24/01/2019

Π. Ρήγας: Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μια ιστορική ευκαιρία - βίντεο

Τοποθέτηση στην ολομέλεια της Βουλής, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών

.

Σας καλώ να μην συμμετέχετε στην καλλιέργεια και την αναβίωση ενός εθνικισμού παράλογου, επιθετικού, που οδηγεί σε ένα έθνος φοβικό.

Αν δεν προχωρήσουμε στη λύση σήμερα, δεν θα υπάρξει επόμενη φορά. Γιατί τα πράγματα παγιώνονται, και αν ακόμα υπάρξει επόμενη φορά, θα είναι πολύ δυσκολότερη της σημερινής.

Το Κυπριακό είναι το τέλειο παράδειγμα που δεν θα πρέπει να ακολουθήσουμε.

Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μια ιστορική ευκαιρία, κάτω από ειδικές συνθήκες και συγκυρίες, που δεν πρέπει να πάει χαμένη.

 

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο:

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

η Συμφωνία των Πρεσπών έρχεται να δώσει λύση σε μία εκκρεμμότητα που παρέμεινε ανοικτή τα τελευταία 27 και πλέον χρόνια.

Το ζήτημα θα μπορούσε να έχει κλείσει σχεδόν εν τη γενέσει του -σε ό,τι αφορά τον τελευταίο τουλάχιστον κύκλο του- τα μακρινά πλέον πρώτα χρόνια μετά τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας.

Ωστόσο, ήταν τότε που ένας Έλληνας πολιτικός, αδίστακτος από τα νιάτα του, αποφάσισε να κάνει καριέρα Μακεδονομάχου, αφού βέβαια πρώτα ο ίδιος με άκρως τυχοδιωκτικές ενέργειες είχε φροντίσει να δυσχεράνει με το χειρότερο δυνατό τρόπο τις εθνικές μας θέσεις γύρω από το όνομα της ΠΓΔΜ.

Για να κάνει λοιπόν την καριέρα αυτή, έριξε την τότε κυβέρνηση της ΝΔ του Κων/νου Μητσοτάκη.

Και είναι αν μη τι άλλο τραγική ειρωνία της τύχης για την αξιωματική αντιπολίτευση σε αυτή εδώ την αίθουσα, ότι ο ίδιος ακριβώς άνθρωπος, σχεδόν 30 χρόνια μετά, σήμερα, κατάφερε να επιβάλει την ίδια ακριβώς άφρονα και καταστροφική γραμμή στη ΝΔ.

Και είναι ακόμα μεγαλύτερη ειρωνία για τη Νέα Δημοκρατία, ότι, ο σημερινός της πρόεδρος, είναι ο γιος του ανθρώπου που “δολοφόνησε” πολιτικά ο κ. Σαμαράς.

Αυτό βέβαια είναι πρόβλημα του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν είναι πρόβλημα της χώρας. Ο ίδιος θα κληθεί αργά ή γρήγορα να δώσει εξηγήσεις στους σώφρονες ανθρώπους που -ευτυχώς- διαθέτει ακόμα η συντηρητική παράταξη αυτoύ του τόπου.

Θα κληθεί να εξηγήσει τη μεγαλειώδη κωλοτούμπα -μιας και αρέσει πολύ αυτή η λέξη στα “άριστα” στελέχη της ΝΔ- στην οποία υποχρεώθηκε αυτόν τον τελευταίο χρόνο, εγκαταλείποντας την εδώ και δύο δεκαετίες εθνική διαπραγματευτική γραμμή που έκανε λόγο για σύνθετη ονομασία erga omnes.

Ίσως μάλιστα να πρέπει να τους διευκρινήσει πώς μια κυβέρνηση επικίνδυνη κατά τον ίδιο, κατάφερε να διασφαλίσει τη σύνθετη ονομασία για όλες τις χρήσεις όχι μόνο διεθνώς, αλλά ακόμα και στο εσωτερικό της γειτονικής μας χώρας, μία εκ των πλέον προωθημένων θέσεων που είχε όλα αυτά τα χρόνια η ελληνική διπλωματία.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

πριν από ένα περίπου χρόνο, στις 9 Ιανουαρίου του 2018, μαθαίναμε πως, σε κλειστή συνεδρίαση τομεαρχών της ΝΔ, ο κ. Μητσοτάκης διαμηνούσε πως για την αξιωματική αντιπολίτευση «οι κόκκινες γραμμές είναι τρία στα τρία».

Έλεγε μάλιστα ότι οι τρεις αυτές σημαντικές πτυχές ήταν οι εξής:

Πρώτον, σύνθετη ονομασία.
Δεύτερον, erga omnes, δηλαδή για όλες τις χρήσεις.
Και, τρίτον, αποκήρυξη όλων των θεμάτων που παραπέμπουν σε αλυτρωτισμό.

Σήμερα, ένα χρόνο μετά, η Συμφωνία των Πρεσπών έχει κάνει, όπως και ο ίδιος επισήμανε τότε, το τρία στα τρία.

Και σύνθετη ονομασία διασφαλίζεται, και το erga omnes διασφαλίζεται και δικλείδες ασφαλείας έναντι σε κάθε είδους αλυτρωτισμών υπάρχουν.

Όταν τα έλεγε αυτά βέβαια ο κ. Μητσοτάκης, δώδεκα μήνες πριν, δεν μπορούσε να φαντάστεί ότι η κυβέρνησή μας θα κέρδιζε όχι μόνο αυτά, αλλά ακόμα περισσότερα.

Για αυτό και δια μέσου του κ. Κουμουτσάκου, η κόκκινη γραμμή της ΝΔ μετατοπίστηκε την προηγούμενη Άνοιξη στο “εάν θέλετε να συμμετέχουμε σε οποιαδήποτε συζήτηση να κάνουν πρώτα τις αλλαγές στο Σύνταγμά τους οι γείτονες”.

Για κακή τους τύχη έγινε και αυτό. Και, κάπως έτσι, ο κ. Μητσοτάκης αποφάσισε να σύρει τη Νέα Δημοκρατία πίσω από την σκληρή γραμμή της ακροδεξιάς της πτέρυγας, η οποία μοιάζει να κυριαρχεί πλέον στην εσωκομματική ιδεολογική τους διαπάλη.

Πίσω λοιπόν από τον κ. Σαμαρά, τον κ. Βορίδη και βεβαίως τον κ. Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος το 2007 μιλούσε “για την απίστευτη κωλοτούμπα του Μακεδόνος -τρομάρα του- πρωθυπουργού, του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος μπαίνει στην ιστορία ως ο πρωθυπουργός που ξεπούλησε τη Μακεδονία.”

Προφανώς ο ίδιος έχει βγάλει τα συμπεράσματά του για τον κ. Καραμανλή χρόνια τώρα.

Για να μην έχουμε μάλιστα την παραμικρή αμφιβολία για τον ακροδεξιό κατήφορο που έχει πάρει η αξιωματική αντιπολίτευση, ο αντιπρόεδρός της έχει φροντίσει τις τελευταίες τρεις ημέρες, να διασπείρει ψεύδη, να υιοθετήσει επικίνδυνες απόψεις…

και να προσφέρει εν τέλει πλήρη πολιτική κάλυψη στους ακροδεξιούς τραμπουκισμούς και στο οργανωμένο σχέδιο των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής να εισβάλουν στη Βουλή την περασμένη Κυριακή.

Αυτού του είδους ο εθνικισμός, που καλύπτουν πολιτικά οι σκιώδεις ιδεολογικοί ινστρούκτορες της ΝΔ, έχει οριστικά πάρει διαζύγιο από τον δημοκρατικό πατριωτισμό, από τη δημοκρατία εν γένει, από τον διαφωτισμό και τις παρακαταθήκες του. Ο δρόμος για τον εθνικοσοσιαλισμό είναι ορθάνοιχτος.

Θα ήθελα στο σημείο αυτό να κάνω μια παρατήρηση. Βλέποντας σήμερα το πρωί τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες σε αυτή εδώ την αίθουσα, θα ήθελα να εξάρω την υποδειγματική τοποθέτηση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της ΝΔ, του κ. Δένδια, απέναντι στο νεοναζιστικό μόρφωμα της ΧΑ.

Η επιλογή της ΝΔ ήταν η εργαλειοποίηση ενός εθνικού ζητήματος για την εξυπηρέτηση μικροκομματικών σκοπιμοτήτων, αδιαφορώντας για τις αρνητικές επιπτώσεις και τα τετελεσμένα στα οποία οδήγησε η δική τους ακινησία και ατολμία. Και θα κριθεί για αυτό, μην έχετε καμιά αμφιβολία.

Η όλη πολιτική αντιπαράθεση γύρω από τη Συμφωνία των Πρεσπών έχει συσσωρεύσει πολύ ψέμα, πολλή διαστρέβλωση, πολύ δηλητήριο.

Δυστυχώς δε, πολύ δηλητήριο στα νέα παιδιά, είναι κάτι που και ως εκπαιδευτικός θέλω να στηλιτεύσω, και το συμμερίζονται αυτό πιστεύω οι περισσότεροι, είναι πολύ άσχημο να δημιουργούμε μια τέτοια νέα γενιά.

Η συμφωνία καλύπτει την εθνική θέση, όπως αυτή διατυπώθηκε από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ από τα τέλη της δεκαετίας του 90.

Αυτό που επιτυγχάνει, είναι να καταστήσει με σαφήνεια διακριτή την ευρύτερη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας, που με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913 μοιράστηκε σε τρία κράτη (Ελλάδα-Σερβία-Βουλγαρία), από το ανεξάρτητο κράτος που προέκυψε από το σερβικό τμήμα.

Το κράτος αυτό, που είχε αναγνωριστεί από 140 και πλέον χώρες ως Δημοκρατία της Μακεδονίας, με τη Συμφωνία αποδέχεται άπαξ δια παντός να μην μονοπωλεί στις διεθνείς σχέσεις τον όρο “Μακεδονία” και αναγνωρίζει ότι αναφέρεται σε εντελώς διαφορετικό ιστορικό πλαίσιο και ιστορική κληρονομιά από τον πολιτισμό, την ιστορία, την κουλτούρα και την κληρονομιά της δικής μας Μακεδονίας.

Κανένα από τα επιχειρήματα που προβάλλουν οι επικριτές της δεν μπορεί να σταθεί ορθολογικά, ιδιαίτερα δε μετά την τελευταία ρηματική διακοίνωση των γειτόνων μας, με την οποία ρητά διευκρινίζεται πως η Συμφωνία δεν προσδιορίζει εθνότητα και πως η γλώσσα τους ανήκει στην οικογένεια των νοτιο-σλαβικών γλωσσών.

Η Συμφωνία των Πρεσπών αναβαθμίζει τον ρόλο της Ελλάδας στις διεθνείς γεωπολιτικές εξελίξεις.

Η χώρα μας συνιστά πλέον παράγοντα που μπορεί και δίνει στέρεες και βιώσιμες λύσεις σε υπαρκτά προβλήματα,

που μπορεί να συνομιλεί και να ακούγεται η άποψή της στα διεθνή διπλωματικά φόρα,
που λογίζεται ως πυλώνας γεωστρατηγικής σταθερότητας και ασφάλειας στην ιδιαίτερη περιοχή των Βαλκανίων.

Ειδικότερα σε ό,τι αφορά τον τελευταίο τομέα, αυτόν της ασφάλειας, με τη Συμφωνία η Ελλάδα θωρακίζεται απέναντι σε επιδιώξεις και σχέδια άλλων γειτόνων μας, όλοι και όλες γνωρίζετε ποιων.

Στο άρθρο 3 (παρ. 2 και 4) λοιπόν αναφέρεται: «[…] Κανένα από τα Μέρη δεν θα υποστηρίξει οιεσδήποτε δράσεις οιουδήποτε τρίτου μέρους που βάλλουν κατά της κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας ή της πολιτικής ανεξαρτησίας του άλλου Μέρους».
«[…] Κανένα από τα Μέρη δεν θα επιτρέπει να χρησιμοποιείται η επικράτειά του κατά του άλλου Μέρους από οιοδήποτε τρίτο κράτος».

Με άλλα λόγια, η χώρα μας κατοχυρώνει, μέσω Διεθνούς Σύμβασης, τη μη χρήση του εδάφους της Βόρειας Μακεδονίας από τρίτη χώρα σε βάρος της Ελλάδας.

Σε ειδικό δε κεφάλαιο για την Αμυντική Συνεργασία (άρθρο 17), αναφέρεται:

«Τα Μέρη θα ενισχύσουν και θα επεκτείνουν τη συνεργασία τους στον τομέα της Αμυνας, μέσω, μεταξύ άλλων, συχνών εκατέρωθεν επισκέψεων και επαφών της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας των ενόπλων δυνάμεών τους, την κατάλληλη μεταφορά τεχνογνωσίας και οικοδόμησης ικανοτήτων, τη συνεργασία τους στους τομείς της παραγωγής, ενημέρωσης και κοινών στρατιωτικών ασκήσεων. Ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στην εκπαίδευση προσωπικού την οποία τα Μέρη θα μπορούσαν να παράσχουν το ένα στο άλλο».

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι οι δύο χώρες αναγορεύονται σε σύμμαχες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, χωρίς μάλιστα η σχέση αυτή να συνδέεται με την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ.

Προς τι λοιπόν όλες αυτές οι κραυγές περί εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας και άλλων τινών;
Προς τι όλος αυτός ο έξαλλος φόβος ότι οι βόρειοι γείτονές μας, με τους οποίους ουδέποτε έχουμε έρθει σε ένοπλη σύγκρουση αποτελούν τόσο μεγάλη απειλή;

Και, εν πάσει περιπτώσει, τόσο υψηλό είναι το φρόνημα και η πίστη στην αποτρεπτική ισχύ της χώρας μας όλων αυτών των υπερπατριωτών;

Τους διαβεβαιώνω αρμοδίως ότι η Ελλάδα, σεβόμενη πάντα το Διεθνές Δίκαιο, αταλάντευτα σταθερή στο ειρηνικό της δόγμα και την αποτρεπτική της ισχύ, δεν έχει να φοβάται τίποτα και κανένα.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Παρά την ευρύτατα διαδεδομένη παραπληροφόρηση που έχει υπάρξει στη χώρα τα τελευταία 30 σχεδόν χρόνια, παρά τους εθνικούς μύθους που δημιουργήθηκαν, η Ελλάδα έχει να αποκομίσει πολλαπλά οφέλη από την τακτοποίηση, την κανονικότητα, την επανατοποθέτηση και την ενίσχυση των σχέσεών της με τη σχετικά νέα χώρα, που βρίσκεται στα βόρεια σύνορά μας.

Σας καλώ να μην συμμετέχετε στην καλλιέργεια και την αναβίωση ενός εθνικισμού παράλογου, επιθετικού, που οδηγεί σε ένα έθνος φοβικό.

Αν δεν προχωρήσουμε στη λύση σήμερα, δεν θα υπάρξει επόμενη φορά. Γιατί τα πράγματα παγιώνονται, και αν ακόμα υπάρξει επόμενη φορά, θα είναι πολύ δυσκολότερη της σημερινής.

Το Κυπριακό είναι το τέλειο παράδειγμα που δεν θα πρέπει να ακολουθήσουμε.

Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μια ιστορική ευκαιρία, κάτω από ειδικές συνθήκες και συγκυρίες, που δεν πρέπει να πάει χαμένη.

Σας ευχαριστώ.