ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

14/02/2019

Ηλ. Καματερός: Το πρόβλημα είναι πώς εφαρμόζουμε αυτό το πλαίσιο για τη νησιωτική πολιτική

Ηλ. Καματερός: Το πρόβλημα είναι πώς εφαρμόζουμε αυτό το πλαίσιο για τη νησιωτική πολιτική



Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα σταθώ μόνο σε ένα άρθρο και λόγω χρόνου, στο άρθρο 101, επειδή έχουν γίνει κάποιες προτάσεις. Ο τίτλος της πρότασης είναι «Αναβάθμιση της νησιωτικής πολιτικής», κάτι στο οποίο θα δούμε αν η πρόταση συντελεί στην αναβάθμιση ή στην υποβάθμιση.

Το άρθρο 101 για το συγκεκριμένο θέμα λέει επί λέξει: «Ο κοινός νομοθέτης και η Διοίκηση όταν δρουν κανονιστικά, έχουν υποχρέωση να λαμβάνουν υπόψιν τις ιδιαίτερες συνθήκες των ορεινών και νησιωτικών περιοχών, μεριμνώντας για την ανάπτυξή τους».

Εδώ, λοιπόν, έχουμε προτάσεις που λένε ότι πρέπει να προσδιορίσουμε την ανάπτυξη και να την πούμε «διοικητική», «κοινωνική» και «οικονομική». Αυτό, κατά την άποψή μου, είναι λάθος και διαφωνώ απόλυτα. Ο νομοθέτης πολύ σωστά έχει λιτά τη λέξη «ανάπτυξη», γιατί η ανάπτυξη πρέπει να είναι ολιστική, πρέπει να είναι η ολόπλευρη, πρέπει να είναι ανθρωπιστική. Όταν αρχίζουμε και της δίνουμε επίθετα και την προσδιορίζουμε και λέμε «διοικητική», «κοινωνική», «οικονομική», τότε θα μπορούσαμε να πούμε και «πολιτιστική» και «μορφωτική». Και επειδή ακριβώς θέλουμε να δώσουμε στις διάφορες πολιτικές που ασκούμε έναν χαρακτηρισμό, λόγω των στρεβλώσεων που έχει υποστεί η ανάπτυξη, έχουμε αρχίσει και λέμε «αειφόρος ανάπτυξη», «βιώσιμη ανάπτυξη», «πράσινη», «γαλάζια». Έχει βγει και η ασημένια τελευταία. Αν είχα χρόνο, θα σας εξηγούσα τι είναι. Ο νομοθέτης, λοιπόν, πολύ σωστά βάζει τη λέξη «ανάπτυξη» χωρίς να προσδιορίζει, γιατί υποβαθμίζει και δεν αναβαθμίζει την έννοια της ανάπτυξης.

Ξέρετε, το πρόβλημα δεν είναι τι προβλέπει το Σύνταγμα, γιατί έχουμε και ένα νομοθετικό πλαίσιο πάρα πολύ σοβαρό και πλούσιο. Το πρόβλημα είναι πώς εφαρμόζουμε αυτό το πλαίσιο για τη νησιωτική πολιτική. Έτσι, θα αναβαθμιστεί και όχι με τη συγκεκριμένη τροποποίηση του άρθρου.

Πολύ σύντομα θα ήθελα να αναφερθώ σε αυτό το θεσμικό πλαίσιο, το νομοθετικό που έχουμε.

Πρώτα-πρώτα είναι το εθνικό. Πέρα από αυτό το άρθρο 101, που σας διάβασα, υπάρχει και το άρθρο 106 παράγραφος 1, που λέει: «Η Διοίκηση…» -κ.λπ.- «…λαμβάνει τα επιβαλλόμενα μέτρα για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου από την ατμόσφαιρα και τα υπόγεια υποθαλάσσια κοιτάσματα, για την προώθηση της περιφερειακής ανάπτυξης και την προαγωγή ιδίως  της οικονομίας των ορεινών, νησιωτικών και παραμεθόριων περιοχών».

Επίσης, υπάρχει ο ν. 4150, ο νόμος «περί καλής νομοθέτησης», που λέει -και το αναφέρω, γιατί κάποιοι αμφισβητούν ότι υπάρχει αυτή η νομοθεσία ή την αγνοούν- τα εξής: «Κάθε σχέδιο νόμου, προσθήκη ή τροπολογία, καθώς και κανονιστική απόφαση μείζονος οικονομικής ή κοινωνικής σημασίας, συνοδεύεται από ανάλυση συνεπειών, ρυθμίσεων, στην οποία περιλαμβάνονται και η τεκμηρίωση της τήρησης των αρχών που αναφέρονται στα παραπάνω άρθρα και οι ενδεχόμενες συνέπειες στην οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανάπτυξη των νησιών. Για την τελευταία ως άνω περίπτωση, απαιτείται ειδική τεκμηρίωση και αξιολόγηση και προς τον σκοπό αυτό αναζητείται υποχρεωτικά η προηγούμενη γνώμη της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής». Αυτό, όμως, είναι κάτι το οποίο δεν κάνουμε. Δεν ξέρω αν καταλάβατε τι λέει. Λέει ότι κάθε νομοσχέδιο που έρχεται, πρέπει να περνάει και να έχει ένα υπόμνημα από τη Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής. Τώρα έχουμε και Υφυπουργείο. Η ανάλυση των συνεπειών και των ρυθμίσεων υποβάλλεται, μαζί με το σχέδιο των διατάξεων, στο Γραφείο Καλής Νομοθέτησης, που προβλέπεται στο άρθρο 14.
Επίσης, στον ίδιο νόμο προβλέπεται η δημιουργία Συμβουλίου Νησιωτικής Πολιτικής.

Πάλι σε ένα άλλο άρθρο του ίδιου νόμου προβλέπεται η ίδρυση Ερευνητικού Ινστιτούτου Νησιωτικής Πολιτικής.

Όλα αυτά και πολλά ακόμα υπάρχουν στο εθνικό πλαίσιο. Όμως, επιτρέψτε μου να κάνω μια αναφορά και στο ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο που υπάρχει.

Καταρχάς, δεν ξέρω πόσοι γνωρίζουν πως όταν μπήκαμε στην τότε ΕΟΚ, το 1981, η είσοδος αυτή δεν συνοδεύτηκε από καμία πρόνοια για την ανάδειξη των ειδικών προβλημάτων των νησιών. Η Ελλάδα τότε δεν πέτυχε να εισαχθεί κάποια ειδική θεσμική μέριμνα, ενώ το αντίθετο έγινε με τη Δανία, την Ιρλανδία, τη Μεγάλη Βρετανία και μετέπειτα την Ισπανία και την Πορτογαλία, οι οποίες κατοχύρωσαν προνόμια και πέτυχαν ειδικούς όρους προσαρμογής για τα νησιά τους, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις αποτελούν υπερπόντια εδάφη. Ούτε στη Συνθήκη του Μάαστριχτ καταφέραμε να κατοχυρώσουμε τα νησιά μας, παρότι αναφέρεται στις νησιωτικές περιοχές της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Αναφέρεται η Συνθήκη του Μάαστριχ σε αυτό.

Υπάρχει, όμως, το άρθρο 158 της Συνθήκης Άμστερνταμ, που μιλάει για τη μέριμνα που πρέπει να λαμβάνεται για τα νησιά, το άρθρο 174 της Συνθήκης της Λισαβόνας που μιλάει για την ενίσχυση της οικονομικής, κοινωνικής και εδαφικής συνοχής των διαφόρων περιοχών και αναφέρεται ρητά στις νησιωτικές, διασυνοριακές και ορεινές περιοχές. Επίσης, υπάρχει το ευρωσύνταγμα, όπου στο άρθρο 220 μιλάει για την οικονομική συνοχή και κάνει ιδιαίτερη αναφορά στα νησιά.

Υπάρχει μεγάλο, πλούσιο θεσμικό πλαίσιο, αλλά θα σταματήσω γιατί τελειώνει ο χρόνος.

Υπάρχουν, λοιπόν, και διάφορα άρθρα του ευρωσυντάγματος, τα οποία κάνουν ειδική αναφορά στις νησιωτικές περιοχές.

Να τελειώσω με το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού  Κοινοβουλίου στις 4 Φεβρουαρίου του 2016, σχετικά με την ειδική κατάσταση των νησιών. Εδώ, αν θα δείτε, υπάρχει απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προς την Επιτροπή, που λέει τι θα πρέπει να λάβει υπ’ όψιν της και τι πρέπει να κάνει για τα νησιά. Παρέχει κίνητρα στην Επιτροπή, ώστε με αναφορά στο άρθρο της Λισαβόνας να δώσει έναν σαφή ορισμό της μορφής των γεωγραφικών, δημογραφικών κ.λπ. διαφορών. Καλεί την Επιτροπή να αναφέρει κ.λπ. Αναγνωρίζει τη σπουδαιότητα της παροχής στήριξης για να αντιμετωπιστεί η σημαντική τάση συρρίκνωσης του πληθυσμού στις νησιωτικές περιοχές κ.λπ.

Ζητάει από την Επιτροπή να εκπονήσει -και τελειώνω, κύριε Πρόεδρε- μια εις βάθος μελέτη-ανάλυση σχετικά με τα επιπλέον έξοδα που συνεπάγεται η ζωή σε νησιωτικές περιοχές σε ό,τι αφορά το σύστημα μεταφορών για πρόσωπα και εμπορεύματα. Και εδώ ήρθαμε και κάναμε το μεταφορικό ισοδύναμο. Για να ολοκληρωθεί, όμως -το επαναλαμβάνω- πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτή εδώ την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, να απαιτήσουμε να χαρακτηριστούν οι μεταφορές αυτές «γενικού οικονομικού συμφέροντος», για να μπορέσουν να επιδοτούνται -γιατί αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να επιδοτούνται-, και να λύσουμε και το ακτοπλοϊκό.

Σεβόμενος το χρόνο και των συναδέλφων, κύριε Πρόεδρε, σταματώ. Υπάρχει, όμως, ένα φοβερό θεσμικό πλαίσιο που μας δίνει τη δυνατότητα να αναπτύξουμε τη νησιωτική μας πολιτική. Και το πρόβλημα δεν είναι το άρθρο του Συντάγματος, το οποίο είναι λιτό μεν, αλλά καθαρό και σαφές. Νομίζω ότι η πρόταση αυτή πιο πολύ έγινε σαν κύμβαλον αλαλάζον, για να δημιουργηθεί ένας θόρυβος και από την άποψη αυτή, καλό ήταν, γιατί μας έδωσε την ευκαιρία να αναφέρουμε αυτά τα λίγα.
Ευχαριστώ.



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ