Άρθρο του Νίκου Παππά, κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και βουλευτή Β3 Νότιου Τομέα Αθηνών, στην Αυγή
Κύρια σημεία άρθρου:

• Ο ΣΥΡΙΖΑ πορεύτηκε και τα κατάφερε στη βάση ενός σχεδίου με το τρίπτυχο «Κινήματα-Ευρώπη-Συμμαχίες».
• Τρεις ερωτήσεις και τρεις απαντήσεις που δεν ερμηνεύουν απλά το παρελθόν, αλλά περιγράφουν τις διαφορετικές στρατηγικές για το μέλλον. Η αποτίμηση εκείνης της περιόδου δεν αφορά μία συζήτηση για το παρελθόν. Αφορά μία μάχη για τον μέλλον.
• Ο ΣΥΡΙΖΑ κυριάρχησε στη συνείδηση του λαού γιατί αξιοποίησε, με τον κατάλληλο τρόπο, την κατάλληλη στιγμή, το ιδεολογικό, πολιτικό και προγραμματικό του οπλοστάσιο. Είναι η εναλλακτική γιατί δύναται να οικοδομήσει συμμαχίες και να απαντήσει στις προκλήσεις του σήμερα και του αύριο.

Ολόκληρο το άρθρο:

Το 2015 ήταν μια ιστορική τομή. Αυτονόητα η δημόσια σφαίρα και η δημόσια συζήτηση ασχολούνται τόσο έντονα με την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Η παρουσίαση και η ερμηνεία των γεγονότων εκείνης της εποχής αποτελούν αντικείμενο έντονης πολιτικής τριβής και ανταγωνισμού. Οι απαντήσεις που δίνει κανείς απαντούν όχι μόνο σε ερωτήματα για την ερμηνεία του παρελθόντος, αλλά αφορούν διαφορετικές στρατηγικές για το μέλλον. Η αποτίμηση εκείνης της περιόδου δεν αφορά, λοιπόν, μία συζήτηση για το παρελθόν. Αφορά μία μάχη για τον μέλλον.

Έτσι, όταν κάποιος απαντά στα ερωτήματα, όπως «γιατί εκτινάχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ;» και αν τελικά σχημάτισε μια αποτελεσματική κυβέρνηση, απαντά και στο ερώτημα αν η ιστορική Αριστερά μπορεί να διεκδικήσει εκ νέου τη διακυβέρνηση και να αφήσει θετικό αποτύπωμα, αντιμετωπίζοντας τις μεγάλες προκλήσεις του μέλλοντος.

Ερώτημα πρώτο. Γιατί κυριάρχησε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015; Γιατί ήταν εκείνος που κατάφερε να εκφράσει τη μεγάλη πλειονότητα των δυνάμεων του προοδευτικού τόξου, έναντι κάθε άλλης προοδευτικής πολιτικής δύναμης;

Οι συντηρητικοί αντίπαλοί μας απαντούν: «Επειδή ήρθαν τα μνημόνια». Αυτή όμως η απάντηση αφορά άλλο ερώτημα. Τα προγράμματα της ύφεσης και της ρήξης του «μεταπολιτευτικού συμβολαίου» προκάλεσαν την καθίζηση των κραταιών τότε κομμάτων, του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Δεν προκάλεσαν την αυτόματη άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ.

Την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, λένε οι αντίπαλοι, την έκανε εφικτή ο «λαϊκισμός». Είναι προφανές ότι αυτό το επιχείρημα δεν αντέχει στον έλεγχο αληθείας. Οι αντίπαλοι της Αριστεράς εκτόξευσαν ανάλογες κατηγορίες όχι μόνο προς το κόμμα μας αλλά και προς άλλα κόμματα. Υπήρχαν στα δικά τους μάτια πολλοί «λαϊκιστές». Αδυνατούν να εξηγήσουν γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτός που κατάφερε να εκφράσει τις λαϊκές προσδοκίες.

Η πραγματικότητα είναι πως το κόμμα μας ήταν η δύναμη που κατάφερε να μετασχηματίσει την απογοήτευση και το αντιπολιτικό κλίμα του 2011 σε προσδοκία δημοκρατικής αλλαγής. Ήταν το ανάχωμα στον φασιστικό σπόρο και στην Ακροδεξιά, που επιχειρούσε να μολύνει τη μαζική αγανάκτηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ στάθηκε δίπλα στο κίνημα των Αγανακτισμένων όταν άλλοι το αντιμετώπιζαν με εχθρότητα ή καχυποψία και βρέθηκε ανάμεσα στον κόσμο, δοκιμάζοντας τις ιδέες του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε επίσης ψηλά στην ατζέντα του την ευρωπαϊκή πολιτική. Καταθέσαμε συγκροτημένες προτάσεις για τις αναγκαίες αλλαγές σε ευρωπαϊκό επίπεδο και διατυπώσαμε την αξία της ενισχυμένης ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.

Το κόμμα μας είχε επενδύσει και στις συμμαχίες. Το 2011, όταν θέσαμε για πρώτη φορά τον στόχο της κυβερνησιμότητας για την Αριστερά, διατυπώσαμε πρόταση διακυβέρνησης και κοινής εκλογικής καθόδου προς όλες τις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις. Μπορεί να μην τελεσφόρησε τότε, αλλά αγκαλιάστηκε από τον λαό το 2012, οδηγώντας μας στο 27% και στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, πορεύτηκε και τα κατάφερε στη βάση ενός σχεδίου με το τρίπτυχο «Κινήματα – Ευρώπη – Συμμαχίες».

Ακόμη μία ενδιαφέρουσα πτυχή της συζήτησης είναι ότι οι πολιτικοί μας αντίπαλοι «ξεχνούν» τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015. Τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ έθεσε τα πάντα πάνω στο τραπέζι -τις προσδοκίες, τις δυσκολίες, τους περιορισμούς, τις νίκες- και ζήτησε νέα εντολή διακυβέρνησης, την οποία και έλαβε με μεγάλο ποσοστό.

«Ξεχνούν» και τις εκλογές του 2019, όταν το κόμμα αξιολογήθηκε από το εκλογικό σώμα και απέσπασε το διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό του 32%. Δηλαδή ξεχνούν ότι ζητήσαμε νέα εντολή μετά τη συμφωνία που πετύχαμε και ότι η κυβέρνηση του 2015-2019 αποτιμήθηκε θετικά από το ένα τρίτο των εκλογέων.

Ερώτημα δεύτερο. Ήταν μία καλή κυβέρνηση η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ;

Ναι, ήταν μία καλή κυβέρνηση. Βγάλαμε τη χώρα από τη συνθήκη της χρεοκοπίας με την κοινωνία όρθια και τα ταμεία γεμάτα. Με το χρέος ρυθμισμένο και 12 συνεχόμενα τρίμηνα ανάπτυξης. Με ισχυρό κοινωνικό κράτος και δίχτυ προστασίας για την πρώτη κατοικία, το εισόδημα, το νερό, τη δημόσια παρουσία στην ενέργεια, κ.ά. Με σειρά θεσμικών τομών, που δεν είχαν αποτολμήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Προφανώς, υπήρξαν λάθη και παραλείψεις. Πληγώσαμε σημαντικά τη μεσαία τάξη, επιμείναμε υπέρ το δέον στη δημιουργία αποθεματικού, που ήταν η άλλη όψη της υπερφορολόγησης. Δεν τολμήσαμε μια γενναία παρέμβαση στο τραπεζικό σύστημα υπέρ της μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας και των νοικοκυριών.

Ερώτημα τρίτο. Μπορεί να ξανακυβερνήσει η Αριστερά και να απαντήσει στις προκλήσεις του σήμερα και του αύριο;

Η Αριστερά, οι αξίες και τα προγραμματικά της προτάγματα είναι η λύση. Λύση απέναντι σε όσα και όσους καταδυναστεύουν τον λαό. Λύση απέναντι στους νέους εθνικισμούς. Λύση εν μέσω δυσμενών διεθνών και ευρωπαϊκών συσχετισμών, απέναντι στους οποίους αποδείξαμε ότι μπορεί να σταθεί όρθια μία αριστερή και προοδευτική κυβέρνηση.

Συμπέρασμα: Ο ΣΥΡΙΖΑ κυριάρχησε στη συνείδηση του λαού γιατί αξιοποίησε, με τον κατάλληλο τρόπο, την κατάλληλη στιγμή, το ιδεολογικό, πολιτικό και προγραμματικό του οπλοστάσιο.

Είναι η εναλλακτική γιατί δύναται να οικοδομήσει συμμαχίες και να απαντήσει στις προκλήσεις του σήμερα και του αύριο.

Στη στεγαστική κρίση, όπου καταναλώνεται το 40% του λαϊκού εισοδήματος, απαιτούνται πολιτικές στέγασης και ενίσχυσης των νοικοκυριών.

Στη δημογραφική κρίση, όπου η Ελλάδα βιώνει την απόλυτη κατάρρευση επί Μητσοτάκη, χρειάζονται δράσεις για τα νέα ζευγάρια, τις γυναίκες, τα παιδιά.

Στην κλιματική κρίση, όπου η χώρα αφήνεται να πλημμυρίζει ή να καίγεται, να απαντήσουμε με έργα  πρόληψης και αντιμετώπισης της ερημοποίησης.

Στην ακρίβεια απαιτούνται πολιτικές ανάσχεσης των υψηλών τιμών και της αισχροκέρδειας, όπως η μείωση των έμμεσων φόρων και η ισχυρή δημόσια παρουσία στην τομέα της ενέργειας και στον τραπεζικό κλάδο.

Η χώρα έχει ανάγκη από μία μεγάλη προοδευτική στροφή. Εγγύηση θα αποτελέσει ένας ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, όπως θα προκύψει από την κάλπη αλλά και από τις εσωτερικές μας διεργασίες.

Η Αριστερά θα επιστρέψει. Και θα ξανακυβερνήσει. Προς όφελος της κοινωνίας και της χώρας.