Ο αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών στην Ολομέλεια της Βουλής, για την κύρωση του κρατικού Προϋπολογισμού 2019

.

«Η συζήτηση του προυπολογισμού του 2019 είναι μια καλή ευκαιρία για μια συζήτηση επί της οικονομικής πολιτικής την τριετία 2015-2018.

Ετσι θα ήθελα να ξεκινήσω τη σημερινή μου ομιλία. Το 2015 η κυβέρνηση κλήθηκε να διαχειριστεί τα δημόσια οικονομικά της χώρας, σε ένα ιδιαίτερα δυσμενές περιβάλλον. Θα έλεγα πρωτόγνωρο για μια ανεπτυγμένη ευρωπαϊκή χώρα μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το οικονομικό περιβάλλον που παραλάβαμε

Πρώτον η οικονομία παρέμενε σε βαθιά ύφεση και το ΑΕΠ είχε ήδη υποχωρήσει κατά 25%

Δεύτερον η χώρα παρέμενε αποκλεισμένη από τις διεθνείς αγορές, χωρίς δυνατότητα χρηματοδότησης τόκων και χρεωλυσίων, παρά τα δύο προγράμματα προσαρμογής

Τρίτον δεν διέθετε εργαλεία οικονομικής σταθεροποίησης, δεν υπήρχε δημοσιονομικός χώρος και δεν είχε ανεξάρτητη νομισματική και συναλλαγματική πολιτική

Τέταρτον ήταν αντιμέτωπη με το Τραπεζικό σύστημα

Πέμπτον υπήρχαν εταίροι που θα έλεγα ότι επεδίωκαν και προετοίμαζαν τις προυποθέσεις για την έξοδο της χώρας από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα

Είναι καλό να αντλούμε διδάγματα από την εμπειρία του πρόσφατου παρελθόντος και να μην ξεχνάμε ότι η δεινή πορεία της χώρας ήταν προιόν της κάκιστης διαχείρισης των δημοσίων οικονομικών των προηγούμενων χρόνων και ειδικά των ετών που προηγήθηκαν της κρίσης του 2008-2009, όταν τα δίδυμα ελλείμματα του προυπολογισμού από την μία και του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών από την άλλη, είχαν υπερβεί το 15%, οδηγώντας έτσι στην πλήρη απώλεια της αξιοπιστίας της χώρας και τον αποκλεισμό από τις διεθνείς αγορές

ΜΠροστά στα οξεία διλήμματα που βρέθηκε η κυβέρνηση αυτή, επέλεξε τη μόνη κατά τη γνώμη μου ενδεδειγμένη αλλά δύσκολη στρατηγική. Τη στρατηγικά της ανάκτησης της δημοσιονομικής αξιοπιστίας, τη στρατηγική της πειθούς των διεθνών αγορών πως η χώρα μπορεί να ανακτήσει τη δημοσιονομική ισορροπία με τρόπο βιώσιμο και διατηρήσιμο, πως μπορεί να τηρεί τις δεσμεύσεις της και να είναι συνεπής στην τήρηση των στόχων που έχει αναλάβει.

Πως η χώρα έχει ξεπεράσει οριστικά, κακές συνήθειες του παρελθόντος, όπως, τη συστηματική παραγωγική ελλειμμάτων, ακόμα και όταν η οικονομία ανακάμπτει.

Η αποκατάσταση της αξιοπιστίας προυπέθετε την δύσκολη επιλογή μια ς αναγκαίας τριετούς προσαρμογής με αύξηση φόρων που δεν θέλαμε και περιστολή στοχευμένων δαπανών από τη μία πλευρά σε συνδυασμό με μια γενναία αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους, με τρόπο τέτοιο που οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας να παραμείνουν κάτω του 15% μεσοπρόθεσμα. Αυτό το πετύχαμε τον προηγούμενο Ιούνιο.

Τι πετύχαμε με αυτή τη μικτή στρατηγική:

Εκμηδενίστηκαν οι ακραίοι κίνδυνοι που ταλάνισαν τη χώρα από το 2010 έως το 2015
Μειώθηκε σημαντικά η οικονομική αβεβαιότητα και αναστράφηκαν οι προσδοκίες των τελευταίων ετών όπως άλλωστε δείχνουν όλοι οι διεθνείς δείκτες οικονομικής εμπιστοσύνης
Η χώρα βγήκε από τη διαδικασία οικονομικού ελλείμματος το 2017, ένα χρόνο πριν του αναμενόμενου
Η οικονομία ξεκίνησε να ανακάμπτει και επτά συνεχόμενα τρίμηνα με ήπιο ρυθμό στην αρχή με επιταχυνόμενο ρυθμό τώρα της τάξης του 2,1% ή 2,2% και με την προσδοκία μεγαλύτερου ρυθμού το 2019
Η ανεργία μειώθηκε κατά 7 ποσοστιαίες μονάδες από τον Ιανουάριο του 2017, δημιουργώντας 315.000 νέες θέσεις εργασίας
Οι αποδόσεις των 10ετών ομολόγων αναφοράς αποκλιμακώθηκαν σημαντικά.
Εδώ να κάνω μια αναφορά στον ισχυρισμό της αντιπολίτευσης ότι τα σημερινά επιτόκια διατηρούν τη χώρα εκτός αγορών

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως και εμείς θα θέλαμε τα επιτόκια δανεισμού να ήταν ακόμα χαμηλότερα όπως δεν υπαρχει καμία αμφιβολία ότι θα ήταν σημαντικά χαμηλότερα αν δεν υπήρχε ο κραδασμός των αγορών λόγω του ιταλικού κινδύνου.

Τα σημερινά επιτόκια δανεισμού είναι απαγορευτικά εξόδου στις αγορές;

Aξίζει να δούμε τα επιτόκια δανεισμού για την περίοδο 2002-2008. Ο μέσος όρος του δεκαετούς επιτοκίου δανεισμού εκείνης της περιόδου ήταν 4,36%. Ο μέσος όρος του δεκαετούς επιτοκίου δανεισμού το 2018 είναι 4,18%, χαμηλότερο ή αντίστοιχο με το επιτόκιο δανεισμού όταν αυτό δεν ήταν καν πρόβλημα, δεν ήταν είδηση.

Βέβαια για μας κριτήριο επιτυχίας δεν είναι μόνο η ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας της χώρας. Εξίσου σημαντικός πυλώνας της στρατηγικής πολιτικής την περίοδο 2015-2018 ήταν και η προστασία των πιο ευάλωτων τμημάτων του πληθυσμού καθόλη τη διάρκεια της δημοσιονομικής προσαρμογής.

Αξίζει να συγκρίνει κανείς το δείκτη κοινωνικής προστασίας του προυπολογισμού του 2015 με τον δέικτη κοινωνικής προστασία του 2019,και θα αναφερθώ σε πέντε μόνιμες καλά στοχευμένες παρεμβάσεις που δεν υπήρχαν τότε και υπάρχουν τώρα:

Κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης, 850 εκατ. Δεν υπηρχε το 2015
Οικογενειακά επιδόματα ενισχυμένα για οικογένειες με ένα και δύο παιδιά κατά 360 εκατ
Επίδομα στέγασης 400 εκατ κατά το 2019 που δεν υπήρχε το 2015
Κάλυψη ανασφάλιστων συμπολιτών μας από το ΕΣΥ τόσο για εξετάσεις όσο και σε νοσήλια
Ενίσχυση του Προγράμματος Βοήθεια στο Σπίτι, νέες απρεμβάσεις 1% του ΑΕΠ ,σε συνθήκες κρίσης και οικονομικής ασφυξίας που επουλώνουν κοινωνικά τραύματα
Με δυο λόγια στρατηγική ήταν η αποκατάσταση της αξιοπιστίας για την σταθεροποίηση της παραπαίουσας οικονομίας και σταθεροποίηση της οικονομίας για την προστασία των αδυνάμων και την μείωση των ανισοτήτων.

Είδα πως η αξ. αντιπολίτευση διένειμε μια λίστα οικονομικών μέτρων και είχα την ευκαιρία να μελετήσω το κόστος της λίστας αυτής και είδα ότι ήταν αρκετά γενναιόδωρη