Σε συνέντευξή του στον ρ/σ «Αθήνα 9.84» ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δήλωσε μεταξύ άλλων τα εξής:

Για την επίσκεψη Πούτιν στην Ελλάδα

Αυτό που ωφελείται από την επίσκεψη Πούτιν στην Ελλάδα και τη συνάντηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό, είναι η ελληνορωσική οικονομική συνεργασία, η οποία έχει μια ανοδική πορεία και μας βοηθάει πολύ σε μια δύσκολη στιγμή, όχι μόνο στον τουρισμό και την ενέργεια, αλλά και σε άλλους τομείς. Υπογράφηκαν συμφωνίες, που θα έχουν ένα θετικό ρόλο. Και από τις δύο πλευρές -και την ελληνική και τη ρωσική-, υπογραμμίστηκε ότι αυτή η συνεργασία εντάσσεται σε αυτό που παραδοσιακά λέμε στην Ελλάδα, πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και δεν αντιβαίνει στις υποχρεώσεις -όπως σημείωσε ο Α. Τσίπρας-, που έχει η Ελλάδα ως μέλος της ΕΕ.

Αντίθετα, αυτή την ώρα, η Ελλάδα μπορεί να παίξει έναν ρόλο σε μια θετική κινητικότητα, που ίσως το επόμενο διάστημα ξεπαγώσει κάπως από τη φάση της μεγάλης έντασης και τις ευρωρωσικές σχέσεις… Δεν αναφέρομαι στην Ελλάδα ως τον Ηρακλή που θα αλλάξει τα πάντα. Αναφέρομαι σε μια ευρωπαϊκή κινητικότητα. Αυτή την τελευταία περίοδο, υπάρχει μια συνεργασία Ευρωπαίων, Αμερικάνων και Ρώσων στην προσπάθεια ειρήνευσης και πολιτικής επίλυσης του προβλήματος της Συρίας. Υπάρχει επίσης μια συμβολή Αμερικάνων, Ρώσων και Ευρωπαίων σε μια άλλη εποχή των σχέσεων της Δύσης με το Ιράν. Υπάρχει επίσης ένας εντεινόμενος προβληματισμός στην Ευρώπη, ότι από την παράταση αυτού του ψυχροπολεμικού κλίματος με τις οικονομικές κυρώσεις κ.λπ., χάνουν και οι δυο και η Ευρώπη και η Ρωσία.

Επομένως, αυτή η προσπάθεια της Ελλάδας να παίξει με τα μεγέθη της -δεν έχουμε μεγαλοϊδεατικές τάσεις, με τα μεγέθη της-, αυτό τον ρόλο, ασκώντας την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, του επιταχυντή μιας πορείας εξομάλυνσης των ευρωρωσικών σχέσεων, είναι ιδιαίτερα θετική. Πριν λίγες ημέρες κήρυξα την έναρξη ενός συνεδρίου στις Βρυξέλλες για τον νοτιοανατολικό αγωγό φυσικού αερίου. Αυτό το θέλει και η Ρωσία και η Ελλάδα αλλά και η ΕΕ, καθώς είναι πολύ πιθανόν να χρηματοδοτηθεί από κονδύλια των διαρθρωτικών ταμείων.

Για τα αποτελέσματα του Εurogroup

Η απόφαση αυτή, όπως όλοι ανέμεναν -τουλάχιστον όσοι έχουν μυαλό στο κεφάλι τους και καταλαβαίνουν τους συσχετισμούς των δυνάμεων-, είναι μια ικανοποιητική απόφαση για την Ελλάδα. Επιδιώκαμε περισσότερα, γιατί πάντα σε μια διαπραγμάτευση μπαίνεις, επιδιώκοντας περισσότερα πράγματα. Αυτά που πήραμε, δεν είναι καθόλου μικρά και με βρίσκει δυσάρεστα έκπληκτο αυτό το κλίμα μηδενισμού και καταστροφολογίας που έχει κατακλύσει την αντιπολίτευση και κυρίως τη ΝΔ…

Το «κυρίως» το λέω λόγω μεγέθους. Είχαν επενδύσει πολλά στο σενάριο της εμπλοκής, του αδιεξόδου, στο κακό σενάριο για τη χώρα δηλαδή, για να κερδίσουν αυτοί κομματικούς πόντους και γι’ αυτό είχαν σηκώσει πολύ -μαζί και με κάποια εκδοτικά συμφέροντα-, τη σημαία των εκλογών… Δεν τους βγήκε. Αυτό που πετύχαμε, χωρίς πανηγυρισμούς που δεν χρειάζονται, είναι ότι έκλεισε μια δύσκολη αξιολόγηση μετά από δύο χρόνια. Η προηγούμενη είχε κλείσει την άνοιξη του 2014… Έκλεισε μια αξιολόγηση σημαντική, γιατί ποσοτικά αποτελεί την ολοκλήρωση του 70% τουλάχιστον του τρίτου μνημονίου που φτάνει μέχρι και το τέλος του 2018.

Δεύτερον, υπήρξε μια δέσμευση για το χρέος και ένας κόφτης για το χρέος. Μπορεί αυτή η απόφαση, το 15% του ΑΕΠ, μεσοπρόθεσμα, που σημαίνει για μια δεκαετία τουλάχιστον μετά το τέλος του τρίτου μνημονίου και το οποίο είναι χαμηλότερο από την εξυπηρέτηση του χρέους όλων των άλλων κρατών της ευρωζώνης… Επίσης, περιγράφηκε και ο μηχανισμός. Δεν έχουμε τώρα μια γενική και αόριστη υπόσχεση όπως το 2012, που δυστυχώς και αυτή έμεινε αναξιοποίητη… Σας θυμίζω ότι ο Σαμαράς ζητούσε πιστοποιητικό βιωσιμότητας. Τώρα έχουμε οδικό χάρτη. Εμείς θα θέλαμε αυτό να είναι πιο δεσμευτικό, πιο σαφές, πιο ολοκληρωμένο, αλλά αυτό αποτέλεσε αντικείμενο τριγωνικής διαπραγμάτευσης. Όλος ο διεθνής τύπος σημειώνει αυτά τα θετικά.

Για τις κινητοποιήσεις στη Γαλλία για τα εργασιακά

Η Ελλάδα και η κυβέρνηση Τσίπρα επωφελούνται από αυτή την έντονη πολιτική και κοινωνική κινητικότητα, εναντίον μιας δογματικά μονομερούς πολιτικής λιτότητας. Βλέπω ότι αυτές οι αντιδράσεις αρχίζουν και διαμορφώνουν ψήγματα μιας εναλλακτικής προοδευτικής ατζέντας για το πώς πάει η Ευρώπη. Αυτή τη στιγμή έχουμε μια Ευρώπη που δεν αρέσει, που αρέσει ολοένα και λιγότερο έτσι όπως υλοποιείται από μια δεξιά πολιτική. Έχουμε την ατζέντα της διάλυσης της Ευρώπης από μια ανερχόμενη απειλητική ακροδεξιά. Είδαμε και στην Αυστρία την οριακή ήττα της… Έχουμε και αυξανόμενα ψήγματα για την αναζήτηση μια ατζέντας αλλαγής της Ευρώπης προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης, της κοινωνικής συνοχής και της δημοκρατίας. Ένας από τους λόγους που πετυχαίνουμε και πράγματα για την Ελλάδα, με δύσκολους συμβιβασμούς και μεγάλες δυσκολίες, είναι ότι δεν είμαστε πια μόνοι. Τα επιχειρήματα της χώρας, η γραμμή της χώρας, οι οδηγίες της χώρας, έχουν ερείσματα και στο πολιτικό επίπεδο και στο κοινωνικό. Αυτό μας βοηθάει να πετυχαίνουμε πράγματα. Από εκεί και πέρα, για να μπορέσουμε να αποφύγουμε μετά από 6 χρόνια καταστροφικής ύφεσης, μεγάλης ανεργίας, τέτοιου είδους κοινωνικές εκρήξεις, πρέπει να ανεβάσει επειγόντως ταχύτητα η κυβέρνηση στον τομέα της κυβερνητικής αποτελεσματικότητας…

Τα πολύ δύσκολα είναι πίσω μας

Τα πολύ δύσκολα είναι πίσω μας. Μπροστά μας, ενόψει της επόμενης αξιολόγησης το φθινόπωρο θα έχουμε θέματα για επίλυση και διαπραγμάτευση. Η αίσθηση που έχω είναι ότι οι τρεις από τους 4 του κουαρτέτου των δανειστών και εννοώ τους Ευρωπαίου, -Κομισιόν, ΕΚΤ και ESM-, δεν βάζουν την ατζέντα έτσι όπως την θέσατε στα εργασιακά. Για το ΔΝΤ, αφήστε να δούμε τι αποφάσεις θα πάρουμε για τη συμμετοχή του και το ρόλο του.. Επί του παρόντος, από τη στιγμή που αποφύγαμε -με σωστή κόντρα για το θέμα αυτό-, τα πρόσθετα μέτρα των 9 – 9,5 δισ. που ζητούσαν αθροιστικά και μείναμε στα 5,4 δισ. για την τριετία, στα άλλα δύο θέματα οι θέσεις του ΔΝΤ για ρεαλιστικότερα, χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2018 και για έγκαιρη και βαθύτερη ελάφρυνση του χρέους, ενισχύουν την διαπραγματευτική θέση της χώρας.

Σημειώνω επίσης -γιατί με έχει απογοητεύσει αυτή η κρίση πανικού που εκφράζεται με επιθετικότητα από τον Κ. Μητσοτάκη και τους συν αυτόν-,ότι στο ανακοινωθέν του Eurogroup η φράση που υπήρχε στο αρχικό σχέδιο για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5 % και μετά το 2018 για δέκα χρόνια, αφαιρέθηκε, πράγμα που δείχνει ότι υπάρχουν ρεαλιστικότερες σκέψεις. Ο κ. Στουρνάρας, πρώην υπουργός Οικονομικών, αντίπαλος του ΣΥΡΙΖΑ και κεντρικός τραπεζίτης της χώρας, σήμερα μίλησε για πρωτογενή πλεονάσματα 2% μετά το 2018. Για να λέει ο κ. Στουρνάρας κάτι τέτοιο, τουλάχιστον αντανακλά ένα προβληματισμό που υπάρχει στους κόλπους της ΕΚΤ.

Για παράλληλο πρόγραμμα της κυβέρνησης

Το πρώτο -κατά τη γνώμη μου-, είναι αναπτυξιακό σχέδιο «made in Greece». Αναπτυξιακός νόμος plus και άλλα πράγματα που θα διευκολύνουν την έλευση επενδύσεων , τη μείωση της ανεργίας και αλλαγές όπου δεν δεσμεύει το μνημόνιο και που μπορούν να επηρεάσουν την καθημερινότητα του πολίτη, έτσι ώστε μέσα στους επόμενους μήνες -γιατί αυτά δεν μεταφράζονται αυτόματα στην κοινωνική και οικονομική ζωή-, να φανεί μια αλλαγή κλίματος. Αυτή τη στιγμή οι Έλληνες πολίτες πρέπει να πειστούν -και θέλει μεγάλη προσπάθεια και από την κυβέρνηση-, ότι δεν λειτουργούμε με τον μύθο του Σισύφου. Ενώ για το 2017 – 2018 οι προβλέψεις της οικονομικής ανάπτυξης είναι 3% για κάθε χρονιά, υπάρχει μια συνολική, καθολική απογοήτευση και κατάθλιψη στην ελληνική κοινωνία και είναι δικαιολογημένο με βάση όσα έχουν συμβεί.

Επομένως, τώρα χρειάζεται το ελληνικό αναπτυξιακό σχέδιο που θα δώσει ώθηση στους κινητήρες, θα επωφεληθεί από τις θετικές αποφάσεις που αναμένουμε από την ΕΚΤ, από μια καλή χρονιά για τουρισμό, από μια μεγάλη ενίσχυση της ρευστότητας, με διαρθρωτικά κονδύλια, επενδύσεις και με ενίσχυση της τραπεζικής ρευστότητας. Το δεύτερο είναι να μπορέσουμε τις εναπομένουσες θυσίες που απαιτούνται να τις κατανέμουμε ολοένα και πιο δίκαια. Όσο άδικο έχουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που «σκούζουν» για τα μέτρα των 5,4 δισ. -ενώ είχαν πάρει μέτρα 60 δισ.- , άλλο τόσο έχει δίκιο ο πολίτης να επισημαίνει ότι «ξέρετε κάτι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, τα μέτρα αυτά είναι 11 φορές λιγότερα από τα μέτρα των προηγούμενων, αλλά προστίθενται και αυτά στη δική μου πλάτη.

Γι’ αυτό λοιπόν ειλικρίνεια, όχι μεγάλες κουβέντες και δουλειά. Επειδή μέχρι τώρα η κυβέρνηση κυρίως διαπραγματευόταν, τώρα πρέπει αποκλειστικά να κυβερνήσει. Το γεγονός ότι σήμερα, με συνέντευξή της, η Ντ. Μπακογιάννη εγκαταλείπει το αίτημα για εκλογές και καταφεύγει στις προσευχές, «δεν μπορεί, δεν θα αντέξει αυτή η κυβέρνηση θα πέσει γρήγορα» και το γεγονός ότι στο χώρο του ΠΑΣΟΚ αναζητούν ως λύση τον Σημίτη, δείχνει ότι έχουν vertigo οι άνθρωποι. Τους εύχομαι και αυτοκριτική μέχρι το 2019 που θα γίνουν οι εκλογές.