Σημεία από την παρέμβαση του αναπληρωτή γραμματέα της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Γιώργου Βασιλειάδη, στον τηλεοπτικό σταθμό Action 24 και στους Δημοσιογράφους Γιώργο Κακούση και Άννα Λιβαθυνού

Για τις αιφνιδιαστικές δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας σχετικά με τα νέα εξοπλιστικά προγράμματα

Οι συνταξιούχοι, οι οποίοι δεν θα πάρουν νωρίτερα τις συντάξεις για να κάνουν Πάσχα, δεν θα μπορέσουν να κάνουν Πάσχα με μια φρεγάτα παραπάνω. Επίσης, αν πάρουμε μία φρεγάτα παραπάνω, θα καταφέρουμε να ποντίσουμε τα καλώδια έξω από την Κάσο; Είναι ένα ερώτημα. Άρα λοιπόν βλέπουμε ακόμα ένα επεισόδιο σε μία ΙΧ πολιτική της κυβέρνησης: και στην εξωτερική πολιτική και στα στρατιωτικά και στους εξοπλισμούς, πράγμα αδιανόητο για μία χώρα η οποία έχει περάσει πολλά, μπήκε σε μία κρίση, πτώχευσε από αυτή την κρίση. Εν πολλοίς, αυτή η κρίση οφειλόταν και σε επιλογές παρόμοιου είδους, χωρίς κανέναν σχεδιασμό και χωρίς καμία διαφάνεια. Γιατί όταν αποφεύγεις να ενημερώσεις το Κοινοβούλιο, σημαίνει ότι υπάρχει αδιαφάνεια, ακόμα και αν δεν βάζουμε περαιτέρω σκιές.

Και επανέρχεται το ζήτημα που έθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ από την αρχή και για το Rearm Europe: απέναντι στις νέες αυτές συνθήκες που υπάρχουν παγκόσμια, τελικά ποιες είναι οι απαντήσεις; Μια κούρσα εξοπλισμών χωρίς καμία εναλλακτική για τους πολίτες και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και στον κόσμο; Είναι αυτή η Ευρώπη που θέλουμε; Θα μας φέρει την πολυπόθητη ασφάλεια η κούρσα υπέρ-εξοπλισμών;

Η μεγαλύτερη απειλή για την Ευρώπη, αυτή τη στιγμή, είναι η τάση εθνικής αναδίπλωσης των λαών σε όλες τις χώρες, αποτέλεσμα πολιτικών λιτότητας, πολιτικών απεμπόλησης δικαιωμάτων, οι οποίες σπρώχνουν σε εθνικές αναδιπλώσεις, σπρώχνουν απέναντι σε αυτό που εμείς ονομάζουμε κοινή ιδέα και κοινή Ευρώπη. Γιατί κάθε τι που είναι συνυφασμένο με την ευρωπαϊκή πολιτική, στο μυαλό του μέσου Ευρωπαίου, τελικά είναι συνυφασμένο με τη λιτότητα. Άρα λοιπόν, θα αποφασίσει η Ευρώπη άλλες πολιτικές; Προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων, αύξησης του εισοδήματος για τους πολλούς, όχι για τους λίγους και εκλεκτούς; Θα μπούμε σε μια άλλη ρότα; Αυτά είναι τα ζητήματα που πρέπει να απαντήσουμε, αυτά πρέπει να απαντήσει η ελληνική κυβέρνηση.

Ο ερασιτεχνικός σχεδιασμός για τα εξοπλιστικά, συνολικά, που δεν δίνει και κανένα όφελος στη χώρα -δηλαδή θα μπει στη διαδικασία, θα συμφωνήσουμε, θα διαφωνήσουμε, να γίνουν τα έξοδα αυτά. Τι θα κερδίσει η Ελλάδα; Θα φτιαχτεί τίποτα από την ελληνική αμυντική βιομηχανία; Θα πάρουμε κάποιο know how; Θα ακολουθήσουμε, έστω και σε αυτό, το παράδειγμα της Τουρκίας ή θα μπει πάλι η χώρα στο περιθώριο;

Για την κατάσταση στον χώρο της Αριστεράς και την πλεύση ελευθερίας

• Για να έρθει μια οποιαδήποτε συνεργασία, πρέπει να υπάρχουν ορισμένες προγραμματικές δεσμεύσεις, ένας διάλογος μέσα ένα συγκεκριμένο πλαίσιο και μια συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση. Με τη Δεξιά διαφωνούμε, εμείς θέλουμε μια αντιδεξιά πολιτική με συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Εγώ προσωπικά και το κόμμα μας συνολικά δεν έχουμε καταλάβει ποιες είναι οι θέσεις της κ. Κωνσταντοπούλου στα βασικά ζητήματα. Επομένως, εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι μέρος αυτού του διαλόγου. Εμείς θέσαμε ένα συνολικό πλαίσιο, βάζοντας έντεκα άξονες. Κατά τη γνώμη μας, οι άξονες αυτοί αποτελούν μια εναλλακτική λύση για την πολιτική στροφή που χρειάζεται η  χώρα απέναντι στις πολιτικές της Δεξιάς. Πάνω σε αυτό το πλαίσιο διαλόγου θα κριθούν όλα. Αυτή τη στιγμή, κατά την άποψή μου, δεν υφίσταται κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχει αρχή, μέση και τέλος.

• Αυτή τη στιγμή τον κόσμο δεν τον απασχολεί η συζήτηση στο εσωτερικό μας. Τον απασχολεί ότι, απέναντι σε μια πολιτική η οποία δημιουργεί αδιέξοδα, δεν φαίνεται ένα αντίπαλο δέος που με σοβαρότητα να θέσει μία άλλη ατζέντα αμφισβήτησης αυτών των πολιτικών. Δηλαδή, όχι να πω να φύγει ο κ. Συρίγος γιατί δεν φοράει ωραίες γραβάτες και να έρθω εγώ που φοράω καλύτερες.

• Η δημοσκοπική άνοδος της κ. Κωνσταντοπούλου μπορεί και να ανήκει στην κατηγορία «σημεία των καιρών». Αλλά υπάρχει και μια κοινωνία η οποία αγωνιά για το αύριο. Έχει αγανακτήσει και με την εικόνα τη δική μας. Γελοιοποιηθήκαμε για μια διετία. Προσπαθούμε αυτή τη στιγμή να ανακτήσουμε μία σοβαρότητα και να ξαναγίνουμε κανονικοί συνομιλητές της κοινωνίας. Αλλά από ‘κει και μετά, όλοι καταλαβαίνουν ότι από την Αριστερά, συνολικά, από την προοδευτική παράταξη, χρειάζεται να γίνουν οι μεγαλύτερες δυνατές συμμαχίες. Να μπορέσει να φτιαχτεί ένα μεγάλο, ευρύτατο λαϊκό μέτωπο, το οποίο θα αμφισβητήσει τις πολιτικές της κυβέρνησης.  

• Έτσι κι αλλιώς, το επόμενο διάστημα θα βρεθούμε μπροστά σε κρίσιμες αποφάσεις και πρέπει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, πέρα από τις κοινοβουλευτικές πρωτοβουλίες που παίρνει -13^ος και 14ος μισθός, συντάξεις, κόκκινα δάνεια- βλέπουμε ότι χρειάζονται ευρύτερες συσπειρώσεις για να μπορέσουμε να αμφισβητήσουμε το κυρίαρχο μοντέλο.

• Σε ό,τι αφορά τη Νέα Αριστερά, είναι ένας δύσβατος δρόμος μπροστά, γιατί έχουμε πληγώσει ο ένας τον άλλον πολύ. Χρειάζονται μέτρα οικοδόμησης πολιτικής εμπιστοσύνης. Η απόφασή τους, μολονότι δεν μας ικανοποίησε, παρ’ όλα αυτά στο γενικό της πλαίσιο μιλάει για την ανάγκη του λαϊκού μετώπου. Από ‘κει και μετά όλοι θα κριθούν. Το ζήτημα είναι ότι έχουμε μια κοινωνία η οποία έχει πάρα πολλά προβλήματα με ένα πολιτικό σχέδιο που, κατά την άποψή μας, δεν οδηγεί πουθενά. Κι αυτό φαίνεται ότι και η κοινωνία η ίδια έχει αρχίσει να το αμφισβητεί.

• Το δίλημμα «Μητσοτάκης ή χάος» το στήνει ο ίδιος ο Μητσοτάκης. Το να συνεισφέρουμε όμως κι εμείς στο να υπάρχει αυτό το χάος, τότε κι εμείς προσφέρουμε υπηρεσίες στη Νέα Δημοκρατία και στη Δεξιά.

Για τον Αλέξη Τσίπρα

Η ανασύνθεση των παλιών υλικών δεν λέει από μόνη της τίποτα. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι κομμάτι της ιστορίας μας. Είναι η μεγάλη προσωπικότητα του χώρου, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, στην Αριστερά. Είναι ενεργός, είναι μέσα στις εξελίξεις. Δεν μπορούμε να τον βγάλουμε από καμία εξίσωση του αύριο. Από ‘κει και μετά όμως, από το να συζητάμε αυτά τα υποθετικά σενάρια, καλύτερα να δούμε την πραγματικότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το πώς θα μπορέσουμε με ένα πρόγραμμα να αμφισβητήσουμε και να πείσουμε τον κόσμο ότι μπορούμε να αλλάξουμε την πολιτική ροή στον τόπο και ταυτόχρονα να πετύχουμε τις μεγαλύτερες δυνατές συμμαχίες για να μπορέσουμε να το πετύχουμε αυτό.