Ομιλία του αναπληρωτή Γραμματέα της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στο Διαρκές Συνέδριο του κόμματος

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Το σημερινό μας συνέδριο διεξάγεται σε μια ιστορική στιγμή.

Ιστορική στιγμή για την αριστερά, για το κόμμα, και την κοινωνία.

Μετά το δραματικό αποτέλεσμα των εκλογών του Μάη και του Ιούνη και την απόλυτη επικράτηση της δεξιάς σε κάθε της μορφή και έκφανση, έχουμε μπει σε μια νέα πολιτική συγκυρία. Ήδη, με το άνοιγμα του κοινοβουλίου, η δεξιά κυβέρνηση αρχίζει και ξεδιπλώνει την ακραία νεοφιλελεύθερη ατζέντα της. Νομοθετική κατοχύρωση του εργασιακού μεσαίωνα, στοχοποίηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, παράλυση όλων των κρατικών δομών και υποδομών, παράδοση της χώρας στη δίνη των φυσικών φαινομένων, συνέχιση της ασυδοσίας των κερδοσκόπων, ακροδεξιά ρητορική, μίσος και θεωρίες συνωμοσίας και στοχοποίησης των κατατρεγμένων αυτής της κοινωνίας. Την ίδια στιγμή που οι κάθε μορφής κασιδιάρηδες, οι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, ανενόχλητοι αλωνίζουν εντός αλλά και εκτός βουλής.

Το κόμμα μας βρέθηκε πληγωμένο και ο κόσμος μας σε κατάσταση σοκ. Και η πληγή μεγάλωσε ακόμα περισσότερο μετά την ιστορική απόφαση του προέδρου μας Αλέξη Τσίπρα να παραμερίσει ανοίγοντας το δρόμο για το επόμενο κεφάλαιο του Κόμματός μας. Να προχωρήσουμε χωρίς να έχουμε μπροστάρη τον άνθρωπο που κατάφερε για πρώτη φορά στην ιστορία να κάνει την ελληνική αριστερά, κυβερνώσα αριστερά. Να δικαιώσει τους αγώνες γενεών και να δώσει την ελπίδα για έναν άλλο, ένα διαφορετικό κόσμο, έναν διαφορετικό κόσμο που είναι εφικτός. Καλούμαστε λοιπόν να περάσουμε σε ένα επόμενο στάδιο βίαιης ωρίμανσης. Να αναμετρηθούμε όλοι με την ιστορία μας αλλά και την ιστορική συγκυρία. Να μπούμε σε μια πρωτόγνωρη για το χώρο διαδικασία που όλοι και όλες θα μετρηθούμε με τα όσα θα πούμε και θα πράξουμε μέχρι το πέρας της εκλογικής μας διαδικασίας, αλλά κυριότερα για την επόμενη μέρα αυτής. Την επόμενη μέρα που θα πρέπει να μας βρει πιο δυνατούς, πιο ενωμένους, πιο αποφασισμένους για τη μεγάλη δημοκρατική ανατροπή που έχει ανάγκη ο λαός και ο τόπος. Ένας λαός που έχει περάσει πολλά, τον έχουμε απογοητεύσει και εμείς, μας γύρισε την πλάτη πρόσκαιρα αλλά δεν έχει χρόνο να περιμένει. Να περιμένει ατέρμονες συζητήσεις, ατέρμονες αναλύσεις, διαχείριση υπερεγώ, υποταγή του συλλογικού στο ατομικό και προσωπικές επιβεβαιώσεις οι οποίες ικανοποιούν ακροατήρια του κομματικού σωλήνα, στελεχιακούς μικρόκοσμους αλλά αφήνουν την κοινωνία αδιάφορη και τα προβλήματα που δημιουργούνται απο τα αδιέξοδα του νεοφιλελευθερισμού ανέγγιχτα.

Για μια κοινωνία που περιμένει πολιτικές λύσεις και όραμα. Ελπίδα. Ρεαλιστική ελπίδα ότι η πραγματικότητα που ζούμε μπορεί να αλλάξει. Κι εμείς έχουμε τα εργαλεία για αυτό. Να ενεργοποιήσουμε λοιπόν το κόμμα μας. Τις οργάνωσεις. Τα Ινστιτούτα μας. Τους επιστήμονες μας. Να ανοίξουμε τα κομματικά όργανα στους τεχνοκράτες του χώρου μας. Προσέξτε: όχι στους τεχνοκράτες τελεία. Στους αριστερούς και δημοκρατικούς τεχνοκράτες που με όπλα τα ιδεολογικά μας εργαλεία, θα συνθέσουν τον πλούτο των πολιτικών μας ρευμάτων και με τις επεξεργασίες τους θα μας δώσουν τα εφόδια να πείσουμε την κοινωνία πως έχουμε λύσεις και απαντήσεις για τα σημερινά αδιέξοδα. Την πραγματικότητα του συμβιβασμού που έχει διαλύσει τις προσδοκίες για μια καλύτερη ζωή και που τείνουν να δημιουργήσουν στο κατώφλι της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης μια επιπέδου προ βιομηχανικής επανάστασης κοινωνική ακινησία. Να σπάσουμε την πραγματικότητα της κοινωνίας χαμηλών προσδοκιών.

Την ίδια στιγμή που άμεσα οφείλουμε να μπούμε στην πρώτη γραμμή τόσο των θεωρητικών επεξεργασιών, των πολιτικών όσο και των κινημάτων για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής κατανοώντας πως αυτή έχει ταξικό πρόσημο και μπορεί να έχει μόνο ταξικές λύσεις. Αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, ελαχιστοποίηση του ενεργειακού αποτυπώματος και μη φοβηθούμε να προφέρουμε τις λέξεις: κρατικό παρεμβατισμό. Άμεσο, σκληρό και αποτελεσματικό για τη διαφύλαξη του κοινού μας σπιτιού. Για τη διαφύλαξη του μέλλοντος των παιδιών μας.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ενισχύουμε με όλες μας τις δυνάμεις τις εκλογικές μας διαδικασίες. Τις μετατρέπουμε σε γιορτές συμμετοχής, γιορτές διαλόγου και πλούτου των ιδεών μας, γιορτές δημοκρατίας. Για να αναγεννηθεί η ελπίδα. Για να δώσουμε δύναμη στο νέο πρόεδρο. Γιατί θέλουμε έναν δυνατό πρόεδρο που από αυτόν θα αντλεί δύναμη το κόμμα. Αλλά και ένα δυνατό κόμμα που θα τροφοδοτεί με δύναμη τον πρόεδρο. Γιατί αν στην εξίσωση, την πολιτική αυτή εξίσωση, ένα από τα δύο στοιχεία εκλείπει, τότε το αποτέλεσμα θα είναι αποτυχημένο. Πρόεδρος και κόμμα είναι αλληλένδετα, ένα ενιαίο όλον. Και θα πρέπει να παλέψουμε για αυτό.

συντρόφισσες και σύντροφοι

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω καθέναν και καθεμία από εσάς όχι τυπικά, γιατί πρέπει, αλλά ουσιαστικά και αληθινά. Δώσαμε όλοι μια μεγάλη μάχη. Η εκλογική κινητοποίηση που φέρατε σε πέρας ήταν συγκινητική και εν τέλει αναντίστοιχη του εκλογικού μας ποσοστού.

Κυριότερα όμως θέλω να σας ευχαριστήσω για τη νηφαλιότητα και αξιοπρέπεια που έχετε περιβάλει την εκλογική αυτή διαδικασία, παρά τις πίκρες, το σοκ και τις απογοητεύσεις μετά τις εκλογές, και παρά τον θόρυβο διαφόρων ειδημόνων του πληκτρολογίου,. Ο τρόπος που οι νομαρχιακές μας συμμετέχουν στο νέο κομματικό προεκλογικό μας αγώνα αποδεικνύει πως δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Και πως υπάρχει κάτι πολύ παραπάνω που μας ενώνει από τις πρόσκαιρες ομαδοποιήσεις. Η ειλικρινής αγωνία και το άσβεστο πάθος για μια άλλη κοινωνία, για το σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία.

Και ένα μεγάλο ευχαριστώ στη συντρόφισσα γραμματέα που από την πρώτη μέρα της εκλογής μας, έσβησε τη διαχωριστική γραμμή γραμματέας / αναπληρωτής γραμματέας και με απόλυτη συντροφικότητα προσπαθήσαμε να δουλέψουμε και να υλοποιήσουμε όλα όσα μας ζήτησε ο σύντροφος Αλέξης και η κεντρική επιτροπή του κόμματος. Κυριότερα όμως για τη μεγάλη προσπάθεια ώστε το κόμμα ομαλά να οδηγηθεί στην παρούσα διαδικασία, υποτάσσοντας πλειστάκις τα ατομικά μας πιστεύω και θέλω, στις ανάγκες του κόμματος.

Κλείνοντας, μια προτροπή προς τους υποψήφιους προέδρους. Όχι ως γραμματέας. Ως απλό μέλος, ως πολίτης.

Από το κόμμα, με το κόμμα, για το κομμα:

Σπάστε τις παραλυτικές ισορροπίες που κρατάνε το κόμμα καθηλωμένο και άνευρο.

Σπάστε τους μηχανισμούς που διαλύουν τις πολιτικές διαδικασίες υποτάσσοντάς τες σε στείρα αναπαραγωγή γραφειοκρατίας με βάση ισορροπίες αδιάφορες για την κοινωνία.

Αφουγκραστείτε τα θέλω, τις ανάγκες, τους φόβους, τις αγωνίες αλλά και το όραμα της βάσης.

Κρατήστε άσβεστη την παρακαταθήκη του Αλέξη για την κυβερνώσα αριστερά, για το ανοιχτό κόμμα. Το κόμμα που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή κάθε λαϊκού αιτήματος και διεκδικεί την εξουσία προς υπηρεσία της κοινωνικής πλειοψηφίας. Το στήριγμα και την ελπίδα των μη προνομιούχων. Τον κορμό της μεγάλης Δημοκρατικής παράταξης του τόπου.

Δεν χρειαζόμαστε περίπλοκους μηχανισμούς ή παντοδύναμους γραμματείς και φαρισαίους. Χρειαζόμαστε όργανα που θα λειτουργούν, όργανα ανοιχτά, όργανα δημοκρατικά και κομματική κινητικότητα. Αφήστε τα λουλούδια να ανθίσουν.