Τα σχέδια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την προστασία του πόσιμου νερού από τη ρύπανση και τη σπατάλη ζήτησε με γραπτή του ερώτηση ο Κώστας Χρυσόγονος, επισημαίνοντας παράλληλα την ανάγκη αποτροπής της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών ύδρευσης και εξαίρεσής τους από εμπορικές συμφωνίες.

Ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης:

Κατά τη νομοθεσία της ΕΕ το νερό δεν είναι εμπορικό προϊόν, αλλά αποτελεί κληρονομιά που πρέπει να προστατεύεται και να τυγχάνει της κατάλληλης μεταχείρισης[1]. Παρά ταύτα, θεσμοί της ΕΕ μέσω της Τρόικα φαίνεται ότι απαιτούν από κράτη-μέλη, όπως η Ελλάδα, την ιδιωτικοποίηση του νερού. Συγχρόνως, το 40% των ποταμών και των παράκτιων υδάτων στην ΕΕ πλήττονται από τη διάχυτη ρύπανση που προκαλεί η γεωργία, ενώ το 20-25% αυτών έχουν ρυπανθεί από σημειακές πηγές όπως βιομηχανικές δομές, αποχετευτικά δίκτυα και δίκτυα διαχείρισης λυμάτων[2]. Παράλληλα, δεν έχει αντιμετωπιστεί επαρκώς η αλόγιστη σπατάλη υδάτινων πόρων. Η απώλεια νερού μόνο από διαρροές στις σωληνώσεις στην Ευρώπη ανέρχεται σε ποσοστά που κυμαίνονται από 10 έως 40%[3]. Ειδικά η Ελλάδα, κυρίως λόγω εφαρμογής μη βιώσιμων μεθόδων άρδευσης είναι η δεύτερη χώρα στην Ευρώπη σε κατά κεφαλήν κατανάλωση νερού[4]. 

Ερωτάται η Επιτροπή:

1) Πώς προτίθεται να προστατεύσει το πόσιμο νερό και την ασφαλή και φτηνή πρόσβαση σε αυτό σε όλους;

2) Εγγυάται ότι θα αποτραπεί η προώθηση της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών ύδρευσης και η περαιτέρω απελευθέρωση των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης;

3) Εγγυάται ότι θα εξαιρεθούν οι υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης από εμπορικές συμφωνίες, όπως η CETA, η TTIP ή άλλες αντίστοιχες; 

[1] αιτιολ. σκέψη 1 Οδηγίας 2000/60/ΕΚ.

[2] Έκθεση του ΕΟΠ, 2015 σχετικά με την κατάσταση του περιβάλλοντος, σελ. 67.

[3] Ibid, σελ. 107 επ

[4] http://www.efsyn.gr:10080/arthro/pros-neo-tropo-kostologisis-toy-neroy