ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

13/12/2017

Ν. Ξυδάκης: Να δώσουμε στους νέους κάτι να πιαστούν, κάτι να πιστέψουν: στη χώρα τους, στη δύναμη της αλληλεγγύης, στη δημοκρατία

Ν. Ξυδάκης: Να δώσουμε στους νέους κάτι να πιαστούν, κάτι να πιστέψουν: στη χώρα τους, στη δύναμη της αλληλεγγύης, στη δημοκρατία



.

H συζήτηση και ψήφιση του προϋπολογισμού είναι μια από τις κορυφαίες λειτουργίες του Κοινοβουλίου. Πολύ περισσότερο δε, σε αυτά τα δύσκολα χρόνια όπου η δημοσιονομική πολιτική και οι τεράστιοι περιορισμοί καθόρισαν τη μοίρα της κοινωνίας μας ανελαστικά με σιδερένια πειθαρχία· θα έλεγα με φριχτή πειθαρχία. Και καθόρισαν επίσης τη μορφή που παίρνουν τα όνειρα της νέας γενιάς και τον τρόπο που στοχαζόμαστε το πώς είμαστε κοινωνία, πώς είμαστε λαός, πώς είμαστε δημοκρατικό κράτος.

Δυστυχώς κάτω από αυτούς τους τεράστιους περιορισμούς αναγκαζόμαστε να κάνουμε πολιτική. Όση και όπως μπορούμε. Αυτή τη στιγμή, στην εκπνοή του 2017, με ιστορικό ορόσημο το καλοκαίρι του 2018, αρχίζουμε να σκεφτόμαστε τους εαυτούς μας μετά την παγωνιά της πολυετούς κρίσης και της μεγάλης ύφεσης.

Αισιοδοξία

Υπάρχουν κάποια σημεία που μας δίνουν λαβές για αισιοδοξία. Υπάρχει μια ρευστή κατάσταση στην Ευρώπη η οποία μαζί με τα μειονεκτήματα δημιουργεί κάποιες ευκαιρίες στρατηγικού τύπου για τη χώρα μας. Υπάρχει ένας αναβαθμισμένος στρατηγικός ρόλος της Ελλάδας στη Μεσόγειο για την ενέργεια, τους στρατηγικούς σχεδιασμούς και για το ρόλο που μπορούμε να παίξουμε στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή.

Υπάρχει ένα σχέδιο εν κυοφορία μεταξύ Μακρόν και Μέρκελ στο οποίο θα μπορέσουμε ελπίζω να περιληφθούμε με δημιουργικό τρόπο και να μην μείνουμε στις δεύτερες και τρίτες κατηγορίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Έχουμε δυνατότητες, υπάρχουν ευκαιρίες. Όλα αυτά όμως χρειάζονται σχέδιο, αποφασιστικότητα, μια ορισμένη εθνική αυτοπεποίθηση και μια σύγκλιση σε κάποιους μίνιμουμ στόχους.

Η συζήτηση για τον προϋπολογισμό, βαφτισμένος καθώς είναι από τον υπουργό Οικονομικών, τον πρωθυπουργό και όλη την κυβέρνηση ως ο τελευταίος μνημονιακός προϋπολογισμός, γεννά εξ αντανακλάσεως την πρώτη σκέψη, τόσο σε μας που τον συζητούμε όσο και στον ελληνικό λαό που υφίσταται τις επιπτώσεις της εφαρμογής του: Τι θα συμβεί στην Ελλάδα μετά το μνημόνιο. Και νομίζω ότι όλη η πολιτική σκέψη, ο πολιτικός σχεδιασμός, η πολιτική δράση εκ μέρους μας θα πρέπει να είναι με καθαρά λόγια, με παρρησία, να μιλήσουμε στον κόσμο, στους πολίτες που μας ακούνε και να τους πούμε πώς μπορούμε μαζί να φανταστούμε την Ελλάδα μετά τα μνημόνια.

Σίγουρα δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στην ανεμελιά, την αμεριμνησία και την αμέριμνη εξαχρείωση των ετών της πιστωτικής υπερεπέκτασης, της υπερδιόγκωσης, της διαφθοράς, της υπερκατανάλωσης και της υπερσυσσώρευσης προσδοκιών χωρίς καμία δουλειά και χωρίς καμία ευθύνη. Δεν μπορεί κανείς να υποσχεθεί επιστροφή στο 2004. Έχει παρέλθει. Θα πρέπει να δούμε πώς θα κάνουμε κοινωνία, παραγωγή και ζωή μετά τη μέγκενη της λιτότητας και της υπερφορολόγησης, μετά την μνημονιακή υποτέλεια και πώς θα παράγουμε πολιτική όταν θα απαλλαγούμε επιτέλους από αυτή την διαρκή εξαντλητική διαπραγμάτευση που στράγγιξε το πολιτικό σύστημα από δυνάμεις και σκέψη.

Ανόρθωση της παραγωγής

Και ποιο είναι αυτό το άλλο; Πολύ πρόχειρα, στον πολύ σύντομο χρόνο που έχω στη διάθεσή μου, μπορώ να πω ότι αν θέλουμε να ανορθώσουμε την κοινωνία, αυτή η ανόρθωση πάει μαζί με την ανόρθωση της παραγωγής.

Και όλο αυτό δεν γίνεται μόνο στο δυσμενέστατο περιβάλλον που μας εγκαταλείπει φεύγοντας η μεγάλη ύφεση, δηλαδή τους περίπου 2 εκατομμύρια συμπολίτες μας που ζητούν το μέρισμα αλληλεγγύης ή συντηρούνται με τα επιδόματα κοινωνικής αλληλεγγύης, δύο εκατομμύρια ανθρώπους βαθύτατα χτυπημένοι σχεδόν κατεστραμμένοι.

Αλλά είναι ένα γενικότερο περιβάλλον, μια οικονομία που κινείται διεθνώς, και στη χώρα μας ακόμη περισσότερο, στα πεδία της ημιμόνιμης ανεργίας, της επισφάλειας, των κακών δημογραφικών στοιχείων, της επέλασης της ρομποτικής.

Κυρίως αυτό θα πρέπει να είναι η πρώτη μέριμνα για μια αριστερή δημοκρατική διακυβέρνηση: η εμπέδωση της πίστης και της αξίας στον ελεύθερο πολίτη παραγωγό.

Η κυβέρνηση μπορεί να κάνει πολιτική πέραν των μνημονίων τους επόμενους 18-19 μήνες. Με κάθε τρόπο, με όλη την ένταση, με όλες τις δυνάμεις, με το ξεδίπλωμα της βούλησής της. Έχει κάνει πράγματα. Μένει να κάνει πολύ περισσότερα. Πάρα πολλά, και να σκεφτεί ακόμα περισσότερα. Να σκεφτεί στα συγκεκριμένα πώς θα διορθώσει όλες τις αδικίες και τις ατέλειες του ΕΦΚΑ και της υπερφορολόγησης, πώς θα βοηθήσει τον μικρό επιχειρηματία και τον ελεύθερο επαγγελματία που στενάζει αυτή τη στιγμή, πώς θα συντονίσει όλες τις ενέργειες, πώς θα ξαναδώσει νέο περιεχόμενο και σχέδιο στη μεταποίηση, πώς θα αξιοποιήσει το στρατηγικό πλεονέκτημα της ενέργειας.

Να εστιάσει κυρίως σε δύο κλάδους οι οποίοι συχνά υποτιμώνται ή αφήνονται στον αυτόματο. Πώς ο τουρισμός θα γίνει ένα πραγματικά βιώσιμο πεδίο ανάπτυξης, πώς θα ξεδιπλωθεί χωρίς τα προβλήματα της υπερσυσσώρευσης και την υπερεκμετάλλευση των υποδομών. Και πώς ένα μεγάλο κεφάλαιο που έχει η χώρα μας και παραμένει μόνο στα λόγια να συζητιέται, πώς ο πολιτισμός μπορεί να αποτελέσει ένα πυρήνα για την ανάπτυξη των δημιουργικών βιομηχανιών.

Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να μιλήσουμε στους πολίτες, να τους δώσουμε αυτοπεποίθηση, να πιστέψουμε ότι μπορούμε να προχωρήσουμε. Μόνο έτσι μπορούμε να δώσουμε στους νέους κάτι να πιαστούν, κάτι να πιστέψουν και κυρίως να πιστέψουν στη χώρα τους, να πιστέψουν στη δύναμη της αλληλεγγύης μέσα στην κοινωνία, να πιστέψουν στις δυνάμεις της δημοκρατίας και του δημοκρατικού κράτους.

Το σχέδιο

Αυτό είναι το σχέδιο, η απαίτηση μέσα στο οποίο πρέπει να κινηθούμε. Μέσα μας πρέπει να έχουμε την προτύπωση ενός αριστερού δημοκρατικού ανθρώπου και μόνο αυτό πρέπει να οδηγεί τις κυβερνητικές ενέργειες και τους πολιτικούς σχεδιασμούς. Σε αυτό τον τομέα θα πρέπει να είναι διαρκής η αυτοκριτική μας για τις υστερήσεις, τα ελλείμματα, τις αδυναμίες, την ολιγωρία, το βάρος της ιστορίας της μεγάλης ύφεσης που έπεσε στους ώμους ενός μικρού πολιτικού σχηματισμού που τώρα πια φιλοδοξεί και είναι η μεγάλη δημοκρατική παράταξη.

Με αυτά τα λόγια σας καλώ όχι απλώς να ψηφίσουμε τον προϋπολογισμό αλλά κυρίως να σκεφτούμε την επόμενη μέρα: Την επόμενη μέρα που θα είναι μια πολύ δύσκολη ανωφέρεια, όπου θα πρέπει να δοκιμαστούν όλες οι ιδέες, όλες οι σκέψεις. Όχι ένας λόγος ρηχός, άδειος, διχαστικός, «φύγε εσύ από την καρέκλα να έρθω εγώ».



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ