.

Ολόκληρη η ομιλία από τα πρακτικά της βουλής
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καλησπέρα.
Ισχυριζόμαστε ότι η υπογραφή αυτή της Συμφωνίας είναι ένα ιστορικό συμβάν μεγάλης ιστορικής σημασίας. Τα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν από όλους μας είναι γιατί έγινε εφικτή αυτή η Συμφωνία σήμερα. Γιατί επί τριάντα χρόνια δεν μπορούσε να γίνει αυτή η Συμφωνία; Ποιοι ήταν οι παράγοντες που εμπόδιζαν την υπογραφή της και ποιοι είναι σήμερα οι παράγοντες που επιτάχυναν αυτή τη Συμφωνία, για την οποία όλοι θεωρούμε τουλάχιστον από τον ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν είναι μια Συμφωνία ντροπιαστική ή οτιδήποτε άλλο.
Θέλω να σας θυμίσω ότι στη δεκαετία του ’90 που έγινε και η πιο σοβαρή προσπάθεια να λυθεί αυτό το ζήτημα συνέβαιναν κοσμογονικές εξελίξεις στον κόσμο. Κατέρρεε ο υπαρκτός σοσιαλισμός και όλοι αναζητούσαν μέσω του εθνικισμού ένα καταφύγιο για να στήσουν ένα κράτος.

Αυτό έκανε και η γειτονική μας χώρα. Τι έκανε, δηλαδή, ακριβώς η γειτονική μας χώρα; Αναζήτησε εκείνα τα υλικά που θα επέτρεπαν στον δικό της κοινωνικό σχηματισμό να υπάρχει μια φαντασιακή θέσμιση ότι υπάρχει ένα εθνικό κράτος και μια εθνότητα. Ανέλαβε, λοιπόν, να δανειστεί την ιστορία από τους γειτόνους της.
Αυτό δεν έχει συμβεί μόνο σε αυτήν τη συγκεκριμένη περιοχή, έχει συμβεί σε δεκάδες περιοχές του κόσμου. Ήταν, λοιπόν, δυνατόν τότε να λυθεί αυτό το ζήτημα, όταν ο εθνικισμός ήταν ηγεμονική ιδεολογία της γείτονος χώρας, όταν προσπαθούσε να συγκροτηθεί σε εθνικό κράτος; Ήταν δυνατόν να υποχωρήσει; Ήταν δυνατόν να υπογράψει συμφωνία; Και η Ελλάδα όσο και αν το διεκδίκησε και όσο και αν το ήθελε, ήταν δυνατόν να το πετύχει;
Θέλω, λοιπόν, τελικά να ισχυριστώ ότι σήμερα η συμφωνία αυτή έγινε εφικτή γιατί συνέβησαν τρία ξεχωριστά γεγονότα, τρεις αστάθμητοι παράγοντες εμφανίστηκαν ταυτόχρονα την ιστορία. Ο πρώτος ήταν ότι στην Ελλάδα ήταν Πρωθυπουργός ο Τσίπρας και στη γείτονα χώρα ο Ζάεφ. Ο δεύτερος παράγοντας ήταν ότι η γειτονική χώρα είχε κουραστεί από την πολιτική και οικονομική απομόνωση και είχε την ανάγκη να ανοίξει φτερά. Ταυτόχρονα, είχε ηττηθεί πολιτικά ο εθνικισμός στη χώρα αυτή. Και το τρίτο είναι ότι η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μια κυβέρνηση που είχε ως αξιακά προτάγματα την κοινωνική χειραφέτηση, τη φιλία των λαών και το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού της, ήταν στην κυβέρνηση. Αυτοί οι τρείς αστάθμητοι παράγοντες διαμόρφωσαν αυτό που λέμε «ιστορικό χρόνο» για να λυθεί το ζήτημα αυτό μετά από τόσα χρόνια.
Τι σημαίνει ιστορικός χρόνος; Σημαίνει ότι, πρώτον, τον ιστορικό χρόνο τον διαμορφώνουν τα πολιτικά υποκείμενα που δρουν και όχι αυτά που αντιδρούν. Δεύτερον, ιστορικός χρόνος σημαίνει το να μπορείς να αξιοποιήσεις, να κατανοήσεις και να προτείνεις μέσα σε μια συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία μια πολιτική πρόταση που να έχει μέλλον. Αυτόν, λοιπόν, τον ιστορικό χρόνο αξιοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί δεν τον θέλουν οι υπόλοιποι; Γιατί θεωρούν ότι μια πολιτική δύναμη που αξιοποιεί αυτόν τον ιστορικό χρόνο πρέπει να υποστεί τη δοκιμασία της δυσπιστίας και της μομφής; Δεν νομιμοποιείται, λοιπόν, μια πολιτική δύναμη που αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω της, που αντιλαμβάνεται τα πολιτικά και κοινωνικά φαινόμενα να δράσει, αλλά πρέπει να ζητήσει άδεια; Και από ποιόν άραγε να ζητήσει άδεια;
Θέλω, λοιπόν, σε αυτό το σημείο να πω ότι ο εθνικισμός πέρα από το ότι θεωρεί ο καθένας ότι είναι, έχει κάποια κοινά χαρακτηριστικά, όπως την προσήλωση στην παράδοση, στην ιστορία, στο χθες, το μίσος στο μέλλον και σε κάθε πρόοδο. Αυτά τα στοιχεία είναι που καθορίζουν τις πολιτικές των κομμάτων που διαφωνούν με αυτήν τη συμφωνία.
Και προς επίρρωση αυτού που λέω είναι ότι επειδή αυτές οι πολιτικές δυνάμεις θεωρούν ότι η ιστορία είναι αμετάβλητη, ότι η ιστορία είναι ένα αιώνιο συνεχές, ήταν οι ίδιοι που δεν μπορούσαν να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015, διότι θεωρούσαν ότι θα είναι αιώνιοι, αμετάβλητοι, ότι η Ελλάδα θα ήταν όπως ήταν κάποτε και θα συνεχίσει να είναι. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί οι κοινωνικές δυνάμεις σε αυτήν την χώρα ανέθεσαν στον ΣΥΡΙΖΑ να λύσει και να διαχειριστεί τα ζητήματα της κρίσης και ούτε ακόμα μπορούν να το κατανοήσουν, γιατί δεν ασχολούνται με αυτό, αλλά ασχολούνται με το πώς αυτό το παρελθόν θα παγιοποιηθεί για πάντα στο μέλλον. Δεν γίνεται, όμως, οι νόμοι της ιστορίας είναι άλλοι. Και όποιος πάει ενάντια στους νόμους της ιστορίας, δεν μπορεί παρά να εισπράξει την ήττα.
Σήμερα, λοιπόν, αυτό το οποίο χρειάζεται να πούμε για μια ακόμη φορά είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τόλμησε.

Και αυτήν τη στιγμή γίνεται μια μομφή εναντίον του, γιατί είχε το πολιτικό θάρρος να λύσει αυτό το ζήτημα, να το αντιληφθεί και να βάλει τις βάσεις για ένα μέλλον ειρηνικό στην περιοχή.
Το άλλο ποιο είναι; Ποια άλλη ήταν η πρόταση; Να μείνουμε στα ίδια. Τι κάνει; Δηλαδή, να είμαστε όπως ήμασταν τόσα χρόνια, το κράτος των εθνικοφρόνων, το κράτος του αντικομμουνισμού, το κράτος των δωσίλογων, που επί τόσα χρόνια υπήρχε στην Ελλάδα. Αυτό δεν πρέπει να διαταραχθεί, γιατί αυτό κρατάει τις κοινωνικές δυνάμεις σε μια πολιτική καθυστέρηση για να μπορεί να αναπαράγεται η εκάστοτε εξουσία.
Τώρα, λοιπόν, τι θεωρούμε; Ότι μέσα από αυτήν την πρόταση θα πιεστούν οι ΑΝΕΛ να ρίξουν την Κυβέρνηση, που είναι το όνειρο όλων; Δεν θα γίνει αυτό.
Καταλαβαίνουμε ότι η θεωρία για τις καρέκλες, η οποία συνεχώς αναπαράγεται απ’ όλους -και άκουσα και τον εκπρόσωπο του ΚΚΕ να την αναπαράγει- είναι μια θεωρία γιατί ακριβώς θέλει να πάρει αυτή τις καρέκλες για να κάνει τον ρεβανσισμό και την οπισθοδρόμηση. Όμως, ευτυχώς, οι κοινωνικές δυνάμεις το καταλαβαίνουν, γιατί με τρία χρόνια καρέκλα δεν γίναμε καρεκλοκένταυροι. Κάποιοι άλλοι είναι καρεκλοκένταυροι, που είναι στην εξουσία πενήντα και εκατό χρόνια.
(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Αντιπροέδρου)
Ας το αντιληφθούμε, λοιπόν, αυτό και ας δούμε ότι δεν πέφτουν έτσι οι κυβερνήσεις. Δεν πέφτουν οι κυβερνήσεις επειδή προσπαθούμε εμείς να αξιοποιήσουμε πολιτικά κενά, που, κατά τη γνώμη μας, ανακαλύπτονται εσχάτως και μέσα από την πίεση στους ΑΝΕΛ να προσπαθούμε να λύσουμε το ζήτημα, να ξεφορτωθούμε τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε επειδή το ήθελε η κοινωνία και θα μείνει, επίσης, εφόσον το θελήσει η κοινωνία. Όλα τα άλλα είναι εκ περισσού.
Βέβαια, αυτοί που θεωρούν ότι δρουν στον καιρό τους και μπορούν να αξιοποιήσουν τις ευκαιρίες, αυτοί είναι οι πραγματικοί ηγέτες. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και η γερμανική εχθρική εφημερίδα προς τον ΣΥΡΙΖΑ βγήκε χθες με τίτλο: «Ο Τσίπρας ηγέτης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκπροσωπεί την αποτυχημένη Ελλάδα». Κάτι λένε όλα αυτά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κυρία Συμπρόεδρε, πρέπει να κλείνετε.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ (Γ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Κλείνω σε ένα λεπτό.
Και το λέω και για το ΚΚΕ το οποίο λέει ότι προχωρήσαμε σ’ αυτήν τη συμφωνία γιατί μας πίεσε το ΝΑΤΟ και μας πίεσε η Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ μόλις πριν λεγόταν ότι: «Α, εσείς πάντα το θέλατε αυτό». Αφού το θέλαμε πάντα, ποιος μας πίεσε; Πάντα, λοιπόν, θέλαμε να λυθεί το ζήτημα. Όμως, δεν υπήρχε ο ιστορικός χρόνος, γιατί ο ιστορικός χρόνος άλλοτε είναι αργόσυρτος και ταλαιπωρεί και άλλοτε είναι συμπυκνωμένος και παράγει πολιτικές εξελίξεις. Το θέμα είναι να καταλάβεις πότε είναι αργόσυρτος και πότε είναι συμπυκνωμένος για να μπορείς να κάνεις πολιτική και αυτό δεν μπορείτε να το συγχωρήστε στον ΣΥΡΙΖΑ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κυρία Χριστοδουλοπούλου, σας παρακαλώ.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ (Γ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Τελείωσα και συγγνώμη.
Και δεν λέω ότι όσοι διαφωνούν με τη συμφωνία είναι εθνικιστές, γιατί υπάρχουν και άλλες σκοπιμότητες για να χτυπήσουν την Κυβέρνηση. Δεν μπορούν να ανεχθούν γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε ψηφοφόρους απ’ όλα τα πολιτικά κόμματα. Δεν μπορούν και γι’ αυτό είναι όλοι ενωμένοι, από το ΚΚΕ έως τη Χρυσή Αυγή. Αυτή είναι η διαφορά. Δεν μπορούν να συμφιλιωθούν. Έβγαλαν την παρηγορητική θεωρία της αριστερής παρένθεσης. Δεν τους βγαίνει.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Κυρία Συμπρόεδρε, σας παρακαλώ, κλείστε.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ (Γ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Κύριοι, υπάρχει ιστορία, η οποία υπάρχει και προχωρεί και με αυτήν την έννοια –έκλεισα- θα πρέπει να διαχωρίσετε και τη θέση της από ακροατήρια σκοταδιστικά, φασιστικά, ρατσιστικά, τα οποία συνυπάρχουν σ’ αυτήν την πολιτική, η οποία τροφοδότησε για μια ακόμη φορά τον εθνικισμό σ’ αυτήν τη χώρα.
Σας ευχαριστώ
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)