Σημεία ομιλίας της Ράνιας Θρασκιά, βουλεύτριας Α’ Θεσσαλονίκης και Αν. Τομεάρχη Παιδείας, αρμόδιας για την Ειδική Αγωγή, κατά τη συζήτηση της επίκαιρης επερώτησης του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία για την κατάρρευση του ΕΣΥ

• Η ψυχική υγεία αποτελεί εξίσου απαραίτητο συστατικό για τη συνολική ευημερία και την ποιότητα της ζωής μας.
• Τα στοιχεία είναι θλιβερά: Ένας στους πέντε ανθρώπους αντιμετωπίζει πρόβλημα ψυχικής υγείας στην Ελλάδα. Αυτό το ποσοστό είναι το τρίτο υψηλότερο στην ΕΕ.
• Στο εδώ και τώρα, οφείλουμε να σπάσουμε το στίγμα της ψυχικής υγείας και να χαράξουμε μια νέα πολιτική για αυτήν που θα διαπνέεται από ενσυναίσθηση και ουσιαστική φροντίδα και θα στηρίζεται σε ένα δημόσιο, ολοκληρωμένο σύστημα υπηρεσιών, προσανατολισμένο στο τρίπτυχο «πρόληψη, θεραπεία, αποκατάσταση» και βασισμένο σε κοινοτικές δομές.
• Η κυβέρνηση κινείται προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Η πρόσφατη ψήφιση του ν.5129/2024, που φέρει κατ’ ευφημισμό τον τίτλο της ψυχιατρικής «μεταρρύθμισης», αποτελεί μια μαύρη σελίδα στην ιστορία της ψυχικής υγείας και της απεξάρτησης στη χώρα μας. Πρόκειται για ένα νόμο που δημιουργεί συγκεντροποίηση στη διαχείριση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, τεμαχίζει τα θεραπευτικά προγράμματα, καταργεί το δικαίωμα των χρηστών να επιλέξουν τη θεραπεία τους, αγνοεί ορθές πρακτικές που εφαρμόζονται σε ολόκληρο τον κόσμο σε ό,τι αφορά τα στεγνά προγράμματα απεξάρτησης που ουσιαστικά καταργούνται, επιτρέπει την εξωτερική ανάθεση σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, βάζει σε μεγάλη εργασιακή επισφάλεια τους εργαζόμενους.
• Εξαιρετική ανάγκη μια ολιστική προσέγγιση, που προϋποθέτει τη συνεργασία με συναρμόδια Υπουργεία, και, πιο συγκεκριμένα η προώθηση της ψυχικής υγείας στην εκπαίδευση. Να επενδύσουμε ουσιαστικά στη θωράκιση και τη ψυχική ανάπτυξη των παιδιών και των εφήβων κατά τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους, καλλιεργώντας συνθήκες ψυχικής εξέλιξης κι ανθεκτικότητας.
• Να δοθεί επιτέλους το απαιτούμενο βάρος στην πρόληψη, τον έγκαιρο εντοπισμό και τη φροντίδα αυτοκτονικής συμπεριφοράς και να πάψει η κυβέρνηση να κωφεύει στις «εκκλήσεις» που εκπέμπονται από την επιστημονική κοινότητα σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο.