Πιστεύω από καρδιάς ότι στα Βαλκάνια έχουμε πολλά κοινά στοιχεία και πρέπει να πορευτούμε μαζί αξιοποιώντας θετικά τις εμπειρίες μας και το όμορφο γεωφυσικό μας περιβάλλον.

Μας χωρίζουν τρεις μόνο μήνες για την έξοδο από τα μνημόνια και την εφαρμογή ενός ολιστικού αναπτυξιακού σχεδίου για την ανόρθωση της οικονομίας, με έμφαση στην κοινωνία και τους εργαζόμενους, που μάτωσαν στα χρόνια της κρίσης.

Είναι ελπιδοφόρο το γεγονός ότι η κυβέρνηση ξεκινά από τα εργασιακά, με στόχο την επιστροφή της «κανονικότητας» στην αγορά εργασίας. Με την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και την αύξηση του κατώτατου μισθού, την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας και τον περιορισμό των εργολαβιών, αλλάζει το τοπίο και το εργατικό δίκαιο ξαναγίνεται εργατικό, από εργοδοτικό που μετατράπηκε τα χρόνια της κρίσης.

Κεντρικός πυλώνας του αναπτυξιακού σχεδίου για να είναι βιώσιμο και με προοπτική, είναι η καταπολέμηση της ανεργίας, της μακροχρόνιας ανεργίας και ιδίως της ανεργίας των νέων.

Τα ποσοστά της ανεργίας στην Ελλάδα, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη τα ποσοστά ιδιαίτερα των νέων και των μακροχρόνια ανέργων μέσης ηλικίας είναι τραγικά. Η εμμονή στα δημοσιονομικά κριτήρια, για την προσαρμογή των κρατών/μελών, σε βάρος των κοινωνικών δεικτών, αποδείχτηκε μια αποτυχημένη συνταγή. Η Ομάδα της Αριστεράς, σε συνεργασία και με τους Σοσιαλιστές και τους Πράσινους επιδιώκουν να θέσουν την ανεργία, ως στοιχείο του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου, ως κριτήριο δηλαδή των οικονομικών επιδόσεων μιας χώρας.

Αυτό επιχειρήσαμε να κάνουμε και στο Ευρωκοινοβούλιο καταθέτοντας κοινές τροπολογίες με τους σοσιαλιστές.

Αυτό επιχειρήσαμε να κάνουμε και με την ερώτηση μας που στήριξαν 25 ευρωβουλευτές από την αριστερά, τους πράσινους και τους σοσιαλιστές. Να φέρουμε στο κέντρο της συζήτησης την εξαίρεση από το Σύμφωνο Σταθερότητας, των πόρων που διατίθενται για την ανεργία, τουλάχιστον στις 10 χώρες που τα ποσοστά μακροχρόνιας ανεργίας και ανεργίας των νέων ξεπερνούν το μέσο ευρωπαϊκό όρο.

Μια σημαντική πρόταση της προηγούμενης Υπουργού Ρ. Αντωνοπούλου, που έτυχε μεγάλης στήριξης στο Ε/Κ από πολλούς ομολόγους της, και μας έδωσε τη δυνατότητα να κάνουμε ευρύτερες συμμαχίες πάνω στο κομβικό θέμα της απασχόλησης. Αυτήν την πρόταση εμείς θα τη συνεχίσουμε και θα επιμείνουμε μέχρι το τέλος της θητείας μας.

Επιτρέψτε μου, να εστιάσω σε κάποια από τα ζητήματα που μας απασχολούν αυτό το διάστημα στο Ευρωκοινοβούλιο

Αυτήν την περίοδο, γίνεται και πάλι πολύ λόγος για τις συντάξεις στην Ελλάδα. Και σωστά. Η σύνταξη είναι το τελευταίο αποκούμπι για τους εργαζόμενους που μόχθησαν μια ζωή. Αυτό που ίσως δεν είναι γνωστό είναι ότι αυτή την περίοδο στο ΕΚ προωθείται μια πρόταση της Κομμισιόν που επιχειρεί να στρέψει τις αποταμιεύσεις των καταθετών στα διεθνή χρηματιστήρια και στις αγορές μέσα από τη δημιουργία μιας πανευρωπαϊκής –όπως τη λένε- ιδιωτικής σύνταξης. Ως σκιώδης εισηγήτρια, από την πλευρά της ευρωπαϊκής αριστεράς, στην Επιτροπή Απασχόλησης, προσπαθώ να επιφέρω αλλαγές στο συγκεκριμένο κείμενο και να υπερασπιστώ τις αρχές του δημόσιου συστήματος ασφάλισης που στηρίζεται στην αλληλεγγύη των γενεών και στην απασχόληση. Αντιθέτως, τις ιδιωτικές συντάξεις μόνο οι αγορές μπορούν να τις εγγυηθούν . Και ξέρουμε πολύ καλά που μπορεί αυτό να οδηγήσει.

Και σημειώστε, αυτό το προϊόν, αυτή η πανευρωπαϊκή ιδιωτική σύνταξη που προωθείται από με τις ευλογίες της Κομισιόν, έρχεται ύστερα από «σύσταση» της BlackRock, δηλαδή του γνωστού από τα στρες τεστ και τις διασώσεις τραπεζών, επενδυτικού κολοσσού. Ηδη για το θέμα κατέθεσα ερώτηση στην Κομμισιόν. Θα έχει συνέχεια όσο πλησιάζουμε στην ψήφιση του το Σεπτέμβριο. Αλλά σας το επισημαίνω για να δείτε την τάση που επικρατεί υπέρ της ιδιωτικής ασφάλισης ως υποκατάστατο της δημόσιας σύνταξης.

Φυσικά ,δεν είναι όλα αρνητικά. Στα θετικά που πετύχαμε με τη δουλειά μας τους τελευταίους μήνες θα μπορούσα να σας απαριθμήσω αρκετά.

Θα περιοριστώ όμως, να σας μιλήσω για την προσπάθεια μας να καθιερωθεί αμειβόμενη άδεια πατρότητας σε όλη την Ευρώπη καθώς και αμειβομένη γονική άδεια , διάρκειας τουλάχιστον τεσσάρων μηνών, που δεν θα προσμετρείται στο συντάξιμο χρόνο.

Επίσης, αυτόν τον καιρό στη επιτροπή Ισότητας των φύλων προσπαθούμε να επιτύχουμε τη δυνατότητα οι άνθρωποι που για κάποιο λόγο χρειάζεται να φροντίσουν συγγενείς να έχουν ανάλογη άδεια.

Φοβάμαι όμως ότι μίλησα πάρα πολύ. Θα σταματήσω εδώ με την ελπίδα ότι σας έδωσα έστω μια μικρή γεύση της δουλειάς μας.

Κλείνοντας θα ήθελα να σας παρακαλέσω να μας υποδείξετε τι κατά τη γνώμη σας χρειάζεται να αναδείξουμε περισσότερο από τη δουλειά στο Ευρωκοινοβούλιο. Μια δουλειά καθημερινή που συχνά δεν φτάνει στη χώρα μας.

Σας ευχαριστώ