Περίπου 40 παιδιά, θύματα κακοποίησης, παραμένουν σε θαλάμους νοσηλείας για εβδομάδες ή και μήνες ενώ είναι υγιέστατα, απλώς επειδή δεν υπάρχουν διαθέσιμες δομές φιλοξενίας.

Τα νοσοκομεία δεν είναι χώροι παιδικής προστασίας. Οι επαγγελματίες υγείας καλούνται να παίξουν ρόλους που δεν τους αναλογούν: νοσηλευτές-φύλακες, γιατροί-ψυχολόγοι, θαλάμοι-άτυπα ιδρύματα.

Τα κακοποιημένα παιδιά έχουν καταγραμμένα δικαίωματα:

• Δικαίωμα στην προστασία από κάθε μορφή βίας
• Δικαίωμα στην ασφάλεια και στη φροντίδα
• Δικαίωμα στην ψυχοκοινωνική υποστήριξη
• Δικαίωμα στη ορατότητα και στη συμμετοχή
• Δικαίωμα στην ιδιωτικότητα
• Δικαίωμα στην εκπαίδευση και στην ανάπτυξη
• Δικαίωμα σε σταθερό και υποστηρικτικό περιβάλλον 

Στην Ελλάδα, όπως επανειλημμένα έχει επισημάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, υπάρχει έλλειψη επαρκών δομών φιλοξενίας, τραγική υποστελέχωση στις κοινωνικές υπηρεσίες, ανυπαρξία επαρκούς δικτύου αναδοχών και σοβαρές καθυστερήσεις στη δικαστική και διοικητική διαδικασία.

Χρειάζεται άμεσα.

• Ενίσχυση του θεσμού της αναδοχής με οικονομικά και θεσμικά κίνητρα.
• Άμεση στελέχωση και χρηματοδότηση των δομών παιδικής προστασίας
• Διασύνδεση των νοσοκομείων με κοινωνικές υπηρεσίες σε 24ωρη βάση
• Θεσμικό πλαίσιο για μέγιστο επιτρεπόμενο χρόνο παραμονής παιδιών σε νοσοκομεία

Αυτό που συμβαίνει στα Νοσοκομεία Παίδων είναι μια κραυγή εγκατάλειψης του παιδιού από το κράτος πρόνοιας.

Τα παιδιά δεν είναι “περιστατικά”. Είναι άνθρωποι με ανάγκη για φροντίδα, ασφάλεια και προοπτική.

Κάθε μέρα που περνούν σε λάθος χώρο, είναι μια μέρα που χάνεται από την παιδική τους ηλικία.