Επειδή υπάρχουν σημάδια ότι στο θέμα των δύο Ελλήνων στρατιωτικών παίζονται πολιτικά παιχνίδια από τις αρχές της Άγκυρας, στην Ελλάδα επιβάλλεται η απόλυτη εθνική ομοψυχία, ενότητα και σοβαρότητα

Η Ελλάδα παγίως, από την εποχή του Κων/νου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου έως και σήμερα με πρωθυπουργό τον Τσίπρα, δεν διεκδικεί τίποτα πέραν αυτών που περιλαμβάνονται στα εθνικά της σύνορα, αλλά και δεν παραχωρεί τίποτα

Η συνεργασία Ελλάδας - Κύπρου με μεγάλες εταιρείες γαλλικών, ιταλικών, αμερικανικών συμφερόντων και οι συμμαχίες που έχουν συναφθεί στον ενεργειακό χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου με Ισραήλ, Αίγυπτο κ.λπ., καθιστούν πολύ στέρεα την υπεράσπιση των συμφερόντων και των δύο χωρών

Σε συνέντευξή του στον ρ/σ «Ραδιόφωνο 24/7» (Στ. Τζανάκη - Γ. Μελιγγώνη), ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης, επεσήμανε τα ακόλουθα:

Δ/Φ: Πώς αποκωδικοποιείτε τα μηνύματα που έχει στείλει μέχρι τώρα η Τουρκία, αναφορικά με την εξέλιξη της υπόθεσης κράτησης των Ελλήνων στρατιωτικών; Μπορούμε να ελπίζουμε στη γρήγορη επιστροφή τους στην Ελλάδα;
Δ.Π.: Εργαζόμαστε εντατικά, με σοβαρότητα και ψυχραιμία, σε κάθε επίπεδο για την καλύτερη δυνατή εξέλιξη της υπόθεσης το συντομότερο. Σε αυτό το θέμα, ακριβώς επειδή υπάρχουν σημάδια ότι οι αρχές στην Άγκυρα μπορεί να παίζουν κάποια παιχνίδια, τρενάροντας την επίλυση ενός προβλήματος που παλιότερα θεωρούνταν μια υπόθεση ρουτίνας, που λυνόταν γρήγορα σε συνεργασία των δυο στρατιωτικών αρχών, επιβάλλεται στην Ελλάδα η απόλυτη εθνική ομοψυχία, ενότητα και σοβαρότητα, καθώς το ζήτημα δεν προσφέρεται για παιχνίδια και στην Αθήνα.
Αν νομίζουν κάποιοι στη γειτονική χώρα ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτό το περιστατικό για να παίξουν πολιτικά παιχνίδια, ακυρώνοντας μια πάγια και αμοιβαία πρακτική δεκαετιών στα θέματα αυτά, δεν θα βγουν κερδισμένοι και ελπίζω πως αυτό δεν θα συμβεί.

Δ/Φ: Έχετε ζητήσει από την Κομισιόν να αναλάβει κάποιες πρωτοβουλίες, με ερώτησή σας στην κα Μογκερίνι.
Δ.Π: Κατέθεσα χθες ερώτηση στην αρμόδια Επίτροπο, κα Φ. Μογκερίνι, ζητώντας στο θέμα αυτό άμεσες πρωτοβουλίες από την Κομισιόν, γιατί το Διεθνές Δίκαιο δεν μπορεί να ερμηνεύεται αλά καρτ από τη γειτονική Τουρκία. Και γιατί, επίσης, τα ελληνικά σύνορα είναι και ευρωτουρκικά σύνορα και όσοι εκτελούν περιπολίες από την πλευρά των ελληνικών συνόρων φυλάσσουν ευρωπαϊκά σύνορα. Είναι πολιτική της ΕΕ η προστασία των ευρωπαϊκών συνόρων.

Δ/Φ: Το ζήτημα τέθηκε χθες και στη Σύνοδο των υπουργών του ΝΑΤΟ από τον υπουργό Άμυνας κ. Καμμένο, γιατί εκτός του ότι μιλάμε για ευρωτουρκικά σύνορα, μιλάμε και για τα σύνορα δύο συμμάχων στο ΝΑΤΟ. Έτσι δεν είναι;
Δ.Π.: Ακριβώς. Και γι’ αυτό είναι αυτονόητο ότι πριν την κατάθεση της ερώτησης στη Μογκερίνι, είχα επικοινωνία και συνεννόηση και με τον πρωθυπουργό και με τον υπουργό Άμυνας της χώρας.

Δ/Φ.: Έχετε εικόνα πότε θα απαντήσει στην ερώτησή σας η Ύπατη Εκπρόσωπος για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής;
Δ.Π.: Τυπικά στην ερώτησή μου θα απαντήσει σε μερικές εβδομάδες. Ουσιαστικά απάντησε ήδη χθες με δηλώσεις της, ζητώντας από την Τουρκία να μην οξύνει τις σχέσεις της με τους γείτονες και να σέβεται το Διεθνές Δίκαιο. Όσες δηλώσεις έχουν γίνει μέχρι τώρα εκ μέρους της Κομισιόν, συμπεριλαμβανομένης και αυτής του εκπροσώπου του κ. Γιούνκερ, Μαργαρίτη Σχοινά, είναι θετικές και χρήσιμες αλλά δεν αρκούν. Το ίδιο ισχύει και για τις δηλώσεις που έγιναν από την Αναπληρώτρια Γ.Γ. του ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό συνεχίζουμε αυτή την προσπάθεια, με την επικοινωνία που είχε ο πρωθυπουργός με τον Γ.Γ. του ΟΗΕ.

Δ/Φ: Είχαμε πριν λίγο την έκδοση μιας ανακοίνωσης από το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας, όπου γίνεται προκλητική επίθεση εναντίον του Προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου.
Δ.Π.: Είναι προφανές ότι το ΥΠΕΞ της Τουρκίας διαστρέφει τη δήλωση του Πρ. Παυλόπουλου, βάζοντας στο στόμα του πράγματα που δεν είπε και αποδίδοντάς του την επιδίωξη η Ελλάδα να διεκδικήσει εδάφη που δεν της ανήκουν, με αλλαγές συνόρων κ.λπ.. Είμαι βέβαιος είναι ότι το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών θα δώσει άμεσα την απάντηση που πρέπει σε αυτή την ανακοίνωση. Σημειώνω ότι το τουρκικό ΥΠΕΞ συνηθίζει να είναι πιο επιθετικό από το σύνολο των δηλώσεων της ηγεσίας της Τουρκίας.
Να θυμίσω κιόλας ότι πριν από δύο μέρες ένας κορυφαίος αρθρογράφος της εφ/δας Χουριέτ, ασκούσε μια σφοδρή κριτική στον πρόεδρο Ερντογάν αποδίδοντάς του ακριβώς αυτό: Το ότι αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λοζάνης, διεκδικώντας χαμένες για την Τουρκία πατρίδες, με βάση θρησκευτικά, μουσουλμανικά μνημεία που υπάρχουν σε άλλες χώρες. Ο εν λόγω αρθρογράφος κατέληξε λέγοντας ότι αν με βάση το πού υπάρχει μια χριστιανική εκκλησία ή ένα μουσουλμανικό τζαμί διεκδικούμε εδάφη και αλλαγές συνόρων, τότε λέει εμείς θα πρέπει να πάμε σε κάποιες στέπες της Ασίας, γιατί η Κωνσταντινούπολη είναι ελληνική.
Σε κάθε περίπτωση, για να επανέλθουμε σε ένα μέτρο λογικής και σοβαρότητας, η Ελλάδα παγίως από την εποχή του Κων/νου Καραμανλή, του Ανδρέα Παπανδρέου, έως και σήμερα με πρωθυπουργό τον Τσίπρα, δεν διεκδικεί τίποτα πέραν αυτών που περιλαμβάνονται στα εθνικά της σύνορα, αλλά και δεν παραχωρεί τίποτα.

Δ/Φ: Στο ζήτημα της ΑΟΖ της Κύπρου είχαμε τη δημιουργία τετελεσμένων. Ποια είναι η γνώμη σας μετά την προσωρινή αποχώρηση του ιταλικού γεωτρύπανου;
Δ.Π.: Νομίζω ότι αυτός ο τουρκικός τσαμπουκάς, με την αμφισβήτηση των αποκλειστικών δικαιωμάτων της Κύπρου στην οικονομική της ζώνη, δεν θα τους βγει σε καλό. Η συνεργασία Ελλάδας - Κύπρου με μεγάλες εταιρείες γαλλικών, ιταλικών, αμερικανικών συμφερόντων και οι συμμαχίες που έχουν συναφθεί στον ενεργειακό χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου με Ισραήλ, Αίγυπτο κ.λπ., καθιστούν πολύ στέρεα την υπεράσπιση των συμφερόντων και της Κύπρου και της Ελλάδας.
Νομίζω ότι σύντομα θα έχουμε εξελίξεις, που θα δείχνουν ότι η Τουρκία δεν έχει τη δύναμη να μπλοκάρει αυτό που προβλέπεται και κατοχυρώνεται από το Διεθνές Δίκαιο. Η Τουρκία και η τουρκοκυπριακή πλευρά έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν το μερίδιο που τους αναλογεί από την εκμετάλλευση αυτών των κοιτασμάτων, που οι ενδείξεις δείχνουν ότι είναι σημαντικά και οικονομικά εκμεταλλεύσιμα, συμβάλλοντας στην επανεκκίνηση των συνομιλιών για τη λύση του Κυπριακού.
Διότι, με ένα κυπριακό «μελίσσι» και με επανενωμένο το νησί, στις αρχές μιας δίκαιης, βιώσιμης, δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας, θα έχουν και οι Τουρκοκύπριοι οφέλη από την εκμετάλλευση αυτών των κοιτασμάτων.

Δ/Φ: Αυτά που βλέπουμε στην κυπριακή ΑΟΖ, όλη αυτή η εμπλοκή, δεν δίνει ένα κίνητρο ή και μια πίεση παραπάνω και στην ελληνοκυπριακή πλευρά, σε σχέση με το τι θα μπορούσε να δώσει ως συμβιβασμό για να προχωρήσει η επίλυση του Κυπριακού;
Δ.Π: Αυτό ακριβώς υπογράμμισα, ως ευκαιρία και πρόκληση. Και νομίζω ότι αυτό ακριβώς ήταν και το αντικείμενο της πολύ πρόσφατης επίσκεψης του Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, Άντρου Κυπριανού, στην Αθήνα και των συναντήσεών του και με τον πρωθυπουργό και με ένα ευρύ φάσμα πολιτικών παραγόντων στη χώρα.
Νομίζω ότι τώρα που η Κύπρος τελείωσε και με τις προεδρικές της εκλογές, έχει κάθε λόγο, με τη στήριξη και της Ελλάδας, να συμβάλλει στην επανεκκίνηση των συνομιλιών για την επίλυση του Κυπριακού, γιατί ο χρόνος δεν δουλεύει υπέρ της λύσης και γιατί στον ΟΗΕ υπάρχει επικεφαλής ένας Γ.Γ., ο Αντόνιο Γκουτιέρες, ο οποίος έχει δηλώσει έμπρακτα τη διάθεσή του να συμβάλλει στη λύση του Κυπριακού. Επομένως, αυτό το παράθυρο ευκαιρίας πρέπει να αξιοποιηθεί.

Δ/Φ: Πώς είδατε χθες τις δηλώσεις του κ. Ζάεφ, ο οποίος πρότεινε αντί της αναθεώρησης του Συντάγματος της γειτονικής χώρας τη σύναψη μιας διεθνούς συμφωνίας, σε σχέση με την απόκρουση του αλυτρωτισμού;
Δ.Π: Νομίζω ότι πρέπει να εντατικοποιηθούν οι διαπραγματεύσεις στο επίπεδο των υπουργών Εξωτερικών, κι όταν χρειάζεται και σε επίπεδο πρωθυπουργών, όπως καλά ξεκίνησαν με τη συνάντηση Τσίπρα-Ζάεφ, και να έχουμε λιγότερες συνεντεύξεις. Οι διαπραγματεύσεις μέσω συνεντεύξεων είναι λιγότερο αποτελεσματικές από τις καλά προετοιμασμένες διμερείς διαπραγματεύσεις στο τραπέζι του διαλόγου.
Κατά τα άλλα, θεωρώ ότι ο καλύτερος τρόπος για να πετύχουμε μια λύση στο Mακεδονικό, η οποία να είναι εθνικά συμφέρουσα για τη χώρα -και επιβάλλεται ακόμα περισσότερο, προκειμένου να μπορέσουμε να στρέψουμε την προσοχή μας στο θέμα της τουρκικής προκλητικότητας και επιθετικότητας-, είναι να ολοκληρώσουμε την προσωρινή συμφωνία με ενδιάμεση συμφωνία αυτή του 1995. Και αυτό σημαίνει μια διεθνή συμφωνία με υπερσυνταγματική ισχύ, με πλήρεις και διασφαλισμένες διεθνείς εγγυήσεις, αλά Συνθήκη της Λοζάνης, που δεν θα μπορεί να την αλλάξει κανείς, ακόμα κι αν θέλει σε οποιαδήποτε πλευρά κι αν βρίσκεται, η οποία θα εξασφαλίζει τα δύο μεγάλα εθνικά ζητούμενα: Μια σύνθετη ονομασία κοινής αποδοχής έναντι όλων, erga omnes, αλλά και την οριστική και πάγια εγκατάλειψη αλυτρωτισμών κάθε μορφής.
Οι αλυτρωτισμοί πρέπει να αντικατασταθούν από ένα σύμφωνο φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών, στηριγμένο στη σταθερότητα και τη μη αμφισβήτηση των υπαρχόντων συνόρων, τα οποία να είναι «κλειδωμένα» σε μια διεθνή συμφωνία, που θα έχει την εγγύηση της συνυπογραφής της από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον ΟΗΕ κ.λπ.. Αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει κανείς, σε αντίθεση με εθνικές ρυθμίσεις κ.λπ., κ.λπ.

Δ/Φ: Η κριτική που ασκείται σε αυτή την άποψη, που λέει ότι εάν το νέο συμφωνημένο όνομα της χώρας είναι μόνο στη διεθνή συμφωνία, αλλά όχι και στο Σύνταγμά της τότε δεν θα έχουμε erga omnes, πώς σας φαίνεται;
Δ.Π: Δεν είμαι νομικός, αλλά αυτό που ξέρω και καταλαβαίνω είναι ότι όταν υπάρχει μια διεθνής συμφωνία με εγγυήσεις, αυτή έχει υπερσυνταγματικά χαρακτηριστικά και δεσμεύει. Το erga omnes πρέπει να «κλειδωθεί» με όρους Διεθνούς Δικαίου, ως υποχρεωτικό. Αλλιώς δεν έχει νόημα.
Και σημειώνω ότι ένας πολιτικός και φανατικός αντίπαλος του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος που είναι νομικός, αρθρογραφώντας σχετικά είπε ότι οι διεθνείς συμφωνίες έχουν υπερσυνταγματική ισχύ, με την έννοια ότι έχουν μεγαλύτερη δύναμη από τις όποιες συνταγματικές ρυθμίσεις. Και ακούω με προσοχή αυτή την ερμηνεία.