.

Την ανάγκη πρόβλεψης εποπτικού μηχανισμού για κάθε νέα λειτουργία των ασφαλιστικών εταιρειών επισήμανε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτής Β’ Αθηνών Νίκος Ξυδάκης κατά τη διάρκεια συζήτησης σχεδίου νόμου του υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης. Μεταξύ άλλων ο Ν. Ξυδάκης ανέφερε:

«Νομίζω ότι το υπουργείο θα λάβει υπόψη του σοβαρά τις παραινέσεις από πολλές παρατάξεις για τη διευκόλυνση της μετατροπής των ΕΠΕ σε Ιδιωτικές Κεφαλαιουχικές Εταιρίες (ΙΚΕ) και για την εξομοίωση των ασφαλιστικών βαρών. Στο παρελθόν υπήρχε η ιδιομορφία όλοι οι εταίροι των ΕΠΕ να βαρύνονται με ασφαλιστικές εισφορές ενώ στις ΙΚΕ ο μόνος που είναι υποχρεωμένος να έχει η ασφαλιστική εισφορά είναι ο διαχειριστής. Αυτό δημιουργεί μειονεκτήματα και έχει καταστήσει, και για άλλους λόγους βέβαια, ανενεργή και δυσκίνητη την ΕΠΕ.

Δεύτερον, ο υπουργός κατέθεσε τη θετική γνωμοδότηση της ΤτΕ για χορήγηση από τις ασφαλιστικές εταιρίες εγγυητικών επιστολών. Ωστόσο παραμένει ένα κενό, πιστεύω. Πρέπει να προβλεφθεί εποπτικός μηχανισμός για αυτή τη λειτουργία των ασφαλιστικών εταιρειών, η οποία ουσιαστικά συνιστά τραπεζική λειτουργία. Υπάρχει η διάχυτη κοινή εντύπωση ότι στα περασμένα χρόνια, και προ κρίσεως, υπήρξαν πολλές ασφαλιστικές εταιρίες με αδύναμα ή ψευδή αποθεματικά ο οποίες ταλαιπώρησαν πολύ την ασφαλιστική αγορά και την αξιοπιστία του ασφαλιστικού κλάδου αλλά κυρίως πάρα πολλούς πολίτες που ήταν πελάτες των υπηρεσιών τους.

Σε σχέση με τις εξελίξεις στην Ιταλία, επεσήμανε ότι αυτό που βλέπουμε είναι η διαρκώς διαπιστούμενη ασυμβατότητα της λαϊκής βούλησης με αυτό που ονομάζουμε ευρωπαϊκό σχέδιο. «Δυστυχώς ένα μήνυμα που στέλνει αυτή η κρίση στους Ιταλούς ψηφοφόρους είναι ότι το κρατούν θεσμικό πλαίσιο ή το κατεστημένο δεν είναι υποχρεωμένο να ακούσει την λαϊκή ετυμηγορία. Είναι απότοκο μιας γενικότερης διαπίστωσης για το πώς διεξάγεται η πολιτική στις μέρες μας. Η πολιτική μπορεί να διεκδικεί ως πρώτο πυλώνα της τη λαϊκή κυριαρχία και την ανεξαρτησία των κρατών αλλά μόνο στο εσωτερικό της χώρας, σε εθνικό επίπεδο.

Διαπιστώνουμε δε τη συγκλονιστικού εύρους διασύνδεση των οικονομιών και την ταπείνωση των πρωτοβουλιών σε τοπικό επίπεδο. Η γνώμη, η άποψη και η εκφρασμένη βούληση των πολιτών συχνά δεν λαμβάνεται υπόψιν ιδιαίτερα κατά την εκδίπλωση του ευρωπαϊκού σχεδίου. Θυμηθείτε πόσα δημοψηφίσματα και πόσες εκλογές έχουν γίνει τα τελευταία 15-20 χρόνια στην Ευρώπη σχετικά με το μέλλον του ευρωπαϊκού σχεδίου και δεν έχουν εισακουστεί».

Τόνισε επίσης τη μετατόπιση του εκλογικού σώματος «σε σκληρές τάσεις, ανορθολογικές, ακροδεξιές, ρατσιστικές, οι οποίες εμπεριέχουν το μήνυμα για ένα περίκλειστο κόσμο και ένα κόσμο βίας προς τον διπλανό, ακόμη και τον συγκάτοικο.»