Το ζευγάρι ζούσε μέσα σε στάβλο. Στην κυριολεξία. Κοιμόταν μαζί με τα ζώα και κοιμόταν πάνω σε κουρέλια γεμάτα περιττώματα. Από τη γέννηση του παιδιού τους, ο άντρας τη χτυπούσε συστηματικά. Επί 20 χρόνια λένε εκείνοι που ξέρουν.

Μέχρι που σχεδόν τη σκότωσε.

Η γυναίκα νοσηλεύεται στον Ευαγγελισμό εδώ και εβδομάδες με βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.

Οι συγγενείς της τα ήξεραν όλα. Κανείς δεν μίλησε, κανείς δεν άπλωσε το χέρι να τη βοηθήσει. Άλλοι το είχαν καταγγείλει πολλές φορές στην αστυνομία της Καρύστου. Και τι έκανε η αστυνομία; Πήγε μια φορά, βρήκε το ζευγάρι και είδε τη γυναίκα να τον αγκαλιάζει. Ε, όλα καλά σκέφτηκαν κι έφυγαν.

Είχαμε πρόσφατα ένα ακόμα νομοσχέδιο του κ. Φλωρίδη με νέα αυστηροποίηση ποινών. Αυτή τη φορά για την έμφυλη βία. (Τι κρίμα που αυτοί που ξυλοκοπούν γυναίκες, δεν παρακολουθούν τις εξελίξεις στη νομοθεσία, να μάθουν ότι τώρα έγιναν πιο βαριές οι ποινές, για… να φοβηθούν και να μην δέρνουν).  

Ο ποινικός λαϊκισμός για την κυβέρνηση δεν είναι παρά χάντρες και καθρεφτάκια στους ιθαγενείς. Ούτε λέξη για πρόληψη, ενημέρωση, μεθόδους αποτροπής και προστασίας για άτομα ευάλωτα στην κακοποίηση. Καμία στήριξη, καμία δίοδος διαφυγής για εκείνους που την έχουν ανάγκη.

Τίποτα.

Στο κάτω-κάτω τα περιπολικά δεν είναι ταξί.

Θα το αλλάξουμε αυτό. Δεν είναι στο χέρι τους. Στο δικό μας είναι.