.

Ο βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Σπαρτινός, τοποθετήθηκε στην Ολομέλεια της Βουλής σχετικά με την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε η ΝΔ με αφορμή τη συμφωνία με την πΓΔΜ.

Επισήμανε ότι η ΝΔ είχε ξεκινήσει τη συζήτηση για τη συμφωνία ήδη από τη συνεδρίαση για το πολυνομοσχέδιο, ευρισκόμενη σε αδυναμία να απαντήσει στην πρόκληση της Κυβέρνησης να συζητήσει με σοβαρότητα την επόμενη μέρα, μετά την επικείμενη έξοδο της χώρας από τα μνημόνια.

Ο Κ. Σπαρτινός κατηγόρησε ευθέως τη ΝΔ για “στροφή στις ρίζες της πιο πρωτόγονης, της πιο σκοτεινής παράδοσης της συντηρητικής παράταξης” και ότι πλέον κινείται στην εύκολη ακροδεξιά, υπερπατριωτική και από ορισμένους πατριδοκάπηλη επιχειρηματολογία. Εκτίμησε δε ότι η στροφή αυτή προέρχεται από την επικράτηση μιας ακροδεξιάς ομάδας στην ηγεσία της ΝΔ - με τη συμφωνία του προέδρου της - που καλοβλέπει το ακροατήριο της ΧΑ, αφού πλέον διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να αντλήσει ψήφους από το υπόλοιπο εκλογικό σώμα, μπαίνοντας σε ένα ιδιότυπο ανταγωνισμό μαζί της.

Σχετικά με τις συνεχείς αλλαγές στην στάση της ΝΔ απέναντι στο Μακεδονικό ζήτημα, συνδυασμένους με τους προσωπικούς εγωισμούς του κ. Σαμαρά, ο βουλευτής αναρωτήθηκε τι συμπεράσματα μπορεί κανείς να βγάλει για το κόμμα αυτό, την πολιτική του φυσιογνωμία, την ηγεσία του και τον αρχηγό του.

Αναρωτήθηκε αν θα έπρεπε να περιμένει η χώρα άλλα 26 χρόνια για να αποτολμήσει να λύσει ένα πολύχρονο αγκάθι στις σχέσεις της με τους βόρειους γείτονες, μέχρι η ΝΔ να καταλήξει στις απόψεις της για το θέμα.

“Η κοινωνία είχε πέσει στα δύσκολα και εμείς αποδεχτήκαμε την εντολή του λαού για να βγάλουμε τη χώρα από τα δύσκολα, να τη βγάλουμε από τα μνημόνια, να τη βγάλουμε από την περίοδο της διαπλοκής, του πελατειακού κράτους, του σκανδάλων της SIEMENS, της NOVARTIS, από την ανάπτυξη των offshore και να λύσουμε το παλιό αγκάθι των σχέσεων με τη FYROM μέσα στο πλαίσιο μιας πολυεπίπεδης εξωτερικής πολιτικής. Δεν τρομάξαμε ούτε τρομάζουμε, συνεχίζουμε. Αυτή η πορεία δεν θα ανακοπεί από τους επαγγελματίες του πατριωτισμού και των offshore”, δήλωσε, κλείνοντας την τοποθέτησή του ο βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Σπαρτινός.

Ολόκληρη η ομιλία από τα πρακτικά της βουλής

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όταν ανακοινώθηκε η Συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ κάποιοι έσπευσαν να πουν ότι έγινε την κατάλληλη στιγμή, γιατί συζητιόταν το πολυνομοσχέδιο εκείνη τη στιγμή, για να ξεφύγει η Κυβέρνηση από τη συζήτηση για το πολυνομοσχέδιο και να στρέψει αλλού το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.
Απ’ ό,τι αποδείχθηκε, όμως, στη συζήτηση για το πολυνομοσχέδιο, αυτό ακριβώς έκανε η Νέα Δημοκρατία, μεγάλο μέρος της τουλάχιστον, καθώς και κάποιες από τις «παραφυάδες» της Νέας Δημοκρατίας. Σταμάτησαν να συζητούν για το πολυνομοσχέδιο, ενώ ήξεραν ότι θα ακολουθήσει συζήτηση για τη Συμφωνία και μιλούσαν από εκείνη τη στιγμή για τη Συμφωνία αυτή.
Είναι προφανές ότι κατάλαβαν ότι τα άσφαιρα πυρά με τα οποία αναφέρονταν στο πολυνομοσχέδιο για μη καθαρή έξοδο, για νέα μνημόνια, για νέα μέτρα, για νέο αποκλεισμό της χώρας από τις αγορές, δεν ήταν μια βολική συζήτηση για να τη συνεχίσουν και έπρεπε να κρύψουν την αδυναμία τους να απαντήσουν στην πρόκληση της Κυβέρνησης να συζητήσουν με σοβαρότητα για την επόμενη μέρα. Με μια απότομη στροφή στις ρίζες της πιο πρωτόγονης, της πιο σκοτεινής παράδοσης της συντηρητικής παράταξης, αυτής που σοβαροί ηγέτες της στο παρελθόν είχαν προσπαθήσει να απολακτίσουν με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία, άλλαξαν τη θεματολογία και κύλησαν στην εύκολη ακροδεξιά υπερπατριωτική και από ορισμένους θα πω και πατριδοκάπηλη επιχειρηματολογία.
Η Δεξιά, λοιπόν, στο γνωστό πανάρχαιο γήπεδό της, να διαγράφει μέσα σε λίγες εβδομάδες, μετά από αλλεπάλληλες αυτοαναιρέσεις των θέσεών της, μια πολυετή πορεία που είχαν χαράξει προηγούμενοι ηγέτες της προς μια έντιμη και βιώσιμη λύση των σχέσεων με τους βόρειους γείτονες, αλλά ταυτόχρονα και μια πορεία σταθεροποίησης της Νέας Δημοκρατίας στον χώρο της Κεντροδεξιάς απ’ αυτόν της σκοταδιστικής Δεξιάς.
Φαίνεται ότι η ακροδεξιά ομάδα στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας έπεισε χωρίς ιδιαίτερο κόπο τον Πρόεδρό της ότι η μόδα σήμερα στην Ευρώπη δεν είναι η Κεντροδεξιά, αλλά μια άκρα Δεξιά με δυσδιάκριτα όρια από πολιτικά μορφώματα που εμπνέονται από τις απαξίες του εθνικισμού, της ξενοφοβίας, του ρατσισμού, της εθνικής απομόνωσης, ξεχνώντας ότι στις χώρες που αυτή η μόδα έχει πέραση, η συντηρητική παράταξη δεν είναι συνήθως ενιαία, αλλά αυτό αφορά τους ίδιους.
Με αυτήν τη γραμμή, λοιπόν, άρχισε η Νέα Δημοκρατία να καλοβλέπει το ακροατήριο της Χρυσής Αυγής, μιας και διαπιστώνει εδώ και καιρό την αδυναμία της να αντλήσει ψήφους από την υπόλοιπη κοινωνία, μπαίνοντας σε έναν ιδιότυπο, όχι και πολύ καλυμμένο, αλλά επικίνδυνο ανταγωνισμό μαζί της, με τη Χρυσή Αυγή.
Προσωπικά, σκεπτόμενος όλα αυτά, μου δημιουργείται και μια γενικότερη απορία: Πόσο καθοριστικό ρόλο μπορεί άραγε να παίξει ο ανθρώπινος παράγοντας σε κρίσιμες στιγμές που συμπίπτουν με πολιτικές ανακατατάξεις; Εν προκειμένω, πόσο ρόλο μπορεί να έπαιξε το γεγονός ότι ο κ. Σαμαράς δεν χώνεψε ποτέ του την ήττα του από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα, έτσι που να φτάσει να μην παραδώσει ο ίδιος την πρωθυπουργία στον σημερινό Πρωθυπουργό, όταν είναι γνωστό σε όλον τον κόσμο ότι πολιτικοί ηγέτες τεράστιου διαμετρήματος, από όλες τις πολιτικές παρατάξεις, που θα ήταν ασέβεια να προχωρήσουμε σε συγκρίσεις, έχουν δεχτεί την ήττα τους με αξιοπρέπεια. Και αν η προσωπική αυτή διάσταση των πραγμάτων έχει παίξει πραγματικά καθοριστικό ρόλο στη στροφή της Νέας Δημοκρατίας, τι συμπεράσματα μπορεί κανείς να βγάλει για το κόμμα αυτό, την πολιτική του φυσιογνωμία, την ηγεσία του και τον Αρχηγό του;
Δεν νομίζω ότι τα ερωτήματα αυτά είναι μόνο δικά μου. Από ό,τι διαβάζουμε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, από ό,τι βλέπουμε και ακούμε και στους διαδρόμους της Βουλής, καθώς ορισμένες φορές αυτά δεν ψιθυρίζονται, αλλά λέγονται δυνατά, τα ερωτήματα αυτά κυκλοφορούν και μέσα στους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας.
Πρόταση δυσπιστίας, λοιπόν. Άραγε, σε ποιον δυσπιστεί, κυρίως, ο κ. Μητσοτάκης; Στην Κυβέρνηση, διότι είναι δήθεν επικίνδυνη και ενδοτική, ή μήπως στο κόμμα του, στα στελέχη του που πάρα πολλά δυσφορούν στην ενότητα του κόμματός του; Έχει άραγε σκεφτεί μήπως θα πρέπει να είναι δύσπιστος και περισσότερο ίσως απέναντι σε αυτούς που του έχουν επιβάλει την ακροδεξιά στροφή; Μήπως τον περιμένουν στην επόμενη στροφή; Δεν θα ήταν, πιστεύω, άσκοπο να το σκεφτεί και αυτό.
Κατηγορήθηκε η Κυβέρνηση ότι έφερε τη Συμφωνία με απώτερο στόχο να δημιουργήσει προβλήματα στην ενότητα της Νέας Δημοκρατίας. Μα, εάν η Νέα Δημοκρατία είχε μια και σταθερή θέση σε αυτό το ζήτημα, αυτή που ξέρουμε από το 2008 και μετά, θα υπήρχε θέμα ενότητας; Ή μήπως εννοούν ότι θα έπρεπε να περιμένει η χώρα να ξεκαθαρίσει πρώτα η Νέα Δημοκρατία την άποψη της και μετά να αποτολμήσει να λύσει ένα πολύχρονο αγκάθι στην εξωτερική πολιτική και στη διπλωματία της;
Γι’ αυτό, λοιπόν, ο κ. Μητσοτάκης πρότεινε κάποια στιγμή, μεταξύ των άλλων, το θέμα να παραπεμφθεί για το μέλλον, παρ’ όλο που θεωρεί μάλιστα ότι σήμερα οι συνθήκες ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκές για τη λύση του;
Ελπίζω να μας συγχωρέσετε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, που δεν περιμέναμε άλλα είκοσι έξι χρόνια για να καταλήξετε τι θέλετε, με ποιον είσαστε και κατά πού θέλετε να τραβήξετε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Κύριε Σπαρτινέ, παρακαλώ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΠΑΡΤΙΝΟΣ: Τελειώνω.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο λαός μάς κάλεσε στην Κυβέρνηση, επειδή η κοινωνία είχε πέσει στα δύσκολα και εμείς αποδεχτήκαμε την εντολή του για να βγάλουμε τη χώρα από τα δύσκολα, να τη βγάλουμε από τα μνημόνια, να τη βγάλουμε από την περίοδο της διαπλοκής, του πελατειακού κράτους, του σκανδάλων της SIEMENS, της NOVARTIS, από την ανάπτυξη των offshore και να λύσουμε το παλιό αγκάθι των σχέσεων με τη FYROM μέσα στο πλαίσιο μιας πολυεπίπεδης εξωτερικής πολιτικής. Δεν τρομάξαμε ούτε τρομάζουμε, συνεχίζουμε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Ελάτε, κύριε Σπαρτινέ. Φτάσαμε στα οκτώ λεπτά. Σας παρακαλώ, στερείτε χρόνο από επόμενους ομιλητές.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΠΑΡΤΙΝΟΣ: Αυτήν την πορεία δεν θα την ανακόψει κανείς από τους επαγγελματίες του πατριωτισμού και των offshore.
Σας ευχαριστώ πολύ
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)