Ο Παν. Λαφαζάνης, υπεύθυνος Οικονομικής και Κοινωνικής Πολιτικής του ΣΥΝ και βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Βʼ Πειραιά, σχολιάζοντας τον Προϋπολογισμό για το 2008, που κατέθεσε σήμερα ο κ. Γ. Αλογοσκούφης, έκανε την παρακάτω τοποθέτηση:
«Η κυβέρνηση κατέθεσε έναν προϋπολογισμό που προβλέπει μια πρωτοφανή φοροεπιδρομή, η οποία θα επιβαρύνει τα πλατιά λαϊκά στρώματα με υπερ-αυξημένους άμεσους και κυρίως έμμεσους φόρους.
Ο ελληνικός λαός, θα υποστεί εντός του 2008 μια πραγματική φορο-καταιγίδα με νέους πρόσθετους φόρους που θα προσεγγίσουν, και στην πράξη θα ξεπεράσουν, τα 6,5 δις ευρώ.
Είναι εξωφρενικό, την ώρα που διευρύνεται το καθεστώς φορολογικής ασυλίας για τα υπερκέρδη και τις μεγάλες περιουσίες, να εφαρμόζεται πολιτική φορολογικής λεηλασίας για τα μικρά και μεσαία εισοδήματα.
Ταυτόχρονα, με τον προϋπολογισμό του 2008 επιβάλλεται στους μισθωτούς μια νέα σκληρή λιτότητα, με αυξήσεις που μπορεί να είναι και κάτω του επίσημου πληθωρισμού, την ώρα που αυτός διαρκώς αυξάνεται ενώ η πραγματική ακρίβεια σαρώνει, αυτή την περίοδο, τις αγορές.
Οι δαπάνες, επίσης, σε κρίσιμους κοινωνικούς τομείς, όπως η Παιδεία και η Υγεία, μειώνονται ως ποσοστό του ΑΕΠ, παρά τις εκρηκτικές ανάγκες και τις υποσχέσεις της κυβέρνησης για αύξηση, ειδικότερα, των δαπανών για την Παιδεία στο 5 %.
Αποτελεί πλήγμα για την ανάπτυξη το γεγονός ότι το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων χρόνο με το χρόνο μένει καθηλωμένο ως ποσοστό του ΑΕΠ και είναι το μικρότερο εδώ και πολλά χρόνια.
Συνιστά δείγμα μεγάλης υποκρισίας το γεγονός ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει την κατεδάφιση ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, την ίδια ώρα που δεν εκπληρώνει τις θεσμοθετημένες υποχρεώσεις της για χρηματοδότηση του ΙΚΑ κατά 1% του ΑΕΠ κάθε χρόνο, στην διάρκεια της τελευταίας πενταετίας, αφού, πέραν των άλλων, δεν συνυπολογίζει στα οφειλόμενα και την αύξηση κατά 10% του ΑΕΠ.
Ο προϋπολογισμός του 2008 μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως ένας από τους πιο ταξικούς, φορομπηχτικούς και αντικοινωνικούς προϋπολογισμούς των τελευταίων χρόνων, ενώ θα καταστεί στην πράξη ακόμα πιο επώδυνος σε μια συγκυρία όπου οι ρυθμοί αύξησης του ΑΕΠ υποχωρούν, ενώ η ελληνική οικονομία, λόγω και των επιπτώσεων της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης, μπορεί να εισέλθει σε φάση σημαντικής μείωσης της ανάπτυξής της.