Συνέντευξη του μέλους της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ στο amfissaface.gr και στον Ηλία Τσίγκα

Κ. Σκορίνη, τις τελευταίες δεκαετίες ο λαός είχε εναποτεθεί στο περιθώριο των πολιτικών διεργασιών και των πολιτικών εξελίξεων σε ένα καθεστώς τέλειας λειτουργικής αποαντιπροσώπευσης. Με ποιους τρόπους ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση του Αλ. Τσίπρα μπορούν να συνεισφέρουν ουσιαστικά στην κατεύθυνση της θεσμικής ενσωμάτωσης της Κοινωνίας των Πολιτών στη διακυβέρνηση της ελληνικής Πολιτείας;

Ως ΣΥΡΙΖΑ είχαμε εξαρχής σταθεί απέναντι σε λογικές στείρας ανάθεσης από τους πολίτες στα χέρια των «ειδικών». Η Συνταγματική αναθεώρηση οφείλει να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Η δυνατότητα για παράδειγμα, με ένα απαιτούμενο αριθμό υπογραφών από τους πολίτες, να εισάγονται προς νομοθέτηση μεγάλες ή μικρότερες κοινωνικοοικονομικές αλλαγές προς όφελος αυτών. Ακόμα και η δυνατότητα προς απόσυρση νόμων που καταφανώς κινούνται εχθρικά προς το κοινωνικό σύνολο. Πολλοί δρόμοι υπάρχουν για τη συμμετοχική διαδικασία. Η πολιτική βούληση ήταν που εν πολλοίς απουσίαζε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Σας θυμίζω πως αντιδρούσαν και αντιδρούν τα αστικά κόμματα σε κάθε σκέψη για δημοψηφίσματα. Τρόμος και κινδυνολογία… Ιδού τα αποτελέσματα από τους σοφούς μέντορες της λαϊκής χειραφέτησης. Η χρεοκοπία και τα μνημόνια!

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε ένα οργανωτικό μεταίχμιο και σε μια περίοδο αναπροσαρμογής των κομματικών οργάνων του. Ο Πρόεδρος του κόμματος έχει ζητήσει επανειλημμένα η κομματική στελέχωση να ευθυγραμμιστεί με την κοινωνική πλειοψηφία που το κόμμα σπονδύλωσε και συνάρθρωσε στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις. Γιατί ένας ψηφοφόρος που επέλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις εκλογές να γίνει και μέλος των κομματικών του οργανώσεων;

Όποιος και όποια αισθάνεται ότι τον αφορά η υπόθεση της διαμόρφωσης του ΣΥΡΙΖΑ ως το μεγάλο δημοκρατικό, αριστερό κόμμα των λαϊκών αναγκών και ταυτόχρονα της λειτουργίας του ως παράδειγμα για την Αριστερά του 21ου αιώνα είναι καλοδεχούμενος, αναγκαίος και χρήσιμος. Θέλουμε να διαμορφώσουμε ένα κόμμα ανοιχτό, δημοκρατικό, παράδειγμα συλλογικού αριστερού ήθους. Πολιτικά, οργανωτικά και κινηματικά μάχιμο για τη διαμόρφωση της ηγεμονίας στον μεγάλο και διαρκή αγώνα για τον κοινωνικό μετασχηματισμό.

Όχι ένα κόμμα περίκλειστο και αποστειρωμένο, αλλά ένα ανοιχτό κόμμα σε ανθρώπους που βρίσκουν την πολιτική μας πρόταση αξιόπιστη και ελπιδοφόρα. Ένα κόμμα που θα εμπνέει τους πολίτες να ενταχθούν και να δουλέψουν για την επιτυχία του πολιτικού σχεδίου. Δεν θέλουμε ένα κόμμα χειροκροτητών, αλλά ενεργών μελών που θα καταθέτουν προτάσεις και θα συνδιαμορφώνουν κάθε στιγμή την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Ακριβώς επειδή δεν είμαστε ίδιοι με τα συστημικά κόμματα. Γιατί στη δική μας γεωγραφία στήνονται ανθρωποκεντρικές κοινωνίες και όχι οικονομίστικες οάσεις για λίγους εκλεκτούς φυλάρχους.

Ποιοι είναι οι στόχοι του κόμματος, ποσοτικοί και ποιοτικοί, από τις εν εξελίξει κομματικές διεργασίες και εν όψει του Συνεδρίου του κόμματος;

Το 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ φιλοδοξούμε να αποτελέσει ένα συνέδριο ισχυροποίησης και αντιστοίχισης του κομματικού με τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα ένα συνέδριο στοχασμού, εμβάθυνσης και απολογισμού. Καλούμαστε να βρούμε τον ουσιαστικό δρόμο συμπόρευσης με τους πολίτες εκείνους τα συμφέροντα των οποίων εκπροσωπούμε, τους νέους, τα λαϊκά στρώματα, τους άνεργους, τους ενεργούς πολίτες. Μέσα από τις διαδικασίες μας, οφείλουμε λοιπόν να αναλάβουμε την πρωτοβουλία και να βάλουμε τα θεμέλια για τη συγκρότηση του αριστερού πόλου που θα φέρει τη δημοκρατική εμβάθυνση, την αλλαγή του παραγωγικού προτύπου, τη ρήξη με τις παθογένειες και τη θεμελίωση δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Στόχος μας, είναι να καταδειχτεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ριζοσπαστικό σύγχρονο κόμμα της Αριστεράς, το οποίο δεν κλείνεται στον εαυτό του και στις παραδοσιακές μορφές άσκησης και συμμετοχής στην πολιτική, αλλά μαζικοποιείται επιχειρώντας να εκφράσει ακόμη πιο αποτελεσματικά τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.

Στο μετα-πελατειακό πλαίσιο που έχει εισαχθεί η ελληνική πολιτική ζωή, σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο, ποιος ο ρόλος του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ σε μια πολιτική κονίστρα με κυβέρνηση με διακριτό κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ;

Ο ρόλος του κόμματος δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ένας ρόλος παρακολουθητή των εξελίξεων. Το κόμμα πρέπει να αποκτήσει ρόλο συνυπευθυνότητας και οργανικής σύνδεσης με την Κυβέρνηση. Όχι για να γίνει κομμάτι του κράτους και συνδιαχειριστής της διαφθοράς και των πελατειακών δικτύων, όπως τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα για δεκαετίες, αλλά για να διασφαλίσει τη διαμεσολάβηση της Κυβέρνησης με την ίδια την κοινωνία. Στόχος μας είναι το κόμμα να ακούει την κοινωνία και να ζυμώνεται μαζί της, να επισημαίνει παραλείψεις και αστοχίες της κυβέρνησης, να οργανώνει την πολιτική του επιχειρηματολογία και προγραμματικά και ιδεολογικά, να δίνει ιδέες, προτάσεις, επεξεργασίες για το παρόν και το μέλλον του χώρου.

Από διάφορες πλευρές προβάλλεται η άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αργά, αλλά σταθερά, τείνει προς τη σοσιαλδημοκρατία. Η γνώμη σας;

Θα ακουστεί αιρετικό, πιστεύω όμως ότι συμβαίνει περίπου το αντίθετο. Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, που τα τελευταία χρόνια είχε μετατραπεί στον άβουλο συνοδοιπόρο και αχθοφόρο του νεοφιλελευθερισμού, έχει αρχίσει επιτέλους να αντιλαμβάνεται τις διαλυτικές σε επίπεδο κοινωνίας συνέπειες της σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας και της άκρατης λιτότητας και κάνει μικρά αλλά σταθερά βήματα μετατόπισης προς θέσεις και ιδέες που υποστηρίζουμε από παλιά. Μέσα στο ασφυκτικό κλίμα που βιώνουμε πανευρωπαϊκά, αριστερό είναι ο,τιδήποτε καταφέρνει να προστατεύσει στον μέγιστο βαθμό τα κοινωνικά, εργασιακά και πολιτικά δικαιώματα και ταυτόχρονα δημιουργεί θέσεις εργασίας και ανοίγει τον δρόμο για τη μείωση της οδυνηρής ανεργίας.

Χρειαζόμαστε χώρο, χρόνο και νέες διεθνείς συμμαχίες για τις βαθύτερες αριστερές τομές. Αυτές έπονται της ανάγκης αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης. Συνεπώς, υπό αυτό το πρίσμα, θεωρώ πως ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει αδιαπραγμάτευτα στον αριστερό πόλο της πολιτικής μας ζωής, με στόχο την ιδεολογικοπολιτική του ηγεμονία στον χώρο της ανανεωτικής, ριζοσπαστικής, οικολογικής και σοσιαλιστικής Αριστεράς. Μας πολεμούν οι πάντες σχεδόν! Γιατί άραγε;

Με βάση και τις τελευταίες αποφάσεις, κόμμα και κυβέρνηση καταλήγουν στην απλή αναλογική ως βασικό κρηπίδωμα για το εκλογικό σύστημα και τον νέο εκλογικό νόμο. Εκτός από το ότι η θέση αυτή είναι πάγια για τον ΣΥΡΙΖΑ, ποιοι άλλοι λόγοι σας παρώθησαν στην προσήλωση σε αυτή την επιλογή;

Η απλή αναλογική αποτελεί για εμάς ζήτημα ταυτότητας. Η πάγια, όπως σωστά είπατε, θέση μας είναι ότι μόνο με το σύστημα αυτό εξασφαλίζεται η πραγματική ισοτιμία της ψήφου όλων των πολιτών, η γνήσια αντιπροσωπευτικότητα της λαϊκής ψήφου. Θα είμασταν λοιπόν πλήρως ανακόλουθοι εάν για τόσα χρόνια υποστηρίζαμε τη θεμελιώδη αυτή άποψη και σήμερα, που έχουμε την ιστορική ευθύνη της διακυβέρνησης, ενεργούσαμε διαφορετικά. Η απλή αναλογική εξάλλου ευνοεί τις κυβερνήσεις συνεργασίας σε στέρεες προγραμματικές βάσεις και όχι σε τακτικιστικές λογικές, με το σύστημα αυτό θα κληθούν όλα τα κόμματα να πάρουν ξεκάθαρες θέσεις, γνωρίζοντας πως την επαύριο των εκλογών είναι πολύ πιθανόν να κληθούν να συμμετάσχουν σε κάποιον κυβερνητικό συνασπισμό. Τώρα φωνάζει η ΝΔ! Οικουμενική δεν ζητούσαν; Οι σταθερές κυβερνήσεις μας θέρισαν τη χώρα.. Με την απλή αναλογική θα αλλάξει και η πολιτική κουλτούρα, νέοι πιο υγιείς πολιτικοί σχηματισμοί θα σχηματισθούν και πιο όμορες προγραμματικές συμφωνίες θα γεννηθούν.

Ψήφος στα 17 σημαίνει με δυο λέξεις εδραία εμπιστοσύνη στους νέους ή προσπάθεια ενσωμάτωσής τους στις κυρίαρχες πολιτικές και κομματικές νόρμες και ποδηγέτησής τους, εν τέλει, από αυτές; Τελικά, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ισχυριστεί ότι παραμένει ανόθευτα αντισυστημικό κόμμα;

Αδυνατώ να αντιληφθώ πώς το δικαίωμα ψήφου ενός νέου ανθρώπου στην ηλικία των 17 μπορεί να εκληφθεί ως προσπάθεια ενσωμάτωσης και ποδηγέτησης από κάποιον πολιτικό φορέα. Νομίζω πως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, όταν δηλαδή λαμβάνεις σοβαρές πολιτικές αποφάσεις που αφορούν το μέλλον των εκκολαπτόμενων γενεών και δεν δίνεις το δικαίωμα στους ανθρώπους αυτούς να εκφράσουν την άποψή τους, τότε είναι που τους χειραγωγείς. Έχουμε λοιπόν απόλυτη εμπιστοσύνη στους νέους και στις νέες μας και θεωρούμε αυτονόητο το δικαίωμά τους να συμμετέχουν στα κοινά και να εκφράζουν μέσω της ψήφου τους τη βούλησή τους.

Σε ό,τι αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας, πιστεύω ότι η -από την πρώτη μέρα της ανάληψης των καθηκόντων μας- λυσσαλέα αντίδραση των εγχώριων κέντρων και παράκεντρων εξουσίας και η ιδιότυπη συμμαχία που έχει δημιουργηθεί εντός και εκτός συνόρων με στόχο την αποδόμηση και τη συνεχή φθορά της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν την καλύτερη απάντηση. Όταν το σύστημα που σας περιέγραψα παραπάνω σε θεωρεί εμφανώς αντίπαλό του, τότε νομίζω πως δικαιούσαι να μην θεωρείσαι συστημικός, με την κακή χροιά που εννοείτε.

Κ. Σκορίνη, η μάχη ενάντια στην ολιγαρχία που ενθυλάκωσε το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της υπεραξίας και του πλούτου που παρήγαγε ο ελληνικός λαός καθώς και τους πόρους που συνέρρευσαν από τη συμμετοχή μας στην ΕΕ, θεωρείται ότι εξαντλείται στη μάχη ενάντια στη διαπλοκή ή θαρρείτε πως απαιτούνται παρεμβάσεις και σε άλλα πεδία; Και αν ναι, επιθυμείτε να μας προσδιορίσετε κάποια από αυτά, καθώς και τον χρονικό ορίζοντα εκτύλιξής τους;

Θα πρέπει να συνομολογήσουμε το τι συνέβη στη χώρα τα τελευταία χρόνια και το πώς φτάσαμε μέχρι εδώ. Θεωρώ ότι το ζήτημα δεν ήταν μόνο η εκτόξευση των ελλειμμάτων ή η αδυναμία διαχείρισης του χρέους, αλλά μια βαθιά δομική κρίση πλαισίου αρχών και αξιών που αντανακλά σε όλες της πτυχές της οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής οργάνωσης της χώρας. Είναι λοιπόν απαραίτητο ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανόρθωσης της κοινωνίας, αναγέννησης της δημοκρατίας, μετασχηματισμού του κράτους και της οικονομίας, στην κατεύθυνση ενός κοινωνικά δίκαιου και οικολογικά βιώσιμου υποδείγματος. Άρα, απαιτούνται σε βάθος αλλαγές, μεταρρυθμίσεις με συγκεκριμένη κοινωνική και οικονομική μεροληψία και στόχευση.

Κινούμαστε στην κατεύθυνση αυτή, ενδεικτικά σας αναφέρω τον πρόσφατα ψηφισμένο αναπτυξιακό νόμο, καθώς και το νομοσχέδιο για την ανάπτυξη και εξάπλωση της κοινωνικής οικονομίας στη χώρα μας, που σύντομα θα γίνει νόμος του κράτους. Δεν μας αρκούν όμως αυτά, ούτε δηλώνουμε ικανοποιημένοι. Ταυτόχρονα, άμεσος στόχος μας είναι η επίλυση των προβλημάτων που απασχολούν την καθημερινότητα του πολίτη και που σχετίζονται με τη συναλλαγή του με το κράτος, η εστίαση δηλαδή σε απλά ζητήματα που απορρέουν από την όποια γραφειοκρατία και τυχόν ευθυνοφοβία.

Αυτό θα ενισχύσει το αίσθημα ισονομίας και ισοτιμίας και παράλληλα θα αποδείξει για μια ακόμη φορά τη διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τα υπόλοιπα κόμματα του παλαιού πολιτικού συστήματος.

Η ελληνική οιονεί αστική τάξη απέτυχε με παταγώδη τρόπο να εξελιχτεί στον απαιτούμενο “Leader” (οδηγό) της ελληνικής κοινωνίας. Τραγική κατάληξη η παράδοση της χώρας στην τρόικα και στους δανειστές. Ποιες κοινωνικές δυνάμεις καλούνται πλέον να επωμιστούν αυτόν τον ρόλο;

Η διαδικασία αποκατάστασης των τραυμάτων που άφησαν η κρίση και τα μνημόνια, καθώς και το στρεβλό μεταπρατικό μοντέλο της οικονομίας μας, δυστυχώς θα απαιτήσει επίπονες και μακροχρόνιες προσπάθειες. Είναι απαραίτητη η αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της Ελλάδας, καθώς η έννοια του επιχειρείν είχε εν πολλοίς ταυτιστεί με την αυτοαπασχόληση και όχι με τη συνεργατικότητα και τις συνέργειες (clusters). Tην αφετηρία για τη ριζική αυτή αλλαγή πορείας, φιλοδοξούμε να τη σηματοδοτήσει ο νέος Αναπτυξιακός νόμος, ο οποίος δίνει έμφαση στα παραγωγικά πλεονεκτήματα της χώρας μας, στους τομείς της Αγροδιατροφής, του Τουρισμού και των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνίας κλπ.

Το ΕΣΠΑ, οι αγροτικοί νέοι συνεταιρισμοί, οι ομάδες παραγωγών, η αναπτυξιακή τράπεζα και άλλα εργαλεία στοχεύουν στο να κινητοποιήσουν τις νέες αλλά και παλιές παραγωγικές δυνάμεις για την δίκαιη παραγωγική ανασυγκρότηση. Η παραγωγική βάση της χώρας που βρίσκεται σε πλήρη σχεδόν συστολή την τελευταία δεκαπενταετία να εκτιναχθεί. Δεν είναι εύκολο αλλά αυτός είναι ο δρόμος.

Την εποχή αυτή σχηματοποιούνται οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Θέλετε να μας περιγράψετε με συντομία τη βασική φιλοσοφία που θα τις διέπει; Ποιες λέξεις-κλειδιά μπορούν να περιγράψουν την αναγκαία όσο ποτέ αποσύζευξη της κατά τόπο Κοινωνίας των Πολιτών από τη δυναστεία των προυχοντικής-μετα-οθωμανικής λογικής τοπικών πλεγμάτων εξουσίας;

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μιλήσει ανοικτά για μια βαθιά, θεσμική και δημοκρατική μεταρρύθμιση με στόχο τη διαφάνεια, την κοινωνική λογοδοσία και τον δημοκρατικό έλεγχο στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Δεν γίνεται η συμμετοχή των πολιτών να περιορίζεται σε μια ψήφο κάθε πέντε χρόνια, ούτε τα τοπικά πλέγματα εξουσίας να φοβούνται τη λαϊκή πρωτοβουλία. Η λέξη-κλειδί στην περίπτωση αυτή είναι η αμεσοδημοκρατία, χρειάζεται όμως υπομονή και επίγνωση ότι δεν μπορούν να αλλάξουν όλα από τη μια μέρα στην άλλη. Η εμπειρία ανάλογων μοντέλων λειτουργίας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε άλλες χώρες μπορεί να μας φανεί εξαιρετικά χρήσιμη, από τον τρόπο που οριοθετείται και συνεργάζεται με την κεντρική διοίκηση μέχρι τον τρόπο που εμπλέκει τους πολίτες. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ο εγγύτερος θεσμός στον πολίτη και αντικειμενικά μπορεί να αποτελέσει έναν σημαντικό πυλώνα της δημοκρατικής ανασυγκρότησης της χώρας. Και αυτή η αλλαγή θα γίνει όπως και πολλές άλλες. Λίγη υπομονή. Σε δύο χρόνια δεν ανασυντίθεται ότι επί 40 χρόνια έτρωγε τα σωθικά μας.