Η χθεσινή συγκέντρωση των "Παραιτηθείτε" ήταν μια παταγώδης αποτυχία της στρατηγικής του γιουρουσιού, με στόχο την πτώση της κυβέρνησης

Νομίζω ότι η χθεσινή συγκέντρωση των "Παραιτηθείτε" ήταν μια παταγώδης αποτυχία της στρατηγικής του γιουρουσιού, με στόχο την πτώση της κυβέρνησης. Κι ο λόγος που απέτυχε είναι γιατί η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν θέλει αστάθεια και εκλογές, αλλά μείωση της ανεργίας και ανάπτυξη. Και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο το αίτημα προς την κυβέρνηση -γιατί ο λαός δεν είναι ευχαριστημένος και η κυβέρνηση κάνει τον απολογισμό της- δεν είναι "παραιτηθείτε", αλλά "κυβερνήστε και φέρτε αποτελέσματα, δεν θέλουμε πια λόγια". Το στοίχημα, λοιπόν, για την κυβέρνηση είναι να αρχίσει να παράγει έργο, έτσι ώστε σε έναν χρόνο να είναι ορατή η ανάκαμψη της οικονομίας και η έξοδος από αυτό το παρατεταμένο τούνελ της κρίσης.

Οι πολίτες περιμένουν από μας ορατά, μετρήσιμα αποτελέσματα και όχι θαύματα. Το στοίχημα με το οποίο εξελέγη η κυβέρνηση Τσίπρα ήταν να διαχειριστεί με τον πιο δίκαιο δυνατό τρόπο αυτή τη δύσκολη και προβληματική συμφωνία του περασμένου καλοκαιριού και να φέρει το ταχύτερο το τέλος της ύφεσης και της μονομερούς λιτότητας. Και επίσης, να θεραπεύσει βήμα βήμα ορισμένες παθογένειες, που έχουν σχέση με τη φοροδιαφυγή, το πελατειακό κράτος, τη διαφθορά, τη γραφειοκρατία και την επικίνδυνα αργή απονομή της δικαιοσύνης. Και σε αυτά, επειδή η κυβέρνηση αφιέρωσε μέχρι τώρα ένα μεγάλο μέρος της δυναμικής της στη διαπραγμάτευση, έχει μείνει πίσω. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ρεύμα εναλλακτικής λύσης. Οι πολίτες δεν θεωρούν πειστική εναλλακτική λύση την εκ δεξιών αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ εκ μέρους της ΝΔ, ούτε αυτή που γίνεται εξ αριστερών, καθώς είναι πιο αδύναμη και πολυδιασπασμένη. Άρα ο ΣΥΡΙΖΑ, με όλα του τα λάθη και τις αδυναμίες, έχει έναν χρόνο μπροστά του για να ξεδιπλώσει με έργα το πολιτικό του σχέδιο -με ορίζοντα τετραετίας και πίεση από τους πολίτες για μετρήσιμα αποτελέσματα.

Πρέπει να αυξήσουμε την πίτα, διατηρώντας νοικοκυρεμένα δημόσια νοικοκυριά, ώστε να κινήσουμε τη μηχανή της ανάπτυξης και να μειωθεί το φορολογικό βάρος

Η παρέμβαση Στουρνάρα έχει κάποιες επισημάνσεις, οι οποίες ενισχύουν τη διαπραγματευτική θέση της χώρας και της κυβέρνησης, κι αυτό γιατί ο κ. Στουρνάρας δεν είναι απλώς ο διοικητής της ΤτΕ, αλλά κι ο πρώην υπουργός Οικονομικών. Ο κ. Στουρνάρας ζήτησε από τους δανειστές να σταματήσουν επιτέλους να αναβάλλουν τη συγκεκριμενοποίηση της ελάφρυνσης του χρέους, γιατί αυτό θα δώσει ανάσα ανάπτυξης και προοπτική κι ένα επιπλέον σήμα σταθεροποίησης για επενδύσεις στην Ελλάδα. Ζήτησε, επίσης, να δοθούν στην Ελλάδα μετά το 2018 πιο χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα, κάτι για το οποίο φωνάζει ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση εδώ και καιρό και έχει πετύχει κάποιες δεσμεύσεις.

Το τρίτο, που αφορά στην υπερφορολόγηση, είναι μια πάγια ανάγκη δεκαετιών για την ελληνική οικονομία. Για να ελαφρυνθούν αυτοί που υπερφορολογούνται -και είναι συνεπείς φορολογούμενοι- πρέπει να διευρυνθεί η φορολογική βάση. Που σημαίνει, ότι αυτοί που δεν πληρώνουν φόρους, πρέπει να αρχίσουν να πληρώνουν. Και για να ξεφύγουμε από τον φαύλο κύκλο, που δημιουργεί την αίσθηση της σισύφειας προσπάθειας, το κρίσιμο θέμα είναι η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Αν αυτό επιτευχθεί -και οι προβλέψεις λένε ότι το 2017, 2018 και 2019 θα έχουμε ανάπτυξη της τάξης του 3%- και την ίδια ώρα διευρυνθεί η φορολογική βάση, τότε θα ελαφρυνθούν όσοι υπερφορολογούνται.

Πέρσι αυξήθηκε πολύ ο τουρισμός στην Ελλάδα, ειδικά σε νησιά όπως η Μύκονος και η Σαντορίνη. Τα έσοδα, ωστόσο, πέρσι από τον ΦΠΑ σε αυτά τα νησιά μειώθηκαν. Το στοίχημα, λοιπόν, για τη διοίκηση είναι φέτος -που αναμένεται να αυξηθεί ακόμα περισσότερο ο τουρισμός- να αυξηθούν και τα φορολογικά έσοδα. Το κρίσιμο είναι να αυξήσουμε την πίτα και διατηρώντας νοικοκυρεμένα δημόσια νοικοκυριά να μπορέσουμε να κινήσουμε τη μηχανή της ανάπτυξης, ώστε να μειωθεί το φορολογικό βάρος. 

Θα ήταν καλό αν διαμορφώναμε ένα πάγιο και σταθερό εκλογικό σύστημα, ώστε να μην «τον κόβει και τον ράβει στα μέτρα της» η εκάστοτε κοινοβουλευτική πλειοψηφία

Η αλλαγή του εκλογικού νόμου και η αναθεώρηση του Συντάγματος είναι υποθέσεις που απαιτούν ουσιαστικό διάλογο, με στόχο την ευρύτερη συνεννόηση. Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τον εκλογικό νόμο είναι η απλή αναλογική και με αυτή νομίζω πρέπει να προσέλθει στη συζήτηση. Από εκεί και πέρα, θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και χρησιμότητα για τον τόπο, αν μπορούσαν οι πολιτικές δυνάμεις με επιμέρους μετακινήσεις από την αρχική τους θέση να διαμορφώσουν μία πλειοψηφία στη Βουλή πάνω από 200 βουλευτές, έτσι ώστε να πετύχουμε μια αλλαγή του εκλογικού νόμου προς το αναλογικότερο, που θα ισχύσει άμεσα.

Και θα ήταν ακόμα καλύτερο -και αυτό είναι μια πρόκληση για όλες τις πολιτικές δυνάμεις- αν θα μπορούσαμε μέσα από αυτόν τον διάλογο και με διάθεση συγκλίσεων να διαμορφώναμε ένα πάγιο και σταθερό εκλογικό σύστημα, όπως υπάρχει στην πλειοψηφία των ευρωπαϊκών χωρών, έτσι ώστε να μην «τον κόβει και τον ράβει στα μέτρα της» η εκάστοτε κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Σημειώνω, ως πρόσθετο επιχείρημα, ότι αυτό που νόμιζε συμφέρον της μια κυβερνητική πλειοψηφία, αποδείχθηκε μπούμερανγκ και βοήθησε τον αντίπαλο. Για παράδειγμα, όταν το μπόνους των 50 ευρώ καθιερώθηκε από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ το έκαναν στοχεύοντας εναντίον της Αριστεράς. Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ επωφελήθηκε από αυτό. Επομένως, αν θέλουμε να περάσουμε οριστικά στην εποχή των κυβερνήσεων συνεργασίας -και νομίζω ότι το θέλει και η πλειοψηφία των πολιτών- θα πρέπει να πάμε σε μια προσπάθεια για ένα εκλογικό σύστημα όσο πιο αναλογικό γίνεται, αλλά με στόχο η αλλαγή αυτή να έχει την ευρύτερη δυνατή στήριξη, ώστε να εφαρμοστεί άμεσα. Θα ήταν θαυμάσιο αν σε αυτήν την κατεύθυνση μπορούσε να υπάρξει μια πιο στρατηγική σύγκλιση για ένα σταθερό εκλογικό σύστημα.

Σε ό,τι αφορά στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας απευθείας από τον λαό, είναι μια ιδέα που δεν υπάρχει μέχρι τώρα στη φαρέτρα των προτάσεων, που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επεξεργαστεί για την αλλαγή του Συντάγματος. Συνιστώ να περιμένουμε την κατάθεση των κυβερνητικών προτάσεων στις 24 Ιουλίου.