ΑΝΝΑ ΦΙΛΙΝΗ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νομίζω ότι όλες εμείς οι γυναίκες Βουλευτές, σήμερα που παίρνουμε το λόγο, αισθανόμαστε μια ιδιαίτερη ευθύνη απέναντι σʼ όλες τις γυναίκες της πατρίδας μας που δεν είναι εδώ για να μιλήσουν σήμερα, αλλά που δίνουν τη δύσκολη μάχη της ζωής κάτω από αντίξοες συνθήκες. Ξέρουμε ότι οι γυναίκες κάτω απʼ όλες τις δυσκολίες που περνάει σήμερα ο πληθυσμός της χώρας μας, καταφέρνουν να ανταπεξέρχονται με διπλό τρόπο και ως εργαζόμενες και ως γυναίκες.
Για αυτό και εγώ θέλω να συγχαρώ την πρωτοβουλία του Προεδρείου της Βουλής για αυτή τη σημερινή εκδήλωση, για να τιμήσουμε στη σημερινή συνεδρίαση τις γυναίκες και κυρίως, πρώτα και κύρια τις γυναίκες αγρότισσες.
Οι γυναίκες της υπαίθρου, στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, κράτησαν τη γη. Στήριξαν και διατήρησαν τη ζωή στα μετόπισθεν. Μεγάλοι Έλληνες καλλιτέχνες, όπως ο Καπράλος, ο χαράκτης ο Τάσος, καθώς επίσης και η σπουδαία γυναίκα χαράκτρια, η Βάσω Κατράκη περιέγραψαν αυτές τις γυναίκες σε σπουδαία έργα τέχνης, τα οποία έχουμε μέχρι σήμερα.
Σήμερα, σε νέες συνθήκες, πάλι οι γυναίκες αγρότισσες δίνουν τη δύσκολη μάχη για να κρατήσουν τα μετόπισθεν, με άλλο τρόπο, να κρατήσουν τη γεωργία, να κρατήσουν τον πληθυσμό, να κρατήσουν τη ζωή στην ελληνική επαρχία, στην ελληνική επαρχία που διαρκώς φθίνει.
Η αγρότισσα, λοιπόν, πάλι σήμερα, έχει αυτόν τον ύψιστο ρόλο. Αυτόν τον ύψιστο ρόλο οφείλουμε να στηρίξουμε, να τον στηρίξει η πολιτεία. Έχουν υπάρξει θετικά νομοθετήματα υπέρ των γυναικών. Δυστυχώς, όμως, πάρα πολλές φορές, μέχρι και σήμερα, η εφαρμογή αυτών των νομοθετημάτων στην πράξη πηγαίνει πάντοτε καθυστερημένα. Όμως και αυτά τα νομοθετήματα υπέρ της στήριξης των γυναικών για τις συντάξεις, για τα ασφαλιστικά, σήμερα απειλούνται να πάνε πίσω.
Επιπλέον, πρέπει η ελληνική πολιτεία να στηρίξει την Ελληνίδα γυναίκα, όπως και ολόκληρη την ύπαιθρο, με εκπαιδευτικά προγράμματα και με προγράμματα σχετικά με τον πολιτισμό μας. Οι νέες γυναίκες, ιδιαίτερα στην ύπαιθρο, έχουν ανάγκη να στηριχτούν με μόρφωση και με τέχνη.
Εγώ ήθελα να προτείνω να στηρίξουμε την τέχνη των Ελληνίδων στην ύπαιθρο, αυτή την τέχνη που κάνουν και με τα χειροτεχνήματά τους, αλλά και την τέχνη σε όλα αυτά που δείχνουν με τα τρόφιμα και όλα αυτά που φτιάχνουν και παρουσιάζουν.
Επίσης, ήθελα να αναφερθώ και σε ένα θέμα στο οποίο αναφέρθηκαν και άλλοι συνάδελφοι, όσον αφορά την ενίσχυση των Ελληνίδων γυναικών γενικότερα, για τη συμμετοχή τους στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Ψηφίστηκε ο νόμος, πριν από ενάμιση μήνα σχεδόν, για τη συμμετοχή των γυναικών κατά 30% στα ψηφοδέλτια. Πρέπει, όμως, να αναφέρουμε ξανά σήμερα ότι ο τρόπος με τον οποίο εφαρμόζεται αυτό το 30%, που είναι ένα 30% συνολικά σε όλη την επικράτεια και όχι σε κάθε ψηφοδέλτιο ξεχωριστά, αυτός ο τρόπος δεν ενισχύει, αλλά χτυπάει ιδιαίτερα τις Ελληνίδες στην επαρχία, ιδιαίτερα πρέπει να πει κανείς και τις Ελληνίδες αγρότισσες, γιατί εκεί, θα υπάρχει και ο πιο εύκολος τρόπος για να μείνουν απέξω οι γυναίκες από τα ψηφοδέλτια ή τουλάχιστον να είναι λειψή η συμμετοχή τους σε αυτά.
Τέλος, κλείνοντας, θέλω να πω ότι με μεγάλη συγκίνηση άκουσα συναδέλφους από όλες τις παρατάξεις να μιλάνε με αγάπη και τιμή για τις μητέρες τους.