.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επιτρέψτε μου να ξεκινήσω την τοποθέτησή μου εκφράζοντας την συμπαράστασή μου στους κατοίκους της Ροδόπης, που δοκιμάστηκαν στη χθεσινή πλημμύρα. Θέλω να τους ευχηθώ περαστικά και κουράγιο. Θα είμαστε αρωγοί τους στην επούλωση των πληγών που άφησε η θεομηνία.
Επίσης, θα ήθελα να εκφράσω τα ειλικρινή αισθήματα ευγνωμοσύνης μου προς το προσωπικό της Πυροσβεστικής, της ΕΜΑΚ, της Αστυνομίας, της Πολιτικής Προστασίας, του Στρατού και όλου του κρατικού μηχανισμού, που πραγματικά συνέδραμαν στην αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων της πλημμύρας.
Θα χρειαστεί κατά προτεραιότητα ίσως να δούμε την αντιπλημμυρική θωράκιση της περιοχής των Αμαράντων -τυχαίνει να είναι και το χωριό του συναδέλφου Καρά Γιουσούφ, ο οποίος είναι αποκλεισμένος- και των γύρω χωριών, γιατί συχνά πυκνά τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζουν παρόμοια φαινόμενα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οδεύουμε προς το τέλος της συζήτησης του Προϋπολογισμού του 2018. Αύριο θα έχει ψηφιστεί. Εμείς πιστεύουμε ότι είναι ο τελευταίος μνημονιακός προϋπολογισμός. Είναι ένα ορόσημο στη δύσκολη πορεία της χώρας μας να λυτρωθεί από τη σκληρή επιτροπεία και τη μέγγενη των μνημονίων.
Γνωρίζουμε ότι έχουμε αρκετές δυσκολίες, αρκετά εμπόδια μπροστά μας, αλλά η ανάταξη, η ανάκαμψη της οικονομίας μας, της χώρας μας έχει αρχίσει. Το ζητούμενο είναι τη θετική πορεία διαφόρων φοβερών δεικτών, αριθμών, να τη μετατρέψουμε με τις ενεργές μας πολιτικές και σε θετικές εξελίξεις στη ζωή της κοινωνίας, των συνανθρώπων μας, στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και της καθημερινότητάς τους. Νομίζω ότι τα τελευταία μέτρα και με το κοινωνικό μέρισμα και με επίδομα αλληλεγγύης προς τη νέα γενιά είναι προς αυτήν την κατεύθυνση.
Και στη φετινή συζήτηση του προϋπολογισμού κυριάρχησε η αντίληψη της ολικής, της μαζικής αντιπολίτευσης, η τακτική του «σοκ και δέος», του «βαράτε αλύπητα», «πυρ κατά ριπάς και κατά βούληση».
Ακούστηκαν πραγματικά βαριές κουβέντες και σε πολιτικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο. Τα έχουμε συνηθίσει: «Ψεύτες», «λαϊκιστές», «τυχοδιώκτες», «καρεκλιστές» κ.λπ. και από «Σοβιετία», «Μαδουριστάν», τώρα μπήκαμε και στον αστερισμό της Νιγηρίας και της Μπουρκίνα Φάσο, με τις οποίες συνέκριναν την Ελλάδα! Έλεος, πραγματικά!
Εγώ λέω, αγαπητοί συνάδελφοι, σε καλό να μας βγει αυτός ο θυμός και το μένος σας, σαν κοινωνία και σαν χώρα εννοώ. Ταυτόχρονα, και σε εσάς σε καλό να σας βγει σαν παράταξη, σαν ένα ιστορικό κόμμα, σαν Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Στη Θράκη, σε εμάς εκεί πέρα, λένε «το πολύ αψύ ξύδι, στο δοχείο του, στο κιούπι, την κάνει τη ζημιά». Μην πάθετε κάποια τέτοια ζημιά.
Την κατηγορία ότι κάνουμε όλα αυτά που κάνουμε για την «καρέκλα» δεν την αποδέχομαι και προσωπικά και για τους Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Τους περισσότερους τους γνωρίζω πάρα πολλά χρόνια. Η καρέκλα που κάθονται γι’ αυτούς έχει αγκάθια και η πουκαμίσα η βουλευτική που φοράνε δεν είναι μεταξωτή, αλλά μια πύρινη πουκαμίσα και δοκιμασία γι’ αυτούς. Καλύτερη λύση -κι αν εκλείψει και αυτή η ρητορική από την πολιτική μας ζωή- θα είναι στη συνταγματική αναθεώρηση να θεσπίσουμε τις θητείες, για να μη λέμε ότι υπάρχουν καρεκλοκένταυροι κ.λπ.
Θέλω να αναφερθώ εν τάχει και στη Θράκη, μιας και βρεθήκαμε στο επίκεντρο της πολιτικής επικαιρότητας τώρα τελευταία. Στις 13 και 14 του Νοέμβρη έγινε το αναπτυξιακό συνέδριο για την «Παραγωγική ανασυγκρότηση της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης» στην Κομοτηνή. Κοινή διαπίστωση όλων των συμμετεχόντων ήταν ότι η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης και η Θράκη ιδιαίτερα είναι σε μια φάση μετάβασης και από μια απομονωμένη, αποκλεισμένη περιοχή μετατρέπεται σε έναν σημαντικό κόμβο ενεργειακό, μεταφορικό, διαμετακομιστικό, τουριστικό πέρασμα, εμπορικό κέντρο.
Υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες ανέλιξης της περιοχής μας, ώστε να ξεφύγουμε από τις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης. Έγινε μια καταγραφή, μια ιεράρχηση άμεσων μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων παρεμβάσεων για την ανόρθωση της περιοχής και της κοινωνίας μας. Θα παρακολουθήσουμε αυτές τις παρεμβάσεις και θα δουλέψουμε για την υλοποίησή τους.
Για να γίνει αυτό, πέρα από στοχευμένες ενέργειες και επεξεργασμένες πολιτικές στήριξης τομέων οικονομικής ζωής και δραστηριότητας, πρέπει να αλλάξει, αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες, και η μέχρι τώρα παγιωμένη αντίληψη για τη Θράκη. Η κινδυνολογική, διχαστική πολιτική, η πολιτική διακρίσεων και γκετοποίησης πρέπει να εγκαταλειφθεί, οι εκπρόσωποι αυτών των αντιλήψεων να περιθωριοποιηθούν, τα διάφορα στεγανά στο όνομα του ειδήμονα, του θρακολόγου, του διαχειριστή του μειονοτικού προβλήματος, να πάψουν να επηρεάζουν αρνητικά τις πρωτοβουλίες προς τη σωστή κατεύθυνση, να πάψουν να παράγουν ένταση και να χτίζουν τείχη στη θρακιώτικη κοινωνία.
Θέλω να αναφερθώ επιγραμματικά σε συγκεκριμένα ζητήματα που συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον των τελευταίων ημερών, παραδείγματος χάρη για τη σαρία, για την προαιρετική επιλογή των ανθρώπων της μειονότητας, όσον αφορά τις υποθέσεις τους, ανάμεσα στη μουφτεία, στη σαρία και στον Αστικό Κώδικα. Αυτό χαρακτηρίστηκε από στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας στην περιοχή μας ως δώρο του ΣΥΡΙΖΑ στον Ταγίπ Ερντογάν. Αν είναι δυνατόν!
Η πάγια θέση της Αριστεράς, στο πλαίσιο της οποίας δραστηριοποιούμαι, από το 1974 και εντεύθεν σε όλες τις εκφάνσεις της ήταν η κατάργηση των δικαστικών αρμοδιοτήτων του μουφτή, η εκκοσμίκευση της κοινωνικής ζωής σε όλους τους τομείς και αυτού του κομματιού της κοινωνίας μας.
Η εμμονή μέχρι σήμερα σε αυτό το καθεστώς είχε ως μόνο στόχο τη θρησκευτικοποίηση της μειονότητας, την άρνηση και απόκρυψη των άλλων ταυτοτήτων της μειονότητας, την περιθωριοποίηση, περιχαράκωση και γκετοποίησή της.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τελειώνω σε ένα λεπτό, κύριε Πρόεδρε. Να ολοκληρώσω τη σκέψη μου.
Τα περί δικαιωμάτων του σεβασμού των θρησκευτικών πεποιθήσεων και των διεθνών συνθηκών είναι ο φερετζές για την κάλυψη των μύχιων πόθων ορισμένων κύκλων να μη θεωρούν τη μειονότητα αναπόσπαστο κομμάτι του λαού της χώρας μας.
Η Κυβέρνηση προχώρησε στην προαιρετική επιλογή. Είναι βηματάκι αυτό, κατά την άποψή μας, όμως είναι ένα θετικό βηματάκι. Η ίδια η κοινωνία έχει αποδεσμευτεί από αυτό το βαρίδι του παρελθόντος και θα το βάλει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.
Πολλή κριτική έγινε και για τον Υπουργό Παιδείας και για τον Πρωθυπουργό, για τον τρόπο που διάλεξαν για την επιλογή του μουφτή. Όταν τα αυτονόητα πράγματα στη χώρα μας είναι δύσκολα για τα γενικά, πώς να μην είναι δύσκολα και για τον χώρο της μειονότητας; Είναι αλήθεια ότι οι μουφτήδες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή δεν είναι αποδεκτοί από τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου.
Αγαπητοί συνάδελφοι, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Έχω γράψει μερικές ιστορίες για τους μουφτήδες. Δεν με παίρνει ο χρόνος να τις απαριθμήσω.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Όντως, δεν υπάρχει χρόνος.
ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΜΟΥΣΤΑΦΑ: Για όλα αυτά και για άλλα, θα επιδιώξουμε έναν ειλικρινή διάλογο με τον κόσμο, με την κοινωνία της Θράκης, για να βρούμε επιτέλους λύσεις σε αυτά τα χρόνια προβλήματα, τα οποία προβλήματα, όσο συντηρούνται, θα υπονομεύουν το μέλλον της περιοχής μας.
Σας ευχαριστώ πολύ.