Κύριε Ζαχαριάδη, βλέπουμε να εκδηλώνονται αντιδράσεις και από βουλευτές του κόμματός σας, αλλά και από εργαζόμενους σε δύο θέματα: Το πρώτο είναι το νομοσχέδιο για την αναδοχή στα ομόφυλα ζευγάρια και το άλλο νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Βλέπουμε ότι υπάρχει γκρίνια στην Κ.Ο. αλλά και στην κοινωνία μέσω των εργαζομένων της ΔΕΗ. Η Νέα Δημοκρατία κατηγορεί την κυβέρνηση ότι κλείνεται το μάτι σε αγοραστές για τη ΔΕΗ χωρίς να υπολογίζεται τη ζημιά που θα υποστεί η χώρα από την πώληση των μονάδων λιγνίτη στην Φλώρινα και τη Μεγαλόπολη. Πόσο κοντά στις ιδεολογικές σας θέσεις είναι το "ξεπούλημα" όπως χαρακτηρίζουν οι εργαζόμενοι της επιχείρησης, της ΔΕΗ

Τα πράγματα είναι απλά, η ΔΕΗ δεν ιδιωτικοποιήθηκε, πούλησε κάποιες λιγνητικές μονάδες και προσαρμόστηκε στις αποφάσεις του ευρωπαϊκού δικαστηρίου και την σχετική απόφαση του Δεκεμβρίου του 2016. Αν κάποιος συγκρίνει τι ψηφίσαμε αυτές τις μέρες στη Βουλή με το σχέδιο της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για την “μικρή ΔΕΗ”, θα δει ότι μιλάμε για δύο διαφορετικά σχέδια, με διαφορετική φιλοσοφία γύρω από τη διαφύλαξη του δημόσιου χαρακτήρα του μεγάλου ενεργειακού πυλώνα στη χώρα μας. Η Ευρώπη και η Ελλάδα απομακρύνεται από την λογική του λιγνίτη και για περιβαλλοντικούς λόγους και κατά τη γνώμη μου καλά κάνει.

Όσον αφορά στο νομοσχέδιο περί αναδοχής, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι ο πυρήνας του νομοσχεδίου είναι η αποιδρυματοποίηση κι όχι η συζήτηση γύρω από τα ομόφυλα ζευγάρια. Για προφανείς λόγους υποκρισίας και πολιτικής σκοπιμότητας μεταφέρεται η συζήτηση στα ομόφυλα. Σκοπός είναι η ο εκσυγχρονισμός του πλαισίου, η λιγότερη γραφειοκρατία, η αποφόρτιση των ιδρυμάτων, στα οποία τα παιδιά δυστυχώς μένουν για πολλά χρόνια. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες αυτή η νομοθεσία ισχύει για δεκαετίες και ο θεσμός της αναδοχής λειτουργεί αποτελεσματικά, ας δούμε τα ανοιχτά ζητήματα κατάματα κι ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.

Επίσης ένα από τα ανοικτά θέματα παραμένουν κ. Ζαχαριάδη και η υπόθεση με τους δύο Έλληνες αξιωματικούς που κοντά δύο μήνες παραμένουν φυλακισμένοι κάτι που δεν διαφαίνεται να αποφυλακιστούν τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές στην Τουρκία. Δεν είναι ακραία πρόκληση των Τούρκων αυτή η συμπεριφορά; τι θα έπρεπε να γίνει κατά τη γνώμη σας για να πιεστεί η διεθνής κοινότητα να ταχθεί με το μέρος μας και το δίκιο μας; 

Είναι όντως ακραία συμπεριφορά πέρα κι έξω από κάθε κανόνα λογικής, διεθνούς δικαίου και καλής γειτονίας. Η διεθνή κοινότητα με ελάχιστες εξαιρέσεις είναι συντριπτικά υπέρ μας. Δεν θέλω να προβλέψω το χρόνο επίλυσης αυτού του ζητήματος διότι σε αυτό το πεδίο δεν συζητάμε με βάση τους λογικούς κανόνες με τους γείτονες. Να ξέρει ο κ. Ερνογάν ότι η Ελλάδα είναι χώρα μέλος της ΕΕ, χώρα με διεθνείς διασυνδέσεις και κύρος και σε αυτά τα ζητήματα δεν παίζει

Ταυτόχρονα παραμένουν σε υψηλή ένταση οι σχέσεις μας την γειτονική χώρα όχι με δική μας ευθύνη αλλά με της Τουρκικής ηγεσίας. Φοβάστε ότι μέχρι τις Τουρκικές εκλογές ο Ερντογάν θα αυξήσει τις προκλήσεις σε βάρος μας ίσως και με κάποιο θερμό επεισόδιο που πιθανόν να θελήσει να προκαλέσει; Η δική μας απάντηση σε μια τέτοια περίπτωση ποια θα είναι κ. Ζαχαριάδη;

Υπάρχει μια αυξανόμενη ένταση την τελευταία περίοδο κι εμείς πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεχτικοί. Η Τουρκία πρέπει να καταλάβει ότι αν θέλει να έχει καλές σχέσεις με την Ευρώπη και την Ελλάδα, θα πρέπει να σέβεται τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, τη συνθήκη της Λωζάνης και τους απλούς κανόνες της λογικής. Τηρουμένων λοιπόν των ελαχίστων αυτών προϋποθέσεων η χώρα μας επιθυμεί να έχει τις καλύτερες σχέσεις με τη γείτονα χώρα. Η στρατηγική που ακολουθείται από τις ελληνικές κυβερνήσεις, όπως και από τη δική μας κυβέρνηση, θεωρώ ότι είναι η σωστή στρατηγική. Είναι η στρατηγική που ιστορικά, έχει επιφέρει την μακροβιότερη πορεία ειρήνης μεταξύ των δύο χωρών, με τις λιγότερες εντάσεις. Νομίζω λοιπόν, ότι θα πρέπει να λειτουργούμε με αυτό τον τρόπο, της σοβαρής ευρωπαϊκής χώρας, η οποία δεν φωνάζει, ούτε κοκορομαχεί αλλά διαπραγματεύεται μέσα από την διπλωματία και την εξωτερική πολιτική με βάθος περιεχομένου και χρόνου, προσπαθώντας μέσα από συμμαχίες να ισχυροποιεί τη θέση της και να θέτει τα όριά της.

Η οικονομία είναι ένας ακόμη τομέας προστριβών και αντιπαραθέσεων με την αντιπολίτευση. ΝΔ και ΚΙΝΑΛ σας κατηγορούν ότι δεν λέτε αλήθεια σε ότι αφορά την έξοδο της χώρας από το μνημόνιο. Υποστηρίζουν ότι οι πολίτες δεν θα δούνε καμία αλλαγή στην τσέπη τους, και πως τίποτα δεν θα είναι όπως θέλει να παρουσιάσει η κυβέρνηση. Τι νομίζεται προσωπικά ότι θα γίνει.

Τον Αύγουστο του 2018 βγαίνουμε ανεπιστρεπτί από τα μνημόνια, χωρίς υποσημειώσεις αλλά με δεσμεύσεις ότι δεν θα αρχίσουν τα αίσχη του παρελθόντος που έφεραν τη χώρα στη χρεοκοπία την περίοδο 2009-2010. Η έξοδος από τα μνημόνια δεν σημαίνει βέβαια και έξοδος από την κρίση. Σημαίνει έξοδος από μια βάρβαρη περίοδο που ξεκίνησε το 2010 με στραγγαλιστική επιτροπεία, δύσκολες πολιτικές αποφάσεις και με μεγάλο πόνο για τον ελληνικό λαό. Η επόμενη μέρα λοιπόν σαφώς και σηματοδοτεί μια νέα αρχή αλλά δεν μετατρέπει την Ελλάδα από τη μια μέρα στην άλλη σε παράδεισο. Αυτό που πρέπει να δούμε είναι το παραγωγικό μοντέλο που θα οδηγήσει τη χώρα εκτός κρίσης. Τη μείωση της ανεργίας, όπου ήδη έχει σημειωθεί μια αποκλιμάκωση από το 27% στο 20%, αλλά κατά τη γνώμη μου αυτό δεν είναι αρκετό, την ομαλοποίηση των μικροοικονομικών δεικτών και την μείωση κάποιων υψηλών φόρων που αναγκαστήκαμε να βάλουμε κατά τη μνημονιακή περίοδο. Η δεύτερη λοιπόν τετραετία κατά την οποία θα διεκδικήσουμε εμείς την ψήφο του ελληνικού λαού, είναι το σχέδιο ανασυγκρότησης και ανάκαμψης της χώρας μας από την κρίση.

Αλήθεια κ. Ζαχαριάδη, οι πολίτες όλοι εμείς που έχουμε φάει την κρίση με το κουτάλι ας επιτραπεί η έκφραση αυτή, θα δούμε διαφορά από τα μέσα του καλοκαιριού και μετά;

Η χώρα θα καλυτερεύει μέρα με την μέρα. Δεν υπάρχει μαγική συνταγή αλλά θα ζούμε καλυτερα.Θέλω να είμαι σαφής και ειλικρινής. Το απόλυτο στοίχημα και ο κύριος στόχος για τη χώρα αυτή τη στιγμή είναι τα βήματα που πρέπει να γίνουν για να βγει τον Αύγουστο του 2018 από τα μνημόνια. Άρα κύριο μέλημα αυτή τη στιγμή για την Ελλάδα και τους πολίτες της που έχουν ταλαιπωρηθεί όλα αυτά τα χρόνια, είναι να επικεντρώσουμε το δημόσιο διάλογο, την κυβερνητική προσπάθεια και την δική μας κομματική προσπάθεια που θα μας φέρει στην έξοδο από τα μνημόνια, το καλοκαίρι του 2018.

Εκλογές καταλαβαίνω ότι θα διεξαχθούν το 2019 όπως αναφέρει και ο κ. πρωθυπουργός. Αυτό μπορεί να αλλάξει και υπό ποιες προϋποθέσεις θα προκηρύσσονταν νωρίτερα οι εκλογές. 

Οι κάλπες θα στηθούν το 2019, στην ώρα τους, με τη λήξη της συνταγματικής θητείας, και αυτό δεν θα αλλάξει, όσο και αν κάποιοι θέλουν να προβλέπουν κάθε εβδομάδα εκλογές.

Η επόμενη μέρα είναι επίσης ένα από τα ζητούμενα. Τελευταία το φλερτ προς το ΚΙΝΑΛ έχει ενταθεί. Τι σημαίνει αυτό; θα μπορούσατε να αποχωριστείτε από τους ΑΝΕΛ και να συγκυβερνήσετε με το ΚΙΝΑΛ;

Το ότι γίνεται μια προσπάθεια συνεννόησης και πολιτικού διαλόγου, ο οποίος είναι απαραίτητος, προκειμένου να δημιουργηθούν οι απαιτούμενες ευρείες πολιτικές και κοινωνικές συναινέσεις δεν αποτελεί και σενάριο συγκυβέρνησης. Σε όλες τις χώρες της ΕΕ κυβέρνηση και αντιπολίτευση εκτός από το να μαλώνουν προσπαθούν και να συνθέτουν. Γιατί όχι κι εδώ; Η κυβέρνηση με την σημερινή της σύνθεση θα πάει μέχρι το τέλος της θητείας, όσοι πολλές φορές βιάστηκαν να προβλέψουν το τέλος της διαψεύστηκαν.

Η κ. Γεννηματά δεν αποδέχεται την πρόσκληση από τον κ. Τσίπρα για συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων. Πρακτικά τι σημαίνει αυτό αν δεν αλλάξει μέχρι το τέλος;

Ότι κινδυνεύει η κ.Γεννηματά να μην παρακολουθεί τις πολιτικές εξελίξεις στην ευρωπαϊκή και την διεθνή πολιτική σκηνή. Οι προκλήσεις του παρόντος και του μέλλοντος δείχνουν τρία πράγματα, ότι κάνεις δεν τα ξέρει ή δεν τα ήξερε όλα, ότι κανένας μόνος του δεν μπορεί, ότι οι διαχωριστικές γραμμές προόδου - συντήρησης, εκσυγχρονισμού - αναχρονισμού, αριστεράς - δεξιάς είναι υπαρκτές και σε συνθήκες κρίσης (διεθνούς οικονομικής) και αστάθειας (γεωπολιτικής) βαθαίνουν