Του Ανδρέα Νεφελούδη

Σήμερα είμαστε υποχρεωμένοι να ξαναδούμε τα πράγματα από την αρχή, να δούμε και να απαντήσουμε στο κρίσιμο ερώτημα της σχέσης του κόμματος, της κυβέρνησης και της κοινωνίας, με το φως της νέας εμπειρίας του ενάμισι χρόνου διακυβέρνησης της Αριστεράς

Ζούμε ιστορικές στιγμές. Σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον η Αριστερά των δικαιωμάτων, της εργασίας και του δημοκρατικού σοσιαλισμού ανέλαβε τις τύχες μιας χώρας που ήταν σε κάθετη πτώση. Νεοφιλελεύθερες επιλογές, διαπλοκή, ένα σαθρό / σάπιο πολιτικό σύστημα, εργασιακή γαλέρα, ήταν ό,τι καθόριζε τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια.

Μέσα σε μια Ευρώπη που είχε λησμονήσει τις ιδρυτικές της αξίες, της αλληλεγγύης και της ισότητας, στενάζοντας στον μονόδρομο της λιτότητας, βαδίζοντας ολοταχώς στα βράχια της διάλυσης και της ακροδεξιάς επέλασης.

Η Αριστερά, η δική μας Αριστερά, τον Ιούλιο του 2015 έκανε μια σαφή ιστορική και στρατηγική επιλογή. Να αγωνιστεί για να αντιστρέψει σιγά σιγά την κατάσταση στην Ελλάδα και να συμβάλει ώστε να αρχίσει να αχνοφέγγει η ελπίδα και στην Ευρώπη. Η επιλογή αυτή δικαιώθηκε στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους και πιστεύω πως δικαιώνεται καθημερινά από τότε, με αδυναμίες, με καθυστερήσεις αλλά σιγά σιγά μπαίνει μπροστά η «μηχανή». Οι δείκτες αρχίζουν να αλλάζουν θετικά, η ελεύθερη πτώση σταμάτησε, η νεοφιλελεύθερη γαλέρα στους χώρους της εργασίας αντιμετωπίζεται, η διαπλοκή χτυπιέται, αλλά βεβαίως έχουν πάρα πολλά ακόμα να γίνουν.

Επίδικα και ταυτοτικά ζητήματα όπως η ένταση των παρεμβάσεών μας στους χώρους της εργασίας, εκεί που η εργατική τάξη στενάζει από τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες, τη διαπλεκόμενη επιχειρηματικότητα (χρωστάς δεδουλευμένα 8-10 μηνών, αλλά ζεις πλουσιοπάροχα…), εκεί που η υγιής επιχειρηματικότητα προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί, εκεί που το συνδικαλιστικό κίνημα προσπαθεί να ξαναβρεί τον χαμένο (ανάμεσα σε γραφειοκρατία και αριστοκρατία) βηματισμό του, εκεί που ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης, οι νέες θέσεις εργασίας και η αντιμετώπιση της ανεργίας πρέπει να ξεπεράσουν τις πολιτικές ανακύκλωσης και τις συναλλαγές του voucher στα σχετικά προγράμματα. Στον ευρύ χώρο της εργασίας συναντιέται όλη η Ελλάδα, όλη η κοινωνία. Ο χώρος της εργασίας και οι συνθήκες που αναπαράγονται καθορίζουν την κουλτούρα, τη ζωή και την ελπίδα ολόκληρου του λαού. Γι` αυτό έχουμε την ιστορική ανάγκη και υποχρέωση, αυτός ο χώρος, ο χώρος της εργασίας, να είναι το κύριο μέλημα της δικής μας Αριστεράς.

Για όλα αυτά τίθενται νέα ερωτήματα. Παλιά διερευνούσαμε το ζήτημα της σχέσης του κόμματος με την κοινωνία και τις συλλογικές εκφράσεις της. Σήμερα είμαστε υποχρεωμένοι να ξαναδούμε τα πράγματα από την αρχή, να δούμε και να απαντήσουμε στο κρίσιμο ερώτημα της σχέσης του κόμματος, της κυβέρνησης και της κοινωνίας, με το φως της νέας εμπειρίας του ενάμισι χρόνου διακυβέρνησης της Αριστεράς.

Με κριτήρια, το βασικότερο από τα οποία είναι το ότι όλοι εμείς που βρεθήκαμε να υπηρετούμε την Αριστερά από κυβερνητικές θέσεις, βρεθήκαμε εκεί γιατί το κόμμα κέρδισε τις εκλογές.

Η σχέση του κόμματος και της κυβέρνησης, μια σχέση αλληλεξάρτησης και αυτονομίας, μια σχέση επικοινωνίας και σεβασμού των ρόλων, αλλά και μια σχέση που καθορίζεται από στρατηγικές που όλοι μαζί αποφασίζουμε και όλοι μαζί -με κοινό βηματισμό- υπηρετούμε.

Η σχέση της κυβέρνησης με την κοινωνία, μια σχέση διαρκούς διαλόγου, μια σχέση με ανοιχτές πόρτες, με ανοιχτές δομές, με θεσμούς ενδυνάμωσης της διαβούλευσης, χωρίς φοβικά σύνδρομα, αλλά με πίστη στο έργο που επιτελούμε, στην προοπτική του και στο διαφορετικό που είμαστε.

Τέλος, η σχέση κόμματος και κοινωνίας, μια σχέση ανοικτή, διαλόγου και εξωστρέφειας, ζύμωσης προτάσεων και απόψεων, μια σχέση που θα επιτρέψει σε όλους και όλες να δούνε το αύριο με ένα μάτι ελπίδας, με ένα μάτι θετικής σύγκρισης με το παλιό και σάπιο που οικοδομήθηκε επί μισό και πλέον αιώνα και τώρα πεθαίνει. Επιτροπές, εξορμήσεις, κινήσεις πολιτών παντού, με σημαία τις θέσεις μας, ανοιχτοί στην κριτική και επιθετικοί γιατί οι επιλογές μας είναι η μόνη ελπίδα για να αλλάξει η καταστροφική ρότα που ιχνογράφησαν οι άλλοι για τη χώρα μας.

Όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα είναι το απόλυτο διακύβευμα του συνεδρίου μας. Κόμμα – κυβέρνηση – κοινωνία. Δεσμοί ενότητας και συνεργασίας, δεσμοί εμπιστοσύνης και ελέγχου, δεσμοί επικοινωνίας και διαλόγου, γιατί αυτό, όλο αυτό, είναι η δική μας Αριστερά.

* Ο Ανδρέας Νεφελούδης είναι μέλος της οργάνωσης του ΣΥΡΙΖΑ Πεντέλης