.

Ο Ανδρέας Ριζούλης ανέφερε ότι από το 1945 και μετά η συντηρητική παράταξη στα πλαίσια του «πατριωτικού καθήκοντος» κυνήγησε στην Ελλάδα τα παιδιά και τα εγγόνια των ηττημένων του εμφυλίου πολέμου.

Δολοφόνησε με το παρακράτος, ενώ ο Ελληνισμός απώλεσε την Ίμβρο, την Τένεδο, τον Ελληνισμό της Κωσταντινούπολης και την Κύπρο.

Το 1992 η συντηρητική παράταξη κατάφερε με τη διολίσθηση της μη διαπραγμάτευσης να αναγνωριστεί η γείτονα χώρα ως Μακεδονία.

Έρχεται τώρα αυτή η κυβέρνηση, μετά από όλα αυτά τα χρόνια, και αποκαθιστά με αυτή τη συμφωνία το θέμα της γλώσσας των γειτόνων η οποία ονομάζεται «σλάβικη» αλλά και το θέμα της ιστορίας της αρχαίας ελληνικής Μακεδονίας η οποία διαχωρίζεται από τους γείτονες.

Ο Ανδρέας Ριζούλης έκλεισε την τοποθέτηση του αναρωτώμενος: Όλα αυτά τα 40-50 χρόνια τι κατάφερε η Ελλάδα με τον ψεύτικο πατριωτισμό και την εθνικοφροσύνη εκτός από υποχωρήσεις για τον Ελληνισμό;

Ολόκληρη η ομιλία από τα πρακτικά της βουλής

Με τα μπράτσα δεν έχουμε κανένα πρόβλημα και όσοι μπορούμε έχουμε. Έχουμε πρόβλημα με τα μπράτσα τα οποία σηκώνονται να δολοφονήσουν τον Φύσσα, τους μετανάστες. Με αυτά τα μπράτσα έχουμε πρόβλημα σοβαρό.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ: «Μάνος» και «Γιώργος» σου λένε τίποτα;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Μάριος Γεωργιάδης): Μην ανοίγετε διάλογο!
ΑΝΔΡΕΑΣ ΡΙΖΟΥΛΗΣ: Έχετε παλουκώσει όλον τον κόσμο. Σοβαρά μιλάς;
ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΪΒΑΤΙΔΗΣ: Μην προκαλείς!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Μάριος Γεωργιάδης): Κύριε Ριζούλη, σας παρακαλώ. Μην προκαλείτε κι εσείς.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΡΙΖΟΥΛΗΣ: Και ο άλλος προκάλεσε. Δεν κατάλαβα. Γιατί;
ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΪΒΑΤΙΔΗΣ: Μην προκαλείς!
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Μάριος Γεωργιάδης): Κύριοι συνάδελφοι, σας παρακαλώ.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΡΙΖΟΥΛΗΣ: Σου είπα με ποια μπράτσα έχουμε πρόβλημα. Εσύ γιατί έχεις πρόβλημα; Αρπάζεις και δολοφονείς εσύ;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Μάριος Γεωργιάδης): Κύριε Ριζούλη, μείνετε στον λόγο σας και μην προκαλείτε. Δεν υπάρχει λόγος.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΡΙΖΟΥΛΗΣ: Ήθελα κι εγώ να πω μερικά πράγματα, γιατί είναι αυτό που παίζει πολύ ωραία και η συντηρητική παράταξη είναι πλέον στο στοιχείο της. Και λέω «συντηρητική παράταξη», γιατί θα το πάμε σε βάθος χρόνου.
Η εθνικοφροσύνη και ο πατριωτισμός είναι δύο έννοιες που τις έχουν αναμείξει διαχρονικά και τις έκαναν ένα, με μια παρένθεση.
Καταρχάς, για να θυμηθούμε όλοι, όσοι είχαν γεννηθεί ή δεν είχαν γεννηθεί, είχαν διαβάσει ή δεν είχαν διαβάσει, να ξέρουμε ότι από το 1945 και μετά η Ομοσπονδιακή Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας για εσωτερικούς λόγους, αλλά και για γεωπολιτικούς γύρω γύρω, άρχισε να καλλιεργεί μία λογική για τη Μακεδονία και το μακεδονικό έθνος. Έζησα κάποια χρόνια εκεί και ξέρω πώς γινόταν.
Φτάσαμε στο 1992 και θα τα πάω γρήγορα. Καλλιεργήθηκε για σαράντα-πενήντα χρόνια, λοιπόν, σε έναν κόσμο εκεί ότι είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, απόγονοι της ιστορίας αυτής η οποία πήγε μέχρι την Ινδία κ.λπ. και το 1992 ήρθε η ώρα αυτός ο κόσμος, ο οποίος φοβούμενος και τα γύρω γύρω του και έχοντας και το υπόβαθρο της εκπαίδευσης των σαράντα χρόνων, να διατρανώσει και να διεκδικήσει αυτό που λέμε εμείς την ιστορία της ελληνικής Μακεδονίας. Τελείωσε η παρένθεση.
Από το 1945-1950 και μετά, εδώ στην Ελλάδα, η συντηρητική παράταξη εκπλήρωνε ένα άλλο πατριωτικό καθήκον. Κυνήγησε τους ηττημένους τους εμφυλίου, κυνήγησε τα παιδιά, κυνήγησε τα εγγόνια, κυνήγησε τα ανίψια, να μην μπουν στο δημόσιο, δολοφονήθηκαν μεγάλοι ηγέτες του κομμουνιστικού κινήματος, ενώ τα κλομπς του παρακράτους σηκώθηκαν και άφησαν νεκρούς στα πεζοδρόμια.
Όμως, δεν έκαναν μόνο αυτό, αλλά έκαναν κι άλλο πατριωτικό καθήκον και συνδέεται πολύ ωραία με αυτό. Ποιο είναι το πατριωτικό καθήκον; Πάει ο ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης. Δεν ασχοληθήκατε με αυτό. Πάει η Ίμβρος και η Τένεδος. Δεν ασχολήθηκε με αυτό η παράταξη. Είχε τον κόσμο αυτόν, όπου στο εσωτερικό έπρεπε να του πουλάει τον κίνδυνο από Βορρά και μ’ αυτό δούλευε, μ’ αυτό συντηρούνταν. Και για καπάκι…
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΥΡΙΑΖΙΔΗΣ: Στο Δοξάτο που σφαγιάστηκαν μερικές χιλιάδες;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Μάριος Γεωργιάδης): Κύριε Κυριαζίδη, σας παρακαλώ.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΡΙΖΟΥΛΗΣ: Θα σου απαντήσω τώρα.
Δεν τον ξέρεις ούτε εσύ τον Λαμπράκη;
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΥΡΙΑΖΙΔΗΣ: Πλάκα κάνεις τώρα;
ΑΝΔΡΕΑΣ ΡΙΖΟΥΛΗΣ: Την Μακρόνησο δεν την ξέρεις; Τη Γυάρο δεν την ξέρεις; Τα ξέρεις καλά!
Και ήρθε για καπάκι η Κύπρος. Και θα μου πείτε τώρα τι δουλειά έχω να μιλάω στη Νέα Δημοκρατία και στη συντηρητική παράταξη για την Κύπρο. Δεν το κάνω εγώ. Συγγνώμη, αλλά εκείνη η πλευρά το κάνει, η οποία έψαχνε να βρει ποιος διαδέχθηκε τη νεολαία του Παπαδόπουλου στην αρχηγία. Κι εκεί που άνοιξε η δική σας αγκαλιά, ήρθε μέσα ο αντικαταστάτης. Αυτό να το προσέξετε λίγο.
ΜΑΡΙΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Πες για τη συμφωνία τώρα!
ΑΝΔΡΕΑΣ ΡΙΖΟΥΛΗΣ: Δίπλα είναι. Θα σου πω για τη συμφωνία.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΥΡΙΑΖΙΔΗΣ: Για την ταμπακιέρα.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΡΙΖΟΥΛΗΣ: Είπαμε, Ίμβρος, Τένεδος, ελληνισμός της Πόλης, Κύπρος. Δικό σας πατριωτικό καθήκον ήταν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Και φτάνουμε στο 1992 τώρα, με το σκοπιανό, με τη γείτονα χώρα, με τη Severna Macedonija, τη North Macedonija, κι όπως αλλιώς ειπωθεί.

Κατ’ αρχάς μέσω της διολίσθησης του να μην ασχοληθείτε, δηλαδή, καθόλου, για να αποφύγετε το αντικείμενο, τι καταφέρατε; Πατριωτικό καθήκον και αυτό, να τους αναγνωρίσει όλος ο κόσμος ως γνήσιους «Μακεδόνες» και ως Μακεδονία». Με τη διολίσθηση της μη διαπραγμάτευσης, της μη συζήτησης, αλλά και των δικών σας εσωτερικών διαμαχών έγινε αυτό και φτάσαμε σε αυτό το σημείο σήμερα. Και όλος ο κόσμος τους αναγνώρισε και σαν «Μακεδονία». Σε πολλές χώρες έπαιξαν και το παιχνίδι της ιστορικότητας.
Και έρχεται σήμερα η Κυβέρνηση αυτή –η πρώτη φορά, δεύτερη φορά Αριστερά που λέτε και όντως έτσι είναι- η οποία τι κάνει; Βάζει τη χώρα αυτή κατ’ αρχάς στο γλωσσικό θέμα, να λέει ότι η γλώσσα που μιλάνε δεν έχει καμία σχέση με την αρχαία ελληνική και είναι σλάβικη. Και επίσης ότι δεν έχουν καμία σχέση ιστορικά με την αρχαία ελληνική Μακεδονία και ιστορία. Αυτό το κάνει αυτή η Κυβέρνηση.
Εγώ θα πω –και με αυτό θα τελειώσω, δεν θέλω να μιλήσω πολύ- κάτι. Θέλω να μου πείτε στα σαράντα, πενήντα, εξήντα προηγούμενα χρόνια με την εθνικοφροσύνη σας και τον πατριωτισμό σας, τι κερδίσατε για τον ελληνισμό, εκτός από υποχωρήσεις και από εκτοπισμούς Ελλήνων; Ξεκίνησα με την Κωνσταντινούπολη, μίλησα για την Ίμβρο και την Τένεδο και για την Κύπρο.
Εμείς έχουμε να πούμε ότι σε τρία χρόνια καταφέραμε αυτό που εσείς με τη διολίσθηση και τις διαπραγματεύσεις που κάνατε τόσα χρόνια, το είχατε παραδώσει. Και πλέον επίσημα ούτε σχέση έχουν με τη ιστορία της αρχαίας ελληνικής Μακεδονίας, ούτε η γλώσσα τους έχει να κάνει με γλώσσα η οποία ομιλούνταν στην αρχαία Μακεδονία. Να πείτε εσείς τι κάνατε.
Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι το εξής. Παίζετε με αυτό που παίζατε πάντα. Παίζετε με ένα συντηρητικό κόσμο που κάποτε τον φοβίζατε με τους κομμουνιστές που θα έρθουν από τον Βορρά. Τώρα έχετε πάλι έναν εχθρό να βγάλετε, λέγοντας ότι εδώ οι προδότες ξεπουλάνε τη χώρα!
Πουλάτε, λοιπόν, έναν ψεύτικο πατριωτισμό και νομίζετε ότι με αυτόν τον ψεύτικο πατριωτισμό θα καταφέρετε να πέσει αυτή η Κυβέρνηση. Δεν θα σας κάνουμε το χατίρι. Δεν θα πέσει η Κυβέρνηση. Και εσείς δεν θα χρειαστεί –ελπίζω για πολύ καιρό ακόμα- να κάνετε βήματα πίσω από εθνικά ζητήματα, όπως έχετε μάθει να κάνετε πενήντα χρόνια.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)