Σημεία από την παρέμβαση του αναπληρωτή εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Γρηγόρη Θεοδωράκη, στο κεντρικό μαγκαζίνο του Κόκκινο 105,5 και την Κατερίνα Ακριβοπούλου

Ο αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Γρηγόρης Θεοδωράκης, μιλώντας σήμερα, Πέμπτη 27 Μαρτίου 2025, στο κεντρικό μαγκαζίνο του ραδιοφωνικού σταθμού Κόκκινο 105,5 και τη δημοσιογράφο Κατερίνα Ακριβοπούλου για τα ζητήματα της επικαιρότητας, μεταξύ άλλων επισήμανε:

Για την άρνηση συνεργασίας των κομμάτων του προοδευτικού χώρου από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ και του Νίκου Ανδρουλάκη

Γρ. Θεοδωράκης: Εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία έχουμε ως πάγια θέση την συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων. Είναι θέμα αξιακό για εμάς, γι’ αυτό άλλωστε φέραμε και την απλή αναλογική. Πολύ περισσότερο όταν έχουμε μία κυβέρνηση με αυτά τα χαρακτηριστικά, την κυβέρνηση της συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών, την κυβέρνηση των υποκλοπών, των καρτέλ στα τρόφιμα και στις τράπεζες. Θεωρώ ότι η συνεργασία αποτελεί αναγκαία συνθήκη. Άλλωστε είναι η κοινωνία που το ζητάει, κι αυτό προκύπτει και από τις μετρήσεις, αλλά το εισπράττουμε καθημερινά και εμείς από τον κόσμο. Οι πολίτες μάς λένε “βρείτε τα, κάντε κάτι για να πέσει ο Μητσοτάκης, αφήστε πίσω εγωισμούς, αφήστε πίσω τα λάθη του παρελθόντος”.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Σωκράτης Φάμελλος απευθύνει ανοικτά, δημόσια, πάνω στο τραπέζι, πρόσκληση για συνεργασία με προγραμματικό πλαίσιο και σαφές χρονοδιάγραμμα. Και μάλιστα, πήγε ένα βήμα παραπέρα, κάνοντας ξεκάθαρη πρόταση στις επόμενες εκλογές να υπάρξει ένα ψηφοδέλτιο, ένας φορέας ο οποίος όχι μόνο θα κερδίσει τον Μητσοτάκη, αλλά θα υλοποιήσει την προοδευτική αναγέννηση της χώρας. Δυστυχώς βλέπω ότι ο κ. Ανδρουλάκης δείχνει να μην αντιλαμβάνεται τις ανάγκες των καιρών, και κρατά ερμητικά κλειστή την πόρτα του διαλόγου για τη συνεργασία των κομμάτων.

Τα πράγματα είναι απλά: Αν ο κύριος Ανδρουλάκης θεωρεί ότι μόνος του θα πάει στο 30 ή στο 35%, καλώς. Όλοι κρινόμαστε. Οι πολίτες θα τον κρίνουν αυστηρά. Εμείς δεν κλείνουμε ποτέ τη πόρτα των συνεργασιών, αλλά δεν παρακαλάμε και κανέναν. Μιλάμε για συνεργασία στη βάση αρχών, στη βάση αξιών, στη βάση προγράμματος για να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση.

Σε κάθε περίπτωση, προϋπόθεση είναι ο ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία. Επίσης, η πρόσκλησή μας δεν απευθύνεται μόνο στα κοινοβουλευτικά κόμματα, απευθύνεται σε κάθε προοδευτικό πολίτη της χώρας. Ας μην ξεχνάμε ότι το 60% των πολιτών απέχει από τις εκλογές, δεν πάει να ψηφίσει. Ένας κόσμος απογοητευμένος, ο οποίος δυσπιστεί, και δικαίως, απέναντι στην πολιτική. Σε αυτούς κυρίως πρέπει να απευθυνθούμε και θεωρώ ότι το επόμενο διάστημα, με το πρόγραμμά μας, βγαίνοντας πιο δυναμικά, πιο αποφασιστικά στους πολίτες, θα καταφέρουμε να ανεβάσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία. Η πόρτα των συνεργασιών είναι πάντα ανοιχτή, αλλά από κει και πέρα ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του και νομίζω ότι όλοι κρινόμαστε και θα κριθούμε και αυστηρά από τους πολίτες.

Εμείς είμαστε ξεκάθαροι, μιλάμε ανοιχτά, δημόσια, για προγραμματική συνεργασία, δεν είμαστε εδώ για να ανταλλάξουμε θέσεις και καρέκλες. Είμαστε εδώ για να συμφωνήσουμε σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα, προκειμένου να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση. Αυτό ζητάνε οι προοδευτικοί πολίτες. Όσοι δεν το αντιλαμβάνονται, και κυρίως όσοι δεν αντιλαμβάνονται τις επιταγές, τις ανάγκες των καιρών, έχουν και την ευθύνη των πράξεών τους.

Για την αύξηση του κατώτατου μισθού

Γρ. Θεοδωράκης: Οι ανακοινώσεις για τον κατώτατο μισθό δεν ανταποκρίνονται στις κοινωνικές ανάγκες. Ουσιαστικά μιλάμε για μία αύξηση 6%, η οποία ως πραγματική αύξηση είναι μικρότερη από 50 ευρώ το μήνα. Και για τους δημοσίους υπαλλήλους αυτό πάει περίπου στα 20 ευρώ το μήνα. Την ίδια στιγμή, όμως, έχουμε, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 60% των εργαζομένων να δηλώνουν ότι δεν μπορούν να βγάλουν τον μήνα, το 88% των νοικοκυριών να μειώνει ακόμη και τα βασικά είδη διατροφής, και έξι στους δέκα εργαζόμενους να δηλώνουν ότι δίνουν το 40% του εισοδήματός τους για ενοίκιο ή θέρμανση. Χθες διάβαζα μία μελέτη που έλεγε ότι 7 στα 10 σπίτια στην Αθήνα κοστίζουν πάνω από 700 ευρώ το μήνα για ενοικίαση, δηλαδή ουσιαστικά ένας κατώτατος μισθός. Από το 2020 και μετά έχουμε αύξηση των τιμών στα τρόφιμα 33%, στη στέγη 17%, στο γενικό επίπεδο τιμών έχουμε αύξηση 16,4%. Άρα, οι αυξήσεις που ανακοινώθηκαν σε καμία περίπτωση δεν καλύπτουν αυτή την τρομακτική αύξηση του κόστους ζωής που έχουν υποστεί οι εργαζόμενοι τα τελευταία χρόνια. Και βέβαια καμία κουβέντα για συλλογικές συμβάσεις εργασίας, όπου η χώρα υστερεί δραματικά έναντι του ευρωπαϊκού μέσου όρου, καμία κουβέντα και για τον 13ο και 14ο μισθό. Άρα, και δεν είναι κλισέ αυτό που θα πω, μιλάμε για σταγόνα στον ωκεανό, δεν αντιμετωπίζει το πραγματικό πρόβλημα του κόστους διαβίωσης των Ελλήνων στη σημερινή εποχή.

Για την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων και απαντώντας στο ερώτημα αν «είναι ταμπού για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ η αξιολόγηση»

Γρ. Θεοδωράκης: Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι σταθερά υπέρ της αξιολόγησης στο δημόσιο τομέα, και μάλιστα ως κυβέρνηση είχαμε φέρει και αξιολόγηση με χρήση ψηφιακής πλατφόρμας για πρώτη φορά. Εμείς λέμε «ναι» στην αξιολόγηση και θεωρούμε ότι είναι αναγκαία συνθήκη για την εύρυθμη λειτουργία του δημόσιου τομέα. Μια αξιολόγηση για να είναι σωστή, όμως, προϋποθέτει κανόνες, διαδικασίες, προκαθορισμένα κριτήρια και στόχους. Προϋποθέτει και αξιοκρατική επιλογή της διοικητικής ηγεσίας, γιατί όταν κάθε υπουργός διορίζει διευθυντές τα δικά του παιδιά, καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορεί να γίνει αξιοκρατική αξιολόγηση. Όλα αυτά δηλαδή που δεν κάνει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη, μια κυβέρνηση συνώνυμη της αναξιοκρατίας και του ρουσφετιού. Η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ακριβώς το βαθύ κράτος που υποτίθεται ότι έρχονται να καταπολεμήσουν.

Θα έλεγα ότι είναι και λίγο περίεργο να μιλούν για αξιολόγηση και πολλές φορές να στρέφονται κατά του δημοσίου και των δημοσίων υπαλλήλων, καλλιεργώντας τον κοινωνικό αυτοματισμό, άνθρωποι οι οποίοι μια ζωή σιτίζονται από το δημόσιο. Το να βγαίνει ο κ. Χατζηδάκης, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, και να μιλάει για το Δημόσιο όταν ο ίδιος δεν έχει ένα ένσημο ποτέ στον ιδιωτικό τομέα, είναι και λίγο παραλογισμός. Να μιλήσει ένας άνθρωπος ο οποίος έχει ένα μικρομάγαζο και μπορεί να έχει προβλήματα στη συναλλαγή του με το δημόσιο, να τον ακούσουμε πραγματικά, και έχει δίκιο ο άνθρωπος. Αλλά εδώ το μέγεθος της υποκρισίας πραγματικά μάς ξεπερνά.

Για να μην παρεξηγηθώ όμως: Ο δημόσιος τομέας έχει παθογένειες, έχει προβλήματα, οι πολίτες έχουν προβλήματα στις συναλλαγές με το δημόσιο και πολλοί από εμάς, κάθε φορά που είναι να κάνουν μια συναλλαγή με το δημόσιο, σφίγγεται το στομάχι μας για το τι θα αντιμετωπίσουμε. Άρα η δημόσια διοίκηση απαιτεί τομές. Χρειάζεται αξιολόγηση, η οποία όμως θα είναι ολιστική, αντικειμενική και θα περιλαμβάνει κάθε πτυχή της διοικητικής λειτουργίας. Γιατί είναι εύκολο να πούμε ότι ένας καθηγητής δεν κάνει καλά τη δουλειά του. Όταν όμως ο καθηγητής αυτός είναι σε μία τάξη με 30 μαθητές, όταν δεν έχει υποδομές, δεν έχει πόρους, όταν δεν υπάρχει η κατάλληλη χρηματοδότηση, ε, δεν μπορεί αυτόν τον άνθρωπο να τον κρίνουμε αντικειμενικά.

Για την επαναφορά από την κυβέρνηση ζητήματος άρσης της μονιμότητας στον δημόσιο τομέα

Γρ. Θεοδωράκης: Αυτή η κουβέντα επανέρχεται εκ του πονηρού, προκειμένου να κρύψει τα προβλήματα που έχει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ειδικά στο θέμα του εγκλήματος και της συγκάλυψης των Τεμπών. Θέλει να ρίξει την ευθύνη στο κακό δημόσιο, στους κακούς δημοσίους υπαλλήλους και ενδεχομένως να επαναφέρει την κουβέντα εκεί. Είναι ο γνωστός κοινωνικός αυτοματισμός. Η δική μας θέση είναι ξεκάθαρη: Θέλουμε αξιοκρατία, θέλουμε διαφάνεια, θέλουμε αξιολόγηση στον δημόσιο τομέα. Από κει και πέρα, η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, η οποία αποτελεί και συνταγματική επιταγή, δεν έγινε για να προστατευτούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, έγινε ακριβώς γιατί αποτελεί εχέγγυο για τη λειτουργία του κράτους δικαίου στη χώρα. Να μην έρχεται κάθε κυβέρνηση και βάζει τα δικά της παιδιά. Τώρα, αν ο κύριος Μητσοτάκης ευελπιστεί να ξαναγυρίσουμε σε εποχές πλατείας Κλαυθμώνος, τι να πω; Δεν νομίζω ότι αυτό ανταποκρίνεται στην ανάγκη για μια σύγχρονη δημόσια διοίκηση. Το πρώτο που χρειάζεται η δημόσια διοίκηση για να δουλέψει σοβαρά είναι να κοπεί ο ομφάλιος λώρος με τον κομματισμό, με το ρουσφέτι, με την πελατειοκρατία, όλα αυτά δηλαδή στα οποία η κυβέρνηση αυτή είναι πρωταθλήτρια και ας ήρθε στην εξουσία ομνύοντας στην αριστεία και την αξιοκρατία. Είναι ό,τι πιο πελατειακό υπάρχει εδώ και χρόνια στην πολιτική ζωή του τόπου.