«Ο
προϋπολογισμός του 2005 όπως και εκείνοι των προηγούμενων ετών δεν έχει κάποιο
αναπτυξιακό όραμα ούτε εντάσσεται σε κάποιο ευρύτερο μεσομακροπρόθεσμο πρόγραμμα
οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της χώρας. Αυτά τα προγράμματα, αν και
προβλέπονται από το Σύνταγμα της χώρας, έχουν προ πολλού εγκαταλειφθεί από τις
κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Κι αυτό συνεχίζεται από τη νέα κυβέρνηση»
επεσήμανε ο Γιάννης Δραγασάκης, στο πλαίσιο της ημερίδας που διοργανώθηκε από
την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α για τον προϋπολογισμό στο Ζάππειο.
Ο Γιάννης Δραγασάκης, εισηγητής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α για τον
Προϋπολογισμό, χαρακτήρισε τους στόχους του προϋπολογισμού «υπεραισιόδοξους και
αντιφατικούς».
«Προκειμένου να μειώσει η κυβέρνηση το έλλειμμα, περιορίζει το
πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων, μια κίνηση που δρα ανασταλτικά και ως προς την
ανάπτυξη και ως προς την απασχόληση. Από την άλλη, σιωπηλά προχωρεί σε πάγωμα,
ουσιαστικά, των μισθών και των προσλήψεων στο δημόσιο»,
τόνισε ο Γιάννης Δραγασάκης.
Ο βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α αναπτύσσοντας τα συμπεράσματα που
συνάγονται από τη μελέτη του προϋπολογισμού, διαπίστωσε ότι:
Ο Γιάννης Δραγασάκης κάλεσε τόσο την κυβέρνηση όσο και την
αξιωματική αντιπολίτευση να συμφωνήσουν με την πρόταση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α για την
κατάργηση όλων των εκτός προϋπολογισμού Ειδικών Λογαριασμών μέσω των οποίων
πραγματοποιούνται δαπάνες ομοειδείς με εκείνες του προϋπολογισμού, όπως άλλωστε
προβλέπει και ο σχετικός νόμος περί Ειδικών Λογαριασμών τον οποίο συνειδητά
παραβιάζουν. Προέτρεψε δε τα δύο κόμματα, έστω και τώρα, να υιοθετήσουν την
πρόταση για ένα πλαίσιο κοινά αποδεκτών και σταθερών διαχρονικά ορισμών και
κανόνων αποτύπωσης των μεγεθών. Επανέφερε, επίσης, την πρόταση του ΣΥ.ΡΙ.Ζ.Α για
έναν ουσιαστικά αναβαθμισμένο ρόλο της Βουλής στον έλεγχο των Δημοσίων
Οικονομικών και τη δημιουργία ενός Γραφείου για τον Προϋπολογισμό στη Βουλή.
Ο εισηγητής Γιάννης Δραγασάκης, ζήτησε έναν προϋπολογισμό
ανοιχτό στην κοινωνία και τις ανάγκες της, έναν προϋπολογισμό προγραμμάτων και
όχι αδιαφανών κονδυλίων, διαφανή και αξιόπιστο με σύστημα αξιολόγησης και
ελέγχου των δαπανών βάσει της κοινωνικής τους αποτελεσματικότητας.
Ο Γιάννης Δραγασάκης παρατήρησε, τέλος, ότι «η ενεργοποίηση
της κοινωνίας, η ενωτική δράση των εργαζομένων, η συσπείρωσή τους γύρω από ώριμα
αιτήματα και συγκεκριμένες διεκδικήσεις είναι εντελώς αναγκαία για την
αντιμετώπιση των συνεπειών της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά και για την
αντιμετώπιση των πιέσεων για πιο σκληρά μέτρα».