Η ομιλία της Παναγιώτας Δριτσέλη στη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας της Νέας Δημοκρατίας κατά της κυβέρνησης

.

Η Παναγιώτα Δριτσέλη ανέφερε:

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, εξαρχής είχαμε δηλώσει ότι αυτή η πρόταση δυσπιστίας ήταν καλοδεχούμενη. Και ήταν καλοδεχούμενη, προφανώς και γιατί δεν φοβόμαστε ότι αυτή η κυβέρνηση μπορεί να πέσει – θεωρώ ότι κανένας δεν το πίστευε ούτε από εσάς- ξέραμε όμως ότι και σε αυτήν τη συζήτηση θα επιβεβαιωνόμασταν ως προς το ισχυρό μας επιχείρημα ότι η Νέα Δημοκρατία, αυτή τη στιγμή, βρίσκεται σε ένα απίστευτο στρατηγικό αδιέξοδο. Έχει μια απίστευτη ένδεια επιχειρημάτων για να ανταποκριθεί στα πολύ κρίσιμα ζητήματα που ταλανίζουν τη χώρα, και τα εθνικά και τα οικονομικά και τα κοινωνικά.

Και ξέραμε, ως προς αυτό το πρόβλημα εξαρχής, όπως είπαμε, ότι ούτε σε αυτή τη συζήτηση θα στεκόταν στο ύψος των περιστάσεων και επιβεβαιωθήκαμε όσον αφορά την άποψη ότι και αυτό το μείζον εθνικό ζήτημα, για το οποίο έχετε πολύ βαριά ευθύνη διαχρονικά, δεν θα το προσέγγιζε με μια σοβαρότητα, με μια υπεύθυνη στάση, σε ένα πεδίο συζήτησης για μια ωφέλιμη λύση για τη χώρα, αλλά θα το προσέγγιζε μόνο τυχοδιωκτικά.

Βγήκε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μέχρι στιγμής η κοινωνία σοφότερη από τη συζήτηση αυτή; Θεωρώ πως δεν βγήκε. Έμαθε η κοινωνία ποια είναι η άποψη των κομμάτων για αυτό το κρίσιμο ζήτημα; Προφανώς και όχι. Μάθαμε τι θα έκανε ή τι καλύτερο θα έφερνε η Νέα Δημοκρατία με τη διαπραγματευτική της ομάδα γι’ αυτή τη συμφωνία, γι’ αυτό το μείζον εθνικό ζήτημα; Προφανώς και όχι. Ακόμα και οι άνθρωποί με τους οποίους αύριο μαζί θα διαδηλώνετε, όχι όλοι σας, κάποιοι από σας, δεν κατάλαβαν τι ακριβώς θέλετε να κάνετε με το Μακεδονικό.

Όσο περνάει η συζήτηση ακόμη και πιο σίγουρη γίνομαι κι είναι προσωπική μου άποψη, ότι αυτή η πρόταση δυσπιστίας έχει καταλήξει σε ένα αυτογκόλ για την αξιωματική αντιπολίτευση. Είναι ένα αυτογκόλ γιατί ένα εσωτερικό της πρόβλημα, που προφανώς είναι στρατηγικό και ιδεολογικό, προσπαθεί να το μεταφέρει στην ελληνική κοινωνία κι αυτό είναι επικίνδυνο. Σε ένα παράλληλο σύμπαν, σε μια άλλη στιγμή ίσως αυτό μπορεί να προκαλούσε γέλια. Αυτή τη στιγμή, όμως, είναι επικίνδυνο.

Και είναι άκρως επικίνδυνο γιατί, κυρίες και κύριοι βουλευτές, η ταυτότητα κάθε έθνους -κι αυτό δεν λέτε να το καταλάβετε- προφανώς και εδράζεται στην ιστορική συνέχεια. Σφυρηλατείται, όμως, καθημερινά και στους αγώνες και στην εργασία και από τις αντιλήψεις και από τα στερεότυπα και από την κουλτούρα και τις συνθήκες, διαμορφώνεται συνεχώς. Αναλογιστείτε, λοιπόν, σε ποια μεριά και προς τα πού χτυπάνε τα δικά σας σφυριά αυτές τις δύο μέρες που συζητάμε.

Εύχομαι να είναι οι τελευταίες ομιλίες αυτές που ακούσαμε γιατί πραγματικά δεν ήταν μόνο στρατηγικό το αδιέξοδο. Θεωρώ ότι κάποιοι από του βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης πραγματικά πιστεύουν αυτά που με φωνές χθες υπερασπίζονταν από το βήμα της Βουλής και που προφανώς έφεραν στο σημείο να αποθρασυνθεί κι το ακροδεξιό κομμάτι που αντιπροσωπεύεται στη Βουλή.

Τι μένει, λοιπόν, από τη συζήτηση αυτή; Εγώ σταχυολογώντας αυτές τις ομιλίες τρία πράγματα διέκρινα. Πρώτον, πολιτική μικροψυχία, δεύτερον, στρατηγικό αδιέξοδο, τρίτον, καιροσκοπική ψηφοθηρία. Γιατί μόνο γι’ αυτόν τον λόγο η Νέα Δημοκρατία έφτασε στο σημείο να καταθέσει πρόταση μομφής, ενώ αυτό το εργαλείο, ένα θεσμικά κοινοβουλευτικό εργαλείο πολύ σημαντικό, θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή και σε άλλα πιο σοβαρά ζητήματα να το χρησιμοποιήσει.

Είναι αποκαλυπτική βέβαια κι αυτή η συζήτηση για δύο πράγματα. Πρώτον, η Νέα Δημοκρατία αυτή τη στιγμή, με αυτή τη συζήτηση έχει διαλέξει ιδεολογικό στρατόπεδο κι έχει διαλέξει κι αρχηγό, άσχετα αν δεν μπορούν να το παραδεχτούν. Οι εθνικιστικοί παροξυσμοί και οι φωνές, οι κορώνες στις ομιλίες, ειδικά των εισηγητών της αξιωματικής αντιπολίτευσης σφράγισαν την ταυτότητα της Νέας Δημοκρατίας. Κι επειδή τα γραπτά μένουν, αυτές οι ομιλίες θα σας ακολουθούν και από δω και στο εξής θα σας χαρακτηρίζουν.

Η πρόταση μομφής προφανώς και δεν ήρθε γιατί η Νέα Δημοκρατία κόπτεται για το τι θα κάνει η Ελλάδα με αυτό το μείζον θέμα. Αν ήταν να το λύσει, θα το είχε λύσει ίσως τα προηγούμενα χρόνια. Δεν το έκανε. Δεν ήθελε να το κάνει κι αυτές τις μέρες καταλάβαμε γιατί. Αυτή η πρόταση μομφής ήρθε γιατί κάθε μέρα εξανεμίζεται ένα αφήγημά της το οποίο ακούμε δειλά από το 2012 περί ανικανότητας, αχρηστίας και ούτω καθεξής. Αυτή η κυβέρνηση δεν είναι ανίκανη και το αποδεικνύει. Το αποδεικνύει κάθε μέρα, το επιβεβαιώνουν όλοι και η ίδια η πραγματικότητα.

Και το χειρότερο ξέρετε ποιο είναι; Ότι αυτό δεν μπορούν να το χωνέψουν. Και είναι εξωφρενικό να έρχονται εδώ μερικοί λανσάροντας πατριωτισμό και με ύφος χιλίων καρδιναλίων να κάνουν τους ειδήμονες περί των διπλωματικών και των ιστορικών ζητημάτων, επιχειρώντας να εμπεδωθεί στην κοινωνία ότι αυτή η διαπραγμάτευση διεξήχθη εν κενώ, tabula rasa η διαπραγματευτική γραμμή της κυβέρνησης. Δεν υπήρξε εθνική γραμμή, δεν υπήρξαν τετελεσμένα τα οποία εσείς δημιουργήσατε.

Αυτές οι δυνάμεις, που δυστυχώς δεν είναι μόνο της Νέας Δημοκρατίας, είναι και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης -και λέω «δυστυχώς» γιατί η Δημοκρατική Συμπαράταξη είχε μια ιστορική ευκαιρία να ταυτιστεί με τις απόψεις που έχει η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη-, προσπαθούν να κάνουν το ίδιο με αυτό που κάνει και εθνικιστική δεξιά στη γειτονική χώρα. Και είναι αυτές οι δυνάμεις οι οποίες δεν θέλουν τις δύο χώρες να έρθουν κοντά και δεν επιθυμούν να βαδίσουμε όλοι μαζί στα Βαλκάνια.

Η συμφωνία, κυρίες και κύριοι βουλευτές, δεν έχει ως στόχο – και ποτέ δεν προβλήθηκε ως τέτοια- την επιβολή ενός ισχυρού απέναντι σε έναν αδύναμο, όπως κάποιοι ονειρεύονται στα εθνικιστικά τους όνειρα. Η συμφωνία αυτή έχει στόχο την επίτευξη ενός συμβιβασμού ο οποίος δεν θα διαλύει την εθνική υπερηφάνεια κανενός και φυσικά δεν θα επιτρέπει τον σφετερισμό της ιστορίας από κανέναν. Αυτές οι αδιανόητες κινδυνολογίες και οι φαιδρές δικαιολογίες που ακούστηκαν, προφανώς και είναι το φύλο συκής για να καλυφθεί η φοβική πολιτική στάση των κομμάτων, που αυτοχαρακτηρίζονται κατά τα άλλα ως προοδευτικοί.

Και επειδή δεν θέλω να πάρω πολύ χρόνο – ήδη έχω ξεπεράσει τον χρόνο που μου αναλογεί- τελειώνω με το εξής. Η κυβέρνηση αυτή έχει κάνει πολλές προσπάθειες, έχει κάνει πολλές υπαναχωρήσεις. Σε αυτό το θέμα δεν έκανε υπαναχώρηση. Και το λέω με πλήρη επίγνωση. Η Ελλάδα ξαναμπαίνει δυναμικά σε αναπτυξιακή τροχιά. Αφήνει πίσω της τα αδιέξοδα και προχωράει με σταθερά βήματα σε μια νέα φάση ανασυγκρότησης.

Σε αυτήν την πορεία, η πρόταση δυσπιστίας που καταθέσατε, αποτελεί ακόμα μία κίνηση πανικού, η οποία όχι μόνο δεν μπορεί να πλήξει την κυβερνητική σταθερότητα, αλλά θα ισχυροποιήσει ακόμα περισσότερο την προσπάθειά μας για την έξοδο από την κρίση, για την ανατροπή της λιτότητας, για την πάταξη της διαφθοράς αλλά και την ενίσχυση της χώρας σε όλα τα διεθνή επίπεδα.

Ολόκληρη η ομιλία

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, εξαρχής είχαμε δηλώσει ότι αυτή η πρόταση δυσπιστίας ήταν καλοδεχούμενη. Και ήταν καλοδεχούμενη, προφανώς και γιατί δεν φοβόμαστε ότι αυτή η κυβέρνηση μπορεί να πέσει – θεωρώ ότι κανένας δεν το πίστευε ούτε από εσάς- ξέραμε όμως ότι και σε αυτήν τη συζήτηση θα επιβεβαιωνόμασταν ως προς το ισχυρό μας επιχείρημα ότι η Νέα Δημοκρατία, αυτή τη στιγμή, βρίσκεται σε ένα απίστευτο στρατηγικό αδιέξοδο. Έχει μια απίστευτη ένδεια επιχειρημάτων για να ανταποκριθεί στα πολύ κρίσιμα ζητήματα που ταλανίζουν τη χώρα, και τα εθνικά και τα οικονομικά και τα κοινωνικά.

Και ξέραμε, ως προς αυτό το πρόβλημα εξαρχής, όπως είπαμε, ότι ούτε σε αυτή τη συζήτηση θα στεκόταν στο ύψος των περιστάσεων και επιβεβαιωθήκαμε όσον αφορά την άποψη ότι και αυτό το μείζον εθνικό ζήτημα, για το οποίο έχετε πολύ βαριά ευθύνη διαχρονικά, δεν θα το προσέγγιζε με μια σοβαρότητα, με μια υπεύθυνη στάση, σε ένα πεδίο συζήτησης για μια ωφέλιμη λύση για τη χώρα, αλλά θα το προσέγγιζε μόνο τυχοδιωκτικά.

Βγήκε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μέχρι στιγμής η κοινωνία σοφότερη από τη συζήτηση αυτή; Θεωρώ πως δεν βγήκε. Έμαθε η κοινωνία ποια είναι η άποψη των κομμάτων για αυτό το κρίσιμο ζήτημα; Προφανώς και όχι. Μάθαμε τι θα έκανε ή τι καλύτερο θα έφερνε η Νέα Δημοκρατία με τη διαπραγματευτική της ομάδα γι’ αυτή τη συμφωνία, γι’ αυτό το μείζον εθνικό ζήτημα; Προφανώς και όχι. Ακόμα και οι άνθρωποί με τους οποίους αύριο μαζί θα διαδηλώνετε, όχι όλοι σας, κάποιοι από σας, δεν κατάλαβαν τι ακριβώς θέλετε να κάνετε με το Μακεδονικό.

Όσο περνάει η συζήτηση ακόμη και πιο σίγουρη γίνομαι κι είναι προσωπική μου άποψη, ότι αυτή η πρόταση δυσπιστίας έχει καταλήξει σε ένα αυτογκόλ για την αξιωματική αντιπολίτευση. Είναι ένα αυτογκόλ γιατί ένα εσωτερικό της πρόβλημα, που προφανώς είναι στρατηγικό και ιδεολογικό, προσπαθεί να το μεταφέρει στην ελληνική κοινωνία κι αυτό είναι επικίνδυνο. Σε ένα παράλληλο σύμπαν, σε μια άλλη στιγμή ίσως αυτό μπορεί να προκαλούσε γέλια. Αυτή τη στιγμή, όμως, είναι επικίνδυνο.

Και είναι άκρως επικίνδυνο γιατί, κυρίες και κύριοι βουλευτές, η ταυτότητα κάθε έθνους -κι αυτό δεν λέτε να το καταλάβετε- προφανώς και εδράζεται στην ιστορική συνέχεια. Σφυρηλατείται, όμως, καθημερινά και στους αγώνες και στην εργασία και από τις αντιλήψεις και από τα στερεότυπα και από την κουλτούρα και τις συνθήκες, διαμορφώνεται συνεχώς. Αναλογιστείτε, λοιπόν, σε ποια μεριά και προς τα πού χτυπάνε τα δικά σας σφυριά αυτές τις δύο μέρες που συζητάμε.

Εύχομαι να είναι οι τελευταίες ομιλίες αυτές που ακούσαμε γιατί πραγματικά δεν ήταν μόνο στρατηγικό το αδιέξοδο. Θεωρώ ότι κάποιοι από του βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης πραγματικά πιστεύουν αυτά που με φωνές χθες υπερασπίζονταν από το βήμα της Βουλής και που προφανώς έφεραν στο σημείο να αποθρασυνθεί κι το ακροδεξιό κομμάτι που αντιπροσωπεύεται στη Βουλή.

Τι μένει, λοιπόν, από τη συζήτηση αυτή; Εγώ σταχυολογώντας αυτές τις ομιλίες τρία πράγματα διέκρινα. Πρώτον, πολιτική μικροψυχία, δεύτερον, στρατηγικό αδιέξοδο, τρίτον, καιροσκοπική ψηφοθηρία. Γιατί μόνο γι’ αυτόν τον λόγο η Νέα Δημοκρατία έφτασε στο σημείο να καταθέσει πρόταση μομφής, ενώ αυτό το εργαλείο, ένα θεσμικά κοινοβουλευτικό εργαλείο πολύ σημαντικό, θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή και σε άλλα πιο σοβαρά ζητήματα να το χρησιμοποιήσει.

Είναι αποκαλυπτική βέβαια κι αυτή η συζήτηση για δύο πράγματα. Πρώτον, η Νέα Δημοκρατία αυτή τη στιγμή, με αυτή τη συζήτηση έχει διαλέξει ιδεολογικό στρατόπεδο κι έχει διαλέξει κι αρχηγό, άσχετα αν δεν μπορούν να το παραδεχτούν. Οι εθνικιστικοί παροξυσμοί και οι φωνές, οι κορώνες στις ομιλίες, ειδικά των εισηγητών της αξιωματικής αντιπολίτευσης σφράγισαν την ταυτότητα της Νέας Δημοκρατίας. Κι επειδή τα γραπτά μένουν, αυτές οι ομιλίες θα σας ακολουθούν και από δω και στο εξής θα σας χαρακτηρίζουν.

Η πρόταση μομφής προφανώς και δεν ήρθε γιατί η Νέα Δημοκρατία κόπτεται για το τι θα κάνει η Ελλάδα με αυτό το μείζον θέμα. Αν ήταν να το λύσει, θα το είχε λύσει ίσως τα προηγούμενα χρόνια. Δεν το έκανε. Δεν ήθελε να το κάνει κι αυτές τις μέρες καταλάβαμε γιατί. Αυτή η πρόταση μομφής ήρθε γιατί κάθε μέρα εξανεμίζεται ένα αφήγημά της το οποίο ακούμε δειλά από το 2012 περί ανικανότητας, αχρηστίας και ούτω καθεξής. Αυτή η κυβέρνηση δεν είναι ανίκανη και το αποδεικνύει. Το αποδεικνύει κάθε μέρα, το επιβεβαιώνουν όλοι και η ίδια η πραγματικότητα.

Και το χειρότερο ξέρετε ποιο είναι; Ότι αυτό δεν μπορούν να το χωνέψουν. Και είναι εξωφρενικό να έρχονται εδώ μερικοί λανσάροντας πατριωτισμό και με ύφος χιλίων καρδιναλίων να κάνουν τους ειδήμονες περί των διπλωματικών και των ιστορικών ζητημάτων, επιχειρώντας να εμπεδωθεί στην κοινωνία ότι αυτή η διαπραγμάτευση διεξήχθη εν κενώ, tabula rasa η διαπραγματευτική γραμμή της κυβέρνησης. Δεν υπήρξε εθνική γραμμή, δεν υπήρξαν τετελεσμένα τα οποία εσείς δημιουργήσατε.

Αυτές οι δυνάμεις, που δυστυχώς δεν είναι μόνο της Νέας Δημοκρατίας, είναι και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης -και λέω «δυστυχώς» γιατί η Δημοκρατική Συμπαράταξη είχε μια ιστορική ευκαιρία να ταυτιστεί με τις απόψεις που έχει η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη-, προσπαθούν να κάνουν το ίδιο με αυτό που κάνει και εθνικιστική δεξιά στη γειτονική χώρα. Και είναι αυτές οι δυνάμεις οι οποίες δεν θέλουν τις δύο χώρες να έρθουν κοντά και δεν επιθυμούν να βαδίσουμε όλοι μαζί στα Βαλκάνια.

Η συμφωνία, κυρίες και κύριοι βουλευτές, δεν έχει ως στόχο – και ποτέ δεν προβλήθηκε ως τέτοια- την επιβολή ενός ισχυρού απέναντι σε έναν αδύναμο, όπως κάποιοι ονειρεύονται στα εθνικιστικά τους όνειρα. Η συμφωνία αυτή έχει στόχο την επίτευξη ενός συμβιβασμού ο οποίος δεν θα διαλύει την εθνική υπερηφάνεια κανενός και φυσικά δεν θα επιτρέπει τον σφετερισμό της ιστορίας από κανέναν. Αυτές οι αδιανόητες κινδυνολογίες και οι φαιδρές δικαιολογίες που ακούστηκαν, προφανώς και είναι το φύλο συκής για να καλυφθεί η φοβική πολιτική στάση των κομμάτων, που αυτοχαρακτηρίζονται κατά τα άλλα ως προοδευτικοί.

Και επειδή δεν θέλω να πάρω πολύ χρόνο – ήδη έχω ξεπεράσει τον χρόνο που μου αναλογεί- τελειώνω με το εξής. Η κυβέρνηση αυτή έχει κάνει πολλές προσπάθειες, έχει κάνει πολλές υπαναχωρήσεις. Σε αυτό το θέμα δεν έκανε υπαναχώρηση. Και το λέω με πλήρη επίγνωση. Η Ελλάδα ξαναμπαίνει δυναμικά σε αναπτυξιακή τροχιά. Αφήνει πίσω της τα αδιέξοδα και προχωράει με σταθερά βήματα σε μια νέα φάση ανασυγκρότησης.

Σε αυτήν την πορεία, η πρόταση δυσπιστίας που καταθέσατε, αποτελεί ακόμα μία κίνηση πανικού, η οποία όχι μόνο δεν μπορεί να πλήξει την κυβερνητική σταθερότητα, αλλά θα ισχυροποιήσει ακόμα περισσότερο την προσπάθειά μας για την έξοδο από την κρίση, για την ανατροπή της λιτότητας, για την πάταξη της διαφθοράς αλλά και την ενίσχυση της χώρας σε όλα τα διεθνή επίπεδα.