Επίδομα Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης

Το επίδομα ύψους 15% επί του μισθού χορηγήθηκε σε μια κατηγορία Αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης με τη διάταξη του άρθρου 11 παρ. 2 Ν.Δ. 1040/1942 και επεκτάθηκε αργότερα σε μια ευρύτερη κατηγορία με τον Α.Ν. 971/1949. Η διάταξη αυτή προέβλεπε διαζευκτικά είτε τη χορήγηση του εν λόγω επιδόματος, είτε την προαγωγή σε οργανική θέση ανώτερου βαθμού, είτε, σε περίπτωση μη ύπαρξής της, τη χορήγηση του μισθού του αμέσως ανώτερου βαθμού. Στη διάταξη περιλαμβάνεται επίσης τι θεωρείται ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ όπως και τι δεν θεωρείται (συνεργασία με τους κατακτητές). Όμως, με το άρθρο 7 του Ν.Δ. 1976/1991 (ΦΕΚ Αʼ 184) ορίστηκε ότι καταργούνται οι διατάξεις του άρθρου 14 του Ν. 1648/1986 κατά το μέρος που αφορούν τη χορήγηση ειδικού επιδόματος 15% στους μισθούς και τις συντάξεις των Αγωνιστών της ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.

Όλα τα Ασφαλιστικά Ταμεία μετά την ισχύ του πιο πάνω νόμου έσπευσαν να καταργήσουν το επίδομα του 15% των δικαιούχων. Κατόπιν τούτων ένας αριθμός τραπεζικών συν/χων αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης προσέφυγε στα Διοικητικά Δικαστήρια με αίτημα την επαναχορήγηση του επιδόματος. Έχει ήδη διαμορφωθεί πλούσια και πάγια νομολογία με σωρεία εφετειακών αποφάσεων των ετών: 2000/2003/2004/2005/2006, οι οποίες υποχρεώνουν τα εναγόμενα Ταμεία στην επαναχορήγηση του επιδόματος.

Στα ανωτέρω, έρχεται να προστεθεί και η με αριθμό πρωτ. 17226/2005 γνωμοδότηση της ανεξάρτητης αρχής «Συνήγορος του πολίτη».

Επειδή η νομοθεσία και οι ανωτέρω δικαστικές αποφάσεις δεν κάνουν λόγο για διάκριση συν/χων του Δημόσιου ή Ιδιωτικού τομέα και δικαιούχος του επιδόματος Εθνικής Αντίστασης είναι κάθε αγωνιστής ο οποίος πιστοποιεί την ιδιότητά του, όπως ο νόμος προβλέπει και υποβάλλει αίτηση ενώπιον του ασφαλιστικού του ταμείου

Επειδή περίπου 460 συνταξιούχοι διαφόρων τραπεζών – αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, έχουν ήδη στραφεί στα διοικητικά δικαστήρια τόσο για την οικονομική, όσο και για την ηθική τους δικαίωση

Επειδή ο βιολογικός νόμος είναι αμείλικτος

ο πρώτιστος στόχος είναι η ταχύτερη δικαίωση αυτών των ανθρώπων από τότε που διεκόπη η καταβολή του, δηλαδή το έτος 1992. Αυτή είναι η δικαίωση για κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα που αγωνίστηκαν οργανωμένα σε συλλογικότητες ή έδρασαν ατομικά εναντίον των στρατευμάτων κατοχής 1941-1944, βοήθησαν με κάθε τρόπο του Συμμάχους και το Συμμαχικό Αγώνα και δεν συνεργάστηκαν με τους κατακτητές. Είναι η δικαίωση 52 χρόνια μετά την αντιφασιστική νίκη που η μνήμη της δεν «ξηλώνεται» με μετακινήσεις μνημείων ή με ΛΗΘΗ.

Με βάση τα παραπάνω ερωτάται ο κ. Υπουργός:

-Ποια είναι η θέση της κυβέρνησης για το εν λόγω θέμα και αν προτίθεται να αναλάβει τις απαραίτητες πρωτοβουλίες για την  επαναχορήγηση του επιδόματος;

Ο ερωτών Βουλευτής

ΘΑΝΑΣΗΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ

Scroll