ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΒΟΥΛΗΣ
Συζήτηση επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών «Αναμόρφωση του Εθνικού Τελωνειακού Κώδικα και άλλες διατάξεις».
** Συζητήθηκε επίσης η τροπολογία για τους δασικούς χάρτες που αποσύρθηκε τελικά
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ: 13,14/6/2007
1η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ (13/6/2007):
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο αυτό το συζητάμε σε ένα πολιτικό κλίμα, το οποίο ασχολείται όχι με τα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας, αλλά με διαξιφισμούς, με χαρακτηρισμούς, με υβρεολόγιο, με απαξίωση αμοιβαία των δύο μεγάλων κομμάτων.
Ζούμε έναν παρακμιακό πολιτικό ανταγωνισμό με αρνητικό περιεχόμενο, αφού το ζητούμενο του ανταγωνισμού αυτού δεν είναι ποιος μπορεί να απαντήσει στα κοινωνικά προβλήματα, αλλά ποιος είναι πιο ανήθικος και πιο ανίκανος από τον άλλο.
Ωστόσο και αυτό το νομοσχέδιο, παρόλο που έχει φαινομενικά τεχνικό χαρακτήρα, μας θυμίζει ότι ζούμε σε μια κοινωνία με μεγάλα και διαχρονικά προβλήματα.
Τα θέματα που θα έπρεπε να συζητούμε σήμερα, με αφορμή τον Τελωνιακό Κώδικα, θα έπρεπε να είναι από τη μια πλευρά το μεγάλο έλλειμμα στο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών, το οποίο αντανακλά, όμως, την παραγωγική δομή της χώρας -είναι παραγωγικό το έλλειμμα αυτό το οποίο εκδηλώνεται τελικά ως έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου- θα έπρεπε να συζητάμε το διαχρονικό πρόβλημα του λαθρεμπορίου στα καύσιμα, στο οινόπνευμα, στα τσιγάρα, σε διάφορα εμπορεύματα, το οποίο κατά καιρούς γίνεται πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες για να ξεχαστεί την επομένη, θα έπρεπε να συζητάμε τα μεγάλα προβλήματα των ευπαθών κοινωνικών ομάδων τις οποίες αναφέρει το νομοσχέδιο, όπως είναι οι αγρότες, όπως είναι οι ανάπηροι, όπως είναι οι πολύτεκνοι, όπως είναι οι παλιννοστούντες.
Και ευτυχώς, τουλάχιστον στην Αίθουσα αυτή, μπορούμε να το κάνουμε πιστεύω αυτό, έστω και με δυσκολίες, αλλά σίγουρα δεν είναι εκείνο το οποίο κυριαρχεί στη συνολικότερη πολιτική αντιπαράθεση. Και αυτό το βλέπει ο κόσμος από τα κανάλια, από τις εφημερίδες, από αυτά που ακούει.
Για μια δεύτερη εισαγωγική παρατήρηση που θα ήθελα να κάνω, την αφορμή μου τη δίνουν τα σχόλια που έκανε ο Υφυπουργός, ο κύριος Μπέζας, στην Επιτροπή -πιστεύω ότι θα τα πει κι εδώ- και γενικότερα η Κυβέρνηση που προσπαθεί ενόψει των εκλογών να δημιουργήσει ένα κλίμα ευφορίας, λέγοντας «παραλάβαμε χάος, χάρη στην πολιτική μας, όμως, έγιναν πολλά τα οποία μας επιτρέπουν να λύνουμε και προβλήματα, αλλά βέβαια η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί».
Τι διαφέρει αυτό από εκείνα που έλεγε ο κύριος Σημίτης παλαιότερα; Αυτό είναι το μοτίβο το οποίο οι επικοινωνιολόγοι προτείνουν κάθε φορά στην Κυβέρνηση, δηλαδή «παρέλαβα χάος, αλλά έκανα πολλά, έλυσα κάποια προβλήματα, ψηφίστε με για να συνεχίσω την ίδια πολιτική και την άλλη φορά».
Αν πείθουν αυτά τον κόσμο που έχει τα προβλήματα «με γεια σας, με χαρά σας». Έχω την εντύπωση ότι δεν τον πείθουν πια και αντίθετα όλο αυτό μετατρέπεται σε μια δυσπιστία και απόρριψη, δυστυχώς όμως του συνόλου του πολιτικού συστήματος, συνολικά της πολιτικής. Ακούμε «όλοι τα ίδια είστε, όλοι φταίνε» και ίσως αυτό ικανοποιεί κατά κάποιο τρόπο και όσους εμπνέονται από αυτή την πολιτική.
Εκείνο το οποίο εγώ θα ήθελα να παρατηρήσω -και νομίζω ότι έχει σημασία- είναι ότι η περιβόητη άρση της επιτήρησης δεν σημαίνει ότι μπαίνουμε σε μια νέα πολιτική. Πρώτο, διότι αυτό που στην Ευρωπαϊκή Ένωση ονομάζουν διαρθρωτικό έλλειμμα -το έλλειμμα δηλαδή το οποίο υπάρχει αν εξαιρέσουμε τα έκτακτα μέτρα, τα έκτακτα έσοδα- παραμένει στην Ελλάδα 3,6%, ενώ στη Γερμανία, που και αυτή ήταν στην επιτήρηση, έχει πέσει στο 0,8%. Ακριβώς γιʼ αυτό η άρση της επιτήρησης συνοδεύεται από υποδείξεις «πρέπει να κάνετε αυτό, πρέπει να κάνετε εκείνο», εννοείται μετά τις εκλογές.
Δεύτερον, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι από το φθινόπωρο θα αρχίσει μια συζήτηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με σκοπό τη λήψη μέτρων για χώρες που έχουν υπερβολικό, όχι δημόσιο έλλειμμα πια, αλλά υπερβολικό εμπορικό έλλειμμα και έλλειμμα ισοζυγίου πληρωμών.
Τρίτον, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι οι διεθνείς οργανισμοί χρησιμοποιούν το καρότο, αλλά χρησιμοποιούν και το μαστίγιο. Όσοι, λοιπόν, επαίρονται και λένε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνωρίζει στην Κυβέρνηση ότι τα πήγε καλά, ότι το Διεθνές Ταμείο, ότι ο ΟΟΣΑ, όλοι, μας επαινούν, πρέπει να βρουν το θάρρος να πουν στον κόσμο ότι αυτοί οι ίδιοι οργανισμοί ζητούν την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, την περαιτέρω ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, την απελευθέρωση των απολύσεων, τη μείωση των συντάξεων, την αύξηση των εισφορών. Οι ίδιοι οργανισμοί λένε και τα μεν και τα δε. Αν, λοιπόν, η Κυβέρνηση θέλει τα εύσημα, να πει στον κόσμο ότι τα εύσημα συνοδεύονται και από αυτά τα αγκάθια τα οποία θα τα βρούμε μπροστά μας μετά τις εκλογές.
Το τελευταίο που θέλω να πω εισαγωγικά είναι ότι το κρίσιμο ερώτημα είναι σʼ αυτά τα θέματα, ποιος πλήρωσε για να μπούμε στην επιτήρηση, ποιος πλήρωσε για να βγούμε από την επιτήρηση, ποιος θα πληρώσει από εδώ και πέρα για να έχουμε αυτό που εμφανίζεται ως ο νέος στόχος, δηλαδή ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Αν κανείς δει την κατανομή των φορολογικών βαρών, θα διαπιστώσει ότι ο κόσμος, τα χαμηλά και τα μεσαία εισοδήματα, κυρίως μέσω του Φ.Π.Α., πληρώνουν σήμερα περισσότερους φόρους και αντίθετα οι μεγάλες επιχειρήσεις, τα μερίσματα, όσοι ζουν από μερίσματα, από κέρδη κ.λπ. πληρώνουν λιγότερους φόρους. Άρα, έχουμε μία άνιση κατανομή των φορολογικών βαρών.
Αν κάποιος συγκρίνει επίσης τους μισθούς και τα κέρδη θα διαπιστώσει ότι έχουμε μια σημαντική, ραγδαία σε ορισμένους κλάδους αύξηση των κερδών, ενώ έχουμε μια καθήλωση των μισθών στα όρια του πληθωρισμού και σε ορισμένους τομείς, ιδιαίτερα των δημοσίων υπαλλήλων, κάτω από τον πληθωρισμό. Επομένως κι εδώ έχουμε μια συνολικότερη άνιση διανομή του παραγόμενου πλούτου. Αυτό είναι το γεγονός. Τα άλλα είναι μάχη εντυπώσεων.
Έρχομαι τώρα στο νομοσχέδιο που παρά τον τεχνικό του χαρακτήρα έχει τη σημασία του. Έχει κατʼ αρχήν μερικά θέματα, όπως είπα, σημαντικά, ανεξάρτητα αν θίγονται ή όχι. Όπως είπα ήδη, θα έπρεπε με το νομοσχέδιο αυτό να αντιμετωπίζονται προβλήματα και να προβλέπονται μέτρα, όπως είναι αυτά που έχουν να κάνουν με το λαθρεμπόριο και με τη διαφθορά.
Ο Υπουργός έφερε ένα επιχείρημα εδώ ότι αυτά τα προβλήματα είναι υπαρκτά, αλλά δεν αφορούν μόνο τα τελωνεία. Αφορούν και άλλους τομείς και άλλες υπηρεσίες και υποσχέθηκε να φέρει τέτοια μέτρα, με επόμενο νομοσχέδιο που θα αφορά στην πάταξη της φοροδιαφυγής. Εμείς περιμένουμε με ενδιαφέρον αυτό το νομοσχέδιο και από τώρα λέμε ότι θα είναι άδικο να ετοιμαστεί ένα τέτοιο νομοσχέδιο και να προβλέπει απλώς διαδικασίες, επιτροπές και να μην μπει και στην ουσία του θέματος.
Εκείνο το οποίο θα ήθελα να παρατηρήσω είναι το εξής: Στην επιτροπή που επεξεργαστήκατε το νομοσχέδιο ήρθαν και εκπρόσωποι φορέων των εκτελωνιστών, των τελωνειακών και εκπρόσωπος της Ένωσης Εξαγωγέων. Επιχείρησα και εγώ και άλλοι συνάδελφοι να ανοίξουμε αυτά τα θέματα, να δούμε τι γίνεται σήμερα με το λαθρεμπόριο και με όλα αυτά. Διαπίστωσα μία μεγάλη δυσκολία να συζητηθεί το θέμα. Ίσως διότι εκπρόσωποι των φορέων, κυρίως των εργαζομένων, θεωρούν ότι η συζήτηση αυτών των θεμάτων υπονοεί ότι οι ίδιοι είναι μέσα στα κυκλώματα κ.λπ.
Εδώ, όμως, πρέπει να προφυλαχθούμε από έναν κίνδυνο, τον κίνδυνο της ωραιοποίησης και της συγκάλυψης των προβλημάτων. Διότι αυτό που ακούσαμε κυρίως είναι ότι το πρόβλημα είναι παγκόσμιο, ότι οι αρχές κάνουν ό,τι μπορούν. Σύμφωνοι, αλλά εδώ έχουμε πρόβλημα ή δεν έχουμε; Χάνονται δισεκατομμύρια μέσω του λαθρεμπορίου, πέραν των άλλων επιπτώσεων ή δεν χάνονται; Επομένως, πρέπει να υπάρξει μια συνεννόηση σε ό,τι αφορά τη διαπίστωση του προβλήματος και από κει και πέρα βεβαίως, ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Βεβαίως, αναφέρθηκε μετά από συζήτηση ότι υπάρχουν ελλείψεις προσωπικού, ότι υπάρχουν ελλείψεις σκαφών και υλικών μέσων, ότι υπάρχει έλλειμμα εκπαίδευσης και μάλιστα προτείνουν οι τελωνειακοί υπάλληλοι -κάνουν μια πρόταση που εγώ την ακούω σωστή- να υπάρξει σχολή. Λένε ότι υπάρχει πρόβλημα συνεννόησης και συνεργασίας των διαφορετικών υπηρεσιών, όπως τελωνειακών αρχών με Λιμενικό Σώμα ή με Αστυνομία ή με οτιδήποτε. Άρα και τα προβλήματα τελικά αποκαλύπτεται ότι υπάρχουν, αλλά και κατευθύνσεις-δράσεις νομίζω ότι διαφαίνονται.
Εμείς αυτό που είπαμε και το επαναλαμβάνουμε είναι ότι πρέπει να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο στρατηγικό σχέδιο για τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη των τελωνείων και γενικά όλου αυτού του θέματος του ελέγχου, διότι και λόγω της απελευθέρωσης των αγορών και λόγω της παγκοσμιοποίησης με τις μορφές που παίρνει, παραδοσιακά προβλήματα τα οποία υπήρχαν έτσι και αλλιώς στην Ελλάδα, σήμερα εντείνονται. Και αυτό γίνεται μια τεράστια πηγή και πληγή φοροδιαφυγής και απώλειας εσόδων.
Σε ό,τι αφορά ειδικότερα το θέμα της διαφθοράς και το άρθρο 159 που υποτίθεται ότι θέλει να αντιμετωπίσει, εμείς ακούσαμε με προσοχή τις διαφορετικές απόψεις, έχουμε διαμορφώσει μία άποψη και θα θέλαμε να καταθέσουμε και ένα ερώτημα. Το ερώτημα είναι τι αποτελεσματικότητα τελικά έχει η ρύθμιση του άρθρου 159. Δηλαδή, έχει αντιμετωπίσει το πρόβλημα στην περίπτωση των τελωνείων; Απʼ ό,τι φαίνεται, όχι.
Το θέμα δεν αφορά μόνο τα τελωνεία. Πρόσφατα, υπήρξε η δημοσιοποίηση της έκθεσης του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης. Για να μη σας κουράσω, θα σας πω ότι ο Επιθεωρητής κ. Ρακιτζής αφού ανακαλύπτει ότι στην Αττική υπάρχουν τριακόσιες χιλιάδες αυθαίρετα, αφού ανακαλύπτει τεράστια προβλήματα σε διάφορους τομείς της δημόσιας διοίκησης, αναρωτιέται «είναι κράτος αυτό;».
Η απάντηση είναι «αυτό είναι κράτος που εξυπηρετεί πελατειακές σχέσεις και συμφέροντα και που δεν αντιμετωπίζει τα διαχρονικά προβλήματα».
Όμως, επισημαίνει –και αυτό νομίζω ότι έχει αξία για το νομοσχέδιο- ότι σημαντικά προβλήματα διαφθοράς υπάρχουν στις εφορίες, στις πολεοδομίες σε συστήματα υγείας και πρόνοιας, σε τομείς μεταφορών και επικοινωνιών και σε άλλους τομείς, στους οποίους υποθέτω ότι ανήκουν και τα τελωνεία.
Επομένως, κύριε Υπουργέ, η άποψη που εμείς διαμορφώσαμε είναι η εξής: Πρέπει να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα συνολικά σε επίπεδο Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα. Δηλαδή, δεν είδαμε πώς δικαιολογείται μια ειδική ρύθμιση, ένα ειδικό καθεστώς για τους τελωνειακούς υπαλλήλους, όταν μάλιστα αυτό το καθεστώς δεν είναι καθόλου αποτελεσματικό. Αντίθετα, νομίζω ότι πρέπει το πρόβλημα να αναγνωριστεί στην ευρύτητά του και να αναζητηθούν μέσα από το διάλογο λύσεις συγκροτημένες, απαιτητικές και αποτελεσματικές στα πλαίσια του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα. Αυτή είναι η γνώμη που διαμορφώσαμε.
Το δεύτερο κεφάλαιο του νομοσχεδίου, όπως ήδη αναφέρθηκε, αφορά σε διάφορες κοινωνικές ομάδες με σοβαρά προβλήματα, δηλαδή αγρότες, ανάπηρους, παλιννοστούντες, πολύτεκνους με τέσσερα παιδιά. Τι επιδιώκει η Κυβέρνηση; Φοβόμαστε ότι η Κυβέρνηση επιδιώκει επικοινωνιακούς στόχους. Δηλαδή, θέλει να δείξει «δείτε εγώ ως Κυβέρνηση με τι ασχολούμαι, ασχολούμαι με τους αγρότες, με τους ανάπηρους, με τους παλιννοστούντες, με τους πολύτεκνους». «Και με τους φτωχούς θα ασχοληθώ αργότερα», μας έχει πει ο κ. Αλογοσκούφης.
Επιδιώκει, λοιπόν, να δείξει το ενδιαφέρον της γιʼ αυτές τις ομάδες που όντως έχουν προβλήματα. Τι το αποδεικνύει αυτό; Το αποδεικνύει το γεγονός ότι τα όποια μέτρα είναι αποσπασματικά και το συνολικό κόστος όλων αυτών των μέτρων δεν υπερβαίνει τα 10 εκατομμύρια ευρώ. Περί αυτού πρόκειται.
Παρʼ όλα αυτά, εμείς λέμε ότι δεν είμαστε αντίθετοι στα όποια μέτρα επιλύουν προβλήματα. Κάθε άλλο! Όμως, σημειώνουμε, πρώτον, τον προεκλογικό χαρακτήρα των μέτρων, δεύτερον, τον αποσπασματικό τους χαρακτήρα και, τρίτον, την ανάγκη να υπάρξει επιτέλους μια συγκροτημένη πολιτική που να μη τη θυμόμαστε κάθε παραμονή εκλογών, αλλά να υπάρχει διαχρονικά, σταθερά και στη βάση του ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν δικαιώματα. Δεν είναι δηλαδή απλώς μια φιλανθρωπία που πρέπει να επιδεικνύουμε κάθε τόσο.
Και εκτός του ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν δικαιώματα, έχουμε ως χώρα και ένα πρόβλημα που λέγεται «δημογραφικό πρόβλημα», το οποίο συνδέεται και με το ασφαλιστικό και με πολλά άλλα.
Πρόσφατα, το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών εξέδωσε μια πάρα πολύ σοβαρή μελέτη επί του θέματος. Καλό θα ήταν, κύριοι συνάδελφοι, να τη δούμε, διότι εκεί θα διαπιστώσουμε όχι αυτά τα αποσπασματικά μέτρα που υπάρχουν εδώ, αλλά πολύ σοβαρότερα και ουσιαστικότερα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για όλες αυτές τις κοινωνικές ομάδες και αρκετές άλλες, αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε και το δημογραφικό πρόβλημα.
Τέλος, επειδή θα συζητήσουμε αύριο για τις τροπολογίες, όσον αφορά τη μία τροπολογία που αφορά στην ουσία την παράταση της παρανομίας με τα αυθαίρετα, εγώ απλώς θέλω να καταθέσω στη Βουλή μία επιστολή που δεχτήκαμε όλοι, νομίζω, από το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, το οποίο αρχικά δηλώνει την έκπληξή του για μια ακόμη φορά επειδή ούτε ρωτήθηκε ούτε υπήρξε κανένας διάλογος. Δεύτερον, μας επισημαίνει τους κινδύνους απʼ αυτή την τροπολογία εφόσον ψηφιστεί. Στην ουσία είναι νομιμοποίηση αυθαιρέτων, καταστροφή του περιβάλλοντος και μία προσπάθεια από το παράθυρο να κάνει η Κυβέρνηση ό,τι θα ήθελε και δεν μπόρεσε να κάνει με την αλλαγή του άρθρου 24 του Συντάγματος κ.λπ.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Ιωάννης Δραγασάκης καταθέτει για τα Πρακτικά την προαναφερθείσα επιστολή, η οποία βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Επίσης, θέλω να καταθέσω στα Πρακτικά της Βουλής ακόμα ένα Δελτίο Τύπου από το Πανελλήνιο Δίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων, μία ανακοίνωση που και μας επισημαίνει και αυτή τους κινδύνους. Και τα δύο αυτά απευθύνονται σε όλους τους Βουλευτές.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Ιωάννης Δραγασάκης καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν Δελτίο Τύπου, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Επειδή, λοιπόν, δεν τα πήρατε, γιʼ αυτό θέλω να τα καταθέσω και να πω το εξής: Το επιχείρημα που επικαλείται η τροπολογία και η Κυβέρνηση είναι μια παράταση μέχρι να γίνουν οι δασικοί χάρτες. Αυτοί οι δασικοί χάρτες δεν έχουν γίνει από το 1976. Γιατί δεν έγιναν; Τυχαίο είναι; Ό,τι δεν γίνεται δεν είναι τυχαίο. Υποκρύπτει σκοπιμότητες και συμφέροντα. Να αποσυρθεί η τροπολογία λοιπόν. Σας παρακαλώ να διαβάσετε αυτά τα δύο κείμενα.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Κύριοι συνάδελφοι, θα κάνω κάτι που δεν το συνηθίζω. Θα τοποθετηθώ για δύο λεπτά πάνω στο θέμα που έθεσε ο κύριος συνάδελφος, ο κ. Δραγασάκης, για το θέμα της απόσυρσης της τροπολογίας με αριθμό 1057 που αφορά τους δασικούς χάρτες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Για ουσιαστικούς λόγους, κύριε Πρόεδρε, όχι για διαδικαστικούς.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Για ουσιαστικούς. Εσείς δεν το θέσατε διαδικαστικά. Άλλοι συνάδελφοι το έθεσαν διαδικαστικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Επί της ουσίας, είπαμε εμείς.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Εσείς θέσατε την ουσία. Γιʼ αυτό και θα ήθελα να απαντήσω επί της ουσίας. Τα διαδικαστικά έχουν απαντηθεί.
Θα ήθελα, λοιπόν, να σας πω ότι την ευθύνη της πολιτείας –διότι η πολιτεία είχε την ευθύνη για τη μη ανάρτηση των δασικών χαρτών- δεν μπορεί να την πληρώνουν οι πολίτες, διότι παρουσιάζεται το εξής φαινόμενο: Το θέμα αφορά περίπου διακόσιες πενήντα χιλιάδες οικογένειες σε όλη την Ελλάδα, για να ξέρετε. Όταν, λοιπόν, δεν έχουν αναρτηθεί οι δασικοί χάρτες με ευθύνη της πολιτείας, δεν είναι σωστό να σέρνονται οι πολίτες στα δικαστήρια με υπέρογκα πρόστιμα, μάλιστα με πρόστιμα τα οποία πλησιάζουν τις 150.000 ευρώ ή τις 200.000 ευρώ. Φανταστείτε στη Σαλαμίνα έναν φτωχό επαγγελματία να είναι υποχρεωμένος να σέρνεται στα δικαστήρια με πρόστιμο της τάξεως των 200.000 ευρώ!
Νομίζω ότι η τροπολογία ήταν επιβεβλημένη, διότι αυτό λέει η τροπολογία, «μέχρι την ανάρτηση των δασικών χαρτών». Επειδή όλες αυτές οι διαδικασίες είναι δικαστικές και χρονοβόρες, αλλά και πολυδάπανες για τους πολίτες –γιατί οι περισσότεροι έχουν προσφύγει στα διοικητικά πρωτοδικεία και στα εφετεία, ακόμα και στο Συμβούλιο της Επικρατείας έχουν φθάσει μερικοί- αντιλαμβάνεσθε ότι η πολιτεία ήταν υποχρεωμένη –και το εννοώ, υποχρεωμένη- να φέρει αυτή την τροπολογία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Με συγχωρείτε, κύριε Πρόεδρε. Αν η πολιτεία δεσμεύσει τον εαυτό της και πει «εγώ σε τόσους μήνες θα έχω τους χάρτες», οι άνθρωποι που έχουν το πρόβλημα –το οποίο το κατανοώ- θα δείξουν ανοχή. Το πρόβλημα δημιουργείται από την αοριστία και την αναπαραγωγή του προβλήματος επί δεκαετίες.
2η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ (14/6/2007)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Σε ό,τι αφορά το νομοσχέδιο, τοποθετήθηκα χθες. Εγώ θα ήθελα να αναφερθώ στην τροπολογία για τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, διότι θεωρώ ότι η Βουλή κατευθύνεται στη διάπραξη ενός εγκλήματος και δεν ξέρω κατά πόσον έχει συνειδητοποιηθεί τι ακριβώς καλείται η Βουλή να ψηφίσει.
Χθες είδα και εγώ στα κανάλια της τηλεόρασης τον Πρωθυπουργό, τον κ. Καραμανλή, να εκφωνεί έναν ενδιαφέροντα λόγο για τη σημασία του περιβάλλοντος, για την προσπάθεια της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας να προστατεύσει το περιβάλλον. Πιστεύω ότι ο κ. Καραμανλής είναι ενήμερος για τις τροπολογίες που συζητάμε εδώ. Εάν έτσι εννοεί την προστασία του περιβάλλοντος, αλίμονο στο περιβάλλον!
Περί τίνος πρόκειται; Ακούω για Εθνικό Κτηματολόγιο κ.λπ.. Θα ξαναπώ κάτι που το λέω συνέχεια, αλλά πρέπει να το μάθει ο κόσμος. Το πρώτο Προεδρικό Διάταγμα, που βγήκε στη χώρα μας για την κατάρτιση Εθνικού Κτηματολογίου, βγήκε το 1832 από τον Ιωάννη Καποδίστρια και ακόμη Εθνικό Κτηματολόγιο δεν έχουμε! Τώρα, εάν υπάρχει κανείς που θεωρεί ότι αυτό είναι τυχαίο γεγονός, αν υπάρχει κανείς που θεωρεί ότι αυτό έχει γίνει κατά λάθος, να με συγχωρέσει, αλλά είναι αφελής.
Στην Ελλάδα η καταπάτηση δημόσιας περιουσίας μαζί με τη φοροδιαφυγή είναι οι δύο βασικοί τρόποι πλουτισμού και διαμόρφωσης της κυρίαρχης τάξης της χώρας μας κατʼ αρχήν και βέβαια, κατʼ επέκταση όταν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, γιατί να μην την αξιοποιήσει και ο κάθε φουκαράς;
Αναπαράγεται, λοιπόν, αυτό το πρόβλημα και αυτό που έχουμε εδώ και δεκαετίες είναι το εξής: Παραμονές εκλογών κατά κανόνα έρχονται οι Κυβερνήσεις, αναστέλλουν, υποτίθεται, για κάποιο διάστημα τις διώξεις ενάντια σε καταπατητές και κάθε είδους παρανομίες που γίνονται στο δασικό περιβάλλον της χώρας μας, γίνονται οι εκλογές, ενθαρρύνονται και νεότεροι, εμφανίζεται μια νέα γενιά καταπατητών, αυθαιρετούχων κ.λπ., έρχεται η νέα Κυβέρνηση παραμονές εκλογών και ψηφίζει κάποιο άλλο αντίστοιχο διάταγμα. Αυτή η βιομηχανία γίνεται εδώ και χρόνια και από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και από τη Νέα Δημοκρατία. Και θα περίμενε κανείς από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να το αναγνωρίσει με τόλμη αυτό το γεγονός. Σωστά όσα λέτε σήμερα ενάντια στην τροπολογία, πείτε όμως ότι έχει δημιουργηθεί μια παράδοση και με δική σας ευθύνη και γιʼ αυτό ακριβώς τα πράγματα δυσκολεύουν.
Εδώ, λοιπόν, απλά έχουμε τη νέα σελίδα σε αυτό το βιβλίο το οποίο έχει ανοίξει και γράφεται, όπως είπα από χρόνια. Για να δούμε ακριβώς τη συνέπεια και στη σημασία που έχει αυτό το πράγμα, θα μου επιτρέψετε να κάνω μια σύντομη αναφορά στο φετινό πόρισμα του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης προ ημερών, στις εφημερίδες στις 8 Ιουνίου. Ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης διαπιστώνει μόνο στην Αττική τριακόσιες χιλιάδες αυθαίρετα. Διαπιστώνει, επίσης, ότι μέσω των πολεοδομικών γραφείων δεν μπορεί να γίνει δουλειά σε ό,τι αφορά την κατεδάφιση των αυθαιρέτων και σημειώνει ότι η μόνη λύση είναι να υπάρξει μια κεντρική υπηρεσία κατεδαφίσεων που θα είχε ως έργο να επεμβαίνει άμεσα και να κατεδαφίζει τουλάχιστον τα αυθαίρετα που αποτελούν κραυγαλέες παρανομίες. Αυτά προτείνει ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης. Και η Βουλή τι νομοθετεί; Ότι δεν χρειάζονται όλα αυτά, διότι όλα αυτά είναι νόμιμα.
Θέλω να επιμείνω στο εξής: Αυτή η τροπολογία δεν νομιμοποιεί μόνο τα αυθαίρετα που έχουν κτισθεί μέσα σε δάση, νομιμοποιεί και όσα μελλοντικά αυθαίρετα θα δημιουργηθούν. Διότι η τροπολογία λέει ότι αίρεται κάθε δίωξη κ.λπ. μέχρις ότου συνταχθούν δασικοί χάρτες. Άρα, αύριο το πρωί, με αυτήν την τροπολογία, πάω εγώ σε ένα δάσος, χτίζω ένα σπίτι, δεν μπορεί κανείς να μου κάνει τίποτα, διότι δεν υπάρχει δασικός χάρτης. Αφού δεν υπάρχει δασικός χάρτης δεν μπορεί να υπάρχει δίωξη και αφού δεν υπάρχει δίωξη, είμαι νόμιμος. Αυτό κάνει η Νέα Δημοκρατία.
Θέλω να πιστεύω ότι δεν υπάρχει σε αυτήν την Αίθουσα κανείς Βουλευτής που να μη διαισθάνεται, να μην αντιλαμβάνεται την ιστορική, την ηθική ευθύνη που έχει όποιος ψηφίζει αυτήν την τροπολογία. Χθες ο κ. Τραγάκης μου είπε ότι είναι διακόσιες πενήντα χιλιάδες φουκαράδες. Δεν είναι διακόσιες πενήντα χιλιάδες φουκαράδες, είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες που θα προστεθούν. Και δεν είναι φουκαράδες μόνο, αυτά γίνονται κατʼ αρχήν για ισχυρούς κ.λπ.. Το είπαμε. Είπε κάποιος φιλόσοφος εδώ και αιώνες ότι όταν σπάσει το δίχτυ, και καρχαρίες περνάνε και μαρίδα περνάει και όλοι. Το θέμα είναι ποιος σπάει το δίχτυ.
Περί αυτού, λοιπόν, πρόκειται. Θέλετε να την ψηφίσετε; Η γνώμη μου είναι ότι θα διαπράξετε, όπως είπα, τεράστιο πολιτικό και ηθικό λάθος. Δεν θα λύσετε προβλήματα, αλλά θα δημιουργήσετε. Πιέζεσθε από ψηφοφόρους, έχετε δώσει υποσχέσεις για ρουσφέτια κ.λπ.. Η ελάχιστη γραμμή άμυνας που θα μπορούσε κανείς να δίνει είναι «βάλτε προθεσμία όχι επʼ αόριστον, όχι μέχρι να γίνουν χάρτες», διότι δεν υπάρχουν χάρτες. Σας μοίρασα χθες -και κατατέθηκε στα Πρακτικά- έγγραφο του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, το οποίο λέει ότι σε ελάχιστο τμήμα της χώρας υπάρχουν δασικοί χάρτες. Ποιον κοροϊδεύουμε, λοιπόν;
Επιμένετε να περάσετε την τροπολογία; Τότε, βάλτε ότι σταματούν οι διώξεις για έναν χρόνο και η νέα Κυβέρνηση θα δει πως θα αντιμετωπίσει το θέμα. Όχι όμως επʼ αόριστο.
Με την ευκαιρία γιατί δεν την υπογράφει ο Υπουργός Δικαιοσύνης αυτή την τροπολογία, αφού αφορά δίκες, διώξεις κ.λπ.; Πρέπει να έχει την υπογραφή του Υπουργού Δικαιοσύνης. Εφʼ όσον ψηφιστεί η τροπολογία αυτό που έχουμε να πούμε σαν Συνασπισμός είναι το εξής: Καλούμε όλες τις οικολογικές οργανώσεις και όλους τους πολίτες που έχουν ευαισθησία και κατανοούν το θέμα του περιβάλλοντος να αγωνιστούν ενάντια σε αυτή την τροπολογία και τις συνέπειές της. Οι άνθρωποι που υποτίθεται ότι εξυπηρετούνται και υπάρχει νόμιμο συμφέρον, η λύση που προτείνουμε είναι να μπει δεσμευτική ημερομηνία είτε για τη σύνταξη των χαρτών, γιατί μέχρι τότε θα έχουν φτιαχτεί οι χάρτες, είτε –αυτό θα ήταν το σωστότερο- σαν δεύτερη γραμμή άμυνας, η ισχύς της τροπολογίας να είναι ορισμένου χρόνου.