Ομιλία Κυριακής Μάλαμα βουλευτή Χαλκιδικής ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία για τις πυρκαγιές και για το θέμα της ψήφου των Ελλήνων του Εξωτερικού στο σχέδιο νόμου “Ρυθμίσεις για την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος Ελλήνων που βρίσκονται εκτός της Ελληνικής Επικράτειας”. Ολομέλεια Βουλής 24.7.2023 

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, αυτές τις ώρες της απόλυτης καταστροφής, οικολογικής, κοινωνικής αλλά και οικονομικής, οι σκέψεις όλων μας είναι στους ανθρώπους που παλεύουν με τις φλόγες και δοκιμάζονται από την πύρινη λαίλαπα. Δυστυχώς, ο κρατικός μηχανισμός αποδείχτηκε για ακόμη μία φορά κατώτερος των περιστάσεων και η κυβέρνηση αντιμετώπισε τις πυρκαγιές αυτές με την αλαζονεία και την έπαρση του εκλογικού αποτελέσματος και του ποσοστού της. Είδαμε τον κύριο Πρωθυπουργό μάλιστα να χαριτολογεί on camera κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του σε μονάδα αεροπυρόσβεσης.

Σήμερα, οι κυβερνητικοί παράγοντες και τα προσκείμενα μέσα ενημέρωσης κάνουν λόγο για κλιματική κρίση η οποία μας απειλεί. Το ερώτημα, κυρίες και κύριοι βουλευτές, είναι γιατί ενώ εδώ και τουλάχιστον πέντε χρόνια έχουμε μέγα-πυρκαγιές απόρροια της κλιματικής κρίσης, ως πολιτεία δεν έχουμε καταστρώσει και το αντίστοιχο σχέδιο. Γιατί θάφτηκε στο κυβερνητικό συρτάρι το πόρισμα των 150 σελίδων της ανεξάρτητης επιτροπής που είχε συγκροτηθεί επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών; Γιατί εκτός από τις εκκενώσεις οικισμών, οι οποίες, όμως, βλέπουμε πως δεν λειτουργούν πάντα άρτια και χωρίς οδύνη για τους ανθρώπους, δεν έχουμε καταστρώσει σχέδια ενεργειακής προστασίας του δασικού αποθέματος και του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος από τις πυρκαγιές; Γιατί παρουσιάζετε τις φωτιές ως νομοτέλεια τώρα που είστε κυβέρνηση ενώ ως αντιπολίτευση άλλα μας λέγατε; Γιατί δεν έχουμε επαρκή στελέχωση της πυροσβεστικής υπηρεσίας, επαρκή εναέρια και επίγεια μέσα με δεδομένη την κλιματική κρίση που ισχυρίζεστε; Να ανοίξει τώρα η κυβέρνηση το θέμα και να ομολογήσει τις παραλείψεις της ώστε να δούμε ως πολιτεία πια, όλοι μαζί, πώς μπορούμε αυτό να το διορθώσουμε.

Επιτρέψτε μου τώρα να εισέλθω στο θέμα του σημερινού μας νομοσχέδιου. Με το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα για την κατάργηση των περιορισμών που ισχύουν στην ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού η κυβέρνηση για μία ακόμη φορά επιχειρεί να δημιουργήσει μία ψευδαίσθηση μέριμνας για τους συμπολίτες μας που ζουν στη διασπορά.

Η αλήθεια όμως είναι ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο εξυπηρετεί μια ρητορική η οποία είναι παντελώς ανακόλουθη με την κυβερνητική δράση όλα αυτά τα χρόνια για την ομογένεια για τους Έλληνες του εξωτερικού και για τις πραγματικές τους ανάγκες. Επιτρέψτε μου ως μέλος οικογένειας, τμήμα της οποίας ζει στο εξωτερικό, να μεταφέρω από το Βήμα της Ολομέλειας την πραγματικότητα όσον αφορά στην απουσία του ελληνικού κράτους από τη ζωή και την καθημερινότητα των αποδήμων Ελλήνων.

Τα παιδιά των Ελλήνων του εξωτερικού δυσκολεύονται πάρα πολύ να παρακολουθήσουν την ελληνόγλωσση εκπαίδευση και η εμπέδωση της μητρικής ελληνικής γλώσσας έχει καταστεί πλέον αποκλειστική μέριμνα της κάθε οικογένειας. Τα ελληνικά σχολεία δεν λειτουργούν πάντα άρτια, δεν υπάρχουν δομές παντού, δεν διασφαλίζεται επαρκής παρουσία εκπαιδευτικών, επαρκείς αμοιβές και παροχές στους εκπαιδευτικούς λειτουργούς και δεν έχουν επιλυθεί εδώ και τέσσερα χρόνια τα σοβαρά στεγαστικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν σχολεία σε πολλούς τόπους που δραστηριοποιείται η ελληνική μας κοινότητα.

Το δεύτερο πολύ σοβαρό ζήτημα στο οποίο το ελληνικό κράτος έχει αδρανήσει τραγικά τα τελευταία τέσσερα χρόνια είναι η κατάρρευση των προξενικών αρχών και δομών. Ξέρετε πόσα χιλιόμετρα πρέπει να διανύσει ο Έλληνας του εξωτερικού για να έρθει σε επαφή με την πλησιέστερη προξενική αρχή; Γιατί έκλεισαν τα προξενεία σε τόπους που ιστορικά ανθούν οι ελληνικές κοινότητες; Κανείς μα κανείς από εσάς δεν δίνει επαρκείς απαντήσεις σε αυτά τα κρίσιμα θέματα.

Τρίτο ζήτημα, η σύνδεση των οικογενειών με την πατρίδα, με εμάς που μένουμε εδώ και παλεύουμε να συναντήσουμε τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας εκτός της οθόνης του διαδικτύου και του υπολογιστή. Ξέρετε πόσο κοστίζει να έρθει μία οικογένεια από την Φρανκφούρτη στη Θεσσαλονίκη με το αεροπλάνο; Δυο χιλιάδες ευρώ. Και ρωτάμε γιατί η κυβέρνηση η οποία χρηματοδοτούσε αδρά τις αεροπορικές εταιρείες και τα αεροδρόμια τα τελευταία χρόνια έχει αφήσει αυτή την αισχροκέρδεια να καλπάζει; Δεν θέλουν να μπορούν οι απόδημοι να έρχονται στην πατρίδα, στις οικογένειές τους; Αυτή, λοιπόν, είναι η πραγματικότητα όσον αφορά τον απόδημο ελληνισμό και της απαγορευτικής και απογοητευτικής μέριμνας του κράτους για τους Έλληνες της διασποράς.

Επί των ρυθμίσεων του νομοσχεδίου για το εκλογικό σώμα της Διασποράς θα πρέπει και εδώ να καυτηριάσουμε την διπλή υποκρισία της κυβέρνησης. Το πρώτο ζήτημα είναι ότι η πραγματική άσκηση του δικαιώματος ψήφου υποθηκεύεται από την απουσία προξενικών αρχών για τη διενέργεια της εκλογικής διαδικασίας. Εκλογέας από το Χιούστον έπρεπε να ταξιδέψει στον Καναδά. Εκλογέας από τη Μασσαλία έπρεπε να ταξιδέψει στο Παρίσι, 900 χιλιόμετρα, παρακαλώ. Και ρωτάμε, ακόμη κι αν θεωρητικά διευρυνθεί το δικαίωμα ψήφου, πώς θα διασφαλιστεί η πραγματική δυνατότητα άσκησής του;

Η δεύτερη όψη της κυβερνητικής υποκρισίας είναι ότι η κυβέρνηση αποκλείει κάθε διευκόλυνση στους εκλογείς του εσωτερικού που βρίσκονται εντός της εκλογικής περιφέρειας εδώ στην Ελλάδα. Δηλαδή, αρνείται να διευκολύνει ένα παιδί που είναι από τη Χαλκιδική αλλά λόγω σεζόν δουλεύει στην Κέρκυρα. Αρνείται να του δώσει το δικαίωμα ψήφου. Και ρωτάμε το εξής απλό: γιατί δημιουργείτε μία κατάσταση ψηφοφόρων δύο ταχυτήτων; Δηλαδή, εκείνοι που, ας πούμε, βρίσκονται για δουλειά στο εξωτερικό να μπορούν να ψηφίσουν και εκείνοι που βρίσκονται για δουλειά στο εσωτερικό δεν μπορούν να ψηφίσουν. Δηλαδή, θα μπορεί να ψηφίσει ένας Έλληνας φοιτητής που κάνει Erasmus στις Βρυξέλλες και δεν θα μπορεί να ψηφίσει ο Έλληνας ο οποίος βρίσκεται για έρευνα στη Μυτιλήνη.

Πάμε στην κριτική μας για τον πυρήνα της ρύθμισης. Τι έλεγε ο προηγούμενος νόμος; Να έχει ο απόδημος Έλληνας μια υποτυπώδη σχέση με τη Μητρόπολη και να έχει καταθέσει φορολογική δήλωση. Εσείς λέτε ότι αυτές οι ρυθμίσεις αποτελούν αδικαιολογήτως περιορισμούς. Η νομοπαρασκευαστική επιτροπή είχε προτείνει να τους ξεπεράσουμε δημιουργώντας εκλογικές περιφέρειες εξωτερικού με καθολικό δικαίωμα ψήφου, όπως άλλωστε θα θέλανε και οι ίδιοι οι απόδημοι -γιατί εμείς είμαστε με τους απόδημους- αλλά με οριοθετημένη επιρροή στο γενικό εκλογικό αποτέλεσμα.

Γιατί το αρνηθήκατε αυτό, αφού ήταν και απαίτηση των αποδήμων; Είπε ο Αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών στη συνεδρίαση της επιτροπής ότι δεν γνωρίζει πόσο είναι το δυνητικό εκλογικό σώμα του εξωτερικού και δεν είναι σε θέση το ελληνικό κράτος να διενεργήσει κανενός τύπου απογραφή. Άρα πάμε σε μία ρύθμιση για την οποία είναι αδύνατο να αποτιμήσουμε την επιρροή της στο γενικό εκλογικό σώμα. Δεν είμαστε σε θέση δηλαδή να πούμε πόσοι Έλληνες του εξωτερικού θα ψηφίσουν και ομολογούμε ταυτόχρονα ότι δεν έχουμε και τα εργαλεία για να απογράψουμε αυτούς τους πολίτες.

Συνεπώς βρισκόμαστε μπροστά σε μια θεσμική προχειρότητα και σε μία ρητορική κυβερνητικής υποκρισίας η οποία αφενός δεν ενδιαφέρεται να λύσει κανένα πρόβλημα των αποδήμων, αλλά από την άλλη υπόσχεται καθολικό δικαίωμα ψήφου ψευδόμενη για τη δυνατότητα πρακτικής άσκησης και αδιαφορώντας για τη διαμόρφωση του εκλογικού σώματος, μετά από τις νομοθετικές σας αυτές ρυθμίσεις. Γι’ αυτό λοιπόν εμείς είμαστε με τους απόδημους και η υποκρισία σας περισσεύει, κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης.​

.