Η κυβέρνηση δια του αρμόδιου Υφυπουργού ψηφιακής διακυβέρνησης, χαρακτήρισαν «ιστορική στιγμή» το άνοιγμα του Κτηματολογικού Γραφείου Δωδεκανήσου και θριαμβολόγησαν πως το Εθνικό Κτηματολόγιο λειτουργεί, πλέον, σε όλη την επικράτεια. Όμως:

Όταν επί 5 χρόνια έχεις εγκαταλείψει το Κτηματολόγιο Ρόδου στην τύχη του, υποστελεχωμένο, με απαρχαιωμένο υλικοτεχνικό εξοπλισμό και με σημαντικό αρνητικό αντίκτυπο στην τοπική οικονομία, δεν πανηγυρίζεις.

Όταν έχουν συσσωρευτεί περισσότερες από 60.000 εκκρεμείς υποθέσεις, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους συναλλασσόμενους πολίτες και τους ελάχιστους υπαλλήλους να προσπαθούν να ανταπεξέλθουν με υψηλό αίσθημα ευθύνης, δεν διοργανώνεις φιέστες.

Όταν διώκεις εργαζόμενους επειδή επισημαίνουν τα προβλήματα στο Κτηματολόγιο και απαξιώνεις του Δικηγορικούς Συλλόγους της χώρας, που μνημονεύουν το χάος που επικρατεί στο Κτηματολόγιο, δεν δικαιούσαι να μιλάς για «ιστορικές στιγμές».

Αντί διθυράμβων και επικοινωνιακών “εγκαινίων”, θα ήταν χρησιμότερο να συναισθανθεί η κυβέρνηση την ταλαιπωρία των πολιτών, να ανταποκριθεί πλήρως στη σπουδαιότητα του Κτηματολόγιου και να το καταστήσει εργαλείο διαφάνειας των συναλλαγών και διασφάλισης των ιδιοκτησιών των πολιτών.

Ας αντιληφθούν πως κάθε ιστορική στιγμή προϋποθέτει πράξεις και όχι λόγια.