς να αυξήσουμε τους συντελεστές θα είχαμε αυξημένα έσοδα κατά έξι ποσοστιαίες μονάδες, δηλαδή 12 δισεκατομμύρια ευρώ. Ούτε έλλειμμα, ούτε χρέος θα είχαμε. Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, για να χτυπηθεί η πλουτοκρατία πρέπει να χτυπηθεί η κοινωνική συμμαχία πάνω στην οποία αυτή στηρίζεται. «Κλέψε και εσύ λίγο, για να κλέψω εγώ πολλά». «Παραβίασε εσύ το νόμο λίγο, για να μπορώ εγώ ως ισχυρός να ζω στην ανομία μου». Πρέπει να αποσπάσουμε τα φτωχά και τα μεσαία στρώματα από την επιρροή της ολιγαρχίας και αυτό το έργο μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να το κάνει.
Και τελειώνω, κύριε Πρόεδρε, με μία φράση. Είπε χθες ο κ. Κασιδιάρης κάτι που συνδέεται με το θέμα. Ο κ. Κασιδιάρης μάς είπε ότι για να επιβιώσει ένας λαός θέλει τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα και όπλα. Ο ελληνικός λαός στην Κατοχή δεν είχε ούτε τρόφιμα ούτε καύσιμα ούτε φάρμακα ούτε όπλα και κέρδισε το φασισμό, το δικό σας ιδεολογικό όπλο. Και το κέρδισε, διότι διέθετε φρόνημα αγωνιστικό, πνεύμα συλλογικότητας και αλληλεγγύης. Με αυτό θα κερδίσουμε και σήμερα το σημερινό φασισμό και ντόπιο και ξένο.