Η Αριστερά έχει στην ατζέντα της την αλλαγή και όχι την κατάργηση της κοινής αγροτικής πολιτικής, όπως έχει σαν σημαία του ο νεοφιλελευθερισμός

Ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης, μίλησε εκ μέρους της Ευρωομάδας της Αριστεράς σε Ημερίδα, που διοργάνωσε η Ευρωομάδα της Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, με τίτλο: «Διατροφική κυριαρχία μέσα από μια νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική» («Food sovereignty within a new Common Agricultural Policy»).

Στη σχετική συζήτηση, στην οποία συμμετείχαν μεταξύ άλλων ως ομιλητές Βουλευτές, Ευρωβουλευτές, καθώς και διακεκριμένοι Πανεπιστημιακοί και κυρίως εκπρόσωποι αγροτικών συνεταιρισμών και κινημάτων, ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ έκανε την ακόλουθη εισηγητική ομιλία:

«Θα ήθελα να σας καλωσορίσω, αντιπροσωπείες αγροτιστών, συνδικαλιστών, πολιτικών στελεχών, αριστερών οικονομολόγων από πάρα πολλές χώρες της Ευρώπης. Η σημερινή συζήτηση περιμένουμε να συμβάλει στην Ευρωομάδα μας στην αναζήτηση αριστερών προοδευτικών απαντήσεων, εμπειριών, λύσεων σε μια πολύπλευρη κρίση που αφορά στην αγροτική παραγωγή, στην αγροτική πολιτική. Όχι μόνο από τη σκοπιά των παραγωγών, που έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία, αλλά και από την σκοπιά των καταναλωτών και από τη σκοπιά αυτών που καταναλώνουν τα προϊόντα της αγροτικής παραγωγής και ανήκουν στα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα. Τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους αποκλεισμένους που μας ενδιαφέρουν επίσης ως μια Ευρωομάδα της Αριστεράς.

Τα θέματα που έχουν τεθεί στην ατζέντα είναι πολλά. Η αυτονομία και η κυριαρχία στα τρόφιμα σε παγκόσμια, σε ευρωπαϊκή κλίμακα, η ανάγκη να οργανωθεί η παραγωγή, να ρυθμιστούν οι αγορές, να μεταβούμε σε μια βιώσιμη γεωργία ενισχύοντας την τοπική, κυκλική οικονομία, τη βιολογική γεωργία, την αλιευτική παραγωγή.

Πώς απαντούμε απέναντι στην εισβολή των μεταλλαγμένων, καθώς, ολοένα και περισσότερο ανοίγουν, με ευθύνη της Κομισιόν και Κρατών Μελών μεγαλύτερες κερκόπορτες για την αμερικανοποίηση -θα έλεγα- της αγροτικής παραγωγής; Πώς διαχειριζόμαστε τα αποθέματα, την ασφάλεια των τροφίμων, πώς μπαίνει φρένο στην κερδοσκοπία στα τρόφιμα, που έχει γίνει ένα αγαθό εμπορεύσιμο, με όρους τιμών χρηματιστηρίου; Και επίσης, με βάση την εμπειρία των ίδιων των παραγωγών, των συνεταιριστών, ποιο είναι το προοδευτικό, το σύγχρονο αγροτικό υπόδειγμα οικονομικά βιώσιμο για τους αγρότες με ρυθμιζόμενες αγορές και τιμές;

Η αναδιοργάνωση των τομέων παραγωγής, φέρνοντας τη μεταποίηση και τη διανομή κοντύτερα στον καταναλωτή γιατί υπάρχουν χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μου, της Ελλάδας, όπου η ψαλίδα της τιμής ανάμεσα στο χωράφι που παράγεται το προϊόν και στο ράφι που το παίρνει ο καταναλωτής είναι τεράστια γιατί μεσολαβούν πρακτικές καρτέλ που εκμεταλλεύονται και τους παραγωγούς και τους καταναλωτές. Είναι ανάγκη να ξανασκεφτούμε και τον ευρωπαϊκό τομέα γεωργίας και τροφίμων. Τα δύο τραπέζια διαλόγου που θα ακολουθήσουν αφορούν τα δύο μεγάλα θέματα: Η κυριαρχία στο επίπεδο της ΕΕ γύρω από τα θέματα των τροφίμων και οι προκλήσεις για την αλλαγή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.

Η Ευρωομάδα της Αριστεράς έχει ασκήσει πάρα πολύ έντονη κριτική και έχει συστηματικά για δεκαετίες υποβάλλει εναλλακτικές προτάσεις και έχει ασκήσει σφοδρή κριτική στην υπάρχουσα Κοινή Αγροτική Πολιτική. Γιατί οδηγεί σε συρρίκνωση των κονδυλίων που δίνονται για τη στήριξη αυτής της πολιτικής, αλλά και σε μια εσωτερική ανακατανομή σε βάρος της αγροτικής παραγωγής του Νότου, σε βάρος των μικρών και μεσαίων παραγωγών, προς όφελος ορισμένων οικονομιών και προϊόντων που ευνοούν τους ισχυρούς της Ευρώπης.

Δεν είναι τυχαίο ότι ένας από τους μεγαλύτερους αγρότες παραγωγούς που παίρνει τις μεγαλύτερες επιδοτήσεις από αυτή την κοινή αγροτική πολιτική είναι η Βασίλισσα της Αγγλίας. Και αυτό κάτι σημαίνει για τα κριτήρια με τα οποία δίνονται αυτές οι αγροτικές επιδοτήσεις.

Γι’ αυτό ακριβώς και έχουμε στην ατζέντα μας την αλλαγή αυτής της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, όχι την κατάργησή της. Γιατί οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις και μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο και μέσα στην Κομισιόν και στο Συμβούλιο και ιδιαίτερα από τις χώρες του κέντρου και του Βορρά έχουν σηκώσει τη σημαία της κατάργησης της κοινής αγροτικής πολιτικής, της επανεθνικοποίησης της αγροτικής πολιτικής με το επιχείρημα ότι δίνουμε πολλά για να στηρίζουμε τους αγρότες της Ισπανίας, της Ελλάδας, της Γαλλίας, της Ιταλίας κ.λπ. Και μέσα στη γενική τάση συμπίεσης των προϋπολογισμών και των κοινών πολιτικών που ένα μέρος αυτών πηγαίνει προς τους πιο αδύναμους, έχουν σηκώσει τη σημαία της κατάργησης. Αν δείτε τις απόψεις του κυρίου Φάρατζ στο Ευρωκοινοβούλιο ή των Βρετανών Συντηρητικών σηκώνουν αυτή τη σημαία. Η Αριστερά, που είναι πιο ισχυρή, ιδιαίτερα στο Νότο της Ευρώπης, ζητά -ασκώντας σφοδρή κριτική- ριζικές αλλαγές. Και γι’ αυτές θα συζητήσετε και περιμένουμε με ενδιαφέρον τις προτάσεις. Αλλά όχι την επανεθνικοποίηση της κοινής αγροτικής πολιτικής.

Μας ενδιαφέρει όχι μόνο η καταγραφή της κριτικής μας απέναντι στα κακώς κείμενα, αλλά κυρίως η αναζήτηση, η προβολή, η διεκδίκηση θετικών, εναλλακτικών προοδευτικών, αριστερών προτάσεων στηριγμένων στην εμπειρία και τη δράση των δικών σας κινημάτων».