Η ζωή, σε κάθε περίπτωση, είναι υπέρτατο αγαθό, δεν μπαίνει σε ζυγαριά, δεν είναι διαπραγματεύσιμη, δεν μπορεί να είναι αντικείμενο διαβουλεύσεων και μικροϋπολογισμών… Η ζωή ενός νέου ανθρώπου, περιφρουρείται.

Κι όμως, η ζωή του κρατούμενου Βασίλη Δημάκη κρέμεται από μια κλωστή. Εξαρτάται από αποφάσεις κρατικών λειτουργών, από αυθαίρετες κρίσεις για το… εάν εσωφρονίσθη. Και αποφάνθηκαν, χωρίς να υπολογίζουν τη μάχη που έδωσε να τελειώσει το σχολείο μέσα στη φυλακή, να δώσει πανελλήνιες, να μπει στο πανεπιστήμιο, να αριστεύσει στις πρώτες εξετάσεις. Φαίνεται ότι για ορισμένους δεν φτάνει, χρειάζονται και άλλα πειστήρια, περισσότερα χρόνια απόλυτου εγκλεισμού, μακριά από το χώρο της γνώσης, στην ουσία περισσότερη τιμωρία. Βάζουν εμπόδια στην εκπαιδευτική διαδικασία ως μέθοδο τιμωρίας. Ο σωφρονισμός, ακόμα και έτσι όπως τον καταλαβαίνουν, πάει περίπατο ή τον αμφισβητούν στην πράξη. Αλλά η φυλακή, πράγματι, δεν σωφρονίζει, τιμωρεί, εκδικείται…

Δεν είναι ώρα για πολλά και μεγάλα λόγια. Είναι ώρα άμεσων αποφάσεων, που θα οδηγήσουν σε διέξοδο, σε ουσιαστική λύση, που θα διαφυλάξει τη ζωή και την αξιοπρέπειά του. Λύση, που θα του επιτρέψει, αυτό που δικαιούται, αυτό που ορίζει ο νομοθέτης, αυτό που ως κοινωνία οφείλουμε απέναντί του, μια δεύτερη ευκαιρία. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ξέρει, ούτε το υπουργείο, ούτε εμείς, ούτε η Δικαιοσύνη.

Σε αυτό το πλαίσιο , οι αρμόδιοι φορείς της Πολιτείας πρέπει να κατανοήσουν όλες τις πλευρές αυτού του κρίσιμου ζητήματος και να αναζητήσουν τρόπους άμεσης επίλυσης.