Σε ακόμη ένα επικοινωνιακό σόου, λίγες ημέρες πριν ανοίξουν τα σχολεία, επιδόθηκαν χθες ο Πρωθυπουργός και η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, ανακοινώνοντας τις 11 αλλαγές που θα ισχύσουν από τη φετινή εκπαιδευτική χρονιά. Πρόκειται, βέβαια, για αλλαγές που ήδη γνωρίζαμε, για ζητήματα για τα οποία έχουμε δώσει μάχες εντός κι εκτός Βουλής, για θέματα που κάθε άλλο παρά συντελούν στην ουσιαστική στήριξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Κωφεύοντας στις φωνές της εκπαιδευτικής κοινότητας, πανηγυρίζοντας για τις προσλήψεις τη στιγμή που καταργούνται οργανικές θέσεις, συγχωνεύονται τμήματα ή/και ολόκληρες σχολικές μονάδες, χτίζοντας ένα εκπαιδευτικό σύμπαν με λιγότερα σχολεία, λιγότερο προσωπικό, εκπαιδευτικούς και μαθητές διαφορετικών ταχυτήτων, ο Υπουργός Παιδείας δήλωσε εμφατικά πως «φέτος θα είναι η χρονιά του σχολείου».

«Η χρονιά του σχολείου», που μεταξύ άλλων θα περιλαμβάνει το νέο ποινολόγιο, με τις αποβολές των μαθητών και την επίρριψη ευθυνών στους γονείς που θα καλούνται να πληρώνουν τις φθορές που τυχόν προκαλούνται στο σχολείο. Διότι ο νέος κανονισμός λειτουργίας των σχολείων προβλέπει την αυστηροποίηση των ποινών και την τιμωρία, μακριά από τις σύγχρονες ακαδημαϊκές προσεγγίσεις, την παιδαγωγική σκέψη και τα προηγμένα συστήματα εκπαίδευσης. Ενδεικτικά, ο Διευθυντής του σχολείου θα μπορεί να αποφασίσει έως και τριήμερη αποβολή, επανέρχεται η πενθήμερη αποβολή από τον Σύλλογο Διδασκόντων, ενώ στην ευχέρειά του είναι και η αλλαγή τμήματος ή σχολικού περιβάλλοντος καθώς και ο αποκλεισμός από δράσεις, πολιτιστικές ή αθλητικές εκδηλώσεις, εκπαιδευτικές εκδρομές και μετακινήσεις. Εκπέμπεται έτσι το σήμα της «απόλυτης αυστηρότητας» και σαφώς η πρόθεση η ενδοσχολική βία και ο εκφοβισμός να αντιμετωπίζονται με αυτόν τον τρόπο, αγνοώντας τις επιστημονικές έρευνες που επιβεβαιώνουν ότι η απομάκρυνση από την τάξη και οι αποβολές μόνο σε επικίνδυνα μονοπάτια μπορεί να οδηγήσουν, καθώς έχουν σαφείς μακροπρόθεσμες αρνητικές επιπτώσεις στους μαθητές.

Το bullying είναι πια καθημερινό, τσακίζει τους μαθητές, τις οικογένειες, την εκπαιδευτική κοινότητα. Κι έχουμε επισημάνει, σε όλους τους τόνους πια, πως η απάντηση πρέπει να δοθεί κυρίως μέσω προληπτικής κι όχι κατασταλτικής ή τιμωρητικής δράσης, μέσω της επανορθωτικής δικαιοσύνης: όπου θα ακούγονται θύτης και θύμα σε κύκλο ομάδας, με τη συμμετοχή όλων και θα διεξάγονται πολύτιμα συμπεράσματα στο μάθημα της ενσυναίσθησης. Μόνο έτσι θα χτυπηθεί το πρόβλημα της βίας στη ρίζα του και θα ανταποκριθούμε στις οξυμένες καθημερινές ανάγκες των σχολικών μονάδων.

«Η χρονιά του σχολείου» θα είναι μόνο όταν στοχεύσουμε σε ένα δημόσιο, ποιοτικό και συμπεριληπτικό σχολείο, ανάχωμα στη βία και εγγυητή της γνώσης και της χαράς. Μόνο όταν η «χρονιά του σχολείου» θα είναι κάθε χρονιά!