ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

25/04/2018

Ν. Ξυδάκης: Η προίκα της ΔΕΗ, τα τεράστια δάνεια της κρίσης

Ν. Ξυδάκης: Η προίκα της ΔΕΗ, τα τεράστια δάνεια της κρίσης



Στην Ολομέλεια μίλησε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης, στη διάρκεια της συζήτησης του σ/ν Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας «Διαρθρωτικά μέτρα για την πρόσβαση στο λιγνίτη και το περαιτέρω άνοιγμα της χονδρεμπορικής αγοράς ηλεκτρισμού».

.

Ξεκίνησε όμως με ένα αποχαιρετισμό στον Άγγελο Δεληβοριά:

«Θα κάνω μια υπόμνηση, τιμητική για το Κοινοβούλιο και τους Έλληνες που μας παρακολουθούν, για ένα μεγάλο Έλληνα που έφυγε χτες. Τον Άγγελο Δεληβοριά: Τον σπουδαίο αρχαιολόγο και δημιουργό μουσείων και μνημονικών συλλογών, έναν ωραίο Έλληνα που επί πολλές δεκαετίες δίδαξε τον νεότερο ελληνισμό για να γνωρίζουμε ποιοι είμαστε, πώς βρεθήκαμε εδώ και πού μπορούμε να πάμε. Έναν γενναίο άνθρωπο με μεγάλους ορίζοντες που κατόρθωσε να βάλει στο αισθητικό και γνωσιακό μας πεδίο, αλλά και μπροστά στα μάτια της ψυχής μας, μια ενότητα, ένα οργανικόν «όλον» που ξεκινούσε από τον Φειδία -στον οποίο ήταν ειδικός- και έφθανε στα μεμοραμπίλια, στα μνημονικά αντικείμενα του Γιάννη Ρίτσου, του Χατζηκυριάκου Γκίκα, του Σπύρου Παπαλουκά. Ας είναι ισχυρή η μνήμη που θα συνοδεύει τους μαθητές και όλους όσοι είχαν τη χαρά και το κέρδος να παρακολουθήσουν τα έργα του νου και των χειρών του Άγγελου Δεληβοριά».

Για το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου είπε:

«Οι βουλευτές έχουμε ανοιχτά τα αυτιά μας να ακούμε την καλοπροαίρετη κριτική και ό,τι αποβαίνει σε εθνικό συμφέρον. Ο υπουργός μάλιστα με μεγάλη ακρίβεια επεσήμανε ότι η κυβέρνηση συνέχισε και ολοκλήρωσε τα μεγάλα έργα τα οποία δεν παίρνουν ούτε δύο ούτε τρία χρόνια, μπορεί να πάρουν και πέντε μπορεί να πάρουν και δέκα. Τιμά τα μεγάλα έργα, τη συνέχεια του κράτους. Αλλά επίσης επεσήμανε ότι κάποιες συμβάσεις, κάποιες συμφωνίες, κάποια μεγάλα project τα οποία με άλλη πολιτική ανάγνωση έκρινε ατελέσφορα ή ασύμφορα για το εθνικό καλό, τα μετέβαλε, τα μετέτρεψε και τα ολοκλήρωσε αλλιώς.
Εκ των αποτελεσμάτων καλούμαστε να κρίνουμε ζημία και κέρδη σε σχέση με τις αλλαγές που γίνονται. Ήταν πολύ σαφής σε κάτι το οποίο παρέλειψαν άλλοι ομιλητές, ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Μανιάτης: τα τεράστια δανειακά βάρη τα οποία δημιουργήθηκαν στη ΔΕΗ το 2008 ως το 2011. Αυτή είναι η «προίκα» της ΔΕΗ στα χρόνια του μνημονίου, της χρεωκοπίας και των επώδυνων συμβιβασμών. Και τα μετακυλιόμενα ομολογιακά δάνεια μισού δις το καθένα για να εξυπηρετείται το δανειακό βάρος».

 

Αναλυτικά η ομιλία του κοινοβουλευτικού εκπρισώπου του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Ξυδάκη

Θα ήθελα -πριν αναφερθώ στα του νομοσχεδίου που συζητάμε- να κάνω μια υπόμνηση, τιμητική για το Κοινοβούλιο και τους Έλληνες που μας παρακολουθούν, για ένα μεγάλο Έλληνα που έφυγε χτες. Τον Άγγελο Δεληβοριά: Τον σπουδαίο αρχαιολόγο και δημιουργό μουσείων και μνημονικών συλλογών, έναν ωραίο Έλληνα που επί πολλές δεκαετίες δίδαξε τον νεότερο ελληνισμό για να γνωρίζουμε ποιοι είμαστε, πώς βρεθήκαμε εδώ και πού μπορούμε να πάμε. Έναν γενναίο άνθρωπο με μεγάλους ορίζοντες που κατόρθωσε να βάλει στο αισθητικό και γνωσιακό μας πεδίο μας αλλά και μπροστά στα μάτια της ψυχής μας, μια ενότητα, ένα οργανικόν «όλον» που ξεκινούσε από τον Φειδία -στον οποίο ήταν ειδικός- και έφθανε στα μεμοραμπίλια, στα μνημονικά αντικείμενα του Γιάννη Ρίτσου, του Χατζηκυριάκου Γκίκα, του Σπύρου Παπαλουκά.

Ας είναι ισχυρή η μνήμη που θα συνοδεύει τους μαθητές και όλους όσοι είχαν τη χαρά και το κέρδος να παρακολουθήσουν τα έργα του νου και των χειρών του Άγγελου Δεληβοριά. Και ας ευχηθούμε να ακολουθήσουν οι νεότερες γενιές, εκείνοι που είχαν την τύχη να περιπλανηθούν στις αίθουσες των μουσείων, στην οδό Κουμπάρη, τη Συλλογή του Αντώνη Μπενάκη, αυτού του μεγάλου συλλέκτη και οραματιστή, The Benaki Museum στην οδό Πειραιώς, το μουσείο Ισλαμικής Τέχνης, όλη αυτή την αλυσίδα μουσείων, το σπίτι του Χατζηκυριάκου Γκίκα. Όπως ο Μαρής Καλλιγάς εμπιστεύθηκε στο Δεληβοριά το τιμόνι ενός καλού σκάφους και ο Άγγελος το έκανε υπερωκεάνιο, έτσι η ελληνική κοινωνία να αποδείξει ότι έχει τις δυνατότητες, τη δύναμη, το κουράγιο, τη θέληση να αναδείξει νέους Άγγελους.

Καλό του ταξίδι από την ελληνική Βουλή.

ΔΕΗ – Ενεργειακή πολιτική
Για το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου (σ.σ. «Διαρθρωτικά μέτρα για την πρόσβαση στο λιγνίτη» κλπ.) ακούσαμε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον κ. Μητσοτάκη, ακούσαμε και τον παλαιό υπουργό Ενέργειας, τον Γιάννη Μανιάτη, στην κριτική τους απέναντι στο νομοσχέδιο και συνολικά απέναντι στην ενεργειακή πολιτική της κυβέρνησης.

Σε ό,τι αφορά την κριτική του κ. Μητσοτάκη, νομίζω ότι και ο υπουργός και τα υπόλοιπα μέλη της κυβέρνησης και εμείς οι βουλευτές έχουμε ανοιχτά τα αυτιά μας να ακούμε την καλοπροαίρετη κριτική και ό,τι αποβαίνει σε εθνικό συμφέρον. Ο υπουργός μάλιστα με μεγάλη ακρίβεια επεσήμανε ότι η κυβέρνηση συνέχισε και ολοκλήρωσε τα μεγάλα έργα τα οποία δεν παίρνουν ούτε δύο ούτε τρία χρόνια, μπορεί να πάρουν και πέντε μπορεί να πάρουν και δέκα. Τιμά τα μεγάλα έργα, τη συνέχεια του κράτους. Αλλά επίσης επεσήμανε ότι κάποιες συμβάσεις, κάποιες συμφωνίες, κάποια μεγάλα project τα οποία με άλλη πολιτική ανάγνωση έκρινε ατελέσφορα ή ασύμφορα για το εθνικό καλό, τα μετέβαλε, τα μετέτρεψε και τα ολοκλήρωσε αλλιώς.

Και εκ των αποτελεσμάτων καλούμαστε να κρίνουμε ζημία και κέρδη σε σχέση με τις αλλαγές που γίνονται. Ήταν πολύ σαφής σε κάτι το οποίο παρέλειψαν οι δύο ομιλητές (ο κ. Μανιάτης τα ξέρει καλύτερα και ήταν πιο προσεκτικός, ο κ. Μητσοτάκης μάλλον ελλιπέστερα προετοιμασμένος): τα τεράστια δανειακά βάρη τα οποία δημιουργήθηκαν στη ΔΕΗ. Ενάμισι δισεκατομμύριο χρέη από το 2008 ως το 2011, αυτή είναι η «προίκα» της ΔΕΗ στα χρόνια του μνημονίου, της χρεωκοπίας και των επώδυνων συμβιβασμών. Και τα μετακυλιόμενα ομολογιακά δάνεια μισού δις το καθένα για να εξυπηρετείται το δανειακό βάρος.

Όλο λοιπόν το πολιτικό σκεπτικό, οι μύδροι του κ.Μητσοτάκη, που απευθύνονται; Σε ποιους άραγε μιλά; στον… αμνήμονα ελληνικό λαό, που δεν ξέρει τι συνέβη τα τελευταία 40-50 χρόνια; Εάν είχε η παράταξη του, παράταξη λαμπρών βαρόνων και λαμπρών φυλάρχων την τεράστια εθνική πολιτική διαρκούς ανάπτυξης, προκοπής, σωφροσύνης και ορθολογισμού που περιγράφει, πώς κατέρρευσε η χώρα το 2010; Σ’ αυτό ποιος θα δώσει απάντηση; Ποια ήταν η βιομηχανική πολιτική, ποια ήταν η εθνική αναπτυξιακή πολιτική, ποια ήταν η πολιτική διαδοχικών κυβερνήσεων στο χρηματο-πιστωτικό τομέα;

211 επιτόκια
Με έκπληξη προ ημερών, παρακολούθησα μια συνέντευξη του αείμνηστου Γεράσιμου Αρσένη, μερικές μέρες προτού πεθάνει, να αναφέρεται στην νομισματική και πιστωτική πολιτική που παρέλαβε το ΠΑΣΟΚ το 1981. Συγκρατώ ένα στοιχείο. Τα επιτόκια τα όριζε μια επιτροπή της οποίας προϊστατο ο Υπουργός Συντονισμού. Με πολιτική απόφαση οριζόταν το επιτόκιο για τα δάνεια των μεγάλων επιχειρήσεων. Και ίσχυαν, το 1981, 211 επιτόκια. Αυτή ήταν η οικονομική και αναπτυξιακή πολιτική και αυτή οδήγησε στον υπερδανεισμό και τα θαλασσοδάνεια των μεγάλων επιχειρήσεων, αυτή οδήγησε στις προβληματικές που φορτώθηκαν στην Εθνική Τράπεζα και απειλήθηκε με χρεωκοπία και κατάρρευση, αυτή οδήγησε στη ραγδαία αποβιομηχάνιση τα τελευταία 40 χρόνια. Αυτή οδήγησε στην παράφρονα και παράλογη πιστωτική υπερ-επέκταση από τη δεκαετία του ’90 και μετά, στον υπερ-δανεισμό, τον κρατικό υπερδανεισμό, στην κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας και το διαρκή πόνο της ελληνικής κοινωνίας.

Στους πολίτες που υποφέρουν με τους δεσμευμένους λογαριασμούς, τι μπορούμε να τους πούμε για τα θαλασσοδάνεια των μέσων μαζικής ενημέρωσης; Ορισμένοι επικεφαλής τους πριν από δύο χρόνια ομολογούσαν ανερυθρίαστα στις αίθουσες του Κοινοβουλίου ότι έπαιρναν δάνεια όπως ακριβώς επί χούντας οι εργολάβοι των παραλιακών ξενοδοχείων: «με αέρα, επειδή ήμασταν εμείς». Αυτά είναι τα πολιτικά προβλήματα και σε αυτά ο κ. Μητοσάκης δεν δίνει καμία απάντηση, όπως δεν δίνει και σε πολλά άλλα. Αλλά ας δούμε τα ζητήματα εθνικής στρατηγικής, στρατηγικής ανάταξης της χώρας με μια άλλη φιλοσοφία. Εκεί όπου δεν απαντά ούτε το ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει διαγράψει τη μνήμη των παλιών ημερών, των υποδίκων και καταδίκων στελεχών του. Και μιλάει σήμερα σαν να μην υπάρχει παρελθόν.

Για την εξοικονόμηση απάντησε ο Υπουργός. Και για τα χρήματα που υπάρχουν, και τις αιτήσεις που μπήκαν στο σύστημα και για το δυναμικό που μπορεί να εκλυθεί για περίπου 70-80 βιομηχανίες οικοδομικών υλικών και τα δεκάδες επαγγέλματα που σχετίζονται με την οικοδομή. Υπάρχει συνέχεια για τις καλές πολιτικές, και παύση και ρήξη για τις κακές, αυτό είναι κάτι που όλοι πρέπει να ενστερνιζόμαστε.

Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι ένα μεγάλο, πονεμένο κεφάλαιο στην ιστορία της ελληνικής πολιτικής τάξης. Ξεκίνησε με την κυβέρνηση Μητσοτάκη τη δεκ’ 90 και δεν ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις και καταλήξεις. Όλοι γνωρίζουμε πώς κατέληξε ο γίγας – ΟΤΕ στα χέρια της Ντόιτσε Τέλεκομ, τι κόλπα χρησιμοποιήθηκαν για να πωληθεί το τελευταίο πακέτο για το οποίο δεν μάθαμε τίποτα, πώς έφτασε ο ΟΤΕ με το μεγαλύτερο δίκτυο λιανικής να αγοράζει το Γερμανό, ποιες υπεραξίες δημιουργήθηκαν και ποιοι ενθυλάκωσαν τα χρήματα.

Ας μη μιλάμε μόνο για το παρελθόν όμως, ας μιλήσουμε για το τι κάνουμε τώρα και πώς ονειρευόμαστε τη χώρα μας στο μέλλον.



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ