Μιλώντας σήμερα στο ρ/σ «Στο Κόκκινο 105,5» (Ν. Παπαδημητρίου – Α. Παπαδόπουλος), ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Β΄ Περιφέρεια της Αθήνας, Δημήτρης Παπαδημούλης δήλωσε, μεταξύ άλλων:
– Εκτιμάτε ότι θα αποδώσουν οι συναντήσεις και οι συνεννοήσεις και θα γίνει πράξη η στρατηγική επιλογή της ηγεσίας του Συνασπισμού για συνάντηση με τον σοσιαλιστικό χώρο στην περιφέρεια Αττικής τουλάχιστον;
ΑΠ. «Σε αυτοδιοικητικές μάχες όπως η περιφέρεια Αττικής, θα πρέπει να γίνει κάθε προσπάθεια για να διαμορφωθεί το ευρύτερο δυνατό αντινεοφιλελεύθερο μέτωπο και ταυτόχρονα να υπηρετηθούν και τα αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά της μάχης. Δεν μετέχω στις σχετικές διεργασίες και ζυμώσεις, διότι δεν έχω σχετική αρμοδιότητα. Το φρονιμότερο είναι, αντί να πιθανολογούμε, να περιμένουμε. Αυτά τα θέματα θέλουν συλλογικότητα, πολλή σοβαρότητα και ευθύνη. Πολύ περισσότερο που έχει εξαντληθεί και το περιθώριο νέων καθυστερήσεων.»
– Επιμένατε, από τις ημέρες που διαπιστώθηκε το ρήγμα με τη Δημοκρατική Αριστερά, σε μια λέξη: συνεννόηση. Αυτό φαίνεται είναι που λείπει και σήμερα.
«Το καμπανάκι της τελευταίας δημοσκόπησης, δείχνει ότι όσοι επιμένουμε στο δρόμο της ενότητας και της σύνθεσης, έχουμε δίκαιο. Πρέπει να επιμείνουμε σε αυτό το δρόμο και στις αυτοδιοικητικές εκλογές, γιατί είναι ο δρόμος της ευθύνης. Είναι αυτό που ζητάει από εμάς ο κόσμος της αριστεράς.
Η διάσπαση του Συνασπισμού, μια εικόνα «Βαβυλωνίας» στον ΣΥΡΙΖΑ και τα καμώματα του πρώην Προέδρου του κόμματος, δημιουργούν μια απωθητική εικόνα στον κόσμο. Δεν περισσεύει κανείς, αλλά και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παίζει με τους πόνους και τις αγωνίες του κόσμου. Όχι μόνο του κόσμου της δικής μας αριστεράς, της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής, αλλά και ενός κόσμου προοδευτικού, αριστερού, που ψήφισε ΠΑΣΟΚ, που επιμένει σε μια σοσιαλιστική –σοσιαλδημοκρατική γραμμή και θέλει να εκφραστεί εναντίον της νεοφιλελεύθερης μετάλλαξης, στην κάλπη των αυτοδιοικητικών εκλογών. Δεν θέλει μόνο να βγάλει άξιους αυτοδιοικητικούς ηγέτες, αλλά θέλει να στείλει και πολιτικό μήνυμα.»
– Τι μπορεί να σημαίνει όμως για την ενότητα πιθανή υποψηφιότητα του Αλ. Αλαβάνου, ανεξάρτητα από την απόφαση των οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ;
«Έχω αποφύγει να εμπλακώ σε ονοματολογία και σε προβλέψεις για τη συμπεριφορά προσώπων. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι θεωρώ εντελώς αδιανόητο και πολιτικά αδύνατο για το κόμμα μου, το Συνασπισμό, να στηρίξει έμπρακτα και να συμπράξει με επιλογές ακραίου παραγοντισμού και ατομικισμού, που δεν ταιριάζουν στη δική μας αριστερά.»
– Ακόμη και με το κόστος της διάσπασης;
«Απαιτείται επιμονή σε μια αντινεοφιλελεύθερη ευρύτερη συσπείρωση, στην αναζήτηση συνθετικών λύσεων και απόλυτη αντίθεση απέναντι σε φαινόμενα ακραίου ατομικισμού και παραγοντισμού. Δυστυχώς η «προσβολή» μας από αυτά, μόνο τα αριστερά μας χαρακτηριστικά δεν ενισχύει.»
– Η ονοματολογία συμπεριέλαβε και εσάς. Έγινε κάποια βολιδοσκόπηση; Ποιες είναι οι δικές σας προθέσεις σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο;
«Για το θέμα αυτό απαντώ σε όλους ότι δεν έχω ζητήσει να είμαι υποψήφιος για την περιφέρεια Αττικής, ούτε μου έχει προταθεί από την ηγεσία του ΣΥΝ να είμαι. Αυτά τα ζητήματα απαιτούν συλλογικότητα, σοβαρότητα και ευθύνη, πολύ περισσότερο που έχουν υπάρξει το προηγούμενο διάστημα και χειρισμοί που δεν ήταν ό,τι καλύτερο.»
– Στο θέμα της οικονομίας, είμαστε σε ένα κομβικό σταυροδρόμι, λίγο πριν τις πρωθυπουργικές ανακοινώσεις στη Θεσσαλονίκη. Πως βλέπετε να εξελίσσονται τα πράγματα;
«Παρά τις σκληρές, μονόπλευρες θυσίες των ασθενέστερων, η οικονομία έχει παγιδευτεί στα δόκανα του στασιμοπληθωρισμού –μεγάλη ύφεση και υψηλός πληθωρισμός. Η κυβέρνηση και η τρόικα, χέρι –χέρι, έχουν αποτύχει παταγωδώς στη μάχη κατά της φοροδιαφυγής. Δεν έχουν δώσει καν μάχη κατά της ασυλίας των υψηλών εισοδημάτων. Έχουν αποτύχει επίσης, με «Α» κεφαλαίο, στη μάχη κατά του πληθωρισμού. Προέβλεπαν 1,9% για το 2010 και τρέχει, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, στο 6% -ανεπίσημα είναι υψηλότερος. Το αποτέλεσμα είναι πολύ βαθιά ύφεση, πολύ μεγάλη ανεργία. Η εικόνα του σισύφειου μύθου: όσα παίρνει η νεοφιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική από τους ασθενέστερους, μισθωτούς και συνταξιούχους, τα δίνει από τη μια στους δανειστές της χώρας και από την άλλη σε ένα σπάταλο κράτος, το οποίο υπηρετεί πελατειακές και όχι αναπτυξιακές σκοπιμότητες. Αυτή τη στιγμή, το «μνημόνιο ν. 2», το οποίο σημειώνει τις αποτυχίες του «μνημονίου ν.1», καταγράφει το δίλημμα: Για να εισπραχθούν πρόσθετα έσοδα ή θα αυξηθεί ο ΦΠΑ στο 23% για είδη πρώτης ανάγκης, οπότε θα εκτιναχθεί ακόμη πιο ψηλά ο πληθωρισμός, ή θα κοπούν κι άλλες από τις επενδυτικές δαπάνες, που ουσιαστικά έχουν παγώσει, με αποτέλεσμα τη βύθιση της οικονομίας ακόμη πιο βαθιά στην ύφεση.
Περάσαμε ένα καλοκαίρι με τα φιλοκυβερνητικά παπαγαλάκια να προαναγγέλλουν το «κοινωνικό πακέτο Παπανδρέου». Όμως φαίνεται ότι ο Γ. Παπανδρέου θα γιορτάσει τα τριακοστά έκτα γενέθλια της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ, όχι απλώς σβήνοντας ένα κεράκι νεοφιλελεύθερης μετάλλαξης, αλλά και παρουσιάζοντας ένα εντελώς άδειο από περιεχόμενο «κοινωνικό πακέτο» στη ΔΕΘ.
Το ΠΑΣΟΚ είχε υποσχεθεί νέο αναπτυξιακό νόμο στις πρώτες εκατό ημέρες διακυβέρνησής του. Κοντεύουμε χρόνο και ακόμη ο αναπτυξιακός νόμος, σε μια οικονομία που μαστίζεται από την ύφεση, είναι στα «θα».»