Η ανάγκη μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού συστήματος, με άξονες τη βιωσιμότητα για τις παρούσες και μελλοντικές γενιές, τη δίκαιη κατανομή των βαρών και την ενίσχυση της αλληλεγγύης, αποτελούσε και αποτελεί πάγιο αίτημα του επιστημονικού δυναμικού της χώρας, αλλά και δέσμευση της κυβέρνησης.

Θεωρούμε ότι η ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων θα πρέπει να κατατείνει στη διαμόρφωση κοινών κανόνων για όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως του χαρακτηρισμού τους ως αυτοαπασχολούμενων και όχι απλώς στη δημιουργία οικονομιών κλίμακας.

Κεντρική θέση σε αυτούς τους κοινούς κανόνες έχει η αρχή της σύνδεσης των ασφαλιστικών εισφορών με το εισόδημα, ώστε να λαμβάνεται υπόψη η πραγματική εισφοροδοτική ικανότητα κάθε εργαζόμενου, χωρίς ανώτατο πλαφόν για τα μεγάλα εισοδήματα (άνω των 70.000 ευρώ). Αυτονόητα, βέβαια, το ποσοστό της ασφαλιστικής επιβάρυνσης του εισοδήματος, τόσο για τον τομέα της σύνταξης όσο και για εκείνον της υγείας, δεν μπορεί να καθορίζεται αυθαίρετα, ούτε να κινείται σε όρια που θα καθιστούν απαγορευτική την άσκηση του ελεύθερου επαγγέλματος και δεν θα επιτρέπουν τη βιωσιμότητα κυρίως των μικρών και μεσαίων δικηγόρων, συμβολαιογράφων και δικαστικών επιμελητών, αλλά να βρίσκεται κοντά στον αντίστοιχο ευρωπαϊκό μέσο όρο. Αυτονόητη δε είναι η ειδική μέριμνα για τη στήριξη των νεοεισερχόμενων στο επάγγελμα επιστημόνων κατά την πρώτη πενταετία της δραστηριότητάς τους. Άλλωστε, με δεδομένη τη δύσκολη δημοσιονομική συγκυρία, αλλά και τις πιεστικές ανάγκες που υπάρχουν, είναι καλό να θεσπιστεί ρήτρα επανεξέτασης του ύψους των εισφορών, ανάλογα με τους ρυθμούς ανάπτυξης και τους δείκτες βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος τα επόμενα χρόνια, ενώ είναι επίσης σημαντική η θέσπιση μία πάγιας ρύθμισης που θα διευκολύνει τους ελεύθερους επαγγελματίες στην καταβολή είτε παλιών είτε των τρεχουσών εισφορών τους.

Με βάση τα παραπάνω, το κατατεθέν από τον Υπουργό Εργασίας προσχέδιο, όπως αυτό διαμορφώθηκε μέσα από το διάλογο που επεδίωξε η κυβέρνηση με όλους τους παραγωγικούς και κοινωνικούς φορείς, αποτελεί σημαντικό βήμα προς την αναγκαία ασφαλιστική μεταρρύθμιση και προφανώς υπάρχουν περιθώρια βελτίωσής του στην κατεύθυνση των παραπάνω αρχών.

Αντίθετα, θεωρούμε ότι η μηδενιστική προσέγγιση της απόσυρσης ενός προσχεδίου με τις παραπάνω αρχές, δηλαδή τη σύνδεση της εισφοροδοτικής ικανότητας με το φορολογητέο εισόδημα, είναι ακατανόητη. Άλλωστε, υπενθυμίζουμε ότι η σύνδεση των εισφορών με το εισόδημα αποτελεί ακριβώς, εκτός των άλλων, κεντρική θέση και προεκλογική εξαγγελία της παρούσας ηγεσίας των δικηγορικών συλλόγων. Οι “τυφλές” κινητοποιήσεις απέναντι σε ένα προς διαμόρφωση προσχέδιο, στις οποίες σύρθηκε ο επιστημονικός κόσμος, χωρίς να ερωτηθεί, στο πλαίσιο τουλάχιστον γενικών συνελεύσεων ή ακόμα και με δημοψήφισμα, και με μόνο στόχο τη δημιουργία αντικυβερνητικού μετώπου, από τις ηγεσίες που προσήλθαν χωρίς συγκεκριμένες και ρεαλιστικές προτάσεις και με μόνο αίτημα την απόσυρση του προσχεδίου και με μία καθυστερημένη αναλογιστική μελέτη που δεν συγκροτεί αντιπρόταση, δεν προάγουν το διάλογο και είναι αντίθετες στα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας των μικρών και μεσαίων δικηγόρων, των συμβολαιογράφων και των δικαστικών επιμελητών, τα οποία επιδιώκει να προστατεύσει η κυβέρνηση.

Το αμέσως επόμενο διάστημα, είναι σημαντικό να στηριχθεί η μάχη της κυβέρνησης, να προστατευτούν οι συντάξεις και οι πιο αδύναμοι στη διαπραγμάτευση για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση, που μπαίνει στην τελική της ευθεία, με συγκεκριμένες και εφαρμόσιμες προτάσεις εκ μέρους των επιστημονικών φορέων, που θα πρέπει να παίρνουν υπόψη τις ανάγκες και τις απόψεις της μεγάλης πλειοψηφίας των μελών τους, μέσα από ευρείες δημοκρατικές διαδικασίες.

Το Συντονιστικό του Τμήματος Δικαιοσύνης