Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖA Νίκος Ξυδάκης μίλησε στην εκπομπή «Πεζοί στον Αέρα» με την Ιωάννα Κλεφτόγιαννη και τη Φωτεινή Λαμπρίδη. (18.7.2017)

Ρωτήθηκε καταρχάς για το θόρυβο που δημιουργήθηκε από την απόσυρση του άρθρου 67 (αφορούσε τον αρχαιολογικό νόμο) του νομοσχέδιου για την πνευματική ιδιοκτησία, για το οποίο αντέδρασαν εκτός από την αντιπολίτευση ο ίδιος και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης.

Δεν το ζήτησα μόνο εγώ και ο κ. Φίλης, απάντησε ο Ν. Ξυδάκης. Και ενώ το κάναμε θεσμικά, από το βήμα της Bουλής, ζητώντας εξηγήσεις, εκφράζοντας επιφυλάξεις και φόβους, το σχετικό άρθρο απεσύρθη από την Υπουργό, χωρίς να δοθεί καμία εξήγηση. Νομίζω ότι μια νομοθετική διάταξη πρέπει να έρχεται στη βουλή όταν έχει προηγηθεί διαβούλευση και να γίνεται εντός της Bουλής συζήτηση. Απαντήσεις εκτός Bουλής, σε ερωτήματα που τέθηκαν από του βήματός της μερικές μέρες πριν, δείχνουν ελλιπή προετοιμασία και δεν ταιριάζουν στα κοινοβουλευτικά ήθη και τις διαδικασίες.

Αν η Υπουργός επιθυμεί να επιμείνει σε αυτή τη διάταξη, δεν έχει παρά να τη φέρει στη Βουλή να τη συζητήσουμε, με ανταλλαγή απόψεων και τεκμηρίωση. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος, σοβαρός και αρμόζων. Εκεί, με εκτενή επιχειρηματολογία ίσως πειστούν οι βουλευτές όλων των κομμάτων.

Υπάρχει λόγος που είμαστε επιφυλακτικοί σε νομοθετήσεις που έρχονται βιαστικά, χωρίς πρότερη διαβούλευση, ιδίως αν αφορούν τον αρχαιολογικό νόμο. Κατά γενική παραδοχή, ο αρχαιολογικός μας νόμος είναι καλός και έχει για χρόνια προστατέψει τα μνημεία και την πολιτιστική μας κληρονομιά. Η Ελλάδα έχει διατηρήσει το χαρακτήρα της, χάρη στη βαθύτατη γνώση και την αυταπάρνηση των ανθρώπων της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, της παλαιότερης επιστημονικής υπηρεσίας του ελληνικού κράτους, που μαζί με την Αρχαιολογική Εταιρία  έχουν αποδοχή από την κοινωνία, δίνουν τις μάχες τους με επιχειρήματα και επιστημοσύνη. Οι αλλαγές πρέπει να εξετάζονται με μεγάλη προσοχή.

Σε σχέση με τα πνευματικά δικαιώματα και την ΑΕΠΙ: Από το 1993 ως το 2015 δεν είχε γίνει κανένας διαχειριστικός έλεγχος στην εταιρία, που έχει δεσπόζουσα θέση στην αγορά, για να ονομάσουμε κομψά τη μονοπωλιακή της θέση. Διέταξα την έρευνα στην ΑΕΠΙ στις 24 Φεβρουαρίου 2015, τις πρώτες 20 μέρες της υπουργίας μου, ακούγοντας τους δημιουργούς που ανησυχούσαν, που εξέφραζαν απεγνωσμένα αιτήματα. Έως τότε δεν είχε πράξει κάτι ανάλογο προηγούμενος υπουργός. Καθυστέρησε λοιπόν πολύ ο έλεγχος. Πέρα από το πόρισμα της Ernst & Young που έφερε στοιχεία στην επιφάνεια, και η επίτροπος, η κ. Βλάχου παραδέχεται πως η εταιρεία είναι σε πολύ δυσμενή θέση. Έχει τεράστια ελλείμματα. Έχει εισπράξει 22 εκατομμύρια το 2016 και τώρα δεν έχει χρήματα στο ταμείο της να πληρώσει τους δικαιούχους, τους καλλιτέχνες. Το νομοσχέδιο βάζει τάξη σε πολλά θέματα  και απαντάει σε ερωτήματα. Σε σχέση όμως με την ΑΕΠΙ, η κυβέρνηση πρέπει να σταθεί δίπλα στους δημιουργούς όχι μόνο για το δίκιο τους, αλλά για να αποκατασταθεί και η νομιμότητα και οι σχέσεις μεταξύ δημιουργών και χρηστών. Είμαι αισιόδοξος ότι θα αντλήσουμε από τις βέλτιστες πρακτικές των αντίστοιχων οργανισμών στην Ευρώπη και θα συμφιλιώσουμε δημιουργούς και χρήστες, λειτουργώντας με διαφάνεια, ελέγχους και τεχνοκρατική διαχείριση. Η εισαγγελική έρευνα έχει ως τώρα κινηθεί γρήγορα, ο εισαγγελέας έχει αρκετά στοιχεία στα χέρια του, δεν αποκλείω μέσα στο καλοκαίρι να έχουμε εξελίξεις, με ορίζοντα την κάθαρση.

Ρωτήθηκε για την καθιέρωση ηλεκτρονικού εισιτηρίου στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους.

Δεν γνωρίζω για ποιο λόγο καθυστερεί, απάντησε. Είναι σαν το αυγό του Κολόμβου. Ο πρώτος στόχος του Υπουργείου Πολιτισμού είναι να βοηθήσει να παραχθεί πλούτος και το ηλεκτρονικό εισιτήριο είναι ένας τρόπος. Έχουμε την εμπειρία από το εξωτερικό για το πως έχει λειτουργήσει σε μεγάλα μνημεία στην Ιταλία και την Κωνσταντινούπολη. Τα εισιτήρια από τους αρχαιολογικούς χώρους στην Ελλάδα ήταν πολύ χαμηλά σε σχέση με τις γειτονικές μας χώρες, και έγινε η κατάλληλη αναπροσαρμογή, όχι μάλιστα από την πρώτη χρονιά για να μην αναστατωθεί η αγορά, αλλά από το 2016. Το 2014 τα έσοδα του ΤΑΠ ήταν 48 εκατ. Ευρώ, το 2016 πήγαν στα 88 εκατομμύρια ευρώ.

Ρωτήθηκε για ποιο λόγο για το Μέγαρο Μουσικής το νομοσχέδιο μιλάει για χρέος 50 εκατομμυρίων ενώ γνωρίζουμε πως με τα χρέη προς προμηθευτές αγγίζει τα 100.

Εγώ κλήθηκα να χειριστώ την μετάβαση, απάντησε. Το ελληνικό δημόσιο από πρωτοεγγυητής που ήταν, ανέλαβε το χρέος και πήρε και την περιουσία. Το φανερό χρέος αφορά σε δύο δάνεια που είχαν δοθεί – ένα επί κυβερνήσεως Σημίτη και ένα επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή. Γνωρίζαμε για τις υποχρεώσεις απέναντι στους εργολάβους και άλλους, αυτό ήταν κρυφό χρέος.  Το Μέγαρο δεν μπορεί να πωληθεί. Ποιος θα το αγόραζε; Είναι ένα εθνικό περιουσιακό στοιχείο. Θα πρέπει να κατασκευαστεί ένα σχέδιο, ένα όραμα, πώς αυτό το στοιχείο θα εξακολουθήσει να ζει και ακτινοβολεί στην πρωτεύουσα και σε όλη την Ελλάδα και ταυτόχρονα να μπορεί να συντηρείται οικονομικά. Είναι ένα δύσκολο εγχείρημα. Η λειτουργία του ως συνεδριακό κέντρο θα βοηθούσε. Έχει γύρω του όλη τη μεγάλη ξενοδοχειακή υποδομή, μετρό κλπ. Χρειάζεται ένα business plan, θέλει φαντασία και ίσως κάποια οικονομική στήριξη  για ένα διάστημα. Υπάρχουν ιδέες και από την παρούσα διοίκηση, αλλά θέλει τη βοήθεια της πολιτείας.

Για το Ταμείο Αλληλοβοήθειας των υπαλλήλων του Υπουργείου Πολιτισμού:

Παρήγγειλα διαχειριστικό έλεγχο γι’ αυτό, από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, λίγες μέρες πριν την παραίτηση της κυβέρνησης το 2015, στις 17 Αυγούστου. Έχουμε κάνει αρκετοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ερώτηση, δεν απαντήθηκε, και ο κ. Μπαλτάς έκανε πρόσφατα επίκαιρη ερώτηση στην Υπουργό. Το σωματείο αυτό είχε επιχορήγηση έως και 3.5 εκατομμύρια ετησίως, από τα έσοδα του ΤΑΠΑ, τα οποία πηγαίνουν στον βρεφονηπιακό σταθμό των παιδιών των εργαζομένων στην Αθήνα. Δεν είναι σωστό δημόσιο χρήμα να πηγαίνει σε σωματεία. Πέραν των άλλων, αποτελεί έλλειψη ισονομίας και ισοπολιτείας για τους υπόλοιπους δημοσίους υπαλλήλους αλλά και τους άλλους πολίτες. Αρχές του 2016 υπήρξε ολοκληρωμένη μελέτη, διοικητική, νομική και οικονομική, το ζήτημα αυτό έπρεπε να έχει λυθεί. Η κυβέρνηση είναι μία, έχει συνέχεια και πρέπει να αποδεικνύεται αυτό από τις πράξεις των υπουργών.

Του ζητήθηκε να κάνει αυτοκριτική για το έργο του ως Υπουργός Πολιτισμού:

Ήθελα να κάνω διαχειριστικούς ελέγχους σε όλους τους εποπτευόμενους φορείς αλλά δεν είχα τον χρόνο. Και να αλλάξω το τοπίο σε αυτούς. Είναι η αχίλλειος πτέρνα του υπουργείου. Παράγουν δημοσιότητα θετική αλλά και δυσμενή. Ήθελα να γίνονται διαγωνισμοί για την επιλογή των όλων καλλιτεχνικών διευθυντών, και να εφαρμοστεί σύστημα εσωτερικού ελέγχου. Ζητήσαμε από τους περίπου εξήντα εποπτευόμενους φορείς με εγκυκλίους, δυο φορές, να τηρείται ευλαβικά η Διαύγεια, να τηρούνται συστηματικά τα πρακτικά των Διοικητικών Συμβουλίων, να τηρούν σχολαστικά πρωτόκολλο εισερχομένων-εξερχομένων, να δικαιολογήσουν τα ενοίκιά τους, να φαίνεται πού ξοδεύουν το δημόσιο χρήμα. Με τον τρόπο αυτό διαφυλάσσεται και το κύρος όσων με αυτοθυσία συμμετέχουν στα διοικητικά συμβούλια, που χάνουν και τον ύπνο τους ακόμα όταν οι οργανισμοί που διοικούν χρωστούν χρήματα.

Ο πολιτισμός προσφέρει μια ολιστική προσέγγιση πάνω στην κοινωνία, την ανάπτυξη και το φαντασιακό. Με ολοκληρωμένες παρεμβάσεις, που είχα προσπαθήσει να τις ξεκινήσω αλλά δεν έχω διαπιστώσει την εξέλιξή τους, μπορεί να προσφέρει προστιθέμενη αξία και να δώσει τεράστια ώθηση, οικονομική και κοινωνική. Είναι, ο πολιτισμός, πηγή για την αυτοεκτίμηση μας, είναι ταυτότητα, και μπορεί να δημιουργήσει πλούτο για τη χώρα μας, κατέληξε ο Νίκος Ξυδάκης.