Διαπιστώνουμε ότι το νομοσχέδιο που αφορά το δεύτερο μεγάλο πυλώνα της Δημοκρατίας και ισοπολιτείας, την υγεία, πυροδοτεί το λόγο της παλιάς δεξιάς, ένα λόγο μισαλλόδοξο, βάναυσο, ρηχό. Ένα λόγο που αντιτίθεται στην παράδοση της λαϊκής δεξιάς ακόμα και όταν αυτή εξέφραζε τη λαϊκότητά της ως συμπόνια προς τις υποτελείς τάξεις. Ένα λόγο εναντίον του ορθολογισμού και της διάθεσης συμπόρευσης με τα ευρωπαϊκά  τεκταινόμενα, όπως εκφράστηκαν από τον αείμνηστο Δοξιάδη, που επιχείρησε να θέσει τα θεμέλια για ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας. Ένα λόγο εναντίον της Δημοκρατίας και της ισοπολιτείας, ένα λόγο βαθύτατα αντιφιλελεύθερο με την έννοια ότι αντιστρατεύεται και περιφρονεί όλες τις βασικές αξίες του κοινωνικού και πολιτικού φιλελευθερισμού, ένα λόγο αντιλαϊκό και εντέλει μισάνθρωπο και βάναυσο, που θεωρεί τους πολίτες μονίμως υποτελείς και πελάτες.

Σε πολλά της στοιχεία η ΝΔ έτσι όπως εμφανίζεται το τελευταίο διάστημα σε αυτή την αίθουσα και στις δημόσιες εκφωνήσεις του λόγου της, είναι προ-νεωτερική και σε μερικές εκφάνσεις της, από κάποια σημαίνοντα στελέχη της, μεταχειρίζεται λόγο μεταφασιστικό. Αμφισβητεί όλες τις κατακτήσεις της Δημοκρατίας των τελευταίων δύο αιώνων από τη Γαλλική Επανάσταση και μετά.

Δυστυχώς σε αυτό τον κατήφορο της βαναυσότητας και μισανθρωπίας την ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ που άνθισε πάνω στη λαϊκότητα της μεταπολεμικής Ελλάδας και έδρεψε τους καρπούς της αγωνίας του ελληνικού λαού. Και αν τώρα, το 2017, κάνουμε έναν απολογισμό μπορούμε να πούμε ότι πρόσφερε, συνέχισε το όραμα της μεταπολεμικής χρυσής 30ετίας μετά τον πόλεμο που ξεκινά με ένα συντηρητικό ηγέτη στην Υγεία, τον Λόρδο Μπέβεριτζ ο οποίος το 1943 είπε στους Βρετανούς που έδωσαν το αίμα τους για να σταθεί η πατρίδα τους ελεύθερη, ότι αξίζουν δωρεάν δημόσια υγεία.

Ποιοι ξεχνούν το ΕΣΥ του ’80

Αγνοούν -μιλάω για τα εγχώρια ξέφτια της σοσιαλδημοκρατικής παράδοσης- τις κατακτήσεις στη Γαλλία, τη Σκανδιναβία, τη Γερμανία, τον ευρωπαϊκό νότο. Ξεχνούν την ίδια την παράδοση της δεκαετίας του ‘80 με το ΕΣΥ και βλέπουμε τη παράδοση αυτή να την παραλαμβάνουν εκσυγχρονιστές, νεοφιλελεύθεροι, κρατικοδίαιτοι, διορισμένοι απαράτσνικοι εξ απαλών ονύχων των οποίων ο μοντερνισμός και εκσυγχρονισμός είναι η αποδόμηση της παιδείας και της υγείας, των δημόσιων αγαθών δηλαδή πάνω στα οποία οικοδομήθηκε η μεταπολεμική Ευρώπη της ειρήνης, της ευημερίας και της δημοκρατίας.

Βλέπουμε λοιπόν πως το ένυλο σοσιαλιστικό όραμα το οποίο υλοποίησαν ακόμα και συντηρητικές κυβερνήσεις στη μεταπολεμική Ευρώπη, αποδομείται από αυτούς που έως πρόσφατα έλεγαν ότι είναι σοσιαλδημοκράτες για να καταλήξει σήμερα το υπόλοιπο ΠΑΣΟΚ ένα πλυντήριο παρελθόντος και ένα πλυντήριο μαύρου χρήματος.

Ανιστόρητη δημαγωγία

Θα απευθυνόμουν στους εχέφρονες που υπάρχουν σε αυτή την αίθουσα να μελετήσουν αυτά που μελετούν στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ όλοι οι σοβαροί αναλυτές και οι έχοντες αγωνία για το μέλλον του πλανήτη: το βιβλίο του Πικετί ή εκείνο του Μπράνκο Μιλάνοβιτς – το μεγαλύτερο μυαλό της Παγκόσμιας Τράπεζας- που αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη μελέτη για τις ανισότητες. Για να διαπιστώσουν πόσο αυτά  τα ανιστόρητα και μισάνθρωπα που λέγουν δεν έχουν καμία απεύθυνση στις δικές μας κοινωνίες και ιδίως στην κοινωνία της Ελλάδας που υποφέρει από την οικονομική επιτροπεία και την χρεωκοπία.

Δείγμα συμπεριφοράς

Σε αυτό το σκηνικό βαναυσότητας και ακροδεξιάς θα ήθελα να κάνω μερικές εξαιρέσεις. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Προχθές το βράδυ ο συνάδελφος Κώστας Τζαβάρας από τη ΝΔ, όρθωσε το ανάστημά του απέναντι στη χυδαιότητα ενός Χρυσαυγίτη και αυθορμήτως οι ολίγοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τον χειροκρότησαν. Είναι ένα δείγμα κοινοβουλευτικής συμπεριφοράς, είναι ένα υπόδειγμα δημοκρατικού ήθους για όλους μας, γι’ αυτούς που μιλούν, γι’ αυτούς που ακούν, γι’ αυτούς που μπορούν να συμπορεύονται στον ελάχιστο κοινό παρανομαστή που είναι η υπεράσπιση της Δημοκρατίας και η υπεράσπιση του δημόσιου πεδίου αντιπαράθεσης με επιχειρήματα  και όχι με γρονθοκοπήματα και σιδερένιες γροθιές.

Ως προς τους συντρόφους και φίλους του Υπουργείου Υγείας γνωρίζω ότι υπάρχουν δυσκολίες  υλοποίησης ενός τέτοιου προγράμματος σε συνθήκες επιτροπείας και δημοσιονομικής ασφυξίας. Γνωρίζουμε ότι αποτελεί μία υποθήκη για να ανασυγκροτηθούν οι όροι κοινωνικής αναπαραγωγής για τους Έλληνες μετά από οκτώ χρόνια πόνου και ηττοπάθειας. Γνωρίζουμε ότι είναι το απαραίτητο εργαλείο για την ισοπολιτεία και την ισότητα. Εύχομαι η κοινωνία  η ίδια, ο πρώτος ωφελημένος, να αντιληφθεί την αξία αυτού του εγχειρήματος -του έστω ατελούς- να εκτιμήσει την προσπάθεια και να το υπερασπιστεί στα δύσκολα χρόνια που έρχονται. Εύχομαι η Πολιτεία υπό οποιαδήποτε μορφή να στηρίξει και να υπερασπιστεί αυτό το θεμέλιο της Δημοκρατίας και της ισότητας.