Ως εδώ. 140 γυναίκες και κορίτσια δολοφονούνται καθημερινά από τον σύντροφο ή από άλλα μέλη της οικογένειάς τους – Ο πιο επικίνδυνος τόπος για τις γυναίκες παραμένει το σπίτι τους, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ που σοκάρουν. Κάθε φορά, αλλάζει μόνο το όνομα και η ιστορία. Το έγκλημα παραμένει το ίδιο και λέγεται «γυναικοκτονία».

Ως εδώ. Με την έμφυλη βία που συντελείται μπροστά στα μάτια μας. Στο εργασιακό, στο κοινωνικό περιβάλλον.

Ως εδώ. Με τη βία μέσα στα κοινωνικά στερεότυπα, κρυμμένη αιώνες, να στραγγαλίζει τα κορίτσια και τις γυναίκες.

Ως εδώ. Με τη βία που συντελείται πίσω από τις κλειστές πόρτες. Μέσα σε σπίτια και σχέσεις. Με τη βία στην καθημερινή αλληλεπίδραση με τους σημαντικούς άλλους της ζωής, στο όνομα της «αγάπης».

Ως εδώ. Με τις γυναίκες να μοχθούν να βρουν το δίκιο τους μέσα στην οικογένεια, μέσα σε αίθουσες δικαστηρίων, μέσα σε πατριαρχικές κοινωνίες.

Ως εδώ. Με τη βία που ασκούμε στον εαυτό μας για να είμαστε αποδεκτές και να «ταιριάζουμε» σε ό,τι άλλοι ορίζουν για εμάς.

Ως εδώ. Με τα panic buttons που δεν λειτουργούν και τα μέτρα που δεν εφαρμόζονται.

Ως εδώ. Με τις εμπνευσμένες ομιλίες, τις υποσχέσεις και την φαινομενικά θεσμική κινητοποίηση.

Ως εδώ. Δεν ξέρω πόσο δυνατά πρέπει να το φωνάξουμε, αλλά θα το κάνουμε προς κάθε κατεύθυνση και με όποιον χρήσιμο και λειτουργικό τρόπο μπορούμε.

Μέχρι να δημιουργηθεί ένα πλέγμα κοινωνικής προστασίας. Μέχρι την υιοθέτηση και υλοποίηση συμπεριληπτικών και διατομεακών πολιτικών. Τη νομοθετική κατοχύρωση του όρου «γυναικοκτονία» και την ουσιαστική εφαρμογή των διεθνών συμβάσεων. Την ενίσχυση των δομών και τη στήριξη όσων υποστηρίζουν κακοποιημένες γυναίκες. Μέχρι να επενδύσουμε επιτέλους στην εκπαίδευση και στην οικογένεια. Διαπαιδαγωγώντας τα παιδιά μας, μπορούμε μόνο να αντιληφθούμε τις αιτίες που οδηγούν στη βία και να τις καταπολεμήσουμε. Τα σχολεία και τα σπίτια είναι τα φυτώρια εξέλιξης των ανθρώπων. Εκεί μπορούν να νικηθούν οι στρεβλές πεποιθήσεις, οι επικίνδυνες νοοτροπίες και αντιλήψεις. Εκεί μπορούν να καλλιεργηθούν η ενσυναίσθηση και η αλληλεγγύη.

Μέχρι τότε που καμία δεν θα τρέμει από φόβο μέσα στο σπίτι της, καμία δεν θα βιαστεί, καμία δεν θα κακοποιηθεί, καμία δεν θα κριθεί για τις επιλογές της, καμία δεν θα απολογηθεί για την επιτυχία της, καμία δεν θα κρύβει επιμελώς τα σημάδια στο πρόσωπο, στο σώμα της, στην ψυχή της. Καμία δεν θα λείπει από τη ζωή της.