ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

26/07/2016

Χρ. Μαντάς: Η ΝΔ και οι συστημικές δυνάμεις της Αντιπολίτευσης έχουν ένα βαθύ τραύμα και μια κρίσιμη απώλεια της πρόσφατης μνήμης

Χρ. Μαντάς: Η ΝΔ και οι συστημικές δυνάμεις της Αντιπολίτευσης έχουν ένα βαθύ τραύμα και μια κρίσιμη απώλεια της πρόσφατης μνήμης



Τοποθέτηση του  Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη συζήτηση της πρότασης της ΝΔ για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής σχετικά με τα αίτια επιβολής των capital controls

Κυρίες πολλές, νομίζω ότι αξίζει πραγματικά να αξιοποιήσουμε αυτή τη δυνατότητα και κύριοι Βουλευτές, αν και δεν είμαστε αυτή τη στιγμή πολλοί στην Αίθουσα και που δίνει η πρόταση για Εξεταστική Επιτροπή για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, προ του επταμήνου της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, για να κάνουμε ορισμένες διαπιστώσεις και να σκεφθούμε ορισμένα πράγματα.

Πρώτα απ’ όλα, θέλω να πω ότι πρέπει να έχουμε υπόψιν μας το γενικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται αυτή η συζήτηση. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ζούμε, θα έλεγα, σε ταραγμένες εποχές και αυτό πρέπει να το έχουμε όλες και όλοι στον νου μας.

To λέω κυρίως διότι δεν φαίνεται η Ευρώπη, τουλάχιστον προς το παρόν, να προσανατολίζεται σε μια κατεύθυνση δημοκρατίας, κοινωνικής αλληλεγγύης, σε μια κατεύθυνση που θα έκανε τον κόσμο να νιώθει λίγο διαφορετικά. Αντίθετα, νομίζω ότι η έξαρση του ευρωσκεπτικισμού, έτσι όπως εκφράστηκε και με όλα τα τελευταία γεγονότα, αλλά και με αυτά που έχουμε μπροστά μας, –θυμίζω το περίφημο δημοψήφισμα για τα προσφυγικά στην Ουγγαρία που επίκειται, θυμίζω τις αυστριακές εκλογές για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που είναι μπροστά μας, με τη συνύπαρξη ενός ακροδεξιού στη διεκδίκηση της υποψηφιότητας για Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Αυστρία- όλα αυτά δημιουργούν ένα κλίμα και ένα περιβάλλον που πραγματικά οφείλουμε να το λάβουμε υπόψη μας και να μας προβληματίσει σε κάθε περίπτωση.

Το λέω αυτό γιατί θέλω να πω ένα κεντρικό πολιτικό συμπέρασμα που πρέπει κανείς να έχει στο μυαλό του και πρέπει, θα έλεγα, και γενικότερα οι δημοκρατικές προοδευτικές δυνάμεις να έχουν στο μυαλό τους μιλώντας για την διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, για την πρώτη φορά Αριστερά.

Κοιτάξτε, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ήταν κρίσιμο πράγμα για τη χώρα μας και για την Ευρώπη να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση. Σκεφτείτε –και θέλω να το σκεφτούμε όλοι μαζί- πώς η ακροδεξιά θα μπορούσε να πάρει άλλη μια δυνατότητα και στη χώρα μας. Και αυτός ο κίνδυνος δεν έχει σταματήσει.

Από αυτή την άποψη, θα έλεγα, κλείνοντας αυτό το γενικό μέρος, ότι η πρωτοβουλία της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης νομίζω ότι είναι μια άσφαιρη πρωτοβουλία και εξελίσσεται ως μια τέτοια. Είναι άσφαιρη πρωτοβουλία, χωρίς ουσιαστικό στόχο και λίγο μίζερη, θα έλεγα. Είναι μίζερη γιατί περιορίζεται σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα, προσπαθώντας να στοχοποιήσει. Και μάλιστα αναφέρεται στο πρώτο επτάμηνο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι τόσο large, ας πούμε, όπως η πρόταση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ή παλαιότερη πρόταση της Νέας Δημοκρατίας, που έλεγε «από το 1981 Εξεταστική», αν θυμάμαι καλά, αλλά νομίζω ότι θυμάμαι καλά.

Προσωπικά δεν είμαι ιδιαίτερα φαν, ας το πω έτσι, των Εξεταστικών Επιτροπών και γενικά των δικαστικών δρόμων διερεύνησης της ιστορίας. Άλλο αυτό. Επειδή άκουσα και μερικά, θα έλεγα, ίσως ακραία πράγματα σε σχέση με το ποινικό κομμάτι, που ειπώθηκαν από τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας, νομίζω ότι πρέπει να είμαστε λίγο προσεκτικοί και σε αυτά.

Η Νέα Δημοκρατία και οι συστημικές δυνάμεις της Αντιπολίτευσης έχουν ένα βαθύ τραύμα και μια κρίσιμη απώλεια της πρόσφατης μνήμης. Το βαθύ τραύμα είναι η απώλεια της εξουσίας και η απομάκρυνση της αριστερής παρένθεσης. Είναι ένα πράγμα, το οποίο είναι αδύνατον, όπως όλα δείχνουν, να το χωνέψουν. Είναι κάτι, το οποίο όλο και το επαναφέρουν. Βεβαίως, έχουν μια κρίσιμη απώλεια της πρόσφατης μνήμης, διότι συστηματικά ξεχνούν ότι μέσα σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα υπήρξαν κάποιες εκλογικές αναμετρήσεις, υπήρξαν κάποιες εκλογές. Εσείς μπορείτε να πιστεύετε ότι δεν έγιναν ποτέ, αλλά να που έγιναν και να που έδωσαν τα αποτελέσματα που έδωσαν.

Ο στόχος της Νέας Δημοκρατίας, συνοψίζοντας είναι να πάρει επιτέλους μια πρωτοβουλία. Έχει χάσει την πρωτοβουλία. Έχει κλείσει η αξιολόγηση και συνεχώς νομίζει ότι αυτή η περίφημη αριστερή παρένθεση θα κλείσει, αλλά δεν γίνεται, δεν κλείνει. Και όλο αγωνιά και δωσ’ του ξανά και τον Σεπτέμβρη νέος στόχος. Καταρρέετε, αποδράμετε, ξέρω εγώ, φεύγετε, όλα αυτά. Και μάλιστα αυτό γίνεται τώρα που τα αποκαλυπτήρια στην Εξεταστική Επιτροπή προχωρούν σταθερά. Δεν θέλω να πω τίποτα περισσότερο ούτε να βγάλω πρόωρα συμπεράσματα.

Όμως, θέλω να πω κάτι, το οποίο νομίζω ότι πρέπει να είναι σαφές προς όλες τις πλευρές. Εμείς, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, είμαστε περήφανοι για ολόκληρη την προσπάθειά μας από τον Γενάρη του 2015 και μέχρι σήμερα και στη συνέχεια.

Και είμαστε περήφανοι για ολόκληρη την προσπάθειά μας, διότι έχουμε γνώση ότι κάναμε μια έντιμη, συστηματική, αγωνιώδη, σε πολύ δύσκολες συνθήκες προσπάθεια, με βάση την εντολή του λαού και δεν παραβήκαμε την εντολή του λαού. Αυτό ξεχνάτε. Τον Γενάρη είχαμε μια πολύ συγκεκριμένη εντολή. Την εξαντλήσαμε.

Φτάσαμε ως το δημοψήφισμα κάτω από ασφυκτικές συνθήκες, έχοντας καταθέσει πριν -το ξεχνάτε αυτό πολλές φορές- στις 22 Ιουνίου στο Eurogroup τη δική μας πρόταση με τα prior actions, αυτά που είχαν μέσα και λιτότητα και είχαν και πλευρές που εμείς δεν τις θέλαμε. Την απέρριψαν. Μας έφεραν έναν απίστευτο εκβιασμό, επί πέντε μήνες, ένα πάρα πολύ βάρβαρο μνημόνιο με τέσσερις αξιολογήσεις. Το ξεχνάτε.

Και φτάσαμε στο δημοψήφισμα. Φτάσαμε σε έναν επώδυνο συμβιβασμό και φέραμε αυτόν τον επώδυνο συμβιβασμό στον λαό. Και πήραμε την έγκρισή του να προχωρήσουμε. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτά είναι τα γεγονότα.

Θα ήθελα να πω και δύο πλευρές, που νομίζω ότι είναι κεντρικές στην ερώτηση και στην κατάθεση της πρότασης της Νέας Δημοκρατίας, που αφορούν και την ανακεφαλαιοποίηση και το περίφημο κόστος της διαπραγμάτευσης και θα κλείσω με αυτά.

Πρώτα από όλα, επειδή είπε και ο Αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας για τους δύο θεσμικούς παράγοντες που πρέπει να ρωτήσουμε, εννοώντας τον κ. Ρέγκλινγκ και τον κ. Στουρνάρα, ας ρωτήσουμε και δύο, επίσης, θεσμικούς παράγοντες σε προηγούμενη περίοδο για αυτά που λένε, τον κ. Σαμαρά και τον κ. Χαρδούβελη, οι οποίοι έχουν κάνει σαφέστατες δηλώσεις. Δεν θέλω να τις επαναλάβω.

Ας δούμε, λοιπόν, για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ποιο ήταν το κρίσιμο θέμα. Ποιο ήταν το κρίσιμο θέμα; Ότι σε όλες τις προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις το δημόσιο έδινε ως κίνητρο για την προσέλκυση ιδιωτών την απώλεια του δικαιώματός του ως μετόχου της πλειοψηφίας, αλλά και την κυριότητα των μετοχών του. Έδινε αποκλειστικά δικαιώματα επαναγοράς ομολόγων στο ΤΧΣ και έτσι διατηρούσαν την κυριαρχία τους οι ιδιώτες που είχαν μειοψηφικό πακέτο στις τράπεζες.

Αυτό το οποίο γινόταν, ήταν ότι τα «κόκκινα» δάνεια, τα οποία ουδέποτε αντιμετωπίστηκαν -ουδέποτε έγινε σοβαρή προσπάθεια για τα «κόκκινα δάνεια» και αυτό σημειώνεται μέσα στην Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος- έγιναν εκρηκτικό πρόβλημα και στα τέλη του 2013 μαζί με τις επισφαλείς αναδιαρθρώσεις έφθαναν το 40%. Άρα, η ανάγκη για ανακεφαλαιοποίηση υπήρχε έτσι κι αλλιώς και εξελισσόταν. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Η άλλη πραγματικότητα, την οποία νομίζω ότι ξέχασε ο κ. Γεωργιάδης, όταν έκανε τις προσθέσεις, ήταν ότι η ανακεφαλαιοποίηση, παρά τις όποιες προβλέψεις, 5 δισεκατομμύρια ευρώ και κάτι στοίχισε. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

Τώρα, να πω μια κουβέντα -και να κλείσω με αυτό- για το περίφημο θέμα του κόστους. Θα πάω μόνο -γιατί τα υπόλοιπα έχουν ειπωθεί- στο επιχείρημα της βιωσιμότητας, σε αυτό το επιχείρημα που αναφέρθηκε κυρίως από τον κ. Βενιζέλο, αλλά και μερικούς άλλους, όπου έγινε μια -νομίζω- λαθροχειρία, που οφείλουμε να την πούμε.

Κοιτάξτε, είναι διαφορετικό πράγμα να λέει κάποιος ότι στην εκτίμηση βιωσιμότητας του χρέους μιλάμε για ένα χρέος, το οποίο θα γίνει 250% το 2060 και να μην λέμε ότι αυτό γίνεται με παραδοχή πρωτογενών πλεονασμάτων 4,5% για πάντα και διαφορετικό πράγμα να λέμε για την πρόβλεψη του 2016 του ΔΝΤ, που για το ίδιο χρονικό διάστημα είναι 250% με 1,5% πρωτογενή πλεονάσματα.

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Σημαίνει ότι αν πηγαίναμε στην πρώτη εκδοχή, θα σήμαινε τουλάχιστον ένα ύψος μέτρων κάθε χρόνο κοντά στα 9 δισεκατομμύρια ευρώ .

Το δεύτερο σενάριο σημαίνει πρακτικά ότι έχουμε μπροστά μας αυτό που η Κυβέρνηση στις 24 Μάιου πέτυχε, δηλαδή, τη διαδικασία αναδιάρθρωσης του χρέους. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτή είναι η αλήθεια.


Συνεπώς -για να κλείσω- είμαστε μπροστά σε έναν πολύ μίζερο, θα έλεγα, αντιπερισπασμό της Νέας Δημοκρατίας. Δεν υπάρχει περίπτωση. Ήταν η πιο ανοιχτή διαπραγμάτευση που έγινε στην ιστορία αυτού του τόπου. Συνεπώς, κατά τη γνώμη μου, και ο ιστορικός του μέλλοντος και όλοι εμείς, μέσα από τις διαδικασίες μας, θα μάθουμε την αλήθεια, η οποία, ποτέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,  δεν μπορεί να είναι μια αλήθεια ουδέτερη. Το θυμίζω αυτό.



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ