Η εισβολήτων τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο, που ακολούθησε το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας κατά του Μακαρίου, αποτέλεσε τον κρίκο μιάς αλυσίδας, στο πλαίσιο των ευρύτερων σχεδιασμών της Τουρκίας, των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ.

Έτσι η Κύπρος οδηγήθηκε σε ακρωτηριασμό.

Και σήμερα, πενήντα χρόνια μετά, η Κύπρος εξακολουθεί να βρίσκεται στο στόχαστρο των ίδιων δυνάμεων και των σχεδιασμών τους, ιδίως της τουρκικής επιθετικότητας, υπό το αδιάφορο βλέμμα της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας που ουσιαστικά συμπράττει στο «έγκλημα».

Αν η Κύπρος «πέσει» με οποιονδήποτε τρόπο και τεθεί ολόκληρη υπό τον έλεγχο της Τουρκίας, (αυτό) θα έχει οδυνηρές συνέπειες και για όλα τα άλλα πεδία του Ελληνισμού, στα οποία αναπτύσσεται η τουρκική επιθετικότητα (Αιγαίο, Α, Μεσόγειος, Θράκη κλπ).

Κατά συνέπεια, η εθνική στρατηγική που πρέπει να διαμορφωθεί από ελληνικής πλευράς για την αντιμετώπιση του τουρκικού επεκτατισμού, είναι ανάγκη να περιλαμβάνει και το Κυπριακό, ως ζήτημα εισβολής και κατοχής.

Μοναδική λύση αποτελεί η αποκατάσταση της διεθνούς νομιμότητας, με την αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων και την επανένωση της Κύπρου.

Εμείς «δεν ξεχνάμε», ή μάλλον «δεν πρέπει να ξεχνάμε», διότι ο «εχθρός» βρίσκεται και «εντός των τειχών», η αδιαφορία, το πνεύμα κατευνασμού έναντι της Τουρκίας και η πειθάρχηση-η υποταγή στις επιλογές των «ισχυρών»-των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ.

«Δεν ξεχνώ»

«Κανένας δεν ξεχνά, τίποτα δεν ξεχνιέται»

Γιώργος Η. Παπαηλιού, Βουλευτής Αρκαδίας (ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία)