Ούτε η ανισότητα είναι φυσική επιλογή, ούτε η φτώχεια και ο αποκλεισμός αποτελούν φυσικό φαινόμενο ή εξωτική κατάσταση. Για το ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη μέρα της διακυβέρνησης παραμένουν σταθεροί στόχοι αφενός η αναχαίτιση της ανθρωπιστικής κρίσης και αφετέρου η επαναθεμελίωση του κοινωνικού κράτους ως πολιτική επιλογή σε όποια συνθήκη. Παρά το ασφυκτικό πλαίσιο της επιτροπείας έχουν γίνει σημαντικά βήματα.

Η Υγεία αποτελεί κρίσιμο δείκτη δίκαιης ανάπτυξης και κοινωνικής ευημερίας. Καθοριστική είναι η συμβολή του ΕΣΥ και της Δημόσιας Υγείας στην υγειονομική ασφάλεια και αναπτυξιακή προοπτική της χώρας, την κοινωνική συνοχή,στην αξιοπρέπεια και ισοτιμία των πολιτών. Και σήμερα ακριβώς με αυτό το περιεχόμενο εφαρμόζονται δύο εμβληματικού χαρακτήρα πολιτικές στην Υγεία, η πρόσβαση των ανασφάλιστων και οι ΤΟΜΥ. Μαζί με άλλες σημαντικές πρωτοβουλίες καταβάλλεται η προσπάθεια η Δημόσια Υγεία να ανακτήσει το χαμένο έδαφος.

Η ανάκτηση της εργασίας με δικαιώματα για ζωή με αξιοπρέπεια είναι το μεγάλο στοίχημα της επόμενης μέρας. Ο κόσμος της εργασίας στην Ελλάδα έγινε το πειραματόζωο ιδεοληψιών όχι μόνο των δανειστών, αλλά και εγχώριων μηχανισμών. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει καταφέρει να αποκρούσει διαρκώς παράλογες απαιτήσεις. Κανείς δεν πανηγυρίζει για τα βήματα ανάκαμψης, όταν ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς, αλλά έχουν ενεργοποιηθεί εκείνες οι δυνατότητες και οι πόροι για την προστασία και την υποστήριξη της εργασίας.

Είτε αφορά τις τάξεις του δημοτικού, είτε τις ανάγκες των πανεπιστημίων η Παιδεία έχει ανάγκη από μια καινούρια αντίληψη που θα διαπερνά το σύνολό της. Άλλωστε για το ΣΥΡΙΖΑ το αριστερό και ριζοσπαστικό αποτύπωμα στην Παιδεία είναι μια ανοιχτή μάχη.Και οι μέχρι στιγμής μεγάλες ή μικρότερες παρεμβάσεις δείχνουν ότι αυτό το στοίχημα μπορεί να κερδηθεί. 

Το αν μία χώρα θα έχει ένα βιώσιμο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης είναι μια ξεκάθαρη ταξική επιλογή. Και αυτές τις μέρες γινόμαστε μάρτυρες της προσπάθειας ν` ανοίξει πάλι η συζήτηση για την ιδιωτική ασφάλιση. 

Οι ελίτ και οι δορυφόροι τους εφευρίσκουν τεχνητούς παράδεισους όχι μόνο για να κρύψουν τον πλούτο τους, αλλά για να κρύψουν και τη βαθύτερη ανάγκη να μην υπόκεινται στους κανόνες της ισονομίας και την σταθερή άρνησή τους να επωμιστούν τα βάρη που τους αναλογούν. Η φοροδιαφυγή στερεί αναγκαίους πόρους από το κοινωνικό κράτος και τις ανάγκες των πολλών. Το εκτεταμένο φαινόμενο των φορολογικών παράδεισων είναι επίσης ένα σοβαρό ζήτημα δημοκρατίας.

Stranger Things. To παλιό πολιτικό κατεστημένο συνεπικουρούμενο από το μιντιακό κατεστημένο θα μπορούσε να είναι και αντικείμενο μελέτης, μόνο και μόνο για τα μέσα που μετέρχεται στη δημόσια σφαίρα. Fake news, προπαγάνδα και καταστροφολογία. Τους διαψεύδει καθημερινά η ίδια η ζωή, αλλά αυτοί απτόητοι λες και βρίσκονται σε κάποιο άλλο χωροχρόνο. Το παιχνίδι της λάσπης είναι παλιό. Μόνο που δεν είναι χαριτωμένο vintage, αλλά δηλητηριάζει την πολιτική ζωή και βλάπτει σοβαρά τη δημοκρατία.