Συζήτηση επίκαιρης ερώτησης της Βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Αν. Τομεάρχη Παιδείας, αρμόδιας για την Ειδική Αγωγή στη Βουλή

Σε συνέχεια αλλεπάλληλων παρεμβάσεών μου για τα προβλήματα των ειδικών σχολείων στη Θεσσαλονίκη, έθεσα σήμερα στη Βουλή το ζήτημα της μετεγκατάστασης του Ειδικού Δημοτικού Σχολείου για παιδιά με αυτισμό.

Κατά τη συζήτηση της επίκαιρης ερώτησής μου, αναφέρθηκα στο σοβαρότατο κτιριακό πρόβλημα του σχολείου (βρισκόταν σε συστέγαση με το 2^ο Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. Πυλαίας – Χορτιάτη σε ένα παντελώς ακατάλληλο κι επικίνδυνο κτίριο), το οποίο, μετά την χαρακτηριστική κυβερνητική αδράνεια και το «μπαλάκι» των ευθυνών μεταξύ των συναρμόδιων Υπουργείων, οδήγησε μοιραία στην αναστολή της λειτουργίας του. Με δεδομένο ότι δεν τελεσφόρησε η προσωρινή λύση, η οποία προέβλεπε τη μετακίνηση των 16 μαθητών του σχολείου και των εκπαιδευτικών τους στο Εθνικό Ίδρυμα Κωφών, αλλά προκρίθηκε ο διαμοιρασμός τους σε άλλες ήδη υπερκορεσμένες δομές, ρώτησα τον Υφυπουργό Εσωτερικών για την πορεία υλοποίησης της μόνιμης λύσης. Συγκεκριμένα, τον ρώτησα σε ποιες κατεπείγουσες ενέργειες προτίθεται να προβεί, και με ποιο ακριβές χρονοδιάγραμμα, προκειμένου να εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση και να ολοκληρωθούν οι απαραίτητες βελτιωτικές εργασίες για τη μετεγκατάσταση του σχολείου στο κτίριο που παραχωρεί ο Δήμος Καλαμαριάς (πρώην 23^ο Δημοτικό Σχολείο).

Ο κ. Σπανάκης μας ενημέρωσε απλά ότι πριν λίγες εβδομάδες το Υπουργείο Εσωτερικών εξέδωσε ανακοίνωση πρόθεσης χρηματοδότησης, ποσού 512.000 ευρώ, σε συνέχεια σχετικού αιτήματος του Δήμου Καλαμαριάς κι ότι αυτή τη στιγμή το Υπουργείο βρίσκεται σε διαδικασία έγκρισης του τεχνικού δελτίου πράξης που υπέβαλε ο Δήμος, κλείνοντας την πρωτολογία του, αναφορικά με την ολοκλήρωση της μετεγκατάστασης, «με μία απάντηση: το συντομότερο δυνατόν».

«Το συντομότερο δυνατόν», λοιπόν, είναι η απάντηση της κυβέρνησης για το ακριβές χρονοδιάγραμμα.

«Το συντομότερο δυνατόν», όταν για τα άτομα με διαταραχές αυτιστικού φάσματος (ΔΑΦ) μετράει η κάθε μέρα. Όταν πλήττεται καθημερινά η ψυχική τους υγεία, καθώς τα παιδιά με αυτισμό διακατέχονται από τεράστιο άγχος αλλαγής κι άρα είναι εξαιρετικά σημαντική η διατήρηση σταθερότητας τους περιβάλλοντός τους.

«Το συντομότερο δυνατόν», όταν πλήττεται καθημερινά η ψυχοκοινωνική τους ανάπτυξη, ειδικά όταν βρίσκονται σε ένα περιβάλλον με παιδιά με διαφορετικές αναπηρίες, και παλινδρομούν ως προς την εξέλιξή τους.

«Το συντομότερο δυνατόν», όταν οι μισοί μαθητές αναγκάζονται να παραμείνουν στο σπίτι.

«Το συντομότερο δυνατόν», όταν δημιουργείται μια οδυνηρή κατάσταση για τους μαθητές με αναπηρία, τις οικογένειές τους, τους φροντιστές τους.

«Το συντομότερο δυνατόν», λοιπόν, επιλέγει ως απάντηση ο Υφυπουργός αναφερόμενος επιπροσθέτως, γενικόλογα, στη δευτερολογία του, σε «σχέδια» της κυβέρνησης που υπάρχουν μόνο στα χαρτιά.

Εμείς θα είμαστε εδώ, να παρακολουθούμε την εξέλιξη της διαδικασίας, να αγωνιζόμαστε για τη μόρφωση και την καθημερινότητα των μαθητών με αναπηρία. Όχι «το συντομότερο δυνατόν», αλλά τώρα, αύριο και κάθε μέρα!

Μπορείτε να παρακολουθήσετε απόσπασμα από τη συζήτηση της επίκαιρης ερώτησης: