Της Ρεγγίνας Κασιμάτη

Οι βουλευτές που νομοθετούν για τις περικοπές των εργαζομένων, τους βασικούς τους μισθούς ή για τα επιδόματα των συνταξιούχων να μην εξαιρούν εαυτούς. Να μην ξεχνούμε ότι οι πολιτειακοί θεσμοί έχουν και παιδευτικό χαρακτήρα. Αν πρέπει να βάλουμε όλοι πλάτη, να βάλουμε όλοι και όχι μόνο οι εναπομείναντες εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, ο μόνιμος στόχος της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας

1. Η Αριστερά στην κυβέρνηση σήμερα, έστω και κάτω από αυτές τις αντίξοες συνθήκες, μας δίνει μια μοναδική ευκαιρία: να οικοδομήσουμε ένα νέο «παράδειγμα» άσκησης της εξουσίας, χωρίς τις ρεπλίκες του παρελθόντος. Το παρελθόν, με τα πολιτικά μοντέλα διακυβέρνησης που παρήλασαν από τον τόπο, μπορούν να αποτελέσουν πεδίο αναστοχασμού προκειμένου να προσδιορίσουμε πώς θέλουμε να κυβερνήσουμε και κυρίως πώς δεν θέλουμε. «Οι δικοί μας και οι άλλοι» αποτέλεσε στην μεταπολίτευση και για τις επόμενες δεκαετίες τη βάση ενός ιδιόμορφου πολιτικού απαρτχάιντ, δηλ. αποκλεισμού των «άλλων» από την κρατική -και όχι μόνο- μηχανή.

2. Να θεσπιστεί ένα μητρώο στελεχών ανοιχτό, δημόσιο, προσβάσιμο, να μπορούν όλοι να ενημερώνονται και να βλέπουν το βιογραφικό του κάθε κυβερνητικού στελέχους, τον χώρο εργασίας του, την κοινωνική του δράση. Έτσι ο κάθε υπουργός / υφυπουργός (κ.λπ.) εάν χρειάζεται κάποιον ειδικό να μην προσφεύγει αναγκαστικά στην «τάση του» για να αναζητήσει τον κατάλληλο ή στο οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον. Κατ` αυτόν τον τρόπο, ίσως αποφευχθούν φαινόμενα συνυπηρέτησης σε ένα υπουργείο: του συζύγου, της συζύγου, του κουμπάρου και της συμπεθέρας.

3. Να θεσπιστεί ένα πλαφόν στις απολαβές των συμβούλων, των ειδικών, των παρατρεχάμενων των υπουργών, ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού στον χειμαζόμενο κόσμο της εργασίας. Δεν εισηγούμαι να πληρώνονται με 690 ευρώ, που είναι ο μισθός του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού στην επαρχία…

4. Το νομοθετικό σώμα, οι βουλευτές που νομοθετούν για τις περικοπές των εργαζομένων, τους βασικούς τους μισθούς ή για τα επιδόματα των συνταξιούχων να μην εξαιρούν εαυτούς. Να μην ξεχνούμε ότι οι πολιτειακοί θεσμοί έχουν και παιδευτικό χαρακτήρα. Αν πρέπει να βάλουμε όλοι πλάτη, να βάλουμε όλοι και όχι μόνο οι εναπομείναντες εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, ο μόνιμος στόχος της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας.

5. Να θεσπιστεί ένα είδος ασυμβίβαστου μεταξύ κυβερνητικής και κομματικής θέσης. Είναι απαραίτητο ένας υπουργός να είναι και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής;

6. Το «κόμμα των μελών» δεν οικοδομήθηκε ή μάλλον οικοδομήθηκε στη βάση ενός παράδοξου συνταγματικού άξονα στην κορυφή του οποίου ήταν οι «σοφοί» και στη βάση τα μέλη: ένας στρατός, ένα προλεταριάτο για τις αφισοκολλήσεις. Συχνά η βάση χρησιμοποιήθηκε για να επιβραβεύσει (ή να «τρέξει») τις επιλογές ή τις αποφάσεις του κόμματος οι οποίες λαμβάνονταν ερήμην της. Δεν απαλλάσσει κανέναν η παραδοχή ότι τα «απλά» μέλη δεν εισακούστηκαν, που γράφεται στο κείμενο θέσεων αλλά και στο κείμενο συμβολής. Η δημοκρατία είναι αίτημά μας!

7. Το κόμμα πρέπει να διαπερνάται, σαν ηλεκτρικό ρεύμα, από τα ιδεώδη της δημοκρατίας. Να τα τηρεί. Να τα επιτελεί. Να τα συγκεκριμενοποιεί. Να τα ασκεί. Αριβισμός, ιδιοτέλεια, βόλεμα προσωπικό δεν μπορούν να έχουν θέση. Με την αποχώρηση μελών που επρόσκειντο στη ΛΑΕ εμφανίστηκαν κομματικά στελέχη με διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες με μόνο άγχος να ανέβουν στην ιεραρχία. Το άγχος αυτό δεν βοήθησε την ανάγνωση, τον εμπλουτισμό της γνώσης και κυρίως την μελέτη. Τα κείμενα, οι παραγόμενες ιδέες, οι σκέψεις και οι προβληματισμοί δεν περιποιούν τιμή στο κόμμα και ούτε είναι ανάλογα με την ιστορία του.