Άρθρο του εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Νάσου Ηλιόπουλου, στην εφημερίδα «One Voice»

Οι ειδήσεις δεν προμηνύονται καλές για τη χρονιά που έρχεται. Ο δύσκολος ενεργειακός χειμώνας που θα σκεπάσει όλη την Ευρώπη, στην Ελλάδα φαίνεται ότι θα είναι ο πιο βαρύς από όλες τις χώρες. Κι αυτό γιατί στην Ελλάδα δεν θα πληρώσουμε μόνο την ακρίβεια από τη διεθνή ενεργειακή κρίση, αλλά και την «ακρίβεια Μητσοτάκη».

Ήδη η χώρα μας βρίσκεται στην πρώτη θέση στην ΕΕ στην αύξηση του κόστους για τις επιχειρήσεις, ενώ έχει ανέβει στην τρίτη θέση στην κατηγορία των νοικοκυριών. Έτσι, για να το δει κανείς με νούμερα, η μέση τιμή της μεγαβατώρας σκαρφάλωσε στην Ελλάδα έως και τα 697 ευρώ. Συγκρίνοντας αυτή τη δυσθεώρητη τιμή με άλλες χώρες με αντίστοιχα προβλήματα και φυσιογνωμία, όπως είναι η Πορτογαλία και η Ισπανία, βλέπει κανείς πως κυμαίνεται γύρω στα 180 ευρώ, πολλές φορές και πιο κάτω.

Έτσι η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων και των συνταξιούχων μειώνεται ραγδαία. Όταν μάλιστα η κυβέρνηση επί τρία χρόνια επένδυσε στη φτηνή εργασία, συμπιέζοντας ακόμα περισσότερο τον οικογενειακό προϋπολογισμό σε συνθήκες διψήφιου πληθωρισμού.

Και μέσα σε όλα αυτά, η κυβέρνηση επιχαίρει που έχει βάλει -μέσω της φορολογίας- βαθιά το χέρι στην τσέπη των φορολογουμένων. Έχουν ανακοινώσει περιχαρείς αύξηση των φορολογικών εσόδων κατά 5 δισ. περισσότερα από τον στόχο, έχοντας παραδεχτεί με αυτόν τον τρόπο ότι έχουν συμβάλει ακόμα περισσότερο στη διάλυση του οικογενειακού προϋπολογισμού. Γιατί ποιος πληρώνει αυτά τα υπερέσοδα; Οι πιο αδύναμοι, αυτοί που ούτε έχουν, ούτε μπορούν να διαφύγουν. Βρίσκονται μονίμως στο στόχαστρο, αφού πριν το 2019 ο κ. Μητσοτάκης πρώτα τους έμπαιζε για δήθεν φοροελαφρύνσεις.

Το ερώτημα που προκύπτει εδώ είναι το εξής: πού κατευθύνονται αυτά τα υπερέσοδα; Ο κ. Μητσοτάκης αντί να βάλει όρια στην ασυδοσία των καρτέλ της αγοράς ενέργειας αυτό που έκανε ήταν να την επιδοτήσει. Γιατί τα υπερέσοδα κατευθύνονται στις εταιρείες ενέργειας, τις οποίες, με το ρυθμιστικό πλαίσιο που στην πράξη έχει διαμορφώσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, οι πολίτες πληρώνουν διπλά: από τη μια στους λογαριασμούς τους και από την άλλη μέσω έμμεσων και άμεσων φόρων.

Πρέπει να μπει ένα τέλος σε αυτή την καταστροφή. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω δημόσιων πολιτικών, όπως συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη. Εδώ και μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία έχει προτείνει την άμεση μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα, αλλά και του ΦΠΑ σε βασικά είδη διατροφής. Χρειάζεται ένας ανώτατος συντελεστής κέρδους της τάξης του 5% στην χονδρεμπορική αγορά, ώστε να πιεστούν τα υπερκέρδη που βγαίνουν από την εισβολή στον οικογενειακό προϋπολογισμό. Τα σταθερά συμβόλαια στην χονδρεμπορική αγορά θα πρέπει να πάρουν υποχρεωτικό χαρακτήρα, ενώ πλέον είναι επιτακτική η ανάγκη αποσύνδεσης της χονδρικής τιμής από το φυσικό αέριο, όπως έχει συμβεί σε Ισπανία και Πορτογαλία.

Ακόμα, μόνιμος χαρακτήρας θα πρέπει να εξασφαλιστεί αυτή την ώρα για τη συμμετοχή του λιγνίτη στο μείγμα ηλεκτροπαραγωγής κατά 20% και αυτό θα επιτευχθεί μόνο με προσλήψεις από πλευράς ΔΕΗ. Αυτό θα γινόταν πιο εύκολα αν ο κ. Μητσοτάκης δεν είχε κάνει το έγκλημα της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ. Αυτό είναι και ένα καλό παράδειγμα επαναφοράς στον δημόσιο έλεγχο της ΔΕΗ, η οποία είχε κατασυκοφαντηθεί από τα νεοφιλελεύθερα συστήματα και τώρα αποδεικνύεται πόσο ανόητα ήταν όλα αυτά, που ακούγαμε τόσα χρόνια.

Και φυσικά, το κράτος θα πρέπει να επιδείξει τον κοινωνικό χαρακτήρα του προστατεύοντας από αποκοπές ρεύματος, λόγω της ληστρικής ρήτρας αναπροσαρμογής, τους καταναλωτές που αδυνατούν να πληρώσουν ή έχουν ασθενείς ανθρώπους μέσα στο σπίτι.

Εν τέλει χρειάζεται να ισχυροποιηθούν οι έλεγχοι στην ενεργειακή αγορά και να σταματήσει επιτέλους το κλίμα εκφοβισμού από τις εταιρείες ενέργειας που στέλνουν κάθε μήνα μηνύματα διακοπής ρεύματος. Ο ρόλος της Πολιτείας είναι ακριβώς αυτός: η διασφάλιση στην πρόσβαση σε προσιτές τιμές και η προστασία των πολιτών από τη διεθνή ενεργειακή κρίση. Όμως, στην Ελλάδα, αντί η κυβέρνηση να λειτουργεί ως θεματοφύλακας των αντοχών των νοικοκυριών, φαίνεται ότι έχει βρει ευκαιρία να πλουτίσουν οι συνομιλητές του πρωθυπουργού, που αποτελούν τα συμφέροντα εκείνα τα οποία λυμαίνονται τον χώρο της ενέργειας. Αυτό επιτάσσει άλλωστε ένα κράτος δικαίου που προσφέρει ίσες ευκαιρίες σε όλους, αλλά και όλοι βρίσκονται ισότιμοι απέναντι στον κρατικό έλεγχο και τη λογοδοσία.​