Μιλώντας σήμερα στον ραδιοφωνικό σταθμό "Αθήνα 9.84" (Ν. Νώτη, Σ. Ζαχαρό), ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης, δήλωσε τα εξής:

Πιστεύω ότι έχουν αυξηθεί οι "παίκτες", οι παράγοντες, που θέλουν την αποσαφήνιση των μέτρων με τα οποία θα προχωρήσει η ελάφρυνση του ελληνικού, δημόσιου χρέους το συντομότερο δυνατό, πριν από το τέλος του 2016.

Ήδη από τις 24/5 υπάρχει μια ομόφωνη απόφαση του Eurogroup, που μιλά για ελάφρυνση του δημόσιου χρέους, καθώς "έσπασε" το ταμπού σύμφωνα με το οποίο το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο. Η απόφαση αυτή προβλέπει βραχυπρόθεσμα μέτρα που θα εφαρμοστούν άμεσα, μεσοπρόθεσμα που θα εφαρμοστούν μετά το 2018 και μακροπρόθεσμα, που θα εξεταστούν αργότερα.

Το ζήτημα της ελάφρυνσης του χρέους είναι πιο κοντά σε έναν συμβιβασμό και μια παγκόσμια συμφωνία απ` ό,τι δείχνουν οι δηλώσεις που έγιναν στην Ουάσινγκτον και θα αποτυπωθεί στο Eurogroup της 7ης Δεκεμβρίου

Τα βραχυπρόθεσμα μέτρα ήδη ετοιμάζονται και εκτιμώ ότι θα υιοθετηθούν πριν το τέλος του έτους. Τα μεσοπρόθεσμα έχουν ήδη αρχίσει να συζητούνται παρασκηνιακά και εκτιμώ ότι η απαίτηση και της Ελλάδας και του ΔΝΤ να μεταφραστούν σε νούμερα -προκειμένου να διευκολυνθεί η απόφαση συμμετοχής του ΔΝΤ στο τρίτο πρόγραμμα- έχει κερδίσει έδαφος, καθώς πλην Σόιμπλε όλες οι άλλες πλευρές, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, σπρώχνουν σε αυτήν την κατεύθυνση: Η ελληνική κυβέρνηση -με τη στήριξη εκτιμώ σε αυτό το θέμα και της αξιωματικής αντιπολίτευσης και της ΤτΕ-, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η Κομισιόν.

Η άμυνα που κρατά ο Σόιμπλε δεν νομίζω ότι είναι τόσο ισχυρή, όσο ήταν πριν από 1,5 χρόνο για τον απλό λόγο ότι έχει υπογράψει και η Γερμανία την ομόφωνη απόφαση του Eurogroup της 24ης Μαΐου. Ο κ. Σόιμπλε δεν μπορεί να έχει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Και το ΔΝΤ, δηλαδή, στο πιλοτήριο του προγράμματος, και την ίδια ώρα να αρνείται οποιαδήποτε μετακίνησή του προς την πλευρά αυτών που ζητά το ΔΝΤ, για την ελάφρυνση του χρέους.

Επομένως, το θέμα είναι πιο κοντά σε έναν συμβιβασμό και μια παγκόσμια συμφωνία για την ελάφρυνση του χρέους απ` ό,τι δείχνουν οι δηλώσεις που έγιναν στην Ουάσινγκτον και θα αποτυπωθεί κατά τη γνώμη μου -και αυτή είναι η επιδίωξή μας- στο Eurogroup της 7ης Δεκεμβρίου. Για να το πετύχουμε αυτό και για να μη διευκολύνουμε αρνητικές εξελίξεις, θα πρέπει να ολοκληρωθεί με επιτυχία και χωρίς καθυστερήσεις η δεύτερη αξιολόγηση. Η ελληνική κυβέρνηση είναι στους επισπεύδοντες γι` αυτήν τη διαδικασία.

Η ελάφρυνση του χρέους θα αποτελέσει πιστοποιητικό σταθεροποίησης και "μαγνήτη"  επενδύσεων

Στο σημερινό Eurogroup οι πάντες θεωρούν θα ολοκληρωθούν τα 15 προαπαιτούμενα και θα δοθεί η δόση των 2,8 δισ.. Για το μετά, κι εφόσον τα πράγματα εξελιχθούν έτσι, είναι η ένταξη της ελληνικής οικονομίας στο πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης της ΕΚΤ, στις αρχές του 2017, που σημαίνει φθηνότερο και περισσότερο χρήμα για τις ελληνικές επιχειρήσεις, που είναι απαραίτητο για επενδύσεις και ταχύτερη μείωση της ανεργίας. Σημειώνω δε εδώ ότι τη βδομάδα που πέρασε, εκτός από την Κομισιόν, και το ΔΝΤ προέβλεψε ανάπτυξη 2,8% για το 2017, μετά από επτά χρόνια ύφεσης που αθροιστικά έφτασε στο 27%.

Αυτή την ώρα δεν χρειαζόμαστε οξύτητα και εκλογές, αλλά σταθεροποίηση της οικονομίας, επενδύσεις, επιστροφή στην ανάπτυξη και η ελάφρυνση του χρέους και τα χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2018 είναι εκείνα τα βήματα που θα καταστήσουν αυτή την ανάπτυξη διατηρήσιμη. Η ελάφρυνση του χρέους δεν είναι μόνο μια ανάσα στα δημοσιονομικά, αλλά και ένα πιστοποιητικό σταθεροποίησης και ένας "μαγνήτης" επενδύσεων, καθώς η Ελλάδα παρουσιάζει αυτή τη στιγμή επενδυτικές ευκαιρίες, αλλά οι υποψήφιοι θέλουν μεγαλύτερη σιγουριά ότι αυτός ο δρόμος για την ελάφρυνση του χρέους δεν θα έχει ασάφειες.

Νομίζω ότι μετά το Brexit οι 27 έχουν συμφέρον να δείξουν ότι προχωρούν ενωμένοι και δεν συμφέρει κανέναν από τους μεγάλους "παίκτες" στην Ευρώπη να ξανανοίξει θέμα ελληνικής κρίσης. Το γεγονός ότι η Ελλάδα και η ελληνική οικονομία έχουν φύγει από τα πρωτοσέλιδα, είναι καλό νέο.

Τώρα βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη καμπή - Το συνέδριο θα δώσει ισχυρή εντολή στον Αλ. Τσίπρα για ένα σχέδιο 3ετίας

Αυτή τη στιγμή φυσικά και υπάρχει σε ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου μας και δυσαρέσκεια και απογοήτευση και θυμός, γιατί παρά το γεγονός ότι τα μέτρα που παίρνει αυτή η κυβέρνηση είναι πολύ πιο ήπια από αυτά των προηγούμενων κυβερνήσεων -5,4 δισ. τα μέτρα για μια τριετία της κυβέρνησης Τσίπρα, 62 δισ. αθροιστικά των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ- για τον πολίτη τα μέτρα που πήραμε εμείς προστίθενται μαζί με τα προηγούμενα στην πλάτη του. Κι ακόμα δεν έχει φανεί στην καθημερινότητα και στην τσέπη του πολίτη αυτή η θετική προοπτική, που εμφανίζεται στους οικονομικούς δείκτες για τις επόμενες χρονιές.

Γι` αυτόν ακριβώς τον λόγο το Συνέδριό μας θα αποφασίσει και θα δώσει μια ισχυρή εντολή στον Αλ. Τσίπρα, με την επανεκλογή του με συντριπτικά ποσοστά στην προεδρία του κόμματος, κατά τη γνώμη μου, για ένα σχέδιο 3ετίας, έτσι ώστε στο τέλος αυτής το 2019, που θα γίνουν οι εκλογές, να συγκρίνουμε τις επιδόσεις της 4ετίας Τσίπρα με τις 4ετίες των προηγούμενων κυβερνήσεων. Τώρα βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη καμπή και κατά τη γνώμη μου το συνέδριο θα εγκρίνει αυτή τη γραμμή πλεύσης -το σχέδιο της 3ετίας.

Ο ανασχηματισμός είναι αρμοδιότητα του πρωθυπουργού και δεν προαναγγέλλεται. Κατά τη γνώμη μου, αυτή τη στιγμή προέχει το συνέδριο, να χαράξει μια καθαρή γραμμή πλεύσης και να κάνει και διορθώσεις, όπου υπάρχουν ανάγκες. Σε ό,τι αφορά στον ανασχηματισμό, η αίσθησή μου είναι ότι χρειάζεται μία κυβέρνηση με ακόμη μεγαλύτερη συνοχή και αποτελεσματικότητα και με τη συμμετοχή και προσώπων ικανών και έντιμων, που να είναι διατεθειμένοι να δουλέψουν για τις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη αυτός ο τόπος, πέρα από αυτούς που ανήκουν στα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση.

Πρέπει να εστιάσουμε στην καταπολέμηση των παθογενειών, που έφεραν τη χρεοκοπία και τα μνημόνια. Χρειαζόμαστε να κάνουμε μια χώρα με ισχυρότερο κοινωνικό κράτος, αλλά και πιο φιλική σε επενδύσεις. Αν δεν παράγουμε περισσότερα και καλύτερα, σε προϊόντα και υπηρεσίες, δεν θα μπορέσουμε να στηρίξουμε και τους αδύνατους, που είναι και οι πιο εκτεθειμένοι σε αυτήν τη σαρωτική κρίση.